Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.105.2018.3.MH
z 8 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2018 r. (data wpływu 20 lutego 2018 r.), uzupełnionym pismami złożonymi w dniu 19 kwietnia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania spłaty otrzymanej z tytułu podziału majątku wspólnego małżeńskiego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 i § 4 oraz art. 14f § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800), w związku z czym pismem z dnia 29 marca 2018 r., nr 0113-KDIPT3.4011.105.2018.1.MH i nr 0111-KDIB-2-2.4014.9.2018.3.MZ na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 29 marca 2018 r. (data doręczenia 6 kwietnia 2018 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 13 kwietnia 2018 r. (data wpływu 19 kwietnia 2018 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 13 kwietnia 2018 r. oraz pismem z dnia 17 kwietnia 2018 r. (data wpływu 19 kwietnia 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w 2013 r. otrzymała darowiznę od rodziców w wysokości 100 000 zł, które wniosła jako wkład własny na zakup mieszkania wspólnie z mężem. W 2017 r. doszło do rozwodu, gdzie zgodnie z orzeczeniem sądu, mąż zwrócił Wnioskodawczyni 100 000 zł, które otrzymała jako darowiznę od rodziców, w zamian za zrzeczenie się praw do mieszkania.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 13 kwietnia 2018 r., Wnioskodawczyni wskazała, że w związku małżeńskim obowiązywał ustawowy ustrój wspólności małżeńskiej, który nie był zmieniany żadnymi umowami majątkowymi małżeńskimi w trakcie trwania małżeństwa. Darowizna od rodziców w wysokości 100 000 zł została otrzymana do majątku odrębnego Wnioskodawczyni (mąż nie był w tę darowiznę włączony). Lokal, który Wnioskodawczyni zakupiła wspólnie z mężem stanowił odrębną nieruchomość. W 2017 r. na mocy orzeczenia Sądu z dnia 27 lutego 2017 r. doszło do rozwodu. W tym orzeczeniu, oprócz rozwodu Sąd orzekł o podziale majątku. Sąd nakazał mężowi Wnioskodawczyni zwrot 100 000 zł tytułem spłaty, płatnej w terminie do jednego roku od uprawomocnienia się orzeczenia. Te 100 000 zł miały być spłatą części współwłasności mieszkania. Udział w wyniku zniesienia współwłasności nie zmienił się od stanu pierwotnego, ani też w wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni nie nabyła majątku ponad własny udział. Zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat. Wnioskodawczyni otrzymała podaną kwotę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek dochodowy lub cywilno-prawny od zwróconej kwoty od byłego męża?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na ww. pytanie w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku od czynności cywilno-prawnych zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, w związku z wyżej wymienionym stanem faktycznym, od podanej kwoty nie należy się podatek dochodowy od osób fizycznych, ponieważ w przypadku podatku dochodowego, nie było to odpłatne zbycie, jedynie spłata wniesionego udziału w mieszkanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei, stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej oraz przychodów z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich.

Z ww. przepisu wynika zatem, że wyłączeniu spod działania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają przychody z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania małżeńskiej wspólności majątkowej, jak również przychody z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w 2013 r. otrzymała darowiznę od rodziców w wysokości 100 000 zł, które wniosła jako wkład własny na zakup mieszkania wspólnie z mężem. W związku małżeńskim Wnioskodawczyni obowiązywał ustawowy ustrój wspólności małżeńskiej, który nie był zmieniany żadnymi umowami majątkowymi małżeńskimi w trakcie trwania małżeństwa. Lokal, który Wnioskodawczyni zakupiła wspólnie z mężem stanowił odrębną nieruchomość. W 2017 r. na mocy orzeczenia Sądu doszło do rozwodu. W tym orzeczeniu, oprócz rozwodu Sąd orzekł o podziale majątku. Sąd nakazał mężowi Wnioskodawczyni zwrot 100 000 zł tytułem spłaty, w zamian za zrzeczenie się praw do mieszkania, płatnej w terminie do jednego roku od uprawomocnienia się orzeczenia. Te 100 000 zł miały być spłatą części współwłasności mieszkania.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd, bądź w przypadku ustania małżeństwa między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Natomiast, w myśl art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Przepis ten nie wyłącza zastosowania art. 43 § 2 i 3 ww. ustawy.

Z przywołanych przepisów wynika zatem, że z chwilą ustania wspólności majątkowej między małżonkami, współwłasność łączna zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych.

Ustanie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału tego majątku, choć – jak wynika z dyspozycji przepisu art. 211 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.) – podział ten nie jest obowiązkowy.

Zgodnie z art. 1037 Kodeksu cywilnego w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że podział majątku wspólnego, w ramach którego Wnioskodawczyni zrzekła się swoich praw do nieruchomości i otrzymała spłatę od byłego męża stanowiącą spłatę części mieszkania, nie skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na wyłączenie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ są to przychody Wnioskodawczyni z tytułu podziału majątku wspólnego małżonków w wyniku ustania wspólności majątkowej.

Wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.