Interpretacja Ministra Finansów
PT8.8101.271.2015/PSG
z 6 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 21 lipca 2011 r. nr IPTPP2/443-119/11-2/IR, wydanej w imieniu Ministra Finansów, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi dla …. Sp. z o.o., ul. …., …., NIP: ….., na wniosek z dnia 19 kwietnia 2011 r. (data wpływu 6 maja 2011 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz ich sprzedaży na terytorium Polski, zmienia ww. interpretację z urzędu stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku jest:

• prawidłowe w zakresie stawki podatku dla wewnątrzwspólnotowego nabycia oraz dalszej odsprzedaży wyposażenia unitów stomatologicznych i wyposażenia mikroskopów, posiadających status wyrobów medycznych;
  

• nieprawidłowe w zakresie stawki podatku dla wewnątrzwspólnotowego nabycia oraz dalszej odsprzedaży krzesełek lekarza i części zamiennych do wyrobów medycznych, a także stawki podatku dla odsprzedaży komputera nabytego od polskiego kontrahenta.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2011 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi wpłynął wniosek z dnia 19 kwietnia 2011 r., złożony przez …. Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku dla wewnątrzwspólnotowego nabycia oraz dalszej odsprzedaży wyposażenia unitów stomatologicznych, wyposażenia mikroskopów, krzesełek lekarza i części zamiennych do wyrobów medycznych, a także dla odsprzedaży komputera nabytego od polskiego kontrahenta po wyposażeniu go w oprogramowanie przeznaczone do czujników RTG.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podmiotem sprowadzającym z Niemiec wyroby medyczne o zastosowaniach stomatologicznych m.in.:

1. tzw. unity i ich wyposażenie,
2. mikroskopy i kamery cyfrowe do nich, uchwyty do mocowania poszczególnych typów mikroskopów (same kamery i uchwyty nie mają statusu wyrobu medycznego),
3. części zamienne do wyrobów medycznych.
   
   

Wykonane z Niemiec dostawy powodują wystąpienie u Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W ramach swojej działalności gospodarczej dokonuje ich odsprzedaży do kontrahentów w Polsce (dystrybutorów), bądź bezpośrednio do nabywców końcowych, z reguły gabinetów stomatologicznych, bądź jako całościowe zestawy bądź zbywa je w poszczególnych elementach, mając na celu doposażenie wyrobów medycznych już posiadanych przez końcowych nabywców.

Jako przykłady dla punktów 1 i 2 niech posłużą transakcje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z poniższym:

Ad 1.

W listopadzie 2010 r. Wnioskodawca zakupił – zgodnie z fakturą …. z dnia 29 listopada 2010 r. – kompletny unit stomatologiczny …. (wyrób medyczny zgodnie z dołączonym certyfikatem) m.in. wraz z krzesełkiem lekarza, tapicerką krzesełka, lampą oświetleniową, instrumentami stomatologicznymi, masztem do powieszenia monitora. Wnioskodawca naliczył 7% podatek tylko w przypadku unitu nr kat….. (w przypadku tej faktury sprzedawca określił, że w skład unitu wchodzą poz. ….) oraz lampy …. (poz.000405) i instrumentów (poz. 600, 700, 800, 900), na które to towary Wnioskodawca posiada świadectwo CE określające ww. towary jako wyroby medyczne, zgodne z klasyfikacją dyrektywy MDD 93/42/EWG. W stosunku do pozostałych elementów na fakturze Wnioskodawca zastosował stawkę podstawową. Tzw. unity stomatologiczne (tj. fotel pacjenta zintegrowany z zestawem przyrządów stomatologicznych, oświetleniem i innym wyposażeniem, zależnie od wersji danego unitu, które opcjonalnie może być dodawane) posiadają oznaczenie CE i mogą być wyposażane w różnorodny sposób różnymi elementami nabywanymi/sprzedawanymi przez Wnioskodawcę w zestawie z wyrobem medycznym, z którym są bezpośrednio funkcjonalnie powiązane, bądź oddzielnie jako np. elementy doposażenia unitu posiadanego już przez nabywcę końcowego. Wszystkie ww. elementy stanowią kompletny unit stomatologiczny – krzesełko wraz z tapicerką służy lekarzowi do siedzenia przy pacjencie w trakcie zabiegu, a maszt stanowi integralną część unitu, do której przymocowuje się monitor medyczny. Wnioskodawca nadmienił, iż samo krzesełko tapicerowane nie jest na stałe mocowane do unitu, lecz stanowi oddzielny mebel odpowiadający wykończeniem danemu typowi unitu. Powiązanie funkcjonalne polega w jego wypadku na zapewnieniu odpowiednio wyprofilowanego i odpowiedniej wysokości (dostosowanej do danego typu unitu) miejsca siedzącego dla stomatologa na czas wykonywania zabiegów.

Ad 2.

W grudniu 2010 r. Wnioskodawca zakupił od dostawcy z Niemiec mikroskopy o statusie wyrobów medycznych i ich dodatkowe elementy, zgodnie z fakturą ….. z dnia 28 grudnia 2010 r., naliczając przy nabyciu wewnątrzwspólnotowym podatek wg stawki 7% tylko w przypadku mikroskopów M320 (poz. 1 i poz. 4 niemieckiej faktury), czyli wyrobów medycznych, posiadających certyfikat CE, bez wątpliwości pozwalający stwierdzić, że jest to wyrób medyczny oraz stwierdzający zgodność produktu z klasyfikacją Dyrektywy MDD 93/42/EEC. Przy pozostałych elementach tej faktury, tj.:

• uchwycie ściennym 0.801.0034 (Wnioskodawca zwrócił uwagę, że w nazwie tego typu artykułów znajduje się nawet symbol W12 taki sam jak na certyfikacie CE - poz. 6);
  

• uchwycie podłogowym 0.801.0032 (w nazwie znajduje się symbol F12 – poz. 3);
  

• uchwytach (poz. 2 i poz. 5);
  

• kamerach 0.801.0017 (poz. 7), które są urządzeniami działającymi wyłącznie w połączeniu z mikroskopem i są jego wyposażeniem, za pomocą którego można wzbogacić jego wersję, są one funkcjonalnie powiązane wyłącznie z tego typu mikroskopem i nie znajdują innego powszechnego zastosowania,
  

Wnioskodawca z ostrożności, wobec niejasności co do mającej zastosowanie stawki podatku VAT, naliczył podatek wg stawki 22%. Przedmiotem obrotu Wnioskodawcy bywają np. samodzielne kamery cyfrowe montowane na mikroskop – są one wyposażeniem dodatkowym i często dochodzi do sytuacji, w której doposażany jest sprzedany wcześniej wyrób medyczny. Nie mają one możliwości zastosowania i montażu kamer w innych warunkach, czy w innych urządzeniach, pasują one wyłącznie na ww. mikroskop (wyrób medyczny) i stanowią jego funkcjonalnie powiązane wyposażenie, jednak same nie posiadają oznaczenia CE.

Przy nabyciu i sprzedaży wyrobu medycznego (dotyczy to obu sytuacji opisanych w ad. 1 i ad. 2) bardzo często są dołączone, bądź nabywane/sprzedawane oddzielnie, przedmioty, wyroby, elementy, przeznaczone do stosowania z wyrobem medycznym, umożliwiające jego używanie zgodne z przeznaczeniem wskazanym przez wytwórcę wyrobu medycznego. Nie są one samodzielnymi wyrobami medycznymi, ale są przeznaczone do stosowania łącznie z nimi, podwyższając, czy zmieniając funkcjonalność danego wyrobu medycznego. Zdarzają się sytuacje, w których Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia i zbycia w Polsce samodzielnych elementów wyposażeniowych, celem wzbogacenia funkcjonalności wyrobu medycznego (typu unit, czy mikroskop) posiadanego przez końcowego klienta.

Ad. 3

Ponadto Wnioskodawca sprowadza z Niemiec (WNT) i sprzedaje w Polsce części zamienne do wyrobów medycznych znajdujących się w jego ofercie. Wspomniane części zamienne do już sprzedanych na rynku wyrobów medycznych są tożsame z elementami unitów stomatologicznych podlegającymi wymianie, pochodzą od tego samego producenta i nie mają innego powszechnego przeznaczenia. Można ich użyć wyłącznie do konkretnych urządzeń medycznych o statusie wyrobów medycznych, na które Spółka posiada certyfikaty stwierdzające, że spełniają one normy Dyrektywy MDD 93/42/EEC. Z ostrożności i wobec niejasności Wnioskodawca opodatkowuje je przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu jak i sprzedaży w kraju stawką VAT w wysokości 22% do końca 2010 r. (obecnie 23%). Dodatkowo Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia czujników RTG (wyrób medyczny oznaczony znakiem CE. Wnioskodawca stosuje do nich obniżoną stawkę VAT zarówno przy wewnątrzwspólnotowym nabycia jak i sprzedaży. Wnioskodawca dokonuje zakupu na terytorium Polski komputerów (opodatkowanych stawką 23%) celem ich wyposażania w stosowne oprogramowanie i zbywa je w zestawie z czujnikami RTG, który tworzy w pełni funkcjonalną całość i umożliwia odpowiednie ich wykorzystywanie w zakresie funkcji obrazowania będącej podstawą diagnostyki pacjenta (bez komputera czujniki nie nadają się do użycia samodzielnie). Komputery kupowane są w Polsce zgodnie z zaleceniami producenta czujników RTG. Bez komputerów czujniki RTG nie mogą działać.

Wszystkie wspomniane powyżej produkty stanowiące wyposażenie dodatkowe (maszt, uchwyty i kamery do mikroskopów) nie są samodzielnymi wyrobami medycznymi, aczkolwiek są niezbędne do zwiększenia ich funkcjonalności, bądź w ogóle do stosowania (np. na komputerze instalowane jest oprogramowanie do obsługi czujników).

W związku z przedstawionym stanem faktycznym zadano następujące pytania:

1. Jaką stawkę VAT powinien stosować Wnioskodawca przy nabyciu z państwa członkowskiego UE i dalszej odsprzedaży w Polsce wyposażenia (funkcjonalnie powiązanego) unitów stomatologicznych, posiadających status wyrobów medycznych, zarówno w zestawie z wyrobem medycznym, jak i nabywanego/sprzedawanego oddzielnie (np. celem doposażenia) - 8%, czy 23%?
2. Jaką stawkę VAT powinien stosować Wnioskodawca przy nabyciu z państwa członkowskiego UE i dalszej odsprzedaży w Polsce krzesełek lekarza, nie posiadających statusu wyrobów medycznych, fizycznie nie łączących się z wyrobem medycznym, jednak służących i dopasowanych do wykonywania przez lekarza zabiegów przy pomocy wyrobu medycznego, zarówno w zestawie z wyrobem medycznym, jak i nabywanych/ sprzedawanych oddzielnie (np. celem doposażenia) - 8%, czy 23%?
3. Jaką stawkę powinna stosować Spółka przy nabyciu z państwa członkowskiego i dalszej odsprzedaży w Polsce wyposażenia (np. funkcjonalnie powiązanych uchwytów i kamer nie mających innego powszechnego zastosowania) mikroskopów posiadających status wyrobów medycznych, zarówno w zestawie z wyrobem medycznym, jak i nabywanych/ sprzedawanych oddzielnie, celem doposażenia wyrobów medycznych już posiadanych przez klientów końcowych - 8%, czy 23%?
4. Jaką stawkę VAT powinien stosować Wnioskodawca przy nabyciu z państwa członkowskiego UE i dalszej odsprzedaży w Polsce części zamiennych wyrobów medycznych, które są tożsame z elementami podlegającymi wymianie, pochodzą od tego samego producenta i nie mają innego powszechnego zastosowania - 8%, czy 23%?
5. Jaką stawkę VAT powinien stosować Wnioskodawca przy odsprzedaży komputera stanowiącego wraz z oprogramowaniem funkcjonalnie powiązane wyposażenie czujników RTG (posiadających status wyrobów medycznych), który został nabyty od polskiego kontrahenta ze stawką 23%, niezbędnego dla poprawnego używania czujników RTG, po doposażeniu go przez Spółkę w stosowne oprogramowanie - 8%, czy 23%?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, szeroką definicję wyrobu medycznego art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2010 r., Nr 107, poz. 679), zgodnie z którym ilekroć w ustawie jest mowa o wyrobie medycznym należy przez to rozumieć narzędzie, przyrząd, urządzenie, oprogramowanie, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, w tym z oprogramowaniem przeznaczonym przez jego wytwórcę do używania specjalnie w celach diagnostycznych lub terapeutycznych i niezbędnym do jego właściwego stosowania, przeznaczony przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu: a) diagnozowania, zapobiegania, monitorowania, leczenia lub łagodzenia przebiegu choroby, b) diagnozowania, monitorowania, leczenia, łagodzenia lub kompensowania skutków urazu lub upośledzenia, c) badania, zastępowania lub modyfikowania budowy anatomicznej lub procesu fizjologicznego, d) regulacji poczęć – których zasadnicze zamierzone działanie w ciele lub na ciele ludzkim nie jest osiągane w wyniku zastosowania środków farmakologicznych, immunologicznych lub metabolicznych, lecz których działanie może być wspomagane takimi środkami.

Wnioskodawca zauważył, że zgodnie z ustawą o wyrobach medycznych wyposażenie wyrobu medycznego to artykuł, który, nie będąc wyrobem medycznym, jest specjalnie przeznaczony przez wytwórcę do stosowania łącznie z wyrobem medycznym, w celu umożliwienia jego używania zgodnie z przewidzianym zastosowaniem. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 33 ustawy o wyrobach medycznych wyposażenie wyrobu medycznego to artykuł, który, nie będąc wyrobem medycznym, jest specjalnie przeznaczony przez wytwórcę do stosowania łącznie z wyrobem medycznym, w celu umożliwienia jego używania zgodnie z przewidzianym zastosowaniem.

Co więcej zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o wyrobach medycznych przepisy ustawy dotyczące wyrobów medycznych stosuje się do wyposażenia wyrobu medycznego.

Wnioskodawca zauważył, że niezależnie od pytania bądź pozycji każde z pytań do przedstawionego stanu faktycznego obejmuje wyposażenie wyrobu medycznego bez wątpliwości funkcjonalnie z nim powiązane (komputer z oprogramowaniem do obsługi czujników RTG, uchwyty i kamery cyfrowe do mikroskopów), umożliwiające wprost korzystanie z wyrobu medycznego, bądź wzbogacające go o dodatkowe, wcześniej niedostępne funkcje. W przypadku części zamiennych, co do zasady nabywanych/sprzedawanych odrębnie od wyrobu medycznego, które mają być przedmiotem dostawy, są one tożsame z elementami wyrobów medycznych podlegającymi wymianie, pochodzą od tego samego producenta i nie mają innego powszechnego przeznaczenia.

Wnioskodawca zwrócił uwagę, że:

• części zamienne stają się częścią składową wyrobu medycznego,
  

• elementy typu uchwyty, czy kamery do mikroskopów, nie mają możliwości innego zastosowania niż w powiązaniu z wyrobem medycznym, a w następstwie zamontowania stają się elementami przynależnymi do danego wyrobu medycznego.
  
  

Wobec powyższego zastosowanie stawki 7% (8% w latach 2011-2013) w ocenie Wnioskodawcy staje się uzasadnione w każdym z przewidzianych pytań odnoszących się do przedstawionego stanu faktycznego, zarówno przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu, jak i w przypadku dostaw realizowanych przez Wnioskodawcę dla kontrahentów krajowych. Zastosowanie stawki 7% w roku 2010 a obecnie 8% w ocenie Wnioskodawcy jest zasadne, niezależnie od tego, czy dokonuje nabycia/sprzedaży elementów wyposażenia w zestawach z konkretnym wyrobem medycznym, czy też dokonuje zbycia elementów wyposażenia odrębnie, np. celem doposażenia już sprzedanego unitu, czy mikroskopu. Za stanowiskiem, w którym opodatkowanie według stawki 7% w 2010 r. (8% w latach 2011-2013) elementów wyposażenia wyrobów medycznych, nie posiadających samych w sobie statusu wyrobu medycznego i oznakowania CE, przemawia fakt, iż stają się one co do zasady przynależnościami (w rozumieniu kodeksu cywilnego) wyrobu medycznego, funkcjonalnie z nim powiązanymi na zasadzie wyłączności i nie znajdują innego zastosowania w powszechnym użytku ze względu na np. dopasowania mocowań do konkretnego wyrobu medycznego.

Dlatego w świetle powołanego art. 2 ust. 2 ustawy o wyrobach medycznych elementy wyposażenia nie posiadające same w sobie statusu wyrobu medycznego, lecz będące powiązanym funkcjonalnie wyposażeniem wyrobu medycznego, części zamienne, oraz komputer sprzedawany razem z oprogramowaniem i czujnikami RTG wskazane w poszczególnych pytaniach i stanie faktycznym winny być traktowane tak jak wyroby medyczne, i tym samym na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z poz. 105 załącznika nr 3, przewidującym stosowanie stawki 7% (w latach 2011-2013 - 8%) dla kategorii „wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika”. Zastosowanie tej stawki winno mieć miejsce zarówno w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia, jak i dostaw realizowanych przez Wnioskodawcę, niezależnie, czy ww. elementy są nabywane, czy zbywane samodzielnie, czy w zestawie z wyrobem medycznym.

W dniu 21 lipca 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając na podstawie przepisów § 2 i 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów – wydał interpretację indywidualną nr IPTPP2/443-119/11-2/IR, w której uznał, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał przepisy:

• art. 5 ust 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 9 ust. 1 i 2, art. 41 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) oraz poz. 105 załącznika nr 3 do tej ustawy, a także poz. 106 załącznika nr 3 do tej ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 18 września do 31 grudnia 2010 r.);
  

• art. 2 ust. 1 pkt 27, 31-33, 38, art. 11 ust. 1-4, art. 13 ust. 1, art. 17 ust. 1, art. 29 ust. 1 i 2, art. 23 ust. 1, art. 26 ust. 1 oraz art. 58 ust. 3 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 107, poz. 679)
  

oraz odniósł ich treść do stanu faktycznego, pytania i stanowiska, przedstawionych przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji.

W uzasadnieniu przedmiotowej interpretacji organ podatkowy wskazał, iż analiza przepisów ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych nie mieści się w zakresie określonym przez art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, w kompetencji organu podatkowego nie leży dokonywanie oceny, czy opisane we wniosku urządzenia spełniają definicję wyrobu medycznego zawartą w ustawie z dnia 20 maja 2010 r. Organ podatkowy nie jest również uprawniony do badania, czy spełnione zostały uregulowania związane z wprowadzeniem wyrobów do obrotu, określone w ww. ustawie.

W związku z powyższym organ podatkowy stwierdził, iż w okresie od 18 września do 31 grudnia 2010 r., przy rozliczeniu wewnątrzwspólnotowego nabycia oraz dostawy na terytorium kraju, obniżoną stawkę podatku w wysokości 7% Wnioskodawca mógł stosować w odniesieniu do:

• wyposażenia unitów stomatologicznych, funkcjonalnie z nimi powiązanego, które nie mają zastosowania ani samodzielnego, ani w powiązaniu z innym urządzeniem niebędącym wyrobem medycznym,
  

• wyposażenia mikroskopów (uchwytów i kamer), funkcjonalnie z nimi powiązanych, niemających innego zastosowania,
  

• komputera nabytego od polskiego kontrahenta,
  

• części zamiennych wyrobów medycznych, tożsamych z ich elementami wymiennymi,
  

pod warunkiem, że ww. towary wypełniały przesłanki wynikające z definicji określonej w art. 2 ust. 1 pkt 33 powołanej ustawy o wyrobach medycznych, tzn. były specjalnie przeznaczone przez wytwórcę do stosowania łącznie z wyrobem medycznym, w celu umożliwienia jego używania zgodnie z przewidzianym zastosowaniem.

Organ podatkowy stwierdził również, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawca nie ma możliwości korzystania z obniżonej stawki przy rozliczaniu ww. transakcji WNT i sprzedaży krajowej. Przedmiotem ich nie są bowiem wyroby medyczne w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, a aktualna treść poz. 105 załącznika do ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, iż tylko takie są objęte 8% stawką podatku.

Jednocześnie organ podatkowy wskazał, iż wewnątrzwspólnotowe nabycia oraz sprzedaż krzesełek lekarza, niezależnie od tego, czy był/są one nabywane/sprzedawane w zestawie z unitem, czy oddzielnie – zarówno w 2010 r., jak i w 2011 r. – podlegały/podlegają opodatkowaniu według stawki podstawowej, gdyż z wniosku wynika, że nie są wyrobem medycznym, ani – w związku z tym, że stanowią oddzielny mebel – ich wyposażeniem.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznał za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 21 lipca 2011 r. nr IPTPP2/443-119/11-2/IR, wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest:

• prawidłowe w zakresie stawki podatku dla wewnątrzwspólnotowego nabycia oraz dalszej odsprzedaży wyposażenia unitów stomatologicznych i wyposażenia mikroskopów, posiadających status wyrobów medycznych;
  

• nieprawidłowe w zakresie stawki podatku dla wewnątrzwspólnotowego nabycia oraz dalszej odsprzedaży krzesełek lekarza i części zamiennych do wyrobów medycznych, a także stawki podatku dla odsprzedaży komputera nabytego od polskiego kontrahenta.
  
  

Z uwagi na fakt, iż w przedstawionym stanie faktycznym Spółka opisała transakcje mające miejsce w listopadzie i grudniu 2010 r., a stanowisko Spółki odnosi się do stanu prawnego obowiązującego zarówno w 2010 r., jak i w 2011 r., niniejszą interpretację wydaje się w oparciu o stan prawny obowiązujący w okresie od dnia 18 września 2010 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. oraz obowiązujący od 1 stycznia 2011 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) – dalej: ustawa o VAT – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in.: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (pkt 1) oraz wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju (pkt 4). Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz (art. 9 ust. 1 ustawy o VAT).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 (art. 41 ust. 2 ustawy o VAT).

Treścią art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionego w zakresie zdania wstępnego art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), wprowadzono do ustawy o podatku od towarów i usług art. 146a, zgodnie z którym w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W poz. 106 załącznika nr 3 do ustawy o VAT wymienione zostały, bez względu na symbol PKWiU – „Wyroby medyczne, wyposażenie wyrobów medycznych, wyroby medyczne do diagnostyki in vitro, wyposażenie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro oraz aktywne wyroby medyczne do implantacji, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 107, poz. 679), inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika”. W powyższym brzmieniu przywołany przepis obowiązywał od dnia 18 września 2010 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. Od dnia 1 stycznia 2011 r. zaczęła obowiązywać nowa treść poz. 105 załącznika nr 3 do ustawy, w której wymieniono – bez względu na symbol PKWiU – wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika.

Z dniem 6 kwietnia 2011 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392). Stosownie do § 45 ww. rozporządzenia w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. obniżona do wysokości 8% stawka podatku od towarów i usług ma również zastosowanie dla dostawy, wewnątrzwspólnotowego nabycia oraz importu wyrobów medycznych, o których mowa w art. 132 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 107, poz. 679), z wyłączeniem systemów i zestawów zabiegowych złożonych z wyrobów medycznych, innych niż wymienione w załączniku nr 3 do ustawy. Na podstawie § 46 ust. 2 ww. rozporządzenia stawka, o której mowa w § 45, może być stosowana również do czynności wykonanych w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. W ww. art. 132 ustawy o wyrobach medycznych wymienione zostały: wyroby medyczne, aktywne wyroby medyczne do implantacji, wyroby medyczne do diagnostyki in vitro, wyposażenie wyrobów medycznych, wyposażenie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro oraz systemy i zestawy zabiegowe złożone z wyrobów medycznych.

Powyższe oznacza, że do dnia 31 grudnia 2010 r., na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 106 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, 7% stawka podatku VAT miała zastosowanie do:

• wyrobów medycznych,
  

• wyposażenia wyrobów medycznych,
  

• wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro,
  

• wyposażenia wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro oraz
  

• aktywnych wyrobów medycznych do implantacji
  

w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, innych niż towary związane z ochroną zdrowia wymienione w pozostałych pozycjach załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

Natomiast od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 5 kwietnia 2011 r., na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a ustawy o VAT oraz w związku z poz. 105 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, 8% stawka podatku VAT miała zastosowanie do dostawy wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, innych niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika, a także, na podstawie § 45 i § 46 ust. 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r., 8% stawka podatku VAT mogła być stosowana dla dostawy, wewnątrzwspólnotowego nabycia oraz importu wyrobów medycznych, aktywnych wyrobów medycznych do implantacji, wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro, wyposażenia wyrobów medycznych, wyposażenia wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro, z wyłączeniem systemów i zestawów zabiegowych złożonych z wyrobów medycznych, innych niż wymienione w załączniku nr 3 do ustawy. Zatem to podatnikom pozostawiono możliwość wyboru, czy czynności wymienione w § 45 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 5 kwietnia 2011 r. korzystały z preferencyjnej stawki podatku VAT.

Od dnia 6 kwietnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2011 r., na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a ustawy o VAT oraz w związku z poz. 105 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, 8% stawka podatku VAT miała zastosowanie do dostawy wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, innych niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika, a także, na podstawie § 45 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r., dla dostawy, wewnątrzwspólnotowego nabycia oraz importu wyrobów medycznych, aktywnych wyrobów medycznych do implantacji, wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro, wyposażenia wyrobów medycznych, wyposażenia wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro, z wyłączeniem systemów i zestawów zabiegowych złożonych z wyrobów medycznych, innych niż wymienione w załączniku nr 3 do ustawy.

Definicję pojęcia „wyrób medyczny” zawiera art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy o wyrobach medycznych, który stanowi, że przez wyrób medyczny należy rozumieć narzędzie, przyrząd, urządzenie, oprogramowanie, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, w tym z oprogramowaniem przeznaczonym przez jego wytwórcę do używania specjalnie w celach diagnostycznych lub terapeutycznych i niezbędnym do jego właściwego stosowania, przeznaczony przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:

1. diagnozowania, zapobiegania, monitorowania, leczenia lub łagodzenia przebiegu choroby,
2. diagnozowania, monitorowania, leczenia, łagodzenia lub kompensowania skutków urazu lub upośledzenia,
3. badania, zastępowania lub modyfikowania budowy anatomicznej lub procesu fizjologicznego,
4. regulacji poczęć

- których zasadnicze zamierzone działanie w ciele lub na ciele ludzkim nie jest osiągane w wyniku zastosowania środków farmakologicznych, immunologicznych lub metabolicznych, lecz których działanie może być wspomagane takimi środkami.

Stosownie do treści art. 2 ust. 2 ustawy o wyrobach medycznych przepisy ustawy dotyczące wyrobów medycznych stosuje się do wyposażenia wyrobu medycznego.

Przez „wyposażenie wyrobu medycznego” należy rozumieć artykuł, który, nie będąc wyrobem medycznym, jest specjalnie przeznaczony przez wytwórcę do stosowania łącznie z wyrobem medycznym, w celu umożliwienia jego używania zgodnie z przewidzianym zastosowaniem (art. 2 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem sprowadzającym z Niemiec wyroby medyczne o zastosowaniach stomatologicznych m.in.:

1. tzw. unity i ich wyposażenie,
2. mikroskopy i kamery cyfrowe do nich, uchwyty do mocowania poszczególnych typów mikroskopów (same kamery i uchwyty nie mają statusu wyrobu medycznego),
3. części zamienne do wyrobów medycznych.
   
   

W ramach swojej działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonuje ich odsprzedaży w Polsce dystrybutorom, bądź bezpośrednio nabywcom końcowym, z reguły dla gabinetów stomatologicznych, jako całościowe zestawy lub poszczególne elementy mające na celu doposażenie wyrobów medycznych posiadanych przez końcowych nabywców.

Jako przykłady Wnioskodawca opisał następujące transakcje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów:

Ad 1.

W listopadzie 2010 r. Wnioskodawca zakupił kompletny unit stomatologiczny (wyrób medyczny zgodnie z dołączonym certyfikatem) m.in. wraz z krzesełkiem lekarza, tapicerką krzesełka, lampą oświetleniową, instrumentami stomatologicznymi, masztem do powieszenia monitora. Wnioskodawca naliczył 7% podatek tylko w przypadku unitu oraz lampy i instrumentów, na które to towary Wnioskodawca posiada świadectwo CE określające ww. towary jako wyroby medyczne. W stosunku do pozostałych elementów na fakturze Wnioskodawca zastosował stawkę podstawową. Tzw. unity stomatologiczne (tj. fotel pacjenta zintegrowany z zestawem przyrządów stomatologicznych, oświetleniem i innym wyposażeniem, zależnie od wersji danego unitu, które opcjonalnie może być dodawane) posiadają oznaczenie CE i mogą być wyposażane w różnorodny sposób różnymi elementami nabywanymi/sprzedawanymi przez Wnioskodawcę w zestawie z wyrobem medycznym, z którym są bezpośrednio funkcjonalnie powiązane, bądź oddzielnie jako np. elementy doposażenia unitu posiadanego już przez nabywcę końcowego. Wszystkie ww. elementy stanowią kompletny unit stomatologiczny – krzesełko wraz z tapicerką służy lekarzowi do siedzenia przy pacjencie w trakcie zabiegu, a maszt stanowi integralną część unitu, do której przymocowuje się monitor medyczny. Wnioskodawca nadmienił, iż samo krzesełko tapicerowane nie jest na stałe mocowane do unitu, lecz stanowi oddzielny mebel odpowiadający wykończeniem danemu typowi unitu. Powiązanie funkcjonalne polega w jego wypadku na zapewnieniu odpowiednio wyprofilowanego i odpowiedniej wysokości (dostosowanej do danego typu unitu) miejsca siedzącego dla stomatologa na czas wykonywania zabiegów.

Ad 2.

W grudniu 2010 r. Wnioskodawca zakupił od dostawcy z Niemiec mikroskopy o statusie wyrobów medycznych i ich dodatkowe elementy, naliczając przy nabyciu wewnątrzwspólnotowym podatek wg stawki 7% tylko w przypadku mikroskopów, czyli wyrobów medycznych, posiadających certyfikat CE, bez wątpliwości pozwalający stwierdzić, że jest to wyrób medyczny oraz stwierdzający zgodność produktu z klasyfikacją Dyrektywy MDD 93/42/EEC. Przy pozostałych elementach tej faktury, tj.: uchwycie ściennym, uchwycie podłogowym, uchwytach, kamerach (które są urządzeniami działającymi wyłącznie w połączeniu z mikroskopem i są jego wyposażeniem, za pomocą którego można wzbogacić jego wersję, są one funkcjonalnie powiązane wyłącznie z tego typu mikroskopem i nie znajdują innego powszechnego zastosowania) Wnioskodawca naliczył podatek wg stawki 22%. Przedmiotem obrotu Wnioskodawcy bywają np. samodzielne kamery cyfrowe montowane na mikroskop – są one wyposażeniem dodatkowym i często dochodzi do sytuacji, w której doposażany jest sprzedany wcześniej wyrób medyczny. Nie mają one możliwości zastosowania i montażu kamer w innych warunkach, czy w innych urządzeniach, pasują one wyłącznie na ww. mikroskop (wyrób medyczny) i stanowią jego wyposażenie, jednak same nie posiadają oznaczenia CE.

Przy nabyciu i sprzedaży wyrobu medycznego (dotyczy to obu sytuacji opisanych w ad. 1 i ad. 2) bardzo często są dołączone, bądź nabywane/sprzedawane oddzielnie, przedmioty, wyroby, elementy, przeznaczone do stosowania z wyrobem medycznym, umożliwiające jego używanie zgodne z przeznaczeniem wskazanym przez wytwórcę wyrobu medycznego. Nie są one samodzielnymi wyrobami medycznymi, ale są przeznaczone do stosowania łącznie z nimi, podwyższając, czy zmieniając funkcjonalność danego wyrobu medycznego. Zdarzają się sytuacje, w których Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia i zbycia w Polsce samodzielnych elementów wyposażeniowych, celem wzbogacenia funkcjonalności wyrobu medycznego (typu unit, czy mikroskop) posiadanego przez końcowego klienta.

Ad. 3

Ponadto Wnioskodawca sprowadza z Niemiec (WNT) i sprzedaje w Polsce części zamienne do wyrobów medycznych znajdujących się w jego ofercie. Wspomniane części zamienne do już sprzedanych na rynku wyrobów medycznych są tożsame z elementami unitów stomatologicznych podlegającymi wymianie, pochodzą od tego samego producenta i nie mają innego powszechnego przeznaczenia. Można ich użyć wyłącznie do konkretnych urządzeń medycznych o statusie wyrobów medycznych, na które Spółka posiada certyfikaty stwierdzające, że spełniają one normy Dyrektywy MDD 93/42/EEC. Wnioskodawca do końca 2010 r. opodatkowywał wewnątrzwspólnotowe nabycie jak i sprzedaż w kraju ww. części zamiennych z zastosowaniem stawki VAT w wysokości 22%, natomiast od dnia 1 stycznia 2011 r. stosuje stawkę VAT w wysokości 23%. Dodatkowo Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia czujników RTG (wyrób medyczny oznaczony znakiem CE. Wnioskodawca stosuje do nich obniżoną stawkę VAT zarówno przy wewnątrzwspólnotowym nabycia jak i sprzedaży. Wnioskodawca dokonuje zakupu na terytorium Polski komputerów (opodatkowanych stawką 23%) celem ich wyposażania w stosowne oprogramowanie i zbywa je w zestawie z czujnikami RTG, który tworzy w pełni funkcjonalną całość i umożliwia odpowiednie ich wykorzystywanie w zakresie funkcji obrazowania będącej podstawą diagnostyki pacjenta (bez komputera czujniki nie nadają się do użycia samodzielnie). Komputery kupowane są w Polsce zgodnie z zaleceniami producenta czujników RTG. Bez komputerów czujniki RTG nie mogą działać.

Wszystkie wspomniane powyżej produkty stanowiące wyposażenie dodatkowe (maszt, uchwyty i kamery do mikroskopów) nie są samodzielnymi wyrobami medycznymi, aczkolwiek są niezbędne do zwiększenia ich funkcjonalności, bądź w ogóle do stosowania (np. na komputerze instalowane jest oprogramowanie do obsługi czujników).

Mając na uwadze powyższe oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że przy rozliczeniu wewnątrzwspólnotowego nabycia oraz dostawy na terytorium kraju, w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r., takich towarów jak:

• wyposażenia unitów stomatologicznych, funkcjonalnie z nimi powiązanego, które nie mają zastosowania ani samodzielnego, ani w powiązaniu z innym urządzeniem niebędącym wyrobem medycznym,
  

• wyposażenia mikroskopów (uchwytów i kamer), funkcjonalnie z nimi powiązanych, niemających innego zastosowania,
  

zastosowanie miała preferencyjna stawka podatku VAT w wysokości 7%.

Natomiast – w związku ze zmianą treści załącznika nr 3 do ustawy o VAT a także treścią ww. § 45 i § 46 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – przy rozliczeniu wewnątrzwspólnotowego nabycia oraz dostawy na terytorium kraju wyposażenia wyrobów medycznych, które to wyposażenie samo w sobie nie posiadało statusu wyrobu medycznego w okresach:

• od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 5 kwietnia 2011 r., Wnioskodawca mógł zastosować preferencyjną stawkę podatku VAT w wysokości 8%;
  

• od dnia 6 kwietnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. zastosowanie miała preferencyjna stawka podatku VAT w wysokości 8%.
  
  

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stawki podatku dla wewnątrzwspólnotowego nabycia oraz dalszej odsprzedaży wyposażenia unitów stomatologicznych i wyposażenia mikroskopów, posiadających status wyrobów medycznych, należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu natomiast do części zamiennych do wyrobów medycznych oraz do krzesełek lekarza stwierdzić należy, iż nie stanowią one wyrobów medycznych w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy o wyrobach medycznych. Żaden z przepisów ustawy o wyrobach medycznych nie stanowi, iż części zamienne do wyrobów medycznych czy krzesełka lekarza są wyrobami medycznymi w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych. Co więcej – żaden z tych przepisów nawet nie wymienia części zamiennych czy krzesełek lekarza.

Zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy części zamienne oraz krzesełka lekarza stanowią wyposażenie wyrobu medycznego w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy, a zatem są wyrobem medycznym w rozumieniu art. 2 ust. 2 ww. ustawy.

Wyjaśnić zatem należy, iż części zamienne oraz krzesełka lekarza nie spełniają cyt. wyżej definicji wyposażenia wyrobu medycznego, bowiem zarówno części zamienne do wyrobu medycznego jak i krzesełka lekarza nie posiadają takich cech, które pozwalałyby stwierdzić, że są specjalnie przeznaczone przez wytwórcę do stosowania z wyrobem medycznym, w celu umożliwienia jego używania zgodnie z przewidzianym zastosowaniem.

W powyższym zakresie przytoczyć należy definicję pojęcia „część zamienna” i porównać ją z definicją pojęcia „wyposażenie”. Stosownie do słownika języka polskiego (http://sjp.pwn.pl) „część zamienna (zapasowa)” oznacza „element, którym można w maszynie zastąpić element zużyty”. Natomiast definicja pojęcia „wyposażenie” brzmi: „1. urządzenie potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś. 2. urządzenie dodatkowe do danej maszyny lub do urządzenia głównego”. Zatem definicja pojęcia „wyposażenia wyrobu medycznego” znajduje potwierdzenie w słownikowej definicji pojęcia „wyposażenie”, pod kątem zaznaczenia odrębności istnienia wyposażenia od samego wyrobu medycznego oraz możliwość wspólnego ich użytkowania (przy czym każdy z tych elementów zachowuje oddzielny byt). Natomiast części zamienne – w przypadku konieczności ich użycia – są łączone z wyrobem medycznym i tracą oddzielny byt. Nie mogą być zatem stosowane razem „z wyrobem”, jak również nie mogą być stosowane oddzielnie. Powyższe nie dotyczy wyposażenia, które w każdym momencie może zostać odłączone od danego wyrobu medycznego (który pomimo tego odłączenia nadal pozostaje w pełni sprawny) i jest przeznaczone do stosowania razem „z wyrobem”. Wyposażenie po zakończeniu użytkowania razem z wyrobem – pozostaje sprawnym produktem, możliwym do dalszego użytkowania. W konsekwencji stwierdzić należy, iż pojęcia „wyposażenia wyrobu medycznego” nie należy rozciągać na części zamienne do wyrobu medycznego.

W odniesieniu natomiast do krzesełek lekarza stwierdzić należy, iż stanowią one osobny od unitów stomatologicznych mebel, który w praktyce może znaleźć wielorakie zastosowanie, niewiążące się z używaniem wyrobu medycznego. W szczególności krzesełko to może zostać łatwo zmienione na mebel innego typu, co nie wpłynie w żaden sposób na funkcjonowanie danego unitu stomatologicznego.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż mimo że sprzedawane części zamienne do wyrobów medycznych stanowią elementy składowe (wymienne) wyrobów medycznych, to jednak nie są samodzielnymi wyrobami medycznymi w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, bowiem ww. ustawa nie przyznaje im takiego statusu. Dotyczy to również wymienionych we wniosku krzesełek lekarza. Są one odrębnym rodzajem towaru i mogą być sprzedawane oddzielnie. Zatem wewnątrzwspólnotowe nabycie oraz dostawa części zamiennych przeznaczonych do wyrobów medycznych oraz krzesełek lekarza podlega opodatkowaniu podstawową stawką VAT w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. w wysokości 22%, natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. w wysokości 23%, bowiem dana transakcja dotyczy jedynie części zamiennych (elementów składowych) wyrobów medycznych lub oddzielnych mebli jakimi są krzesełka lekarza, a nie wyrobu medycznego czy jego wyposażenia.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie stawki podatku dla wewnątrzwspólnotowego nabycia oraz dalszej odsprzedaży krzesełek lekarza i części zamiennych do wyrobów medycznych należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu natomiast do zapytania Wnioskodawcy dotyczącego stawki VAT mającej zastosowanie przy odsprzedaży komputerów przeznaczonych do stosowania z czujnikami RTG zaznaczyć należy, iż ze stanu faktycznego opisanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie wynika, aby w okresie do 31 grudnia 2010 r. Wnioskodawca dokonywał zakupu na terytorium Polski komputerów celem ich wyposażania w stosowne oprogramowanie i zbycia ich. Stosownie bowiem do stanu faktycznego transakcje nabycia przez Wnioskodawcę komputerów od podmiotów krajowych były opodatkowane z zastosowaniem stawki podatku VAT w wysokości 23% – a zatem obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. W związku z powyższym niniejsza zmiana interpretacji indywidualnej dotyczy wyłącznie ww. transakcji dokonywanych w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.

Wskazać zatem należy, iż – podobnie jak w przypadku części zamiennych oraz krzesełek lekarza – komputery nie są samodzielnymi wyrobami medycznymi w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, bowiem ww. ustawa nie przyznaje im takiego statusu. Są one odrębnym rodzajem towaru i mogą być sprzedawane oddzielnie. Z wniosku nie wynika również, że ich zastosowanie jest ograniczone wyłącznie do użytkowania razem z czujnikami RTG. Zatem dostawa komputerów celem ich używania razem z czujnikami RTG podlega opodatkowaniu podstawową stawką VAT w wysokości 23%. Zastrzec w tym miejscu należy, iż niniejsza interpretacja nie dotyczy stawki VAT mającej zastosowanie przy dostawie czujników RTG oraz oprogramowania do ich obsługi, gdyż ta kwestia pozostaje poza zakresem pytania i stanowiska własnego Wnioskodawcy sformułowanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie stawki podatku dla odsprzedaży komputera nabytego od polskiego kontrahenta z zastosowaniem stawki 8% należało uznać za nieprawidłowe.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 21 lipca 2011 r. nr IPTPP2/443-119/11-2/IR, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Wskazać należy, iż analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.