Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.169.2018.2.KM
z 18 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2018 r. (data wpływu 13 marca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 kwietnia 2018 r. (data wpływu 7 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku odprowadzenia podatku VAT od kwoty wykazanej w deklaracji VAT-9M dotyczącej opłaty za dzierżawę terminala do płatności bezgotówkowych od podmiotu zagranicznego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku odprowadzenia podatku VAT od kwoty wykazanej w deklaracji VAT-9M dotyczącej opłaty za dzierżawę terminala do płatności bezgotówkowych od podmiotu zagranicznego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 kwietnia 2018 r. (data wpływu 7 maja 2018 r.) o podpis osoby upoważnionej do reprezentowania Wnioskodawcy oraz wskazanie sposobu wysyłki korespondencji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dzierżawi terminal do płatności bezgotówkowych od firmy mającej swoją siedzibę w Luksemburgu. Co miesiąc płaci tej firmie, która ma swoją siedzibę na terenie Unii Europejskiej – w Luksemburgu za dzierżawę tego terminala na podstawie otrzymanej od tej firmy faktury. W związku z tym, że stanowi to import wewnątrzwspólnotowy Wnioskodawca złożył w tutejszym Urzędzie Skarbowym deklarację VAT-R oraz co miesiąc składa deklarację VAT-9M. Jako samorządowa instytucja kultury gminy Wnioskodawca jest na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a oraz art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwolniony z płacenia podatku VAT.

Wnioskodawca radził się telefonicznie w tutejszym Urzędzie Skarbowym, czy wobec tego musi odprowadzać VAT od kwoty wykazywanej co miesiąc w deklaracji VAT-9M i uzyskał informację, że w związku z tym, iż jest na podstawie ww. przepisów zwolniony z podatku VAT to nie musi również płacić tego podatku od kwot za dzierżawę terminala do płatności bezgotówkowych od firmy mającej swoją siedzibę w Luksemburgu, ujętych w comiesięcznych deklaracjach VAT-9M.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jako samorządowa instytucja kultury gminy na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a oraz art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwolniona z płacenia podatku VAT, musi odprowadzać podatek VAT od kwoty wykazywanej co miesiąc w deklaracji VAT-9M, jeżeli kwota ta dotyczy opłaty za dzierżawę terminala do płatności bezgotówkowych wnoszonej na podstawie faktury VAT wystawionej przez podmiot działający na terenie Unii Europejskiej – w Luksemburgu, co stanowi import wewnątrzwspólnotowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako samorządowa instytucja kultury gminy na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a oraz art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwolniona z płacenia podatku VAT, nie musi odprowadzać podatku VAT od kwoty wykazywanej co miesiąc w deklaracji VAT-9M, jeżeli kwota ta dotyczy opłaty za dzierżawę terminala do płatności bezgotówkowych wnoszonej na podstawie faktury VAT wystawionej przez podmiot działający na terenie Unii Europejskiej – w Luksemburgu, co stanowi import wewnątrzwspólnotowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Według art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy – na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Wnioskodawca spełnia definicję podatnika, wskazaną w cytowanym powyżej art. 28a ustawy.

Zgodnie z zasadą ogólną zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Według art. 2 pkt 9 ustawy – przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Na mocy art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. usługobiorcą jest:
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
   • w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
   
   

Na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Powiązanie tego mechanizmu z regulacjami w zakresie określenia miejsca świadczenia usług ma na celu, z jednej strony opodatkowanie usług w miejscu ich konsumpcji, a z drugiej strony, zaoszczędzenie usługodawcy obowiązków związanych z rejestracją oraz rozliczeniem podatku.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 33a ustawy – zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy – zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury gminy, która na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a oraz art. 113 ust. 1 ustawy korzysta ze zwolnienia z płacenia podatku VAT. Wnioskodawca dzierżawi terminal do płatności bezgotówkowych od firmy mającej swoją siedzibę w Luksemburgu. Co miesiąc płaci tej firmie za dzierżawę tego terminala na podstawie otrzymanej faktury. W związku z importem przedmiotowych usług, Wnioskodawca złożył w Urzędzie Skarbowym deklarację VAT-R oraz co miesiąc składa deklarację VAT-9M.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy jest on zobowiązany do odprowadzania podatku VAT od kwoty wykazywanej co miesiąc w deklaracji VAT-9M z tytułu dzierżawy terminala do płatności bezgotówkowych wnoszonej na podstawie faktury VAT wystawionej przez podmiot działający na terytorium Unii Europejskiej.

Wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie usługi dzierżawy terminala do płatności bezgotówkowych nabywane przez Wnioskodawcę od podmiotu z siedzibą na terytorium Luksemburga są opodatkowane w Polsce na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy. Natomiast z uwagi na art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, Wnioskodawca jako usługobiorca jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia importu usług na terytorium Polski.

Zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Przepis ust. 1 stosuje się również do podatników w rozumieniu art. 15 innych niż wymienieni w ust. 1 i osób prawnych niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15, u których wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przekroczyła kwotę, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, oraz tych, którzy zamierzają skorzystać z możliwości określonej w art. 10 ust. 6 (art. 97 ust. 2 ustawy).

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również do podatników, o których mowa w art. 15, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2, którzy nabywają usługi, do których stosuje się art. 28b, jeżeli usługi te stanowiłyby u nich import usług (art. 97 ust. 3 pkt 1 ustawy).

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

W myśl art. 99 ust. 7 ustawy – przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113, oraz podmiotów wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, chyba że:

1. przysługuje im zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego zgodnie z art. 87 lub przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 3;
2. są obowiązani do dokonania korekty podatku odliczonego, o której mowa w art. 90a, art. 90c lub art. 91, lub
3. są obowiązani do dokonania korekty, o której mowa w art. 89a ust. 4 lub art. 89b ust. 1, lub uprawnieni do dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ust. 4.
   
   

W przypadku gdy podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5 i 8 nie mają obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub 8, deklarację podatkową składa się w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy (art. 99 ust. 9 ustawy).

Jak stanowi art. 99 ust. 14 ustawy – minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

Na podstawie tej delegacji Minister Rozwoju i Finansów w rozporządzeniu z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 2273) określił wzory deklaracji podatkowych wraz z objaśnieniami dotyczącymi sposobu ich wypełnienia.

Na mocy § 1 pkt 3 ww. rozporządzenia – określa się wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-9M), o której mowa w art. 99 ust. 9 ustawy, wraz z objaśnieniami, stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia.

Według powyższego wzoru, deklaracja VAT-9M jest przeznaczona dla podatników, niemających obowiązku składania deklaracji VAT-7, VAT-7K, VAT-7D lub VAT-8, dokonujących importu usług lub nabycia towarów oraz usług, dla których są podatnikami.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jako usługobiorca, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia importu usług dzierżawy terminala do płatności bezgotówkowych od podmiotu z siedzibą na terytorium Luksemburga, z tytułu których co miesiąc ponosi opłaty. W związku z tym, że Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a oraz art. 113 ust. 1 ustawy, jest on zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu importu usług dotyczących dzierżawy terminala do płatności bezgotówkowych poprzez złożenie deklaracji VAT-9M.

Zatem Wnioskodawca składając deklarację VAT-9M z wykazaną kwotą podatku za dzierżawę terminala do płatności bezgotówkowych jest zobowiązany do odprowadzenia kwoty podatku należnego do właściwego urzędu skarbowego. Złożenie deklaracji VAT-9M z wykazanym podatkiem należnym obliguje do wpłaty wyliczonej kwoty do urzędu skarbowego. Wynika to wprost z pouczenia zawartego w deklaracji VAT-9M, zgodnie z którym w przypadku niewpłacenia w obowiązującym terminie kwoty z poz. 18 (podatku należnego podlegającego wpłacie do urzędu skarbowego) lub wpłacenia jej w niepełnej wysokości, złożona deklaracja stanowi podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r. poz. 599, z późn. zm.).

Odpowiadając na pytanie Wnioskodawcy stwierdzić należy, że Wnioskodawca jako samorządowa instytucja kultury gminy, której sprzedaż na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a oraz art. 113 ust. 1 ustawy zwolniona jest od podatku VAT, musi odprowadzać podatek VAT od kwoty wykazywanej co miesiąc w deklaracji VAT-9M, ponieważ kwota ta dotyczy opłaty za dzierżawę terminala do płatności bezgotówkowych wnoszonej na podstawie faktury VAT wystawionej przez podmiot działający na terytorium Unii Europejskiej – w Luksemburgu, co stanowi import usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.