Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.132.2018.1
z 27 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2018 r. (data wpływu 19 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prawo użytkowania wieczystego działki o numerze 1698 zostało nabyte w dniu 24.11.1983 r. na podstawie aktu notarialnego. Na przedmiotowej działce wybudowano dom jednorodzinny, którego budowa została zakończona w roku 1988 i wszedł on również do majątku wspólnego małżonków.

W dniu 14.11.2011 r. Sąd Okręgowy orzekł o rozwiązaniu małżeństwa pomiędzy Mirosławą i Krzysztofem S. a następnie postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 09.12.2015r. dokonano podziału majątku wspólnego. Majątek został podzielony w ten sposób, że Mirosława S. przejęła na własność zabudowaną nieruchomość położoną w Ż. wraz z zaległościami wynikającymi z zadłużenia wobec ZUS ustalone tytułami wykonawczymi, które stanowiły podstawę wpisu hipotek oraz Spółdzielni Mieszkaniowej w Ż. Natomiast Krzysztof S. przejął na własność naniesienia w postaci pawilonu handlowego wolnostojącego na nieruchomości dzierżawionej od Spółdzielni Mieszkaniowej w Ż., naniesienie w postaci domku letniskowego posadowionego na nieruchomości położonej w miejscowości B., stanowiącej własność Przedsiębiorstwa Produkcyjno - Usługowo Handlowego S., niezabudowaną nieruchomość, o powierzchni 88 m², położonej w Ż., samochód osobowy.

Mirosława i Krzysztof S. zgodnie oświadczyli, że w wyniku powyższego podziału majątku nie będą rościć wobec siebie pretensji z tytułu spłat.

W dniu 10.03.2016 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki gruntu położonej w Ż. zabudowanej domem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym stanowiącymi odrębny od gruntu przedmiot własności, za kwotę 180 000 zł. Odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Udziały w nieruchomościach zbyte w dniu 10.03.2016 r., zostały zaś nabyte do majątku wspólnego małżonków przed podziałem majątku w 1983 r. oraz 1988 r. Tym samym zbycie udziałów w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości do majątku wspólnego małżonków.

W związku z dokonanym podziałem majątku wspólnego Mirosława S. zobowiązała się do spłacenia zadłużenia wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Spółdzielni Mieszkaniowej Ż. powstałego w wyniku zaległości w płatnościach na rzecz powyższych wierzycieli przez Krzysztofa S. w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Zgodnie z aktem notarialnym z dnia 10.03.2016 r. powyższe zadłużenie wobec ZUS na dzień 02.03.2016 r. wynosiło 44 235,46 zł oraz wobec Spółdzielni na dzień 01.02.2016 r. wynosiło 17 234,07 zł.

Zgodnie z zapisem w akcie notarialnym wyznaczono termin na spłatę zobowiązania do dnia 15.03.2016 r.

Ponadto Mirosława S. spłaciła ok. 10 tysięcy zadłużenia byłego męża Krzysztofa S. wobec Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w M.

Pismem z dnia 24 kwietnia 2018 r. (data wpływu 25 kwietnia 2018 r.) Wnioskodawczyni doprecyzowała, że pozwolenie na budowę domu i budynku gospodarczego uzyskała w 1983 r., a inwestycja została zakończona w 1984 r.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy z tytułu zbycia nieruchomości w dniu 10.03.2016 r. wystąpił po stronie Wnioskodawczyni dochód do opodatkowania z tytułu źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy w przypadku zobowiązania do uiszczenia podatku z powyższego źródła Wnioskodawczyni ma prawo do pomniejszenia dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości o koszty uzyskania przychodu, do których należy kwota 71 469,53 zł, którą Wnioskodawczyni zobowiązana była postanowieniem sądu przekazać wierzycielom męża z tytułu jego zadłużenia. Kwota 90 000 zł według Wnioskodawczyni stanowi jej przychód, od opodatkowania którego powinna być zwolniona, gdyż od nabycia jej udziału w połowie nieruchomości upłynęło 5 lat.
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, z tytułu sprzedaży przysługującego jej udziału w nieruchomościach nie wystąpi dochód do opodatkowania ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ze względu na to, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziałów w nieruchomości podlegających sprzedaży upłynęło ponad 5 lat.

Zgodnie z art. 10 ust 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. A contrario jeśli zbycie nastąpiło po upływie 5 lat od roku nabycia, zbycie takie nie stanowi źródła przychodu i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. 2012, poz.788 z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 par.1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny) przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu własności jest to, iż niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

W przedmiotowym stanie faktycznym za datę nabycia udziałów w nieruchomości podlegających sprzedaży należy uznać datę nabycia zbywanej przez małżonków nieruchomości do ich majątku wspólnego. Datą takiego nabycia nie będzie data podziału majątku wspólnego małżonków. Należy uznać, że do nabycia zbywanych składników majątku doszło w 1983 r., a więc od roku nabycia upłynął 5 letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dokonane zbycie nie stanowi zatem źródła przychodów i nie podlega opodatkowaniu.

Nie jest możliwe wyodrębnienie przypadającego każdemu z małżonków udziału w nieruchomości należącej do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską, co wynika z istoty tej wspólności. Jest ona bowiem szczególnym rodzajem współwłasności łącznej, bezudziałowej, w której uprawnienia małżonków do poszczególnych składników majątku objętego wspólnością majątkową przysługują niepodzielnie obojgu małżonkom. Skoro, z uwagi na charakter wspólności majątkowej małżeńskiej, nie można wyodrębnić udziałów które małżonkowie posiadają w chwili nabycia nieruchomości do majątku wspólnego, nie można również przyjąć, że następuje nabycie udziału w nieruchomości w drodze podziału majątku wspólnego.

W przedmiotowej sprawie udziały w nieruchomości zbyte w dniu 10.03.2016 r.. zostały nabyte do majątku wspólnego małżonków przed podziałem majątku w 1983 r. oraz 1988 r. Tym samym zbycie udziałów w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości do majątku wspólnego małżonków.

Potwierdza to Interpretacja Ogólna Nr DD2.8201.3.2017.KBF Ministra Finansów z dnia 6 lutego 2018 r. w sprawie określenia momentu nabycia nieruchomości należącej do majątku wspólnego małżonków, w przypadku uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia tej nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawczyni koszty uzyskania przychodu może stanowić zasądzona w postanowieniu sądu kwota zadłużenia, jaką poniosła na spłatę zadłużenia byłego męża.

W myśl art. 22 ust.6c Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust.1 pkt 8 lit a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. W związku z brakiem definicji pojęcia kosztów odpłatnego zbycia w ustawie, należy uznać wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie bezpośrednie wydatki związane z tą czynnością). W przedmiotowej sprawie spłata zadłużenia w wysokości 71 469,53 zł powstałego na skutek działalności gospodarczej byłego męża Wnioskodawczyni Krzysztofa S. była warunkiem, aby Wnioskodawczyni mogła dokonać sprzedaży budynku mieszkalnego. Wobec powyższego należy uznać, że w przypadku odpłatnego zbycia domu mieszkalnego w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w wyniku podziału majątku dorobkowego, koszt uzyskania przychodu stanowiła udokumentowana kwota spłaty na rzecz byłego małżonka (spłata jego zadłużenia), ponieważ mieści się ona w kategorii kosztów nabycia, o których mowa w ww. art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spłata ta stanowi bowiem wydatek na nabycie udziału w budynku mieszkalnym, który należał do małżonka Wnioskodawczyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy zapis ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości lub ww. praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w konsekwencji przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości i ww. praw majątkowych istotne jest ustalenie daty nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 24 listopada 1983 r. zostało nabyte prawo użytkowania wieczystego działki. Na przedmiotowej działce wybudowano dom jednorodzinny i budynek gospodarczy, których budowa została zakończona w roku 1984 i wszedł on również do majątku wspólnego małżonków. W dniu 14 listopada 2011 r. sąd okręgowy orzekł o rozwiązaniu małżeństwa pomiędzy Wnioskodawczynią a jej mężem, a następnie postanowieniem sądu rejonowego dokonano podziału majątku wspólnego. Majątek został podzielony w ten sposób, że Wnioskodawczyni przejęła na własność zabudowaną nieruchomość wraz z zaległościami wynikającymi z zadłużenia wobec ZUS. Natomiast mąż Wnioskodawczyni przejął na własność naniesienia w postaci pawilonu handlowego wolnostojącego na nieruchomości dzierżawionej od spółdzielni, naniesienie w postaci domku letniskowego, niezabudowaną nieruchomość oraz samochód osobowy. Małżonkowie zgodnie oświadczyli, że w wyniku powyższego podziału majątku nie będą rościć wobec siebie pretensji z tytułu spłat. W dniu 10.03.2016 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki gruntu zabudowanej domem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym stanowiącymi odrębny od gruntu przedmiot własności. Odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Ze względu na fakt, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia użytkowania wieczystego, należy odnieść się do przepisów zawartych w ustawie Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 232 § 1 Kodeksu cywilnego grunty stanowiące własność Skarbu Państwa położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym, i osobom prawnym.

Natomiast w myśl art. 235 § 2 Kodeksu cywilnego przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym.

Granice prawa użytkowania wieczystego są wyznaczane przez ustawy, zasady współżycia społecznego oraz umowę o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Uprawnienie do wyłącznego korzystania z gruntu przez użytkownika wieczystego gruntu jest skuteczne wobec osób trzecich, a także właściciela gruntu, chyba że umowa, o której mowa wyżej zawiera odrębne uregulowania dotyczące uprawnień właściciela.

Kodeks cywilny nadał prawu wieczystego użytkowania gruntu nadrzędny charakter w stosunku do prawa własności budynków znajdujących się na tym gruncie. Prawem głównym jest w tym przypadku prawo wieczystego użytkowania, a prawem związanym jest prawo własności budynków i urządzeń. Jednakże żadne z nich nie może stanowić samodzielnie przedmiotu obrotu prawnego.

Oznacza to, że prawo własności tych budynków dzieli los prawny użytkowania wieczystego. Zatem zbycie tego prawa odnosi się też do budynków, natomiast sama własność budynków nie może być przeniesiona na inną osobę bez przeniesienia użytkowania wieczystego.

Mając na uwadze powyższe, w przypadku odpłatnego zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu i budynku trwale z tym gruntem związanego źródłem przychodu jest zatem odrębnie odpłatne zbycie prawa do gruntu i odrębnie odpłatne zbycie budynku, dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie prawa do gruntu bądź wybudowanie budynku.

Wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe – zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której sąd stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176, z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Argumenty zawarte w uchwale II FPS 2/17 są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia udziału w nieruchomości dojdzie po ustaniu małżeńskiej wspólności ustawowej w wyniku ustania małżeństwa przez rozwód i wydania przez sąd powszechny postanowienia o podziale majątku wspólnego. Zarówno w wyniku podziału majątku dorobkowego jak i w wyniku ustania wspólności ustawowej wobec śmierci jednego z małżonków następuje nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego do ustawowej wspólności małżeńskiej i za datę nabycia w świetle uchwały należy uznać tę datę. Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Mając na uwadze wyżej przywołane przepisy prawa, opisany stan faktyczny oraz Uchwałę NSA należy stwierdzić, że za datę nabycia przez Wnioskodawczynię prawa do gruntu należy uznać datę 24 listopada 1983 r. natomiast za datę nabycia domu jednorodzinnego i budynku gospodarczego należy uznać datę wybudowania tych budynków tj. 1984 r, czyli daty nabycia tych nieruchomości do majątku wspólnego.

Zauważyć bowiem należy, że dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości. Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Biorąc pod uwagę powyższe, uznać należy, że zbycie przez Wnioskodawczynię w 2016 roku przedmiotowej nieruchomości, która przeszła do majątku Wnioskodawczyni w wyniku podziału majątku wspólnego, nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ pięcioletniego terminu wskazanego w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem za datę nabycia przez Wnioskodawczynię ww. nieruchomości należy przyjąć datę jej nabycia do majątku wspólnego małżonków.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, iż nie odniósł się w niniejszej interpretacji do pytania Nr 2 Wnioskodawczyni, gdyż było ono zasadne wyłącznie, w sytuacji uznania, że w wyniku odpłatnego zbycia nieruchomości powstanie u Wnioskodawczyni zobowiązanie podatkowe.

W odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych, Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.