Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.190.2018.3.KOM
z 21 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2018 r. (data wpływu 30 marca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 kwietnia 2018 r. (data wpływu 23 kwietnia 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 10 kwietnia 2018 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.190.2018.1.KOM (skutecznie doręczone dnia 16 kwietnia 2018 r.) oraz pismem z dnia 11 maja 2018 r. (data wpływu 15 maja 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 2 maja 2018 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.190.2018.2.KOM (skutecznie doręczone dnia 8 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania nieodpłatnego przekazania blogerom internetowym egzemplarzy wózków dziecięcych należących do Spółki w celu promocji (pyt. 1) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania nieodpłatnego przekazania blogerom internetowym egzemplarzy wózków dziecięcych należących do Spółki w celu promocji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność polegającą na sprzedaży wózków, fotelików i innych akcesoriów dziecięcych. Spółka w związku z prowadzoną działalnością podejmuje różnego rodzaju działania reklamowe i promocyjno-marketingowe, będące realizacją strategii marketingowej przedsiębiorstwa. Prowadzone akcje reklamowe i promocyjno-marketingowe mają na celu zachęcić kontrahentów i ostatecznych konsumentów do zakupu towarów ofertowanych przez Spółkę, a co za tym idzie spowodować zwiększenie obrotów z tytułu sprzedaży.

W ramach działań marketingowych, Spółka planuje podjęcie współpracy z blogerami (głównie nieprowadzącymi działalności gospodarczej).

Zdaniem Spółki jednym ze skutecznych sposobów dotarcia do nowych odbiorców jest właśnie promocja towarów poprzez blogi tematyczne, które zazwyczaj skupiają określone grono potencjalnych klientów, zainteresowanych konkretną tematyką.

Promowanie towarów przez blogerów pozwala - przy skutecznej kampanii - na przestawienie oferty sprzedaży, zaprezentowanie walorów towaru, zdobycie i rozpowszechnienie pozytywnych komentarzy i tym samym zdobycie nowej grupy odbiorców.

W związku z tym Spółka planuje przekazywać nieodpłatnie towary należące do Spółki, których jednostkowa cena nabycia przekracza kwotę 10,00 zł netto. Towary byłyby co prawda przekazane blogerom nieodpłatnie, ale bloger zobowiąże się zamieścić link do towaru/jego opis/zdjęcie na swoim blogu i sporządzi też recenzję.

Wydawanie przez Spółkę towarów będzie miało na celu zachęcenie konsumentów do dokonywania zakupów oferowanych towarów Spółki, uatrakcyjnienie dokonywanych zakupów oraz pomoc w podjęciu decyzji o wyborze towarów Spółki a nie konkurencji, a co za tym idzie spowodowanie zwiększenie przychodów Spółki.

W nadesłanym w dniu 23 kwietnia 2018 r. uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

• jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT,
• nabyte towary wykorzystuje do czynności opodatkowanych podatkiem VAT,
• planuje wydawanie wózków dziecięcych.
  
  

Wnioskodawcy przysługuje w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z tytułu nabycia towarów, o których mowa we wniosku.

Łączna wartość przekazanego jednej osobie (jednemu blogerowi) towaru będzie przekraczała w roku podatkowym kwotę 100 zł i Wnioskodawca będzie prowadził ewidencję pozwalającą ustalić tożsamość tych osób.

Towary przekazane blogerom mogą stanowić próbkę, o której mowa w art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumianą jako egzemplarz towaru lub jego niewielka ilość, pozwalającą na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

1. ma na celu promocję tego towaru oraz
2. nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.
   
   

Przekazanie towaru blogerowi ma na celu promocję tego towaru poprzez umieszczanie przez niego wpisów, zdjęć i pozytywnych opinii na temat przekazanego towaru. Zaspokojenie potrzeb blogera jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru. Wnioskodawca uważa jednak, że to nie bloger ma być odbiorcą końcowym towaru. Jest on jedynie narzędziem (zabiegiem) marketingowym, przy pomocy którego do zakupu towaru będą zachęcani odbiorcy ostateczni (konsumenci). To właśnie oni są dla Wnioskodawcy grupą docelową.

Natomiast w uzupełnieniu z dnia 11 maja 2018 r. Wnioskodawca wskazał, że przekazywane blogerom wózki będą egzemplarzami oznaczonymi jako „produkt nie do sprzedaży”, „produkt bez wartości handlowej” lub tym podobne. Przekazywane wózki będą produktem końcowym. Ze względu na charakter i przeznaczenie (przewożenie w nich dzieci) nie może być inaczej.

Wózek taki musi spełniać wszystkie wymagane normy bezpieczeństwa. Według Wnioskodawcy umieszczenie na nich oznaczenia „produkt nie do sprzedaży”, „produkt bez wartości handlowej” itp. nie uprawnia blogerów do jego sprzedaży. Wnioskodawca nie będzie jednak dysponował narzędziami do kontrolowania takich sytuacji.

Wózek w momencie wydania staje się własnością blogera, bo nie można pominąć tu zaspokojenia potrzeb blogera. Blogerami są głównie kobiety w ciąży i młode mamy, które prowadzą blogi tematyczne. Ilość odsłon, osób obserwujących wyświetlanych na ich profilach jest wskaźnikiem tego jakie zainteresowanie jest danym blogerem. Zaspokojenie potrzeb blogera nie jest jednak celem Wnioskodawcy. Wnioskodawca uważa, że taki sposób marketingu jest jednym z najskuteczniejszych narzędzi promocji. Zaspokajając potrzeby blogera Wnioskodawca w zamian oczekuje odpowiedniej promocji marki w mediach społecznościowych, pozytywnych opinii, recenzji, umieszczania zdjęć itp. To znajdzie odzwierciedlenie w zwiększonej ilości sprzedawanych towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle przepisów art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nieodpłatne przekazanie przez Spółkę towarów, w ramach realizowanych przez nią działań promocyjno-marketingowych, związane bezpośrednio z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą podlega opodatkowaniu VAT, a w konsekwencji czy w przypadku nieodpłatnego wydania tego typu towarów w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą (tj. wydania ich w ramach działań promocyjnych i marketingowych organizowanych przez Spółkę), w odniesieniu do których Spółka dokonała odliczenia VAT naliczonego w związku z ich zakupem, Spółka będzie zobowiązana do naliczenia VAT należnego w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT?
2. Czy w przypadku uznania, że opisane wyżej wydania towarów nie stanowią czynności podlegającej opodatkowaniu VAT Spółka zachowuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów, które będą następnie nieodpłatnie wydawane?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Spółki, w świetle przepisów art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, art. 7 ust. 3 ustawy o VAT nieodpłatne przekazanie przez Spółkę towarów, w ramach realizowanych przez nią działań promocyjno-marketingowych, związane bezpośrednio z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą nie podlega opodatkowaniu VAT. W konsekwencji, w przypadku nieodpłatnego wydania towarów w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą (tj. wydania ich w ramach działań promocyjno-marketingowych organizowanych przez Spółkę), w odniesieniu do których Spółka dokonała odliczenia VAT naliczonego w związku z ich zakupem, Spółka nie jest zobowiązana do naliczenia VAT należnego w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Zdaniem Spółki art. 7 ust. 2 ustawy o VAT daje możliwość interpretacji, że istnieje wyjątek od zasady opodatkowania dostawy towarów, który polega na tym, że przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem nie stanowi podlegającej opodatkowaniu dostawy.

Przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które mogą zostać dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Przepis ust. 3 tego artykułu określa tylko rodzaje towarów, których przekazanie wskazane w ust. 2, czyli na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem - zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania - jest to zatem przepis szczególny zawierający wyjątki w stosunku do ust. 2.

Należy zatem uznać, że przekazanie bez wynagrodzenia towarów należących do przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem, w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów, o których mowa we wniosku.

Ad. 2

Zdaniem Spółki zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, „w zakresie, w jakim towary i usługi służą do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, (...)”.

Na gruncie powyższego przepisu, warunkiem zaistnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego jest istnienie związku towarów obciążonych podatkiem naliczonym z wykonywanymi przez ich nabywcę (podatnika) czynnościami opodatkowanymi.

Zdaniem Spółki nieodpłatne przekazywanie towarów w celach marketingowych związanych z działalnością gospodarczą Spółki, nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT. Nie można tu także mówić o braku związku nabycia tych towarów z wykonywanymi przez ich nabywcę (tj. podatnika) czynnościami opodatkowanymi. Czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Spółkę są odpłatne dostawy, czyli sprzedaż wózków, fotelików i innych akcesoriów dziecięcych, które Spółka chciałaby również wydawać w ramach akcji promocyjno- marketingowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Spółka zachowa prawo do odliczenia VAT przy nabyciu towarów, które będą wydawane nieodpłatnie w ramach działań marketingowych.

Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż powyższy przepis nie precyzuje sposobu powiązania, jaki musi wystąpić pomiędzy towarami obciążonymi naliczonym VAT a realizowanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi, by art. 86 ust. 1 znalazł zastosowanie (tj. by wystąpiło prawo do odliczenia naliczonego VAT).

W ocenie Spółki wydatki te (tj. nieodpłatne przekazywanie towarów) stanowiące element działań marketingowych Spółki, będą stanowiły składnik zespołu czynności dokonywanych przez Spółkę w celu zwiększenia obrotu opodatkowanego VAT. Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż celem nieodpłatnego wydania towarów nie jest samo przysporzenie na rzecz blogera, ale zwiększenie poprzez to przysporzenie ilości sprzedawanych towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że Wnioskodawca w uzupełnieniu sprecyzował, iż w złożonym wniosku przedstawia zdarzenie przyszłe, a interpretacja powinna być wydana na podstawie przepisów w stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania interpretacji, tj. według przepisów ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujących w 2018 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny
   

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika (art. 7 ust. 3),

Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Z kolei, w myśl art. 7 ust. 7 ustawy, przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

1. ma na celu promocję tego towaru oraz
2. nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.
   
   

Należy zauważyć, że celem opodatkowania bezpłatnego przekazywania towarów jest zapewnienie neutralności systemu podatku VAT, tak aby towary, od których odliczono naliczony podatek VAT, podlegały podatkowi należnemu. Ponadto regułą jest równe traktowanie różnych konsumentów końcowych określonych towarów poprzez zapewnienie, aby konsumpcja końcowa podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w sytuacji, gdy podatek naliczony podlegał odliczeniu. Wyłączenie opodatkowania czynności przekazywania próbek towarów lub towarów stanowiących prezenty o małej wartości należy postrzegać jako wyjątek od tej reguły, skoro naliczony podatek VAT podlega odliczeniu pomimo braku występowania odpowiadającemu mu podatku należnego

Z cytowanych przepisów wynika, że w odniesieniu do towarów, co do zasady opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów. Przy czym za odpłatną dostawę towarów można uznać także przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Niemniej jednak w przypadku, gdy przedmiotem przekazania są prezenty o małej wartości lub próbki, to czynność przekazania towarów nie jest traktowana jako odpłatna dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu. Warunkiem braku opodatkowania tego typu czynności jest przede wszystkim okoliczność, że przekazanie musi nastąpić na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Ponadto, w odniesieniu do prezentów ustawodawca wprowadził kryterium ilościowe, wskazując, że „mała wartość” towaru to kwota nieprzekraczająca w roku podatkowym 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości osoby obdarowanej, a w przypadku towarów, których nie ujęto w ewidencji, jednostkowa cena nabycia (bez podatku), lub w przypadku jej braku, jednostkowy koszt wytworzenia towaru, określony w momencie jego przekazania, nie może przekroczyć kwoty 10 zł.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na sprzedaży wózków, fotelików i innych akcesoriów dziecięcych i w związku z prowadzoną działalnością podejmuje różnego rodzaju działania reklamowe i promocyjno-marketingowe, będące realizacją strategii marketingowej przedsiębiorstwa. Prowadzone akcje reklamowe i promocyjno-marketingowe mają na celu zachęcić kontrahentów i ostatecznych konsumentów do zakupu towarów ofertowanych przez Spółkę, a co za tym idzie spowodować zwiększenie obrotów z tytułu sprzedaży.

W ramach działań marketingowych, Spółka planuje podjęcie współpracy z blogerami (głównie nieprowadzącymi działalności gospodarczej), którym będzie przekazywać nieodpłatnie wózki dziecięce należące do Spółki, których jednostkowa cena nabycia przekracza kwotę 10,00 zł netto, natomiast łączna wartość przekazanego jednemu blogerowi wózka będzie przekraczała w roku podatkowym kwotę 100 zł, a Wnioskodawca będzie prowadził ewidencję pozwalającą ustalić tożsamość tych osób.

Tak więc, w kontekście powyższego opisu, należy stwierdzić, że przekazywane nieodpłatnie blogerom wózki nie spełniają definicji prezentu o małej wartości, o którym mowa w cyt. art. 7 ust. 4 ustawy.

W odniesieniu zaś do próbki, ustawodawca w art. 7 ust. 7 ustawy, zdefiniował co należy rozumieć przez próbkę, aby jej przekazanie nie powodowało obowiązku naliczenia podatku VAT.

Przepis ten wskazuje, że próbka to egzemplarz towaru lub jego niewielka ilość, która pozwala na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika ma na celu promocję tego towaru oraz nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

Podkreślenia wymaga że dopiero łączne spełnienie ww. przesłanek pozwala uznać dany towar za „próbkę”, i w konsekwencji zgodnie z dyspozycją art. 7 ust. 3 ustawy wyłączyć przekazanie (wręczenie) towaru z opodatkowania podatkiem VAT.

Jednocześnie przy rozważeniu, czy określone czynności wykonywane przez Wnioskodawcę stanowią „przekazanie próbek towarów” należy uwzględnić wszystkie istotne okoliczności. W ramach przeprowadzenia takiej analizy istotne jest przeanalizowanie typów odbiorców, którzy otrzymują towary w charakterze próbek, jak również cech fizycznych przedmiotowych towarów.

Podkreślenia wymaga fakt, że próbka reprezentuje cechy produktu gotowego, a zatem, aby mogła służyć jako przykład musi zachować wszystkie istotne cechy charakterystyczne substancji lub towarów, których dotyczy. Co do zasady przedmioty będące w stanie w całości zaspokoić potrzeby konsumenta związane z danym produktem nie można uważać za próbkę. Niemniej jednak w niektórych przypadkach produkt przekazywany jako próbka może służyć celom promocyjnym poprzez stworzenie nowego zwyczaju po stronie nabywców. Dodatkowo pojedynczy produkt może stanowić próbkę, jeśli wręczany jest w celu promowania np. segmentu produktów.

Istotna ze względu na uznanie danego przekazania towaru za próbkę jest także jego przyczyna, tj. czy intencją podatnika jest wyłącznie chęć dokonania przysporzenia po stronie obdarowanego czy też chęć przekonania go do danych towarów, tak aby zechciał on z nich skorzystać lub je nabywać. Jeżeli chodzi zatem o próbki, należy pamiętać, że ich podstawowym celem nie jest zaspokojenie potrzeb konsumenta końcowego. Wydanie próbki nie może przybierać działań o charakterze handlowym.

Konfrontując wymienione wyżej warunki z okolicznościami przedstawionymi we wniosku należy zauważyć, że brak spełnienia chociażby jednego spośród stawianych przez ustawodawcę warunków względem „próbki”, przekreśla możliwość spełnienia definicji zawartej w art. 7 ust. 7 ustawy. Ustawodawca sformułował kilka warunków, przy czym jedne z nich odnoszą się do ilości, sposobu oznaczenia, oraz właściwości fizykochemicznych, a inne określają cel jaki ma towarzyszyć przekazaniu (wręczeniu) ich przez podatnika.

Wnioskodawca wskazał, że przekazywane blogerom wózki będą egzemplarzami oznaczonymi jako „produkt nie do sprzedaży”, „produkt bez wartości handlowej” lub tym podobne, jednakże będą produktem końcowym, bo ze względu na charakter i przeznaczenie (przewożenie w nich dzieci) nie może być inaczej. Wózek taki musi spełniać wszystkie wymagane normy bezpieczeństwa. Otrzymanie wózka nie uprawnia blogerów do jego sprzedaży, ale Wnioskodawca nie będzie dysponował narzędziami do kontrolowania takich sytuacji.

Wózek w momencie wydania staje się własnością blogera, bo nie można pominąć tu zaspokojenie potrzeb blogera. Blogerami są głównie kobiety w ciąży i młode mamy, które prowadzą blogi tematyczne. Ilość odsłon, osób obserwujących wyświetlanych na ich profilach jest wskaźnikiem tego jakie zainteresowanie jest danym blogerem. Zaspokojenie potrzeb blogera nie jest jednak celem Wnioskodawcy. Taki sposób marketingu jest jednym z najskuteczniejszych narzędzi promocji. Zaspokajając potrzeby blogera Wnioskodawca w zamian oczekuje odpowiedniej promocji marki w mediach społecznościowych, pozytywnych opinii, recenzji, umieszczania zdjęć itp. To znajdzie odzwierciedlenie w zwiększonej ilości sprzedawanych towarów.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, pełnowartościowy produkt w postaci wózka dziecięcego przekazywany blogerom, ze względu na cechy jakie ten produkt posiada, nie różni się niczym od produktu pełnowartościowego będącego w sprzedaży firmy Wnioskodawcy. Inaczej mówiąc wózek reprezentuje wszystkie cechy produktu gotowego, w tym spełnia także wszystkie przewidziane prawem normy bezpieczeństwa. Nie można rozpatrywać możliwości jego potraktowania jako próbki w zależności od wielkości, czy też zewnętrznych widocznych znaków wskazujących na formę zwykle niedostępną w sprzedaży mającą wyłącznie takie jego zastosowanie.

Przekazanie egzemplarza wózka blogerowi, który jest zazwyczaj młodą mamą lub kobietą w ciąży, ma na celu wypróbowanie produktu i ocenę jego przydatności dla rodziców po urodzeniu dziecka,
zaprezentowanie się ww. osób z wózkiem i udokumentowanie tego faktu zdjęciem produktu na blogu testującego niewątpliwie stanowi promocję i reklamę towarów Spółki. Osoby oglądające relację blogera np. ze spaceru z dzieckiem umieszczonym w przedmiotowym wózku, czy też przeglądające recenzje, komentarze oraz zdjęcia mogą stanowić potencjalnych klientów, którzy zapoznając się z walorami produktów mogą ocenić, czy są zainteresowani ich nabyciem. Prezentowane wyroby Spółki będą odpowiednio opisywane i eksponowane w mediach społecznościowych, a poprzez takie działania następuje zwiększenie sprzedaży oraz rozpoznawalności producenta, wywoływanie pozytywnych z nim skojarzeń, uczynienie jego produktów znanymi i popularnymi na rynku. Zatem warunek określony w art. 7 ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług mówiący o tym, że przekazanie towaru jako próbki ma na celu promocję tego towaru należy uznać za spełniony.

Nie można natomiast uznać, że przekazanie egzemplarza wózka nie służy zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie tego towaru, w tym wypadku blogera. Wymienione we wniosku osoby, którym Wnioskodawca przekazuje produkt mogą bowiem wykorzystywać go nie tylko w sytuacjach oficjalnej prezentacji na blogu, ale też na co dzień w sytuacjach prywatnych, gdyż bloger, jak wskazał Wnioskodawca, nie zwraca wózka do producenta, a to powoduje, że nie musi już nabywać określonego rodzaju wózka, gdyż jest on w jego posiadaniu. Dlatego też należy uznać, że warunek określony w art. 7 ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie zostanie tu spełniony. Nie ma w tym przypadku znaczenia podnoszony przez Wnioskodawcę argument, że zaspokojenie potrzeb blogera nie jest jego celem.

Z uwagi na powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że przekazywane blogerom egzemplarze gotowych wózków sprzedawanych przez Wnioskodawcę nie stanowią próbki w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy.

Skoro zatem, przedmiotem przekazania w przedmiotowej sprawie nie będą ani prezenty o małej wartości, ani próbki, o których mowa w art. 7 ust. 4 i ust. 7 ustawy, to czynność przekazania wózków blogerom będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jak wskazano już wyżej, za odpłatną dostawę towarów należy uznać także przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. Z wniosku niewątpliwie wynika, że Wnioskodawca będzie przekazywał blogerom egzemplarze należących do jego przedsiębiorstwa wózków dziecięcych, od których nabycia przysługuje Wnioskodawcy w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Tak więc przedmiotowe przekazanie będzie wypełniało dyspozycję z art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pyt. 1, że w świetle przepisów art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT, nieodpłatne przekazanie przez Spółkę towarów, w ramach realizowanych przez nią działań promocyjno-marketingowych, związane bezpośrednio z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą nie podlega opodatkowaniu VAT, należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do pyt. 2 Organ nie udzielił na nie odpowiedzi, gdyż należy zauważyć, że Wnioskodawca oczekiwał na nie odpowiedzi tylko w przypadku uznania przez Organ, że opisane we wniosku wydania towarów nie stanowią czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, a z taką sytuacją w niniejszej sprawie nie mamy do czynienia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.