UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wspólnie z siostrą odziedziczyła mieszkanie po dziadkach. Dziadkowie byli jego współwłaścicielami w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej. Dziadek zmarł 1 sierpnia 2017 r. i obecnie Wnioskodawczyni z siostrą czekają na sprawę sądową i postanowienie o nabyciu spadku. Babcia zmarła 9 lutego 2018 r. i Wnioskodawczyni z siostrą posiadają już akt poświadczenia dziedziczenia. Jak będą posiadać komplet dokumentów to sprzedadzą mieszkanie, co nastąpi zapewne w tym roku, w związku z tym środki uzyskane ze sprzedaży będą opodatkowane podatkiem dochodowym zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 10 ust. 1 pkt 8).

Wnioskodawczyni chce zatem w przyszłości skorzystać ze zwolnienia podatkowego wydatkując środki pieniężne ze zbycia na własne cele mieszkaniowe (zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 2).

Obecnie Wnioskodawczyni posiada dwa kredyty hipoteczne. Jeden z nich jest zaciągnięty w 2011 r. na zakup mieszkania (…). Mieszkanie Wnioskodawczyni kupiła wspólnie z mężem i następnie wprowadzili się do niego, mieszkając w nim aż do zakupu drugiego mieszkania w 2018 r. Na zakup drugiego mieszkania małżonkowie też zaciągnęli kredyt mieszkaniowy. Obecnie zatem Wnioskodawczyni posiada (wspólnie z mężem) dwa mieszkania (jedno w A, drugie w B) oraz dwa kredyty hipoteczne zaciągnięte na zakup tych mieszkań. Mieszkanie w A obecnie, tj. od lutego jest wynajmowane (umowa czasowa do stycznia 2019 r.). Ze środków z najmu Wnioskodawczyni opłaca ratę drugiego kredytu. Zainteresowana nie sprzedawała tego mieszkania ponieważ nie wyklucza, że będzie w nim kiedyś jeszcze mieszkała. W mieszkaniu w B Wnioskodawczyni obecnie mieszka.

Zainteresowana chciałaby środki ze sprzedaży w pierwszej kolejności przeznaczyć na spłatę pierwszego kredytu hipotecznego (zaciągniętego na zakup mieszkania w A), a jeśli pozostaną środki, wówczas resztę na spłatę drugiego kredytu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Na spłatę którego kredytu Wnioskodawczyni powinna przeznaczyć środki uzyskane z odpłatnego zbycia odziedziczonej nieruchomości, aby skorzystać ze zwolnienia podatkowego?

Czy jeśli środki ze sprzedaży odziedziczonego mieszkania Wnioskodawczyni przeznaczy na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego wspólnie z mężem na zakup pierwszego mieszkania (w A), a ewentualna nadwyżkę na spłatę drugiego kredytu (zaciągniętego na zakup mieszkania w B) to skorzysta ze zwolnienia?

Zdaniem Wnioskodawczyni, analizując przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 10 oraz art. 21), bez względu na to, na spłatę którego kredytu przeznaczy środki, skorzysta ze zwolnienia. Zatem, w opinii Wnioskodawczyni, jeśli przeznaczy środki na spłatę pierwszego kredytu, a nadwyżkę na spłatę drugiego to i tak skorzysta ze zwolnienia podatkowego. Zainteresowana wskazuje, że za przyjętą wykładnią przepisów przemawia fakt, że art. 10 ust. 1 pkt 131 wskazuje na fakt, iż zwolnienie dotyczy własnych celów mieszkaniowych. Własne cele mieszkaniowe należy rozumieć jako związane z prawem własności, które posiada podatnik. Nie ulega wątpliwości również fakt, ze kredyt hipoteczny zaciągnięty na zakup mieszkania wypełnia przesłanki przeznaczenia go na cele mieszkaniowe. Staje się „własnym” celem, jeśli zaciągający stają się właścicielami mieszkania. Zaciągając w 2011 r. kredyt mieszkaniowy na zakup mieszkania Wnioskodawczyni realizowała własne cele mieszkaniowe i dopóki jest właścicielem tego mieszkania wszelkie nakłady poniesione na to mieszkanie, jak i na spłatę kredytu będą, w opinii Wnioskodawczyni, poniesieniem wydatku na własne cele mieszkaniowe (nie były by nimi, gdyby kto inny – osoba trzecia – był właścicielem mieszkania).

Zainteresowana uważa, że zamieszkiwanie, lub nie oraz wynajmowanie lub nie, nie ma wpływu dla opisanej sytuacji. Sytuacja mieszkaniowa może bowiem ulegać zmianie, tzn. Wnioskodawczyni za chwile może znowu mieszkać w A, lub dzielić mieszkanie na dwa mieszkania, ale nie zmienia to sytuacji prawnej. Ponadto środki uzyskiwane z wynajmu mieszkania Zainteresowana przeznacza na spłatę drugiego mieszkania, a zatem dzięki niemu realizuje i zaspokaja własne potrzeby mieszkaniowe.

Podsumowując, Wnioskodawczyni uważa, że spłacając kredyt hipoteczny zaciągnięty na zakup mieszkania na własność (współwłasność) realizuje przesłanki wydatkowania środków na własne cele mieszkaniowe. Własne cele mieszkaniowe należy rozumieć szeroko, a na pewno szerzej niż zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wspólnie z siostrą odziedziczyła mieszkanie po dziadkach. Dziadek zmarł 1 sierpnia 2017 r. natomiast babcia 9 lutego 2018 r.

Dla ustalenia daty nabycia udziałów w lokalu mieszkalnym, które zamierza Wnioskodawczyni sprzedać należy posłużyć się w tym przypadku przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 924 i 925 ww. kodeksu, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt notarialny poświadczenia dziedziczenia potwierdza jedynie prawo spadkobierców do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Zatem w rozpatrywanej sprawie, będziemy mieli do czynienia z dwoma datami nabycia udziałów w lokalu mieszkalnym, który zamierza Wnioskodawczyni sprzedać.

Będą to: data śmierci dziadka Wnioskodawczyni (2017 r.) oraz data śmierci babci Zainteresowanej (2018 r.).

Wobec tego zbycie udziałów w mieszkaniu nabytych w drodze dziedziczenia po dziadkach – z uwagi na fakt, że dojdzie do niego przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie - jest źródłem przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym uzyskany z owego zbycia dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie do art. 19 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Jednakże, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy podatkowej, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się m.in.:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej;
2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1,
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a,
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b
   - w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.
   
   

Stosownie do art. 21 ust. 29 ww. ustawy, w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c, stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit a-c oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c.

W myśl natomiast ust. 30 wskazanego wyżej artykułu 21, przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W tym miejscu zwrócić należy uwagę na treść art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy, który stanowi, że wydatkiem poniesionym na cel mieszkaniowy może być spłata kredytu oraz odsetek od kredytu zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia na cel określony w pkt 1, a więc m.in. nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu.

Z istoty rozwiązania zawartego w zacytowanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podstawową okolicznością decydującą o możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i określonych praw majątkowych w terminie nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym została ona dokonana, na wskazane w art. 21 ust. 25 ww. ustawy własne cele mieszkaniowe. Zawarte w tym przepisie wyliczenie tzw. wydatków mieszkaniowych, których realizacja uprawnia do zastosowania ww. zwolnienia ma charakter enumeratywny (wyczerpujący). Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Zatem, przy zwolnieniu uwzględnić można tylko takie wydatki, które poniesione zostaną na „własne cele mieszkaniowe”. Przy czym „własne cele mieszkaniowe” należy rozumieć jednoznacznie zgodnie z wykładnią literalną. Podkreślenia wymaga bowiem, że ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu „własne cele mieszkaniowe”. U podstaw omawianego zwolnienia legło bowiem założenie, że nie powinny być opodatkowane środki wydane na realizację własnego celu mieszkaniowego zbywającego. Powyższy warunek wynika wprost z brzmienia przepisu normującego zwolnienie. Warunkiem zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”. Ustawodawca wyraźnie wskazał, że nabycie musi być dokonane na własne cele mieszkaniowe, a te realizowane są w dłuższym okresie czasu. Sądy administracyjne podkreślają, że zwolnienie z opodatkowania dochodów opisanych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter mieszany, podmiotowo-przedmiotowy. Wydatkowanie środków na określony przedmiot w połączeniu z funkcją, jaką ten przedmiot realizuje na rzecz nabywcy – zaspokojenie jego niezaspokojonych celów mieszkaniowych.

W świetle takiego wyjaśnienia nie zaspokaja swoich własnych celów mieszkaniowych osoba, która posiadając własne miejsce zamieszkania nabywa kolejne nieruchomości w celach lokaty kapitału, prowadzenia inwestycji w postaci najmu, remontu celem późniejszej ich odsprzedaży z zyskiem lub dla realizacji potrzeb mieszkaniowych innych osób, np. dzieci.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawczyni zainteresowana jest rozstrzygnięciem kwestii, czy skorzysta ze zwolnienia w sytuacji, przeznaczenia środków ze sprzedaży odziedziczonego mieszkania na spłatę kredytu zaciągniętego wspólnie z mężem na zakup pierwszego mieszkania w A, w którym pierwotnie zamieszkiwała, a obecnie jest czasowo wynajmowane, i co do którego nie wyklucza sytuacji, że będzie w nim kiedyś jeszcze mieszkała oraz wydatkowania ewentualnej nadwyżki na spłatę drugiego kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania w B.

Wskazując jako cel mieszkaniowy wydatki poniesione na nabycie lokalu mieszkalnego, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa kiedy i jak długo podatnik powinien mieszkać w nabytym lokalu mieszkalnym, żeby nastąpiła realizacja celu mieszkaniowego.

Tym samym brak jest podstaw do uznania, że podatnik nie realizuje celu mieszkaniowego w przypadku, gdy nabył lokal mieszkalny w celu zamieszkania w nim, ale w lokalu tym – z różnych powodów – zamieszka po upływie określonego czasu, np. kilku miesięcy lub w lokalu tym po nabyciu będzie mieszkał tylko przez pewien czas. W takim przypadku, prawa do zwolnienia nie pozbawia podatnika okoliczność, że np. przez kilka miesięcy lokal będzie wynajmowany. Prawa do zwolnienia nie traci również podatnik, który nabył lokal mieszkalny na cele mieszkaniowe, mieszkał w nabytym lokalu mieszkalnym, np. przez kilka miesięcy, a następnie przedmiotowy lokal zbył w drodze darowizny lub sprzedaży, bądź przeznaczył go na wynajem - zwłaszcza w takiej sytuacji jak Wnioskodawczyni - gdy niewykluczone, że w lokalu tym zamieszka ponownie w przyszłości.

W przedmiotowej sprawie z informacji zawartych we wniosku wynika, że Zainteresowana zamierza środki ze sprzedaży odziedziczonego mieszkania w pierwszej kolejności przeznaczyć na spłatę pierwszego kredytu hipotecznego (zaciągniętego w 2011 r. na zakup mieszkania w A), a jeśli pozostaną środki, wówczas resztę wydatkować na spłatę drugiego kredytu. W mieszkaniu w A zamieszkiwała wspólnie z mężem do czasu zakupu w 2018 r. drugiego mieszkania, w którym aktualnie mieszka (w B). Obecnie mieszkanie w A jest wynajmowane, jednakże Wnioskodawczyni nie wyklucza, że w mieszkaniu tym będzie jeszcze kiedyś mieszkała.

Podsumowując stwierdzić zatem należy, że wydatkowanie przez Wnioskodawczynię kwoty przychodu uzyskanego ze sprzedaży odziedziczonego mieszkania na spłatę kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania w A, w którym zaspokajała własne potrzeby mieszkaniowe, i co do którego nie wyklucza, że będzie w nim w przyszłości mieszkać, uprawni Zainteresowaną do zastosowania zwolnienia, wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Również wydatkowanie ewentualnej nadwyżki środków na spłatę kredytu zaciągniętego na drugie mieszkanie, w którym obecnie mieszka stanowi przesłankę uprawniającą Wnioskodawczynię do skorzystania z ww. zwolnienia.

W rozpatrywanej sprawie fakt czasowego wynajmowania przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego nie wyklucza możliwości skorzystania ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, podobnie jak fakt posiadania dwóch mieszkań, w takiej sytuacji, jak opisana w przedmiotowym wniosku, tj. gdy w każdym z posiadanych lokali Wnioskodawczyni mieszkała, bądź aktualnie mieszka.

Zatem za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym bez względu na to, na spłatę którego kredytu przeznaczy środki, skorzysta ze zwolnienia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.