Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.120.2018.1.JC
z 23 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2018 r. (data wpływu 3 kwietnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2018 r. (data wpływu 22 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie okresu ważności certyfikatu rezydencji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie okresu ważności certyfikatu rezydencji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”) jest domem mediowym świadczącym na rzecz swoich klientów usługi polegające na planowaniu i prowadzeniu kampanii reklamowych oraz zakupie usług mediowych (takich jak czas reklamowy w telewizjach, miejsce na reklamę w prasie, ekspozycja w Internecie materiałów reklamowych, itp ). Wnioskodawca zamierza nabywać od podmiotów niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu (dalej: „Kontrahenci zagraniczni”), różnego rodzaju świadczenia (dalej: „Świadczenia”), o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej: „Ustawa o CIT”). Przepis ten dotyczy opodatkowanych ryczałtowo dochodów uzyskiwanych w Polsce przez podmioty niebędące polskimi rezydentami.

Mając na uwadze treść obowiązujących przepisów, w związku z nabyciem wskazanych Świadczeń i dokonywaniem wypłat należności na rzecz Kontrahentów zagranicznych, Wnioskodawca będzie obowiązany, jako płatnik, pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Zgodnie bowiem z treścią art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.; dalej: „Ordynacja podatkowa”), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Jak wynika natomiast z art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT, zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Dlatego też, Wnioskodawca każdorazowo będzie zwracał się do Kontrahentów zagranicznych o przedstawienie aktualnego certyfikatu rezydencji podatkowej.

Forma i treść certyfikatu rezydencji różni się w poszczególnych państwach rezydencji Kontrahentów zagranicznych. W związku z tym, Kontrahent zagraniczny na prośbę Wnioskodawcy może przedstawić certyfikat rezydencji wskazujący okres posiadania przez Kontrahenta zagranicznego rezydencji podatkowej danego państwa - np. rok 2017, lub okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2017 r. Przy czym taki certyfikat może być wydany z datą późniejszą niż wynikający z niego okres obowiązywania np. 15 lutego 2017.

Ponadto w kraju rezydencji niektórych Kontrahentów zagranicznych możliwe jest pozyskiwanie certyfikatów rezydencji w formie elektronicznej (pobranej przez Kontrahenta zagranicznego z właściwego serwera i przesłanej emailem do Wnioskodawcy w formie pliku) oraz w wersji papierowej. Kontrahent zagraniczny może również przesłać Wnioskodawcy zamiast oryginału poświadczoną notarialnie kopię certyfikatu rezydencji.

W piśmie z dnia 17 maja 2018 r. (data wpływu 22 maja 2018 r.) Wnioskodawca wskazał, że poświadczenia za zgodność z oryginałem może dokonać polski lub zagraniczny notariusz. W przypadku wersji elektronicznej certyfikatu rezydencji Wnioskodawca otrzymuje przekazany przez Kontrahenta plik bez żadnej ingerencji w jego treść. Pełna integralność treści między plikiem wygenerowanym przez zagraniczny organ podatkowy jest w tym względzie zachowana.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca może zastosować regulacje umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i zaniechać poboru podatku w stosunku do wypłat na rzecz Kontrahenta zagranicznego, jeżeli uzyska od niego certyfikat rezydencji odnoszący się do danego roku lub wskazanego okresu nawet jeśli data wydania i uzyskania tego certyfikatu jest późniejsza niż wynikający z certyfikatu okres obowiązywania?
2. Czy Wnioskodawca może zastosować regulacje umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i zaniechać poboru podatku w stosunku do wypłat na rzecz Kontrahenta zagranicznego, jeżeli uzyska od niego poświadczoną notarialnie kopię certyfikatu rezydencji odnoszącego się do danego roku lub wskazanego okresu nawet jeśli data wydania i uzyskania tego dokumentu (poświadczenia notarialnego) jest późniejsza niż wynikający z tego dokumentu okres obowiązywania?
3. Czy Wnioskodawca może zastosować regulacje umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i zaniechać poboru podatku na podstawie elektronicznej wersji certyfikatu rezydencji, jeżeli zgodnie z prawem państwa rezydencji Kontrahenta zagranicznego istnieje możliwość wydania certyfikatu rezydencji w formie elektronicznej lub w papierowej?
4. Czy Wnioskodawca może zastosować regulacje umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i zaniechać poboru podatku na podstawie kserokopii certyfikatu rezydencji, w sytuacji, w której organ podatkowy nie zakwestionował okoliczności wynikających z treści kserokopii tego dokumentu?
   
   

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie oznaczone numerem 1. W zakresie pozostałych pytań zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, może on zastosować regulacje umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i zaniechać poboru podatku w stosunku do wypłat na rzecz Kontrahenta zagranicznego, jeżeli uzyska od niego certyfikat rezydencji odnoszący się do danego roku lub wskazanego okresu nawet jeśli data wydania i uzyskania tego certyfikatu jest późniejsza niż wynikający z certyfikatu okres obowiązywania.

Innymi słowy uzyskany od Kontrahenta zagranicznego certyfikat rezydencji obowiązuje również w odniesieniu do wypłat dokonanych przed jego wydaniem, o ile z certyfikatu tego wynika, że w okresie dokonania wypłaty Kontrahent zagraniczny miał rezydencję podatkową w innym państwie stronie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Uzasadnienie:

Stosownie do treści art. 8 Ordynacji podatkowej, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
   2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
   - ustala się w wysokości 20% przychodów;
   
3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera
   - ustala się w wysokości 10% tych przychodów.
   
   

Przy czym, stosownie do treści art. 21 ust. 2 Ustawy o CIT, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie natomiast z art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W myśl natomiast art. 4a pkt 12 Ustawy o CIT, certyfikat rezydencji, oznacza zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Jak wynika z powołanych przepisów Ustawy o CIT, certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym przez właściwą administrację podatkową, potwierdzającym określony stan faktyczny - miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób prawnych jest miejsce siedziby. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że - na moment wydania tego dokumentu bądź na moment w nim określony - stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 marca 2017 r. sygn. III SA/Wa 1337/16).

Zgodnie natomiast z art. 26 ust. 1i Ustawy o CIT, jeżeli miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych zostało udokumentowane certyfikatem rezydencji niezawierającym okresu jego ważności, płatnik przy poborze podatku uwzględnia ten certyfikat przez okres kolejnych dwunastu miesięcy od dnia jego wydania.

Certyfikat rezydencji stanowi zatem dokument, w oparciu o który możliwe jest ustalenie, czy od należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT, dokonywanych na rzecz danego podatnika, powinien zostać pobrany przez płatnika podatek, a jeśli tak, jaka stawka podatku (tj. wynikająca z przepisów Ustawy o CIT, czy postanowień stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania) powinna zostać zastosowana.

Zauważyć należy również, że nie ma ujednoliconej formy certyfikatów rezydencji. Nie rozstrzyga o tym także definicja certyfikatu rezydencji określona w art. 4a pkt 12 Ustawy o CIT. Każde państwo stosuje własny wzór takiego zaświadczenia i ma własne wymogi formalne związane z jego wydaniem.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego, Kontrahent zagraniczny na prośbę Wnioskodawcy może przedstawić certyfikat rezydencji wskazujący okres posiadania przez Kontrahenta zagranicznego rezydencji podatkowej danego państwa - np. rok 2017, lub okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2017 r. Przy czym taki certyfikat może być wydany z datą późniejszą niż wynikający z niego okres obowiązywania np. 15 lutego 2017.

Taka sytuacja jest zrozumiała, bowiem najpierw dochodzi do transakcji z Kontrahentem zagranicznym i wysłania prośby o przesłanie certyfikatu rezydencji. Następnie podmiot ten uzyskuje od właściwego organu certyfikat i może go dostarczyć Wnioskodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy związane są z okolicznością, czy taki certyfikat rezydencji, wskazujący okres jego obowiązywania, jest wiążący również do wypłat które miały miejsce przed datą wydania (uzyskania) tego certyfikatu, o ile certyfikat ten wskazuje, że w okresie dokonywania wypłaty Kontrahent zagraniczny posiadał rezydencję podatkową innego państwa.

W ocenie Wnioskodawcy na tak postawione pytanie należy odpowiedzieć twierdząco. Jak wskazuje się bowiem w piśmiennictwie: „Jeżeli w certyfikacie wskazano okres jego ważności, dla płatnika istotne jest, czy w dacie wypłaty świadczenia okres ten nie upłynął, (por. K. Winiarski, Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz. Unimex, Wrocław 2010 r. s. 1189)”.

W opisanej natomiast sytuacji, wypłata zostałaby dokonana w okresie, w którym wg certyfikatu Kontrahent zagraniczny posiada rezydencję innego państwa. Dlatego też uprawnione jest wówczas zastosowanie regulacji umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i zaniechanie przez Wnioskodawcę poboru podatku w stosunku do wypłat na rzecz Kontrahenta zagranicznego, albowiem data wypłaty mieści się w okresie, którego certyfikat dotyczy (w tym okresie jest on ważny).

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają również aktualnie wydawane interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 28 kwietnia 2016 r. sygn. IBPB-1-3/4510-318/16/TS uznał za prawidłowe stanowisko, zgodnie z którym: „Jeżeli w certyfikacie rezydencji jest wskazany okres, którego certyfikat dotyczy (...), certyfikat jest uwzględniany wyłącznie w odniesieniu do wypłat ze wskazanego okresu niezależnie od momentu jego wydania (otrzymany po wypłacie certyfikat potwierdza rezydencję na przeszłość)”.

Analogiczne stanowisko zajął również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 30 października 2017 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.221.2017.2.JC stwierdzając, że „okresem ważności certyfikatu rezydencji jest wskazany w nim okres posiadania rezydencji podatkowej zagranicznego podatnika. Jeżeli certyfikat rezydencji taki okres ważności zawiera, to jest on uwzględniany wyłącznie w odniesieniu do wypłat ze wskazanego okresu, niezależnie od momentu jego wydania”.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, może on zastosować regulacje umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i zaniechać poboru podatku w stosunku do wypłat na rzecz Kontrahenta zagranicznego, jeżeli uzyska od niego certyfikat rezydencji odnoszący się do danego roku lub wskazanego okresu (np. roku 2017, lub okresu od 1 stycznia do 31 grudnia 2017 r.) nawet jeśli data wydania i uzyskania tego certyfikatu jest późniejsza niż wynikający z certyfikatu okres obowiązywania (np. 15 lutego 2017 r.).

Innymi słowy uzyskany od Kontrahenta zagranicznego certyfikat rezydencji obowiązuje również w odniesieniu do wypłat dokonanych przed jego wydaniem, o ile z certyfikatu tego wynika, że w okresie dokonania wypłaty Kontrahent zagraniczny miał rezydencję podatkową w innym państwie stronie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.