Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.210.2018.3.OS
z 25 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2018 r. (data wpływu), uzupełnionym pismami z dnia 15 marca 2018 r. (data wpływu 21 marca 2018 r.) oraz z dnia 27 kwietnia 2018 r. (data wpływu 7 maja 2018 r.) oraz z dnia 18 maja 2018 r. (data wpływu 24 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku w związku z budową parku w ramach realizacji projektu pn. „…” wyłącznie w wariancie II, tj. w przypadku odpłatnej dzierżawy parku oraz w przypadku pobierania przez Gminę samodzielnie opłat za wstęp do parku– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku w związku z budową parku w ramach realizacji projektu pn. „…” wyłącznie w wariancie II, tj. w przypadku odpłatnej dzierżawy parku oraz w przypadku pobierania przez Gminę samodzielnie opłat za wstęp do parku.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z dnia 15 marca 2018 r. (data wpływu 21 marca 2018 r.) oraz z dnia 27 kwietnia 2018 r. (data wpływu 7 maja 2018 r.) oraz z dnia 18 maja 2018 r. (data wpływu 24 maja 2018 r.) o pełnomocnictwo oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełniniu wniosku).

Gmina (dalej: „Wnioskodawca” lub „Gmina”) planuje realizację projektu pod nazwą „...” (dalej: „Projekt”). Projekt zostanie zrealizowany w ramach poddziałania „VI.2.1 Rozwój gospodarki turystycznej”, w ramach działania „VI.2 Rozwój gospodarki turystycznej”, w ramach osi priorytetowej „VI Rewitalizacja i potencjał endogeniczny regionu” objętego Regionalnym Programem Operacyjnym Województwa na lata 2014-2020. Inwestycja zlokalizowana jest na terenie Gminy, w województwie, w powiecie, gmina, miejscowość. Przedmiotem Projektu jest wybudowanie parku tematycznego ukazującego, jak powstaje żywność oraz przybliżającego aspekty życia na wsi (dalej: „Park tematyczny”). Zakres Projektu obejmować będzie roboty budowalne, instalacyjne oraz zakup wyposażenia. Ponadto Projekt obejmuje swym zakresem nadzór inwestorski. Park tematyczny zlokalizowany będzie na terenie miasta (dz. nr ..., obręb, gm.) i będzie składał się z dwóch budynków dydaktycznych „A” i „B” oraz łącznika „...” wraz z towarzyszącą infrastrukturą.

Czynności planowane w ramach Projektu obejmują:

• roboty budowalne i instalacyjne, w tym związane z przygotowaniem gruntu, związane z budynkami oraz łącznikiem,
  

• roboty budowalne i instalacyjne, w tym związane z przygotowaniem gruntu, związane z infrastrukturą towarzyszącą ,
  

• wyposażenie obiektów budynków, łącznika oraz infrastruktury w wymagany sprzęt,
  

• zagospodarowanie działek na których położony będzie Park tematyczny,
  

• nadzór inwestorski.
  
  

Po zakończeniu Projektu, Park tematyczny będzie docelowo pełnił funkcję dydaktyczną, zawierającą w sobie elementy rozrywki i zabawy dla dzieci, przez które przybliżone mają zostać zwiedzającym wybrane aspekty życia na wsi i produkcji żywności, w tym także te stanowiące istotny element dziedzictwa kulturowego i tożsamości ziemi. Gmina zakłada, że po ukończeniu Projektu zależnie od niemożliwych obecnie do przewidzenia czynników, wstęp na teren Parku tematycznego będzie alternatywnie albo w całości nieodpłatny -Wariant I, albo za wstęp na teren Parku tematycznego będzie pobierana odpłatność (świadczenie będzie miało charakter odpłatny i wzajemny, sprzedaż biletów oparta będzie na modelu umowy adhezyjnej), lub zostanie on w całości wydzierżawiony na rzecz kapitałowej spółki komunalnej, w której Gmina posiada 100% udziałów (Termy spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, zwana dalej „Spółką komunalną”), w oparciu o odpłatną umowę dzierżawy (dalej: „Umowa dzierżawy”) - Wariant II. Wówczas, po zakończeniu całości projektu inwestycyjnego Spółka komunalna będzie wykorzystywać Park tematyczny w prowadzonej działalności gospodarczej w oparciu o Umowę dzierżawy z Gminą. Na pokrycie części kosztów związanych z realizacją Projektu, Gmina otrzyma dofinansowanie ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa. Całkowity koszt Inwestycji oszacowany został na kwotę 10.477.140,00 zł brutto, koszty kwalifikowalne stanowią kwotę 8.461.953,00 zł brutto. Inwestycja będzie finansowana w następujący sposób: a) częściowo ze środków własnych Gminy, w kwocie 4.215.294,78 zł, b) częściowo ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 - przyznana kwota pomocy w wysokości 6.261.845,22 zł (74% poniesionych kosztów kwalifikowalnych operacji). Gmina jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym. Faktury VAT dokumentujące nabycie towarów i usług w ramach realizacji Projektu będą wystawione na Gminę. Zależnie od wybranego wariantu, towary i usługi nabywane w związku z realizacją Projektu w Wariancie I Wnioskodawca będzie w stanie jednoznacznie przyporządkować wykorzystaniu wyłącznie do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 8 i 9 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1875), realizacja Projektu w zakresie budowy i wyposażenia Parku tematycznego należy do zadań własnych Gminy, i nie należy do zadań zleconych. Towary i usługi nabywane w związku z realizacją Projektu w Wariancie II Wnioskodawca będzie w stanie jednoznacznie przyporządkować wykorzystaniu wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż:

1. Planuje zawarcie Umowy dzierżawy Parku Tematycznego będącego przedmiotem wniosku na okres 30 lat. Wydatki związane z utrzymaniem obiektu będzie ponosił dzierżawca.
2. Wnioskodawca zamierza przyjąć zasadę kalkulacji czynszu dzierżawnego opierając się na wyliczeniu, zgodnie z którym czynsz dzierżawny za cały, 30-letni okres dzierżawy, będzie równał się sumie poniesionych na realizację Projektu wydatków powiększonych o ustaloną stopę zwrotu z zaangażowanego kapitału, z uwzględnieniem również dodatkowych czynników, takich jak m.in. koszty pozyskania kapitału obcego. Wnioskodawca planuje, że kwota czynszu dzierżawnego uzależniona będzie od zmienności stawki podstawowej WIBOR IR. Biorąc pod uwagę tę kalkulację kwota miesięcznego czynszu będzie mieściła się w granicach od 30 tys. zł do 40 tys. zł. Kwota czynszu dzierżawnego uzyskana tytułem dzierżawy Obiektu Spółce komunalnej w ocenie Gminy nie będzie dla niej stanowiła kwoty znaczącej.
3. Wnioskodawca zakłada, że łączny czynsz z tytułu odpłatnej dzierżawy, uwzględniając go w całościowej wartości odpowiadającej planowanemu, trzydziestoletniemu okresowi dzierżawy, będzie przewyższał wydatki poniesione w związku z realizacją zadania. Wnioskodawca zakłada udział czynszu dzierżawnego w kwocie wydatków poniesionych w związku z realizacją zadania na poziomie zawierającym się od 115% do 145% wartości wydatków poniesionych w związku z realizacją zadania. Dokładna relacja wartości czynszu dzierżawnego do kwoty wydatków poniesionych w związku z realizacją zadania uzależniona będzie od zmienności stawki podstawowej WIBOR IR przez cały planowany okres dzierżawy.
4. Wnioskodawca zakłada kalkulację czynszu dzierżawnego przy uwzględnieniu kwoty wydatków poniesionych w związku z realizacją zadania, okresu dzierżawy, kosztów pozyskania kapitału obcego na sfinansowanie inwestycji oraz zakładanej stopy zwrotu. Ostateczna wysokość czynszu dzierżawnego przez cały okres dzierżawy uzależniona będzie od zmienności stawki podstawowej WIBOR IR.
5. Wnioskodawca zakłada, że przy przyjętej przez niego metodzie kalkulacji wysokości czynszu dzierżawnego, uwzględniając planowany trzydziestoletni okres dzierżawy, wysokość czynszu dzierżawnego umożliwi zwrot poniesionych nakładów inwestycyjnych po zakończeniu okresu dzierżawy.
6. W ocenie Wnioskodawcy, wysokość czynszu dzierżawnego skalkulowana jest z uwzględnieniem realiów rynkowych.
7. Towary i usługi nabywane w związku z realizacją ww. Projektu w sytuacji wydzierżawienia Parku tematycznego na rzecz kapitałowej spółki komunalnej, będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (i nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności zwolnionych od podatku), to jest usług dzierżawy, stanowiących odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt ustawy o podatku od towarów i usług, które nie korzysta ze zwolnienia od podatku.
8. Towary i usługi nabywane w związku z realizacją ww. projektu, w sytuacji gdy będzie pobierana odpłatność za wstęp na teren Obiektu, będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (i nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności zwolnionych od podatku), to jest odpłatnego udostępnienia Obiektu, stanowiących odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt ustawy o podatku od towarów i usług, które nie korzysta ze zwolnienia od podatku.
9. W związku z faktem, iż towary i usługi nabywane w związku z realizacją ww. projektu Wnioskodawca będzie wykorzystywał wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, w sposób obiektywny będzie możliwe przyporządkowanie całości kwot podatku naliczonego wyłącznie do czynności opodatkowanych VAT.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego, wynikających z faktur dokumentujących realizację Projektu będzie przysługiwać Gminie wyłącznie w wypadku zastosowania się do Wariantu II?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego, wynikających z faktur dokumentujących realizację Projektu będzie przysługiwać Gminie wyłącznie w wypadku zastosowania się do Wariantu II.

Zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) i b) Ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, oraz dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi. Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W myśl art. 15 ust. 6 Ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Wobec tego uznać należy, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług wyłącznie w zakresie czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie, np. w zakresie zadań własnych nałożonych na gminę na podstawie odrębnych przepisów, jednostki samorządu terytorialnego nie występują jako podatnicy podatku VAT. Wobec powyższego, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego będzie przysługiwało podatnikowi VAT tylko, gdy zostaną spełnione odpowiednie przesłanki. W tym celu, czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Tym samym, nie ma możliwości dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. W związku z tym, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących realizację Projektu w wypadku zastosowania się do Wariantu I. Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875 z późn. zm., dalej: „UoSG"), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. W zakresie działania gminy, zgodnie z art. 6 ust. 1 UoSG należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Jak wynika z brzmienia art. 7 ust. 1 pkt 8 i 9 UoSG, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, które należy do zadań własnych gminy, obejmuje w szczególności sprawy edukacji publicznej, kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Dofinansowanie Projektu Gmina otrzyma w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020. Gmina nie osiąga żadnych dochodów i nie odlicza podatku VAT z tytułu realizowanych inwestycji kulturowych. Należy podkreślić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, uwarunkowane jest wykorzystywaniem nabywanych towarów i usług do czynności opodatkowanych. W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym warunek ten nie zostanie spełniony w wypadku skorzystania przez Wnioskodawcę z Wariantu I ze względu na fakt, że nabywane podczas realizacji inwestycji towary i usługi będą służyły do wykonania robót budowalnych, instalacyjnych oraz zakupu wyposażenia związanych z m.in. ze sprawami kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, których zapewnienie i właściwe utrzymanie stanowi zadanie własne Gminy, a tym samym do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto, w Wariancie I użytkowanie Parku tematycznego będzie nieodpłatne - Gmina nie będzie osiągać żadnych dochodów z tytułu użytkowania i udostępniania Parku tematycznego, a więc będzie ono stanowić czynność niepodlegającą opodatkowaniu. Tym samym, Gmina nie będzie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją Projektu w Wariancie I, oraz jednocześnie nie będzie miała prawa do otrzymania z tego tytułu zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 Ustawy o VAT. Jednocześnie, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np.: czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) - w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Z taką sytuacją mamy do czynienia w przedstawionym w niniejszej sprawie stanie faktycznym przy uwzględnieniu rozwiązania stanowiącego Wariant II. Gmina wykona bowiem wówczas czynności związane z realizacją Projektu w bezpośrednim związku ze świadczoną następnie usługą Wstępu na teren Parku tematycznego i korzystania z jego zasobów, bądź też usługą dzierżawy Parku tematycznego na rzecz Spółki komunalnej. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do katalogu usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. W przypadku świadczenia usługi wstępu i wykorzystywania zasobów Parku tematycznego związek taki jest bezsprzeczny. Przystępując do umowy w momencie kupna biletu, interesant otrzyma w zamian za uiszczenie opłaty możliwość wstępu na teren Parku tematycznego, oraz korzystania z jego zasobów i znajdującej się w nim infrastruktury. Jak stanowi art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. W myśl natomiast § 2 powołanego przepisu, czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków. Umowa dzierżawy nakłada tym samym na strony tej umowy określone przepisami obowiązki. Oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy dzierżawy związane jest ze wzajemnym świadczeniem dzierżawcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z tego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne, należne za używanie nieruchomości przez jej dzierżawcę. Gmina świadczyć będzie bezpośrednio odpłatną usługę wstępu i korzystania z zasobów Parku tematycznego, bądź też zawrze ze Spółką komunalną Umowę dzierżawy, której przedmiotem będzie Park tematyczny, przewidująca zapłatę czynszu w zamian za możliwość wykorzystania Parku tematycznego w działalności gospodarczej Spółki Komunalnej. Uznać wobec tego należy, iż świadczenie wynikające zarówno z usługi wstępu, jak i Umowy dzierżawy ma charakter odpłatny. W konsekwencji więc Gmina, realizując omawianą inwestycję w związku z odpłatnym wykorzystaniem przedmiotu Projektu w Wariancie II, działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług i jako taki podatnik ma prawo - na podstawie art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT - do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Tym samym, prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego, wynikających z faktur dokumentujących realizację Projektu będzie przysługiwać Gminie wyłącznie w wypadku zastosowania się do Wariantu II. W ocenie Gminy na zakres prawa do odliczenia nie wpływa również okoliczność, że część kosztów całej inwestycji zostanie sfinansowana ze środków publicznych Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa. Żaden z przepisów Ustawy o VAT, a w szczególności art. 88, nie zawiera w tym zakresie ograniczeń. W konsekwencji więc Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego również od tej części, w jakiej nabyte towary i usługi związane z realizacją inwestycji w zakresie wybudowania Parku tematycznego zostaną sfinansowane z powyższej dotacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Nadto w tym miejscu należy przywołać art. 168 ww. dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym, jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia – od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić – VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika. Z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi on być podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu.

Kierując się wykładnią dokonywaną w zgodzie z zasadami VI Dyrektywy (od 1 stycznia 2007 r. – Dyrektywy 2006/112/WE), na gruncie art. 86 ust. 1 ustawy, podobnie jak i art. 17(2)(3) i (5) VI Dyrektywy (art. 167 i nast. Dyrektywy 2006/112/WE) należy przyjąć – co do zasady – że niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy zakupami (wydatkami), a konkretną transakcją opodatkowaną. Wydatki te powinny stanowić część składową kosztów świadczenia, uwzględnioną w cenie.

Należy zauważyć, że w orzeczeniu TSUE z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie C-465/03 Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz stwierdzono, że warunek dopuszczalności odliczenia podatku VAT, tj. warunek by czynność powodująca naliczenie podatku winna pozostawać w bezpośrednim i ścisłym związku z czynnościami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia należy rozumieć zgodnie z założeniami prawa do odliczenia podatku VAT. Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług zakłada z kolei, iż wydatki poczynione celem ich uzyskania stanowiły element cenotwórczy transakcji obciążonych podatkiem należnym, rodzącym prawo do odliczenia (innymi słowy, wydatki te powinny stanowić część składową kosztów świadczenia, uwzględnioną w cenie). Wskazując na powyższe TSUE stwierdził, że brak bezpośredniego związku pomiędzy zakupami (wydatkami) a transakcją opodatkowaną wyrażającego się w braku konkretnej transakcji opodatkowanej nie musi zawsze prowadzić do utraty prawa do odliczenia VAT. W przypadku, bowiem wydatków zaliczanych do tzw. kosztów ogólnych, wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem tych towarów i usług a sprzedażą opodatkowaną, lecz w sytuacji, gdy stanowią one element cenotwórczy produktów podatnika, pozostając w ten sposób w bezpośrednim związku z jego opodatkowaną działalnością gospodarczą, prawo do odliczenia z tytułu tych zakupów (wydatków) powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT.

Podobne stanowisko zostało wyrażone w wyrokach TSUE z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie C-98/98 Commissioners of Customs and Excise przeciw Midland Bank plc oraz z dnia 22 lutego 2001 r. w sprawie C-408/98 Abbey National plc przeciwko Commissioners of Customs and Excise).

Z kolei w wyroku z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie C-104/12 Finanzamt Köln–Nord przeciwko Wolframowi Beckerowi, Trybunał podkreślił, iż warunkiem powstania prawa do odliczenia podatku VAT od nabycia towarów lub usług na wcześniejszym etapie obrotu jest, by koszt nabycia owych towarów lub usług stanowił element ceny transakcji dającej prawo do odliczenia na późniejszym etapie.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina będąca czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, planuje realizację projektu pod nazwą „...”. Po zakończeniu realizacji projektu Gmina rozważa wykorzystywanie efektów projektu w dwóch alternatywnych Wariantach.

Gmina zakłada, że w ramach Wariantu I wstęp na teren Parku tematycznego będzie w całości nieodpłatny. Towary i usługi nabywane w związku z realizacją Projektu w Wariancie I Wnioskodawca będzie w stanie jednoznacznie przyporządkować wykorzystaniu wyłącznie do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT. Realizacja Projektu w zakresie budowy i wyposażenia Parku tematycznego należy do zadań własnych Gminy, i nie należy do zadań zleconych.

Natomiast, w przypadku zastosowania Wariantu II Gmina zakłada, że po ukończeniu Projektu za wstęp na teren Parku tematycznego będzie pobierana odpłatność (świadczenie będzie miało charakter odpłatny i wzajemny, sprzedaż biletów oparta będzie na modelu umowy adhezyjnej), lub zostanie on w całości wydzierżawiony na rzecz kapitałowej spółki komunalnej, w której Gmina posiada 100% udziałów. Towary i usługi nabywane w związku z realizacją Projektu w Wariancie II Wnioskodawca będzie w stanie jednoznacznie przyporządkować wykorzystaniu wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca planuje zawarcie Umowy dzierżawy Parku Tematycznego będącego przedmiotem wniosku na okres 30 lat. Wydatki związane z utrzymaniem obiektu będzie ponosił dzierżawca.

Wnioskodawca zamierza przyjąć zasadę kalkulacji czynszu dzierżawnego opierając się na wyliczeniu, zgodnie z którym czynsz dzierżawny za cały, 30-letni okres dzierżawy, będzie równał się sumie poniesionych na realizację Projektu wydatków powiększonych o ustaloną stopę zwrotu z zaangażowanego kapitału, z uwzględnieniem również dodatkowych czynników, takich jak m.in. koszty pozyskania kapitału obcego. Wnioskodawca planuje, że kwota czynszu dzierżawnego uzależniona będzie od zmienności stawki podstawowej WIBOR IR. Biorąc pod uwagę tę kalkulację kwota miesięcznego czynszu będzie mieściła się w granicach od 30 tys. zł do 40 tys. zł.

Wnioskodawca zakłada, że łączny czynsz z tytułu odpłatnej dzierżawy, uwzględniając go w całościowej wartości odpowiadającej planowanemu, trzydziestoletniemu okresowi dzierżawy, będzie przewyższał wydatki poniesione w związku z realizacją zadania. Wnioskodawca zakłada udział czynszu dzierżawnego w kwocie wydatków poniesionych w związku z realizacją zadania na poziomie zawierającym się od 115% do 145% wartości wydatków poniesionych w związku z realizacją zadania. Dokładna relacja wartości czynszu dzierżawnego do kwoty wydatków poniesionych w związku z realizacją zadania uzależniona będzie od zmienności stawki podstawowej WIBOR IR przez cały planowany okres dzierżawy.

Wnioskodawca zakłada kalkulację czynszu dzierżawnego przy uwzględnieniu kwoty wydatków poniesionych w związku z realizacją zadania, okresu dzierżawy, kosztów pozyskania kapitału obcego na sfinansowanie inwestycji oraz zakładanej stopy zwrotu. Ostateczna wysokość czynszu dzierżawnego przez cały okres dzierżawy uzależniona będzie od zmienności stawki podstawowej WIBOR IR.

Wnioskodawca zakłada, że przy przyjętej przez niego metodzie kalkulacji wysokości czynszu dzierżawnego, uwzględniając planowany trzydziestoletni okres dzierżawy, wysokość czynszu dzierżawnego umożliwi zwrot poniesionych nakładów inwestycyjnych po zakończeniu okresu dzierżawy.

Wysokość czynszu dzierżawnego skalkulowana jest z uwzględnieniem realiów rynkowych.

Towary i usługi nabywane w związku z realizacją ww. Projektu w sytuacji wydzierżawienia Parku tematycznego na rzecz kapitałowej spółki komunalnej, będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (i nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności zwolnionych od podatku), to jest usług dzierżawy, stanowiących odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, które nie korzysta ze zwolnienia od podatku.

Towary i usługi nabywane w związku z realizacją ww. projektu, w sytuacji gdy będzie pobierana odpłatność za wstęp na teren Obiektu, będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (i nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności zwolnionych od podatku), to jest odpłatnego udostępnienia Obiektu, stanowiących odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, które nie korzysta ze zwolnienia od podatku.

W związku z faktem, iż w przypadku Wariantu II towary i usługi nabywane w związku z realizacją ww. projektu Wnioskodawca będzie wykorzystywał wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, w sposób obiektywny będzie możliwe przyporządkowanie całości kwot podatku naliczonego wyłącznie do czynności opodatkowanych VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT związanego z budową parku w ramach realizacji projektu pn. „...”. Przy czym Wnioskodawca rozważa dwa alternatywne Warianty wykorzystania wybudowanego parku.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w przypadku zastosowania Wariantu I, wskazać należy, iż zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia w przypadku Wariantu I nie będzie spełniony, ponieważ – jak wynika z okoliczności sprawy – efekty projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z budową parku w ramach realizacji ww. Projektu. Tym samym Wnioskodawcy z tego tytułu nie będzie przysługiwało prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się natomiast do kwestii prawa do odliczenia podatku VAT w przypadku zastosowania Wariantu II, wskazać należy, że w ramach Wariantu II Wnioskodawca rozważa dwa alternatywne sposoby wykorzystania wybudowanego parku.

Jednym z rozważanych sposobów w Wariancie II jest pobieranie odpłatności za wstęp na teren Obiektu bezpośrednio przez Gminę.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W przypadku wykorzystania Obiektu poprzez pobieranie odpłatności za wstęp na teren Obiektu Wnioskodawca wystąpi w roli podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, a czynności sprzedaży biletów wstępu, jako usługi zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy – będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT i jak wskazał Wnioskodawca – nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku.

W związku z powyższym, w przypadku, gdy będzie pobierana odpłatność za wstęp na teren Obiektu bezpośrednio przez Gminę, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z budową parku w ramach realizacji projektu pn. „…” w Wariancie II, bowiem Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz – jak wskazał Wnioskodawca – Obiekt będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niewystąpienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy.

Innym rozważanym sposobem wykorzystania Obiektu w Wariancie II jest dzierżawa Obiektu na rzecz spółki komunalnej.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki. Zatem dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i jak wskazał Wnioskodawca – nie korzysta ze zwolnienia od podatku.

W konsekwencji, z uwagi na fakt, że dzierżawa jest czynnością cywilnoprawną, dla zamierzonej czynności Gmina również będzie występowała w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że w przypadku Wariantu II, w sytuacji dzierżawy Obiektu na rzecz spółki komunalnej, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z budową parku w ramach realizacji ww. Projektu, bowiem Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz – jak wskazał Wnioskodawca – Obiekt będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niewystąpienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, wskazać należy, że efekty realizowanego projektu pn. „…”, w przypadku zastosowania przez Wnioskodawcę Wariantu I, nie będą wykorzystywane do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, natomiast w przypadku Wariantu II efekty projektu będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Zatem, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z budową parku w ramach realizacji ww. projektu wyłącznie w sytuacji wykorzystywania wybudowanego parku w Wariancie II, bowiem w tym przypadku zostanie spełniony warunek umożliwiający skorzystanie przez Wnioskodawcę z prawa do odliczenia podatku, określony w art. 86 ust. 1 ustawy. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niewystąpienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. Jako element opisu zdarzenia przyszłego przyjęto, że w Wariancie II Park będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia zdarzenia przyszłego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Z kolei z okoliczności sprawy przedstawionych przez Wnioskodawcę nie wynika, iż w sytuacji zastosowania Wariantu II nie zostały spełnione przesłanki zastosowania art. 86 ust. 1 ustawy. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, to oceny faktycznych relacji pomiędzy podatkiem należnym a naliczonym dokona organ podatkowy w przeprowadzonym postępowaniu podatkowym, a interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.