UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z użytkowaniem jachtu w ramach leasingu finansowego bądź leasingu operacyjnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka od kilkunastu lat funkcjonuje w branży zabezpieczeń elektronicznych, zabezpieczeń przeciwpożarowych oraz usług dotyczących sieci komputerowych, oferując specjalistyczne usługi klientom krajowym. Zdobyta przez lata wiedza i doświadczenie w branży umożliwiają Spółce oferowanie zainteresowanym najwyższej jakości usług, które charakteryzują się wysokim zaawansowaniem technicznym i nowoczesnością. Przez kontrahentów Spółka chce być postrzegana jako firma nowoczesna i otwarta na nowe technologie. Specyfika działalności polega na wysokim wyspecjalizowaniu świadczonych usług i dostarczanych rozwiązań technicznych. Wymaga to indywidualnego podejścia do każdego klienta i każdego zadania, doboru właściwych metod pracy, narzędzi i odpowiedniego personelu. Współpraca z klientami odbywa się więc także poprzez prowadzenie doradztwa technicznego i indywidualne planowanie z klientem wykonania usługi. Ważnym elementem kooperacji są bezpośrednie i pośrednie kontakty, tj. spotkania, prezentacje możliwości sprzętowych i umiejętności pracowników, omawianie szczegółów technicznych i organizacyjnych kontraktu. Specyfika usług świadczonych przez Spółkę powoduje, że tradycyjne spotkania biznesowe np. w siedzibie klienta czy na targach branżowych, nie zawsze są skuteczne.

Bardzo istotnym czynnikiem w pozyskiwaniu nowych kontraktów są spotkania z kontrahentami „face to face”, kiedy nawiązuje się nieformalne relacje z klientami i poznaje ich potrzeby. Dodatkowym atutem takich spotkań jest odpowiednia aranżacja i zapewnienie przyjaznego, ciekawego otoczenia. Z wieloletniego doświadczenia we współpracy z klientami wynika, że spotkania połączone z prezentacją kraju np. zwiedzaniem interesujących miejsc jak M., przyczyniają się do wzrostu zaufania klientów do Spółki. Dlatego też inwestycja w zakup jachtu, umożliwiłaby organizowanie bezpośrednich spotkań z kontrahentami w ciekawym otoczeniu i nieformalnej atmosferze. Ponadto jacht byłby miejscem promowania firmy, eksponowania reklamy (nazwa, logo firmy), co mogłoby zachęcić potencjalnych nowych klientów do odwiedzenia strony internetowej Spółki i zapoznania się ofertą.

Dla uatrakcyjnienia bezpośrednich kontaktów z klientami, zarząd Spółki planuje zawarcie umowy leasingu finansowego lub leasingu operacyjnego na leasing środka trwałego z rynku wtórnego w postaci jachtu żaglowego (dla 8-10 pasażerów).

W przypadku zawarcia umowy leasingu finansowego i wydaniu do posiadania jachtu korzystającemu (Spółce) finansujący wystawi na rzecz Spółki fakturę VAT dokumentującą dostawę przedmiotowego jachtu i opiewającą na całą wartość świadczenia wynikającego z umowy leasingu finansowego, tj. obejmującą spłatę wartości początkowej środka trwałego będącego przedmiotem leasingu oraz wynagrodzenie finansującego w postaci odsetek. W efekcie na fakturze wyodrębniona będzie wstępna opłata leasingowa stanowiąca w całości ratę kapitałową oraz wszystkie okresowe opłaty leasingowe za cały okres leasingu z podziałem na część kapitałową i na część odsetkową.

Po objęciu jachtu w posiadanie Spółka zamierza wpisać jacht do ewidencji środków trwałych. W trakcie trwania umowy leasingu finansowego Spółka zamierza dokonywać odpisów amortyzacyjnych według stawek podatkowych przewidzianych dla jachtu będącego w leasingu. Odpisy amortyzacyjne i odsetki z rat leasingowych stanowić będą dla Spółki koszt uzyskania przychodu. Spółka na podstawie umowy leasingu finansowego zobowiązana będzie również do ubezpieczenia przedmiotu leasingu we własnym imieniu i na swój koszt, lecz na rzecz finansującego. W przypadku zawarcia umowy leasingu operacyjnego, finansujący nabędzie jacht żaglowy, a następnie odda korzystającemu do używania na czas określony umową w zamian za zapłatę opłaty wstępnej oraz określonych miesięcznych opłat leasingowych.

Korzystającemu będzie przysługiwała również opcja nabycia przedmiotu leasingu od finansującego, po upływie trwania umowy za zapłatą oznaczonej w umowie ceny wykupu. Spółka będzie ponosiła ww. koszty wynikające z umowy leasingowej, a także - jak w przypadku zawarcia umowy o leasing finansowy - inne wydatki związane z używaniem jachtu jak jego ubezpieczenie oraz bieżącą eksploatacją. Niezależnie od tego, która opcja leasingu zostanie przez Spółkę wybrana - jacht ma być przeznaczony do organizowania spotkań z kontrahentami firmy, prowadzenia rozmów i tworzenia relacji biznesowych z klientami Spółki. Jacht będzie również wykorzystywany w celach promocyjnych (reklamowych) Spółki, gdyż zostanie na nim umieszczona nazwa firmy i jej logo.

Jako przedmiot działalności PKD Spółka ma wpisane m.in.: wypożyczanie i dzierżawa sprzętu sportowego (77.21.Z). Spółka planuje rozszerzyć jednak działalność PKD o transport wodny śródlądowy pasażerski (PKD: 50.10.Z) oraz wynajem łodzi wycieczkowych i jachtów bez załogi (PKD: 77.34.Z.) rozszerzając ofertę o usługi: Wynajem pasażerskich statków żeglugi śródlądowej z załogą (PKWiU: 50.10.20.0) oraz Wynajem i dzierżawa środków transportu wodnego, bez załogi (PKWiU 77.34.10.0).

Spółka planuje też wynajmować wyłącznie na terenie Polski, jacht przedsiębiorcom w celach promocyjnych (reklamowych) swoich firm oraz osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej do celów prywatnych. Oferta i faktyczna możliwość jego wynajęcia będzie aktualna przez cały rok kalendarzowy jednak z uwagi na znikome zainteresowanie powyższą usługą w miesiącach zimowych, w praktyce klienci będą korzystać z powyższej oferty w okresie wiosenno-letnim. Spółka bez względu na to czy jacht jest wynajmowany, czy też stoi nieużywany obowiązana będzie na podstawie umowy najmu, opłacić czynsz z tytułu najmu powierzchni na nadbrzeżu oraz miejsca przy kei, gdzie będzie cumowany. W przypadku zgłoszenia się klienta przez cały rok kalendarzowy istnieje możliwość wynajęcia przedmiotowego jachtu na cały okres. Spółka informuje więc, że w związku z zawarciem umowy leasingu:

• będą ponoszone wydatki na prace reklamowe polegające na druku na kadłubie napisów i szyldów informujących o rodzaju produkcji wykonywanej przez Spółkę, wydatki te mają prowadzić do zwiększenia zainteresowania potencjalnych klientów towarami firmy przez ich promocję oraz promocję samej firmy,
  

• na jachcie będą prowadzone spotkania i narady z odbiorcami i dostawcami Spółki, połączone z krótkimi rejsami,
  

• na podstawie umowy wynajmu jacht będzie wynajmowany innym użytkownikom wyłącznie na wodach śródlądowych w Polsce na cele związane z ich działalnością gospodarczą (promocyjne lub reklamacyjne) lub na cele rekreacyjne,
  

• spółka zamierza też brać udział w regatach lub innych zawodach celem promowania firmy,
  

• będą ponoszone koszty dotyczące zakupu paliwa, oleju, bieżące opłaty za przeglądy jachtu oraz inne opłaty związane z jego użytkowaniem,
  

• będą ponoszone wydatki na usługi cateringowe, zakup żywności oraz napojów wykorzystywane podczas spotkań i narad z odbiorcami i dostawcami Spółki,
  

• jacht będzie również wykorzystywany prywatnie przez Zarząd i udziałowców Spółki.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka posiada pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z rat leasingowych, niezależnie od tego, którą umowę leasingu wybierze?
   
   
2. Czy Spółka, niezależnie od tego, którą umowę leasingu Spółka wybierze, posiada pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z ponoszonych wydatków związanych z przygotowaniem jachtu do odbywania spotkań, narad, tj. usług cateringowych polegających na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć, które nie jest miejscem ich przyrządzenia, a także zakupu żywności oraz napojów?
   
   
3. Czy Spółka, niezależnie od tego, którą umowę leasingu wybierze, posiada pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z ponoszonych wydatków na zakup paliwa, olejów, bieżących opłat za przeglądy jachtu oraz innych opłat związanych z jego użytkowaniem?
   
   
4. Czy Spółka, niezależnie od tego, którą umowę leasingu wybierze, będzie mogła wystawiać faktury VAT z tytułu wynajmu środka trwałego w postaci jachtu żaglowego z załogą lub bez wyłącznie na wodach śródlądowych w Polsce przedsiębiorcom do celów związanych z prowadzeniem przez nich działalności promocyjnej (reklamowej) jak również osobom fizycznym do celów prywatnych ze stawką podatku VAT 0%, pod warunkiem zmiany dotychczasowego PKD Spółki i wpisaniu do KRS nowych następujących kodów: transport wodny śródlądowy pasażerski (PKD: 50.10.Z) i wynajem łodzi wycieczkowych i jachtów bez załogi (PKD: 77.34.Z.), a także pod warunkiem rozszerzenia oferty o usługi: Wynajem pasażerskich statków żeglugi śródlądowej z załogą (PKWiU: 50.10.20.0) oraz Wynajem i dzierżawa środków transportu wodnego, bez załogi (PKWiU 77.34.10.0)?
   
   
5. Czy Spółka, niezależnie od tego, którą umowę leasingu wybierze, będzie mogła wystawiać faktury VAT z tytułu wynajmu środka trwałego w postaci jachtu żaglowego z załogą lub bez wyłącznie na wodach śródlądowych w Polsce przedsiębiorcom do celów związanych z prowadzeniem przez nich działalności promocyjnej (reklamowej) jak również osobom fizycznym do celów prywatnych ze stawką podatku VAT 23%, bez zmiany dotychczasowego PKD Spółki i poprzez zakwalifikowanie ww. usług jako Wypożyczanie i dzierżawa sprzętu rekreacyjnego i sportowego (PKWIU: 77.21.10.0)?
   
   
6. W jaki sposób dokonywać odpisów amortyzacyjnych przy leasingu finansowym od wartości początkowej oddanego do korzystania środka trwałego, w sytuacji, gdy jego największe użytkowanie będzie przypadać na okres tzw. sprzyjającej pogody?
   
   
7. Czy Spółka, niezależnie od tego, którą umowę leasingu wybierze, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z ubezpieczeniem i czynszem za cumowanie jachtu?
   
   
8. Czy Spółka może, niezależnie od tego, którą umowę leasingu wybierze, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z wykonaniem prac malarskich napisów reklamowych oraz innych oznakowań na kadłubie jachtu o produkcji Spółki?
   
   
9. Czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwoty uiszczane z tytułu rat leasingowych przy wariancie umowy leasingu finansowego?
   
   
10. Czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, w przypadku zawarcia umowy leasingu operacyjnego, wydatki związane z uiszczaniem wynikających z umowy leasingowej opłat, w tym opłaty wstępnej, opłaty administracyjnej, miesięcznych rat leasingowych oraz opłaty związanej z wykupem przedmiotu leasingu?
    
    
    
    

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytania nr 6-10 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Natomiast wniosek w zakresie pytań nr 1-5 w zakresie podatku od towarów i usług, zostanie rozpatrzony w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 6

Zdaniem Spółki, zgodnie z zasadą określoną w art. 17b i 17f ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm.), cechą charakterystyczną leasingu finansowego jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych z tytułu nabycia środka trwałego przez korzystającego (leasingobiorcę). Podkreślić jednak należy, że amortyzacji podlega wyłącznie równowartość wartości początkowej środka trwałego.

Z kolei wartością początkową środka trwałego jest cena jego nabycia, tj. zgodnie z art. 16g ust. 3 updop kwota należna zbywcy powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego.

Na gruncie przedmiotowego stanu faktycznego będzie to zatem cała rata kapitałowa (łącznie z opłatą wstępną), które będą amortyzowane przez Spółkę na zasadach określonych w art. 16h-16j updop, a comiesięczne odpisy amortyzacyjne będą zaliczane w poczet kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 updop. Pozostała kwota stanowiąca część odsetkową będzie podlegać zaliczeniu w poczet kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, jako koszt pośredni prowadzenia działalności gospodarczej, tj. w dacie jego poniesienia.

Do przedstawionego stanu faktycznego nie będą miały zastosowania postanowienia art. 16h ust. 1 pkt 3 updop, zgodnie z którym od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w okresie ich wykorzystania, w tym przypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie albo przez 12 miesięcy w roku.

Spółka uważa, że powyższy przepis ma zastosowanie wyłącznie wtedy, gdy dany środek trwały ze swej istoty jest przeznaczony wyłącznie do wykorzystywania w pewnych tylko okresach w trakcie roku. Przykładem może być sytuacja, gdy pensjonat nadmorski świadczyć będzie usługi wyłącznie przez sezon wiosenno-letni, a w pozostałej części roku będzie zamknięty i klienci nawet gdyby byli zainteresowani jego ofertą, nie mogliby korzystać z jego usług. Przepisy powyższe nie mają jednak zastosowania, gdy ten sam pensjonat funkcjonuje przez cały rok, lecz w określonych miesiącach roku nie ma żadnych klientów na jego usługi np. przez złe warunki pogodowe.

Spółka prezentuje stanowisko, że sezonowość świadczenia usług nie jest oceniana pod kątem popytu na nie w danych okresach lecz uzależniona jest od faktycznej gotowości przedsiębiorcy do ich świadczenia. Przenosząc powyższe uwagi na grunt przedmiotowej sprawy podkreślić należy, że przeznaczony pod wynajem przez Spółkę jacht ma zastosowanie całoroczne, wynika to zarówno z jego konstrukcji, jak i wyposażenia. Posiada m.in. systemy grzewcze, które zapewniają komfortowe warunki żeglugi nawet w miesiącach zimowych. Jednocześnie przez cały rak jest on cumowany w tym samym miejscu i w ten sam sposób. W przypadku gdyby jakikolwiek klient chciał skorzystać z oferty Spółki w każdym czasie może on zatem przedmiotowy jacht wynająć. Stąd też Spółka stoi na stanowisku, że wymieniony art. 16h ust. 1 pkt 3 updop w przedstawionym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania i Spółka będzie mogła dokonywać comiesięcznych odpisów amortyzacyjnych przez cały okres amortyzacji środka trwałego. W warunkach geograficznych i klimatycznych naszego kraju nie można w sposób jednoznaczny uznać, że pewne czynności, tj. wykorzystywanie wspomnianego jachtu powinny być zaliczone do sezonowych. Można tylko założyć występowanie okresu czasu uniemożliwiającego jego wykorzystywanie Powyższy pogląd oznacza, że nie można stosować art. 16h ust. 1 pkt 3 updop w sytuacji, gdy sezonowość nie wynika z istoty danej działalności, ale z wypadków losowych, tj. niekorzystne warunki pogodowe lub też brak zainteresowania ze strony potencjalnych klientów, a przedsiębiorca jest organizacyjnie i technicznie przygotowany do świadczenia danej usługi cały rok.

Ad. 7 i 8

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 updop kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W tym miejscu należy wskazać, że wydatki na ubezpieczenie i czynsz środka trwałego (w tym przypadku jachtu), nie zostały wymienione w katalogu wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym wydatki Spółki związane z eksploatacją jachtu, tj. czynsz z tytułu najmu powierzchni na nabrzeżu oraz miejsca przy kei, gdzie jest cumowany oraz koszty jego ubezpieczenia mogą stanowić koszt podatkowy Spółki jako leasingobiorcy. Uwzględniając treść powyższych przepisów należy stwierdzić, że koszty ubezpieczenia jachtu oraz czynsz za jego cumowanie, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania, na podstawie art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast w nawiązaniu do wydatków związanych z wykonaniem prac malarskich napisów reklamowych oraz innych oznakowań na kadłubie jachtu o produkcji Spółki, wyjaśnienia wymaga, co oznacza termin „reklama”. Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zamierza ponieść wydatki na prace reklamowe polegające na druku na kadłubie jachtu napisów i szyldów informujących o rodzaju produkcji wykonywanej przez Spółkę. Wydatki te mają prowadzić do zwiększenia zainteresowania potencjalnych klientów towarami firmy przez ich promocję oraz promocję samej firmy Napisy i szyldy umieszczone na kadłubie jachtu, informujące o charakterze działalności wykonywanej przez Spółkę będą spełniały funkcję reklamową, gdyż ich celem będzie zwiększenie rozpoznawalności firmy na rynku, poszerzenie wiedzy u potencjalnych klientów o towarach produkowanych przez Spółkę, co skutkować ma zwiększeniem zainteresowania u odbiorców tymi towarami.

Zatem wydatki związane z umieszczeniem ww. napisów i szyldów będą miały związek z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami. W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że wydatki związane z wykonaniem prac malarskich napisów reklamowych oraz innych oznakowań na kadłubie jachtu informujących o produkcji Spółki mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. Podsumowując, wydatki związane z ubezpieczeniem i cumowaniem jachtu (pytanie nr 6) oraz wydatki związane z wykonaniem prac malarskich napisów reklamowych oraz innych oznakowań na kadłubie jachtu o produkcji Spółki (pytanie nr 7), Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niezależnie od tego którą umowę leasingu wybierze.

Ad. 9

W odniesieniu do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot uiszczanych z tytułu rat leasingowych należy wskazać, że raty leasingowe uiszczane przez korzystającego w leasingu finansowym dzielą się na część kapitałową, stanowiącą spłatę wartości przedmiotu leasingu oraz część odsetkową, która z kolei stanowi wynagrodzenie leasingodawcy. Z uwagi na powyższe rozróżnienie w rozpatrywanej sprawie należy uwzględnić zarówno przywołane powyżej przepisy art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulujące możliwość i sposób rozliczania kosztów podatkowych na zasadach ogólnych, jak również art. 16a dotyczący rozliczania kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

Co zostało wykazane powyżej, w przypadku zawarcia umowy leasingu finansowego korzystający uiszcza ratę leasingową składającą się z części kapitałowej (stanowiącej spłatę wartości przedmiotu leasingu) oraz części odsetkowej (stanowiącej wynagrodzenie leasingodawcy). Przy ustaleniu wartości początkowej przedmiotu leasingu finansowego dla celów naliczania odpisów amortyzacyjnych należy wziąć pod uwagę wyłącznie sumę kapitałowych części rat leasingowych oraz ewentualne inne koszty związane z zawarciem umowy leasingu poniesione do dnia przekazania środka trwałego do używania. Jak wskazała Spółka w rozpatrywanej sprawie - wstępna opłata leasingowa stanowić będzie w całości ratę kapitałową. Co zostało wykazane powyżej, koszty części kapitałowej (stanowiącej spłatę wartości przedmiotu leasingu) dla celów podatkowych są zaliczane przez odpisy amortyzacyjne od przedmiotu leasingu. Część odsetkowa, która stanowi wynagrodzenie leasingodawcy rozliczona może zostać natomiast na podstawie art. 15 ust. 1 o podatku dochodowym od osób prawnych jako koszt „pośredni” w momencie poniesienia. Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, w rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że raty kapitałowe mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez dokonywane przez korzystającego odpisy amortyzacyjne od przedmiotu leasingu, natomiast część odsetkowa rat leasingowych podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych w oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad. 10

Zdaniem Spółki, jeżeli przyszła umowa leasingu operacyjnego spełniać będzie określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od prawnych warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie będzie korzystał ze zwolnień wymienionych w art. 17b ust. 2 powołanej ustawy, to korzystający będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym także wydatek związany z uiszczeniem wstępnej opłaty leasingowej, wszystkich pozostałych rat leasingowych, opłaty administracyjnej, oraz opłaty związanej z wykupem przedmiotu leasingu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• sposobu dokonywania odpisów amortyzacyjnych oddanego do korzystania środka trwałego (pytanie nr 6) – jest prawidłowe,
  

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z ubezpieczeniem i czynszem za cumowanie jachtu (pytanie nr 7) – jest prawidłowe,

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wykonywaniem prac malarskich napisów reklamowych oraz innych oznakowani jachtu o produkcji Spółki (pytanie nr 8) – jest prawidłowe,
  

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot uiszczanych z tytułu rat w leasingu finansowym (pytanie nr 9) – jest prawidłowe,

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zawarciem umowy leasingu operacyjnego (pytanie nr 10) – jest prawidłowe.
  
  

Ad. pytanie nr 6

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm., dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 17a pkt 1 przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

W myśl art. 17a pkt 7 ww. ustawy, za „spłatę wartości początkowej” rozumie się faktycznie otrzymaną przez finansującego w opłatach ustalonych w umowie leasingu równowartość wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, określoną zgodnie z art. 16g, w podstawowym okresie umowy leasingu; spłaty tej nie koryguje się o kwotę wypłaconą korzystającemu, o której mowa w art. 17d albo art. 17h.

Stosownie zaś do postanowień art. 17f ust. 1 tej ustawy, do przychodów finansującego, z zastrzeżeniem ust. 3, i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony;
   
2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio;
   
3. umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu:
   1. odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, w przypadku gdy nie jest osobą wymienioną w lit. b, albo
      
   2. finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.
      
   
   

Umowa leasingu finansowego, której dotyczy art. 17f ust. 1 ww. ustawy, charakteryzuje się tym, że z jej zapisów wynika, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych będących jej przedmiotem, w czasie trwania tej umowy, dokonuje korzystający. W konsekwencji, korzystający musi dla każdego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będącej przedmiotem podatkowej umowy leasingu przypisać wartość początkową i wykazać ją w swojej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej dla potrzeb podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 16a ust. 2 ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”,
   
2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
   
3. składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników – jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający
   

- zwane także środkami trwałymi.

Wskazać przy tym należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają dla korzystającego szczególnych zasad ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem umowy leasingu finansowego. Zgodnie z przywołanym powyżej art. 17a pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy w tym zakresie odsyłają do zasad ogólnych wyrażonych w art. 16g tej ustawy, który określa sposób ustalania przez podatników wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – w zależności od sposobu ich nabycia, rodzaju składnika majątkowego oraz okoliczności modyfikujących wielkość wartości początkowej.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2–14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Stosownie do art. 16g ust. 3 ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Należy zwrócić uwagę, że w przypadku zawarcia umowy leasingu finansowego korzystający uiszcza ratę leasingową składającą się z części kapitałowej (stanowiącej spłatę wartości przedmiotu leasingu) oraz części odsetkowej (stanowiącej wynagrodzenie leasingodawcy). Przy ustaleniu wartości początkowej przedmiotu leasingu finansowego dla celów naliczania odpisów amortyzacyjnych należy wziąć pod uwagę wyłącznie sumę kapitałowych części rat leasingowych oraz ewentualne inne koszty związane z zawarciem umowy leasingu poniesione do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W rozpatrywanej sprawie, z uwagi na wątpliwości Wnioskodawcy, omówienia wymaga art. 16h ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w okresie ich wykorzystywania; w tym przypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie albo przez 12 miesięcy w roku.

Wysokość odpisu miesięcznego dla używanych sezonowo środków trwałych może zostać ustalona zatem na dwa sposoby:

• przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie (w miesiącach używania składniki majątku ulegają przyspieszonej amortyzacji, a suma odpisów w tych miesiącach jest w tym przypadku równa odpisowi rocznemu) lub
  

• przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez 12 miesięcy w roku (następuje wówczas wydłużenie okresu amortyzowania).
  
  
  

Co istotne, w obu przypadkach odpisy amortyzacyjne ujmowane są w kosztach uzyskania przychodów tylko w miesiącach wykorzystywania środków trwałych.

Zgodnie z opisanym we wniosku zdarzeniem przyszłym Spółka planuje zawarcie umowy leasingu finansowego lub leasingu operacyjnego na leasing środka trwałego z rynku wtórnego w postaci jachtu żaglowego (dla 8-10 pasażerów). Spółka planuje wynajmować jacht wyłącznie na terenie Polski, przedsiębiorcom w celach promocyjnych (reklamowych) swoich firm oraz osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej do celów prywatnych. Oferta i faktyczna możliwość jego wynajęcia będzie aktualna przez cały rok kalendarzowy jednak z uwagi na znikome zainteresowanie powyższą usługą w miesiącach zimowych, w praktyce klienci będą korzystać z powyższej oferty w okresie wiosenno-letnim. Spółka bez względu na to czy jacht jest wynajmowany, czy też stoi nieużywany obowiązana będzie na podstawie umowy najmu, opłacić czynsz z tytułu najmu powierzchni na nadbrzeżu oraz miejsca przy kei, gdzie będzie cumowany. W przypadku zgłoszenia się klienta przez cały rok kalendarzowy istnieje możliwość wynajęcia przedmiotowego jachtu na cały okres.

W oparciu o przestawione we wniosku zdarzenie przyszłe i przywołane przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że w sytuacji, gdy Spółka jest przygotowana do świadczenia usługi w zakresie wynajmowania jachtu przez cały rok, wówczas może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej leasingowanego środka trwałego, zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 updop, a art. 16h ust. 1 pkt 3 updop nie znajdzie zastosowania w opisanej sprawie. Jak wskazał bowiem Wnioskodawca, przeznaczony pod wynajem przez Spółkę jacht ma zastosowanie całoroczne, wynika to zarówno z jego konstrukcji, jak i wyposażenia. Jacht posiada m.in. systemy grzewcze, które zapewniają komfortowe warunki żeglugi nawet w miesiącach zimowych. Ponadto w przypadku gdyby jakikolwiek klient chciał skorzystać z oferty Spółki, może przedmiotowy jacht wynająć w każdym czasie.

Z uwagi na powyższe, należy zgodzić się ze Spółką, że w sytuacji gdy przedsiębiorca jest organizacyjnie i technicznie przygotowany do świadczenia usługi wynajmu przez cały rok, odnośnie sposobu dokonywania odpisów amortyzacyjnych art. 16h ust. 1 pkt 3 updop nie znajdzie zastosowania.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie sposobu dokonywania odpisów amortyzacyjnych oddanego do korzystania środka trwałego (pytanie nr 6), należy uznać za prawidłowe.

Ad. pytanie nr 7 i 8

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 updop.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Należy zauważyć, że powyższa definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę w cyt. art. 15 ust.1 ww. ustawy ma charakter ogólny, natomiast unormowania odnoszące się do kosztów są rozlegle i charakteryzują się znacznym stopniem komplikacji.

Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zostaną na mocy ustawy uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Z wniosku wynika, że dla uatrakcyjnienia bezpośrednich kontaktów z klientami, zarząd Spółki planuje zawarcie umowy leasingu finansowego lub operacyjnego jachtu żaglowego. Spółka planuje wynajmowanie przedmiotowego jachtu przedsiębiorcom, w celach promocyjnych (reklamowych) swoich firm oraz osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej do celów prywatnych. Spółka na podstawie umowy leasingu zobowiązana będzie do ubezpieczenia przedmiotu leasingu we własnym imieniu i na swój koszt, lecz na rzecz finansującego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z ubezpieczeniem, czynszem za cumowanie jachtu, wydatków związanych z wykonywaniem prac malarskich, napisów reklamowych oraz innych oznakowani na kadłubie jachtu o produkcji Spółki, niezależnie od tego, którą umowę leasingu wybierze (operacyjny czy finansowy).

Zauważyć należy, że stosowany w praktyce podział leasingu na operacyjny i finansowy (kapitałowy) ma charakter czysto terminologiczny. W updop taki podział nie występuje. Podział, jaki występuje w tej ustawie ze względu na parametry umowy, polega na określeniu, kto finansujący czy korzystający, zalicza do kosztów uzyskania przychodu odpisy amortyzacyjne oraz co stanowi przychód i koszt odpowiednio u korzystającego i finansującego (uregulowania dotyczące opodatkowania stron umowy leasingu zawierają art. 17a-17l updop).

W przypadku umów leasingu operacyjnego, zgodnie z art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, stanowią opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z kolei w przypadku umów leasingu finansowego, zgodnie z art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów finansującego, z zastrzeżeniem ust. 3, i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie warunki leasingu.

W ocenie organu interpretacyjnego istotne znaczenie dla potrzeb niniejszej sprawy ma przede wszystkim wykazanie zaistnienia przesłanki związanej z celowością poniesienia określonych wydatków, które winny być nakierowane na uzyskanie przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła. Przesłanka ta została przez Wnioskodawcę spełniona, co czyni możliwość zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów za dopuszczalną, w świetle ogólnych zasad wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak wskazał bowiem Wnioskodawca na podstawie umowy jacht będzie wynajmowany innym użytkownikom na cele związane z ich działalnością gospodarczą (promocyjne lub reklamacyjne) lub na cele rekreacyjne. Tym samym Wnioskodawca będzie uzyskiwał przychód z tytułu wynajmu. Zwrócić ponadto należy uwagę na fakt, że ubezpieczenie przedmiotu leasingu, jest jednym z podstawowych obowiązków stron umowy leasingu. Z jednej strony zabezpiecza to korzystającego przed kosztami wynikającymi np. przy zniszczeniu przedmiotu leasingu. Z drugiej strony zabezpiecza finansującego-właściciela przed stratą przedmiotu leasingu, który sfinansował.

Biorąc pod uwagę powyższe zgodzić się należy ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, że wydatki na ubezpieczenie – jeżeli z umowy leasingu wynika obowiązek ich płacenia przez Spółkę – spełniają przesłankę do uznania ich za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop, niezależnie od tego, którą umowę leasingu (finansowego czy operacyjnego) Spółka wybierze.

Podobnie wydatki Spółki związane z eksploatacją jachtu, tj. czynsz z tytułu najmu powierzchni na nabrzeżu oraz miejsca przy kei, gdzie jest cumowany jacht należy uznać za koszt uzyskania przychodów u leasingobiorcy, niezależnie od rodzaju zawartego leasingu.

Odnosząc się do wydatków związanych z wykonywaniem prac malarskich napisów reklamowych oraz innych oznakowań na kadłubie jachtu o produkcji Spółki, wyjaśnienia w pierwszej kolejności wymaga pojęcie „reklama”. Pojęcie „reklama” wg „Słownika języka polskiego” pod red. M. Szymczyka (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002 r.) oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję i inne podobne środki, np. plakaty, napisy i ogłoszenia służące temu celowi.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przy wykładni przepisów ustawy dotyczących reklamy przeważa wykładnia gramatyczna. W wyroku z dnia 12 czerwca 1997 r. I SA/Ka 192-193/97 Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, że reklama to działanie mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach w celu zachęcenia ich do nabycia towarów od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego. Reklama musi zawierać elementy wartościujące towar lub zachęcające do jego kupna, a za reklamę należy uznać wszystko, co zawiera informacje, które nie są niezbędne do zawarcia umowy (I. Konieczna, J. Ruszyński, Problematyka kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w podatku dochodowym od osób prawnym w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, Poznań 1997, s. 29-30).

Według J. Kamińskiego i W. Maruchina za reklamę należy uznać wszystko to, co zawiera informacje dodatkowe, które nie są niezbędne do złożenia oferty czy zawarcia umowy Z opisanego we wniosku (J. Kamiński, W. Maruchin, Ustawa o VAT. Komentarz, Wyd. 2, Warszawa 1996, s. 52-53). Natomiast autorzy „Komentarza do podatku dochodowego od osób prawnych” B. Brzeziński i M. Kalinowski (B. Brzeziński, M. Kalinowski, Komentarz do podatku dochodowego od osób prawnych, Warszawa 1996, s. 143-144) uznają za reklamę działania, których celem jest kształtowanie popytu poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu w celu zachęcenia ich do nabywania towarów bądź usług od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego. Technicznym sposobem reklamy może być ogłoszenie prasowe, radiowe lub telewizyjne, a także plakat czy afisz stały, a ponadto rozsyłanie folderów i innych informacji handlowych nabywcom. Nie znaczy to jednak, że tylko te media mogą być wykorzystane do rozpowszechniania informacji i reklamy.

Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza ponieść wydatki na prace reklamowe polegające na druku na kadłubie napisów i szyldów informujących o rodzaju produkcji wykonywanej przez Spółkę. Wydatki te mają na celu promowanie firmy, eksponowanie reklamy (nazwa, logo firmy), co ma prowadzić do zwiększenia zainteresowania potencjalnych klientów towarami firmy oraz zachęcić potencjalnych nowych klientów do odwiedzenia strony internetowej i zapoznania się z ofertą Spółki.

Stwierdzić zatem należy, że napisy i szyldy umieszczone na kadłubie jachtu, informujące o charakterze działalności wykonywanej przez Spółkę będą spełniały funkcję reklamową, gdyż ich celem będzie zwiększenie rozpoznawalności firmy na rynku, poszerzenie wiedzy u potencjalnych klientów o towarach produkowanych przez Spółkę. Ponadto umieszczanie na kadłubie jachtu nazwy lub logo Spółki spełnia funkcję reklamową gdyż zmierza do wyeksponowania firmy na rynku, poznania cech jakościowych oferowanych wyrobów, ich zalet technicznych, co w efekcie wpływa na zwiększenie zainteresowania oferowanymi towarami, a także zachęca do współpracy i tym samym może wpływać na zwiększenie przychodów.

W świetle powyższego należy zauważyć, że wydatki związane z wykonaniem prac malarskich napisów reklamowych oraz innych oznakowań na kadłubie jachtu informujących o produkcji Spółki mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z ubezpieczeniem i czynszem za cumowanie jachtu (pytanie nr 7), jest prawidłowe;
  

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wykonaniem prac malarskich napisów reklamowych oraz innych oznakowań na kadłubie jachtu o produkcji Spółki (pytanie nr 8), jest prawidłowe.
  
  
  

Ad. pytanie nr 9

Skutki podatkowej umowy leasingu finansowego określa art. 17f ust. 1updop. W myśl powołanego przepisu do przychodów finansującego, z zastrzeżeniem ust. 3, i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1 uspdop w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony;
   
2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio;
   
3. umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu:
   1. odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, w przypadku gdy nie jest osobą wymienioną w lit. b, albo
      
   2. finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.
      
   
   

W odniesieniu do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot uiszczanych z tytułu rat leasingowych należy wskazać, że raty leasingowe uiszczane przez korzystającego w leasingu finansowym dzielą się na część kapitałową, stanowiącą spłatę wartości przedmiotu leasingu oraz część odsetkową, która z kolei stanowi wynagrodzenie leasingodawcy.

Z uwagi na powyższe rozróżnienie w rozpatrywanej sprawie należy uwzględnić zarówno przywołane powyżej przepisy art. 15 updop możliwość i sposób rozliczania kosztów podatkowych na zasadach ogólnych, jak również art. 16a dotyczący rozliczania kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

Jak już wcześniej wskazano, w przypadku zawarcia umowy leasingu finansowego korzystający uiszcza ratę leasingową składającą się z części kapitałowej (stanowiącej spłatę wartości przedmiotu leasingu) oraz części odsetkowej (stanowiącej wynagrodzenie leasingodawcy).

Przy ustaleniu wartości początkowej przedmiotu leasingu finansowego dla celów naliczania odpisów amortyzacyjnych należy wziąć pod uwagę wyłącznie sumę kapitałowych części rat leasingowych oraz ewentualne inne koszty związane z zawarciem umowy leasingu poniesione do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Jak wskazał Wnioskodawca w rozpatrywanej sprawie – na fakturze wyodrębniona będzie wstępna opłata leasingowa stanowiąca w całości ratę leasingową oraz wszystkie okresowe opłaty leasingowe za cały okres leasingu z podziałem na część kapitałową i na część odsetkową.

Ponadto jak zostało już wykazane powyżej, koszty części kapitałowej (stanowiącej spłatę wartości przedmiotu leasingu) dla celów podatkowych są zaliczane przez odpisy amortyzacyjne od przedmiotu leasingu. Część odsetkowa, która stanowi wynagrodzenie leasingodawcy rozliczona może zostać natomiast na podstawie art. 15 ust. 1 updop jako koszt „pośredni” w momencie poniesienia.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące przepisy prawa, w rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że raty kapitałowe mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez dokonywane przez korzystającego odpisy amortyzacyjne od przedmiotu leasingu, natomiast część odsetkowa rat leasingowych podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych w oparciu o art. 15 ust. 1 updop.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot uiszczanych z tytułu rat w leasingu finansowym (pytanie nr 9), należy uznać za prawidłowe.

Ad. pytanie nr 10

Zgodnie z art. 17a pkt 1 tej ustawy, ilekroć w rozdziale tym jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Stosownie natomiast do art. 17b ust. 1 updop, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.
   
   

Jeżeli w umowie leasingu została określona cena, po której korzystający ma prawo nabyć przedmiot umowy po zakończeniu podstawowego okresu tej umowy, cenę tę uwzględnia się w sumie opłat, o której mowa w art. 17b ust. 1 pkt 3 i art. 17f ust. 1 pkt 3 updop.

Do sumy opłat, o której mowa w art. 17j ust. 1 updop, nie zalicza się:

1. płatności na rzecz finansującego za świadczenia dodatkowe, o ile są one wyodrębnione z opłat leasingowych,
2. podatków, których obowiązek podatkowy ciąży na finansującym z tytułu własności lub posiadania środków trwałych, będących przedmiotem umowy leasingu, oraz składek na ubezpieczenie tych środków trwałych, jeżeli w umowie leasingu zastrzeżono, że korzystający będzie ponosił ciężar tych podatków i składek niezależnie od opłat za używanie,
3. kaucji określonej w umowie leasingu wpłaconej finansującemu przez korzystającego.
   
   

Zwrócić należy uwagę, że do opodatkowania stron umowy zawartej na czas nieoznaczony lub na czas oznaczony, lecz niespełniającej warunków, określonych w art. 17b ust. 1 pkt 3 lub art. 17f ust. 1 lub art. 17i ust. 1, stosuje się przepisy, o których mowa w art. 12-16, dla umów najmu i dzierżawy.

W myśl natomiast art. 17b ust. 2 tej updop, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6
   
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
   
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz.U. z 1997 r., Nr 26, poz. 143, z 1998 r., Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r., Nr 49, poz. 484 i Nr 101, poz. 1178)
   

- do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.

Jak wynika z powyższego, jeżeli zawarto umowę leasingu spełniającą wymienione wyżej warunki, to ponoszone na jej podstawie opłaty stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe i przywołane przepisy prawa w rozpatrywanej sprawie zgodzić się należy ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, że w sytuacji gdy umowa leasingu operacyjnego spełnia warunki określone w art. 17b updop oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie będzie korzystał ze zwolnień wymienionych w art. 17b ust. 2 updop, to korzystający będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów czynsz inicjalny, opłaty leasingowe (raty leasingowe), wydatki związane z bieżącą eksploatacją przedmiotu leasingu, takie jak np. zakup paliwa, mycie, parkowanie, zakup oleju, remont oraz dodatkowe opłaty (opłaty administracyjne), które warunkują zawarcie umowy, a także opłaty związane z wykupem przedmiotu leasingu.

Oznacza to tym samym, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 10 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.