Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.187.2018.1.SJ
z 9 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 marca 2018 r. (data wpływu 22 marca 2018 r.) uzupełnionym pismem z 4 kwietnia 2018 r. (data wpływu 12 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne ponoszone na Infrastrukturę w wysokości wynikającej z zastosowania sposobu określenia proporcji, o którym mowa w § 3 ust. 4 Rozporządzenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne ponoszone na Infrastrukturę w wysokości wynikającej z zastosowania sposobu określenia proporcji, o którym mowa w § 3 ust. 4 Rozporządzenia. Wniosek uzupełniono 12 kwietnia 2018 r. o wskazanie sposobu doręczenia wydanej interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

I. Informacje wstępne

Gmina (dalej: Wnioskodawca) jest podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek lub VAT), zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

W strukturze organizacyjnej Gminy funkcjonują następujące jednostki budżetowe:

• Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w A.,
• Gimnazjum w A.,
• Szkoła Podstawowa w A.,
• Szkoła Podstawowa w B.,
• Szkoła Podstawowa w C.,
• Szkoła Podstawowa w D.,
• Szkoła Podstawowa w E. oraz
• Przedszkole Publiczne w A. z Oddziałem Zamiejscowym w E.

(dalej łącznie: Jednostki), wykonujące w imieniu i na rzecz Gminy określone czynności.

Ponadto w strukturze organizacyjnej Gminy funkcjonuje Gminny Zakład Gospodarki Komunalnej (dalej: Zakład), tj. gminna jednostka organizacyjna, działająca w formie samorządowego zakładu budżetowego, która prowadzi działalność w zakresie zaspokajania zbiorowych potrzeb mieszkańców Gminy w przedmiocie:

• utrzymania i eksploatacji urządzeń wodociągowych zaopatrzenia w wodę, oczyszczalni ścieków, sieci kanalizacyjnych, ujętych w ewidencji mienia komunalnego,
• świadczenia usług w zakresie wykonawstwa inwestycji i remontów instalacji wodociągowo-kanalizacyjnych na terenie Gminy w ramach posiadanych mocy przerobowych,
• prowadzenia ewidencji instalacji wodno-kanalizacyjnej, a także wydawania warunków technicznych przyłączenia do sieci wodociągowej, kanalizacyjnej oraz ich odbiór i zawieranie umów na dostarczanie wody i odbieranie ścieków,
• realizacji zadań z zakresu wodociągów i kanalizacji zlecanych przez organ założycielski (dalej: działalność statutowa).
  
  

W konsekwencji Gmina, za pośrednictwem Zakładu, prowadzi w szczególności działalność w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę oraz odprowadzania i oczyszczania ścieków (dalej: działalność wodno-kanalizacyjna) – w ramach wykonywania zadań własnych Gminy, do których, stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. 2017 r., poz. 1875; dalej: ustawa o samorządzie gminnym), należy w szczególności zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że w świetle ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454, z późn. zm.), z dniem 1 stycznia 2017 r. doszło do scentralizowania rozliczeń VAT Gminy, Jednostek i Zakładu. W związku z tym Jednostki oraz Zakład nie funkcjonują jako odrębni od Gminy podatnicy VAT.

II. Wydatki ponoszone przez Gminę

W latach 2018-2019 Wnioskodawca planuje zrealizować inwestycję pn. „Rozbudowa systemu kanalizacji sanitarnej (…)” (dalej: Inwestycja). W ramach Inwestycji zostanie przebudowany fragment sieci wodociągowej o długości 0,1 km oraz wykonana zostanie kanalizacja sanitarna o długości 12,49 km dla miejscowości C., F. oraz nieskanalizowanej części A. z odprowadzeniem gromadzonych ścieków do istniejącej oczyszczalni ścieków znajdującej się w miejscowości A. Powstała w wyniku realizacji Inwestycji infrastruktura wodociągowa i kanalizacyjna (dalej: Infrastruktura) będzie służyła oczyszczaniu i odprowadzaniu ścieków pochodzących od odbiorców z miejscowości A., F. i C.

Pierwsze wydatki związane z realizacją inwestycji (dalej: wydatki inwestycyjne) Gmina poniosła 2015 r. i 2017 r. na dokumentację techniczną. Gmina nie dokonała odliczenia VAT naliczonego od tych wydatków bowiem nie miała pewności w jakim zakresie przysługuje jej prawo do odliczenia.

Planowany termin zakończenia realizacji tego zadania to 31 grudnia 2019 r. Faktyczna realizacja Inwestycji jeszcze się nie rozpoczęła, w najbliższym czasie Gmina ogłosi przetarg celem wyłonienia wykonawcy Inwestycji.

Inwestycja będzie realizowana ze środków własnych Wnioskodawcy oraz z pozyskanego dofinansowania ze środków unijnych w formie dotacji w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, udzielonej do wartości netto nakładów inwestycyjnych.

Ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki inwestycyjne są/będą dokumentowane wystawianymi na Gminę przez dostawców towarów/usługodawców fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego – na fakturach są/będą wskazywane dane Gminy, w tym numer NIP Gminy.

Wnioskodawca wyjaśnia, że wydatki inwestycyjne na Infrastrukturę są ponoszone w ramach wykonywania zadań własnych Gminy, do których, stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym, należy w szczególności zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych.

III. Działalność prowadzona przy wykorzystaniu Infrastruktury

Powstała w efekcie realizacji Inwestycji Infrastruktura będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę przede wszystkim w prowadzonej poprzez Zakład działalności gospodarczej w zakresie odpłatnego odprowadzania i oczyszczania ścieków oraz dostarczania wody, wykonywanej na rzecz odbiorców zewnętrznych, w szczególności na rzecz mieszkańców Gminy, jak również podmiotów gospodarczych i różnego rodzaju instytucji zewnętrznych (np. Gminne Centrum Kultury, Policja, Parafia). Czynności te, zdaniem Gminy, będą czynnościami podlegającymi opodatkowaniu VAT, niekorzystającymi ze zwolnienia z opodatkowania VAT. Z tytułu ich wykonywania Zakład będzie wystawiał faktury VAT (z danymi Gminy jako sprzedawcy) z wykazanym podatkiem należnym i ujmował je w prowadzonej ewidencji sprzedaży (na podstawie której Gmina będzie dokonywała rozliczenia VAT w scentralizowanej deklaracji VAT-7).

Ponadto w niewielkim/marginalnym zakresie Infrastruktura będzie wykorzystywana w celu odpłatnego dostarczania wody lub odprowadzania i oczyszczania ścieków na potrzeby wewnętrzne Gminy (w zakresie budynku Urzędu Stanu Cywilnego w A., budynku remizy strażackiej, świetlicy wiejskiej w C.) oraz jednej z jej Jednostek (w zakresie budynku szkoły w C.). Realizowane w tym zakresie poprzez Zakład czynności Wnioskodawca traktuje jako niepodlegające ustawie o VAT. Wobec tego ich dokumentowanie i rozliczanie będzie następowało w drodze innych niż faktura VAT dokumentów (wystawianych przez Zakład), np. not księgowych. Powyższe odpłatne czynności na rzecz Gminy i jednej z Jednostek mają bowiem charakter wewnętrzny i tym samym, zdaniem Gminy, w związku z przeprowadzoną centralizacją rozliczeń VAT, nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Mając na uwadze powyższe, prowadzona przez Gminę (poprzez Zakład) przy wykorzystaniu Infrastruktury działalność wodno-kanalizacyjna będzie polegała w szczególności na:

1. wykonywaniu – na podstawie umów cywilnoprawnych – odpłatnych czynności w zakresie zaopatrzenia w wodę oraz odprowadzania i oczyszczania ścieków na rzecz podmiotów zewnętrznych, tj. mieszkańców Gminy oraz działających na jej terenie przedsiębiorstw i instytucji zewnętrznych, w tym na rzecz Gminnego Centrum Kultury, Policji, Parafii (dalej: transakcje zewnętrzne) – wskazane czynności Gmina (poprzez Zakład) będzie dokumentowała wystawianymi na kontrahentów fakturami VAT oraz rozliczała z tego tytułu podatek należny;
2. wykonywaniu odpłatnych czynności w zakresie zaopatrzenia w wodę lub odprowadzania i oczyszczania ścieków na rzecz Gminy i Jednostek (dalej: transakcje wewnętrzne) – wskazane czynności, jako zadania własne/„wewnętrzne” Gminy, będą dokumentowane notami księgowymi.
   
   

Dodatkowo Gmina zaznacza, że Infrastruktura nie będzie służyła innym, niż opisane powyżej czynnościom, tj. w szczególności nie będzie ona udostępniana nieodpłatnie na rzecz jakichkolwiek podmiotów zewnętrznych oraz nie będzie służyła wykonywaniu nieodpłatnych czynności w zakresie dostarczania wody oraz odprowadzania i oczyszczania ścieków na rzecz odbiorców przedmiotowych usług. Innymi słowy – rzeczona Infrastruktura nie będzie wykorzystywana do celów innych niż działalność w zakresie dostarczania wody i odprowadzania ścieków.

IV. Przyporządkowanie wydatków do poszczególnych rodzajów czynności

Gmina zaznacza, że nie jest w stanie precyzyjnie określić zakresu, w jakim nabywane w związku z realizacją inwestycji w zakresie Infrastruktury towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania poszczególnych czynności A-B w ramach działalności wodno-kanalizacyjnej. Tym samym, w opinii Wnioskodawcy, nie będzie on miał możliwości bezpośredniego przyporządkowanie ponoszonych wydatków w całości do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej oraz poza nią.

W konsekwencji Gmina powzięła wątpliwość, czy dla celów określenia, w jakim zakresie nabywane w związku z budową Infrastruktury towary i usługi są związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT, Wnioskodawca powinien zastosować proporcję zakładu budżetowego, skalkulowaną zgodnie z § 3 ust. 4 Rozporządzenia, jako że prowadzenie przy wykorzystaniu tej Infrastruktury działalności wodno-kanalizacyjnej zostało powierzone Zakładowi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur VAT dokumentujących wydatki inwestycyjne ponoszone na Infrastrukturę w wysokości wynikającej z zastosowania sposobu określenia proporcji, o którym mowa w § 3 ust. 4 Rozporządzenia w związku art. 86 ust. 22 ustawy o VAT (dalej również: prewspółczynnik), skalkulowanego w oparciu o zmienne uwzględniające działalność statutową Zakładu?

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur VAT dokumentujących wydatki inwestycyjne ponoszone na Infrastrukturę w wysokości wynikającej z zastosowania sposobu określenia proporcji, o którym mowa w § 3 ust. 4 Rozporządzenia w związku art. 86 ust. 22 ustawy o VAT, skalkulowanego w oparciu o zmienne uwzględniające działalność statutową Zakładu.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Uwagi ogólne dotyczące odliczenia VAT naliczonego przez Wnioskodawcę

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT) podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Prawo to przysługuje podatnikowi pod warunkiem, że nie zachodzą przesłanki negatywne, sprecyzowane w art. 88 ustawy o VAT.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Wobec powyższego, w celu dokonania oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia VAT, należy każdorazowo przeanalizować przede wszystkim:

1. czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT zostały nabyte przez podatnika tego podatku,
2. czy pozostają one w związku z wykonywaniem przez niego czynności opodatkowanych VAT.

Ad. i) Nabycie towarów i usług przez podatnika

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 przywołanego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl natomiast art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przedstawionych powyżej przepisów wynika, że jeżeli jednostka samorządu terytorialnego (dalej również: JST) realizuje swoje zadania przy wykorzystaniu narzędzi i uprawnień nadanych jej w drodze aktów prawnych, nie będzie ona podatnikiem VAT.

W przypadku natomiast, gdy dane zadanie jest realizowane przez JST w oparciu o umowy cywilnoprawne, a więc na warunkach i w okolicznościach typowych dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą – jednostka taka będzie traktowana jako podatnik VAT.

Co więcej, Wnioskodawca zwraca uwagę, że z tytułu działalności prowadzonej poprzez Jednostki i Zakład, tj. jednostki budżetowe i zakład budżetowy Gminy, podatnikiem będzie Wnioskodawca. Jak zostało bowiem wskazane w opisie sprawy, Jednostki i Zakład nie stanowią odrębnych od Wnioskodawcy podatników VAT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-276/14 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów oraz uchwale z 26 października 2015 r. sygn. akt I FPS 4/15 podjętej przez Naczelny Sąd Administracyjny, zgodnie którymi jednostki budżetowe oraz zakłady budżetowe nie stanowią odrębnych od tworzących je JST podatników VAT.

Wnioskodawca wskazuje, że nabywane przez niego towary i usługi w ramach ponoszonych wydatków na Infrastrukturę będą wykorzystywane w prowadzonej przez niego, za pośrednictwem Zakładu, działalności wodno-kanalizacyjnej. Mając na uwadze, że czynności w tym zakresie będą zasadniczo realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych, należy uznać, że z tytułu ich wykonywania Gmina będzie występowała w roli podatnika VAT.

W konsekwencji należy uznać, że w analizowanej sprawie warunek określony w punkcie i) powyżej został spełniony.

Ad. ii) Związek ponoszonych wydatków z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT

Nabywane w związku z ponoszonymi wydatkami inwestycyjnymi towary i usługi będą przez Gminę (poprzez Zakład) wykorzystywane na potrzeby:

1. wykonywania – na podstawie umów cywilnoprawnych – odpłatnych transakcji zewnętrznych, które zdaniem Gminy podlegają opodatkowaniu VAT;
2. wykonywania transakcji wewnętrznych, które w opinii Wnioskodawcy nie podlegają opodatkowaniu VAT.
   
   

Mając na uwadze powyższe, stosownie do warunku określonego powyżej w punkcie ii), na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, Gmina jest zobowiązana do określenia zakresu, w jakim analizowane wydatki pozostają w związku z wykonywaniem przez nią czynności opodatkowanych VAT w ramach działalności gospodarczej, tj. sposobu określania proporcji.

Zgodnie z art. 86 ust. 2b ustawy o VAT, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego, proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane
   oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków, przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

W art. 86 ust. 2c ustawy o VAT, ustawodawca wskazał przykładowe rodzaje kryteriów, którymi podatnik może posłużyć się w celu określenia sposobu ustalenia proporcji (np. kryterium osobowe, godzinowe, obrotowe, powierzchniowe).

Jednocześnie ustawodawca dopuścił możliwość uregulowania w przypadku niektórych podatników sposobu określenia proporcji uznawanego za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych (art. 86 ust. 22 ustawy o VAT).

Na podstawie ww. upoważnienia ustawowego zostało wydane Rozporządzenie z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193, z późn. zm.; dalej: Rozporządzenie), w którym określone zostały wzory do obliczania prewspółczynnika dla urzędów gmin, jednostek budżetowych, zakładów budżetowych, instytucji kultury i uczelni publicznych.

Prewspółczynnik jednostki organizacyjnej wykorzystującej towary lub usługi

Postanowienia Rozporządzenia wskazują wyraźnie, że intencją ustawodawcy jest stosowanie przez jednostki samorządu terytorialnego odmiennych sposobów określania proporcji w odniesieniu do wydatków ponoszonych w związku z działalnością realizowaną poprzez poszczególne jednostki organizacyjne JST, tak aby spełnione zostały warunki określone w art. 86 ust. 2b ustawy o VAT.

Tym samym do poszczególnych kategorii wydatków ponoszonych przez Gminę w związku z jej działalnością wykonywaną samodzielnie, poprzez Zakład lub inne Jednostki należy zastosować sposób określenia proporcji właściwy dla podmiotu, który wykorzystuje nabyte towary i usługi w prowadzonej w imieniu i na rzecz Gminy działalności.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w szczególności w broszurze informacyjnej wydanej przez Ministerstwo Finansów w dniu 24 listopada 2016 r., w której stwierdzono, że: „Wyliczony dla jednostki organizacyjnej prewspólczynnik znajdzie zasadniczo zastosowanie do zakupów towarów i usług zarówno dokonywanych przez tą jednostkę organizacyjną, jak i JST, wykorzystywanych jednak przez tą jednostkę organizacyjną do ww. celów, tj. celów ((mieszanych))”.

Gmina również zwraca uwagę na interpretację z 21 lutego 2018 r. o sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.892.2017.JS w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: DKIS lub organ) wskazał, że: „w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego”, zgadzając się jednocześnie ze stanowiskiem wnioskującej gminy, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie: „efekty przedmiotowych inwestycji (...) przekaże Gminnemu Zakładowi Komunalnemu (zakładowi budżetowemu) (...) kwotę podatku naliczonego należy obliczyć zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 86 ust. 2a-2h ustawy oraz zawartych w rozporządzeniu z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywani nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników z wykorzystaniem sposobu ustalonego dla zakładu budżetowego. Reasumując, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych przez Wnioskodawcę zarówno do działalności gospodarczej, jak również do celów innych niż działalność gospodarcza i w sytuacji gdy Wnioskodawca nie będzie miał możliwości przypisania tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej, do wyliczenia kwoty podatku naliczonego przyporządkowanej do działalności gospodarczej, Zainteresowany będzie zobowiązany zastosować proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a i następne ustawy oraz rozporządzenia w sprawie proporcji z wykorzystaniem sposobu ustalonego dla zakładu budżetowego”.

Również w interpretacji indywidualnej z 11 kwietnia 2017 r. sygn. 2461-IBPP3.4512.16.2017.1.EJ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że: „w przypadku jednostki samorządu terytorialnego, na którą przepisy nakładają realizację określonych zadań i która realizuje te zadania przy pomocy swoich jednostek organizacyjnych uzasadnione jest – pomimo, że podatnikiem podatku VAT jest Miasto – wyliczenie kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu przez jednostkę samorządu terytorialnego w oparciu o sposoby określania preproporcji, obliczone odrębnie dla wskazanych jednostek organizacyjnych i tym samym, w przypadku inwestycji służących działalności opodatkowanej i niepodlegającej opodatkowaniu VAT, odliczenie podatki naliczonego od inwestycji realizowanej przez Jednostkę Inwestującą i przekazanej do Jednostki Wykorzystującej winno nastąpić według prewspółczynnika obliczonego dla Jednostki Wykorzystującej, która bezpośrednio realizuje obrót z działalności gospodarczej, opodatkowanej podatkiem VAT”.

Powyższe prowadzi do stwierdzenia, że w odniesieniu do towarów i usług nabywanych w celu wykonywania przez Zakład powierzonej mu działalności zasadne wydaje się uwzględnianie przy wyborze sposobu określenia proporcji, charakterystyki działalności wykonywanej przez Gminę za pośrednictwem Zakładu.

Mając na uwadze powyższe, Gmina uważa, że w celu obliczenia kwoty VAT naliczonego możliwej do odliczenia przez Gminę z tytułu wydatków inwestycyjnych powinna wykorzystać prewspółczynnik obliczony z uwzględnieniem wyłącznie działalności prowadzonej poprzez Zakład, tj. prewspółczynnik Zakładu, skalkulowany zgodnie z § 3 ust. 4 Rozporządzenia.

Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie również w interpretacjach indywidualnych:

• z 12 lutego 2018 r. o sygn. 0112-KDIL4.4012.685.2017.1.NK, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej – odnosząc się do kwestii odliczenia przez Gminę podatku naliczonego od wydatków ponoszonych przez nią w zakresie infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej – wskazał, że: ,,Gmina przy dokonywaniu częściowego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z ogólną działalnością Zakładu (w tym na Infrastrukturę wykorzystywaną przez Zakład) powinna dokonać obliczenia wartości „sposobu określenia proporcji”, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy oraz struktury sprzedaży, o której mowa w art. 90 ustawy na podstawie danych jednostki wykorzystującej zakupione towary i usługi”;
• z 29 listopada 2017 r. o sygn. 0111-KDIB3-2.4012.603.2017.1.ASZ, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że: „Ponieważ obrót uzyskiwany przez Gminę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie realizowany bezpośrednio przez jednostkę wykorzystującą przedmiotową inwestycję, tj. Gminny Zakład Użyteczności Publicznej, w konsekwencji w przypadku inwestycji służącej działalności gospodarczej oraz działalności innej niż gospodarcza (niepodlegającej opodatkowaniu VAT), odliczenie VAT naliczonego od te inwestycji powinno nastąpić według prewspółczynnika ustalonego dla tej jednostki (tj. jednostki wykorzystującej rzeczową inwestycję)”;
• z 28 listopada 2017 r. o sygn. 0111-KDIB3-2.4012.606.2017.1.SR, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że: ,,kwotę podatku naliczonego należy obliczyć zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 86 ust. 2a-2h ustawy oraz zawartych w rozporządzeniu z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników z wykorzystaniem sposobu ustalonego dla zakładu budżetowego”.

Podobne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji indywidualnej z 22 listopada 2017 r. sygn. 0112-KDIL1-1.4012.465.2017.1.OA.

W związku z powyższym, Gmina stoi na stanowisku, że przysługuje jej prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur VAT dokumentujących wydatki inwestycyjne ponoszone na Infrastrukturę w wysokości wynikającej z zastosowania sposobu określenia proporcji, o którym mowa w § 3 ust. 4 Rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej – przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.