Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.142.2018.1.GF
z 29 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2018 r. (data wpływu 6 kwietnia 2018 r.) uzupełnionym pismami z dnia 18 maja 2018 r. (data nadania 18 maja 2018 r., data wpływu 24 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przepływy finansowe związane i wynikające z uregulowania/rozliczenia zobowiązania podatkowego PGK, realizowane pomiędzy spółkami tworzącymi PGK pozostają neutralne dla celów podatku dochodowego od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przepływy finansowe związane i wynikające z uregulowania/rozliczenia zobowiązania podatkowego PGK, realizowane pomiędzy spółkami tworzącymi PGK pozostają neutralne dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatkowa Grupa Kapitałowa (dalej: „PGK” lub „Wnioskodawca”) została utworzona przez spółki wchodzące w skład grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”). Grupa prowadzi m.in. działalność medialną polegającą na wydawaniu prasy, dystrybucji filmowej, działalności kinowej, nadawaniu programów radiowych, realizacji reklamy zewnętrznej oraz sprzedaży innych usług reklamowych.

Grupa utworzyła PGK w rozumieniu art. la ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „CIT”). W skład PGK weszło osiem podmiotów, tj. S.A. jako spółka dominująca (dalej: „Spółka”, „Spółka dominująca”) oraz spółki zależne (dalej: „Spółki Zależne”) zgodnie z art. la ust. 2 ustawy o CIT (dalej łącznie: „Spółki tworzące PGK”).

W dniu 4 stycznia 2018 r. Spółki tworzące PGK zawarły w formie aktu notarialnego umowę o utworzeniu PGK na okres 3 lat podatkowych (dalej: „Umowa PGK”), w której za rok podatkowy PGK został przyjęty rok kalendarzowy. Tym niemniej, zgodnie z postanowieniami Umowy PGK pierwszy rok podatkowy PGK rozpoczął się w dniu 1 marca 2018 r. i zakończy w dniu 31 grudnia 2018 r.

W celu wypełnienia obowiązków wynikających z art. la ust. 4 ustawy o CIT, w dniu 5 stycznia 2018 r. Umowa PGK została zgłoszona do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, który decyzją z 15 lutego 2018 r. dokonał rejestracji Umowy PGK.

Na Spółce, jako spółce dominującej w PGK, spoczywa obowiązek obliczania, pobierania oraz wpłacania CIT oraz zaliczek na CIT a także składanie stosownych deklaracji podatkowych do właściwego dla PGK urzędu skarbowego.

Jednocześnie, Spółki Zależne zobowiązane są dokonywać terminowych wpłat na rzecz Spółki z tytułu przypadającej im do zapłaty części zaliczek na CIT. W związku z powyższym, w praktyce Spółki Zależne będą przekazywać Spółce odpowiednie kwoty należnego podatku CIT (w tym również z tytułu należnych zaliczek) przelewem bankowym na rachunek Spółki. Następnie Spółka, zgodnie z obowiązkiem wynikającym z art. la ust. 7 ustawy o CIT, dokona wypłaty podatku należnego od PGK (zaliczek na ten podatek) na konto właściwego urzędu skarbowego.

Szczegółowy algorytm rozliczenia ostatecznej kwoty podatku dochodowego od osób prawnych (tj. po zakończeniu danego roku podatkowego) należnej od danej spółki w związku z jej funkcjonowaniem w ramach PGK za dany rok podatkowy zostaną określone w wewnętrznej procedurze PGK, która zostanie przyjęta na podstawie uzgodnień między Spółkami tworzącymi PGK.

We wskazanej procedurze znajdą się szczegółowe zapisy regulujące zasady wzajemnych rozliczeń w ramach PGK, wraz ze wskazaniem uzgodnionych przez Spółki tworzące PGK terminów tych rozliczeń.

W efekcie dokonanych rozliczeń dotyczących opodatkowania podatkiem CIT może dojść do sytuacji, w której w Spółkach Zależnych powstanie nadwyżka lub też niedopłata zaliczek wobec wysokości podatku CIT należnego od PGK za dany rok podatkowy. W przypadku niedopłaty Spółki Zależne będą zobowiązane do dokonania stosownych przelewów uzupełniających na rachunek Spółki. W przypadku nadwyżki będzie ona pomniejszała zaliczki na CIT płacone za kolejne okresy lub będą one zwracane przez Spółkę na rachunki bankowe poszczególnych Spółek Zależnych.

Spółki tworzące PGK planują wprowadzić we wskazanej powyżej procedurze mechanizm, zgodnie z którym w przypadku poniesienia w okresie rozliczeniowym lub na koniec roku podatkowego przez jedną ze Spółek tworzących PGK straty podatkowej, Spółka, której strata została wykorzystana przez PGK, będzie uprawniona do otrzymania od pozostałych członków PGK części kwoty stanowiącej równowartość zmniejszenia podatku PGK (dalej: „Rozliczenie z tytułu wykorzystania straty”).

W ramach wewnętrznej procedury Spółki tworzące PGK planują także uregulować kwestie związane z korektą rozliczeń PGK. W przypadku korekt przychodów/kosztów na poziomie poszczególnych Spółek Zależnych, skutkujących korektą zobowiązania PGK, kwota odpowiadająca wartości korygowanego podatku będzie przekazywana Spółce przez Spółki Zależne (może również dojść do przelewów odwrotnych, w zależności od kierunku korekty „in plus”/„in minus” lub też do zaliczania ewentualnych nadpłat dokonanych przez PGK na poczet bieżących płatności zaliczek dokonywanych przez Spółki Zależne). Równocześnie Spółki Zależne, których korekta przychodów lub kosztów podatkowych doprowadziła do zaniżenia zobowiązania podatkowego PGK, będą zobowiązane do pokrycia i przekazania Spółce, celem przekazania na rachunek urzędu skarbowego, wartości ewentualnych odsetek od zaległości budżetowych.

Spółce nie będzie przysługiwać wynagrodzenie, ani inna forma odpłatności, z tytułu wykonywanych czynności związanych z rozliczeniem podatku dochodowego PGK.

Z uwagi na fakt, że poniższe pytanie dotyczy ustalenia dochodu/straty PGK jako podatnika CIT, z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej występuje Spółka, jako spółka dominująca w PGK.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przepływy finansowe pomiędzy Spółką dominującą a Spółkami Zależnymi w związku z rozliczaniem zaliczek i podatku CIT w imieniu PGK (w tym ewentualnych nadwyżek, niedopłat, korekt, rozliczenia z tytułu wykorzystania straty czy też pokrycia kwot odsetek od zaległości budżetowych) pozostają neutralne dla celów CIT, tj. nie stanowią przychodów i kosztów podatkowych dla Spółek tworzących PGK i nie powinny być uwzględniane przy ustalaniu dochodu podatkowego i/ lub straty podatkowej Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, przepływy finansowe pomiędzy Spółką dominującą a Spółkami Zależnymi w związku z rozliczaniem zaliczek i podatku CIT w imieniu PGK (w tym ewentualnych nadwyżek, niedopłat, korekt, rozliczenia z tytułu wykorzystania straty czy też pokrycia kwot odsetek od zaległości budżetowych) pozostają neutralne dla celów CIT, tj. nie stanowią przychodów i kosztów podatkowych dla Spółek tworzących PGK i nie powinny być uwzględniane przy ustalaniu dochodu podatkowego i/ lub straty podatkowej Wnioskodawcy.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

PGK jako podatnik CIT.

Zgodnie z art. la ust. 1 ustawy o CIT, PGK jest podatnikiem dla celów CIT. Oznacza to, że zobowiązanie podatkowe powstaje na poziomie PGK, a nie Spółek tworzących PGK.

Zgodnie z art. la ust. 7 ustawy o CIT, podatek dochodowy oraz zaliczki na ten podatek są obliczane, pobierane i wpłacane przez Spółkę dominującą.

Przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów.

Z kolei, jak wynika z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica stanowi stratę ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 7 ust. 5 ustawy o CIT, o wysokość straty ze źródła przychodów poniesionej w roku podatkowym można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Należy przy tym zauważyć, że zgodnie z art. 7a ustawy o CIT w PGK dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy dochodów wszystkich spółek tworzących PGK uzyskanych z danego źródła przychodów nad sumą ich strat poniesionych z tego źródła przychodów. Jeżeli za rok podatkowy suma strat poniesionych z danego źródła przychodów przez spółki wchodzące w skład podatkowej grupy kapitałowej przekracza sumę dochodów uzyskanych z tego źródła, różnica stanowi stratę PGK poniesioną ze źródła przychodów. Dochody i straty spółek oblicza się zgodnie z art. 7 ust. 2 i 3.

Zdaniem Wnioskodawcy zasadnym jest, aby realizacja obowiązku zapłaty podatku, w wymiarze finansowym/ ekonomiczny ciężar zapłaty podatku, spoczywała na podmiotach tworzących PGK, a nie tylko na spółce dominującej. Z tego względu, w celu uregulowania zobowiązania podatkowego Spółki tworzące PGK planują wprowadzić mechanizm finansowania zobowiązania podatkowego PGK, który będzie określony w procedurze rozliczeń podatkowych w ramach PGK.

Neutralność podatkowa środków pieniężnych przekazywanych i otrzymywanych przez Spółki tworzące PGK.

Przepływy finansowe związane z uregulowaniem i rozliczeniem zobowiązania podatkowego PGK pomiędzy Spółkami tworzącymi PGK, mimo że nie stanowią „podatku należnego” (podatek jest należny na poziomie PGK), służą realizacji obowiązku podatkowego PGK jako podatnika. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, zasadnym jest, aby przepływ pieniężne służące realizacji tego obowiązku pozostały neutralne dla celów CIT.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodem są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Równocześnie, zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Zgodnie z art. 12 ust. 3a za datę powstania przychodu uważa się natomiast dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy należy stwierdzić, że przychodem podatkowym jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny, trwały i bezzwrotny charakter, którą podatnik może rozporządzać jak własną. Powyższe znajduje potwierdzenie w doktrynie oraz m.in. w stanowisku sądów administracyjnych. Przykładowo, jak wskazuje WSA w Warszawie w wyroku z 19 lutego 2016 r., sygn. III SA/Wa 820/15 „przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa”.

Analogiczny wniosek wynika z wyroku NSA z 12 lutego 2013 r. sygn. II FSK 1248/11, który wskazał, że: „z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem jest ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Przychodem jest zatem takie przysporzenie majątkowa o charakterze trwałym, które definitywnie powiększa aktywa osoby prawnej”, co zostało także potwierdzone przez NSA w wyroku z 15 lipca 2015 r. sygn. II FSK 1692/13.

Z charakteru relacji pomiędzy Spółką a Spółkami Zależnymi bezsprzecznie wynika, że przekazanie przez Spółki Zależne środków pieniężnych z tytułu rozliczenia CIT w imieniu PGK nie będzie miało dla Spółki charakteru przysporzenia trwałego i definitywnego. Spółka zobowiązana jest bowiem do przekazania zgromadzonych środków do urzędu skarbowego w związku z zapłatą zaliczek, podatku CIT oraz odsetek od zaległości.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy otrzymane przez Spółkę od Spółek Zależnych środki finansowe z tytułu rozliczenia CIT w imieniu PGK nie będą stanowiły przychodu podlegającego opodatkowaniu u Spółki, a przez to nie będą podlegały uwzględnieniu w kalkulacji dochodu/ straty podatkowej PGK.

Należy także podkreślić, że środki pieniężne przekazywane Spółce nie mogą być zakwalifikowane jako wynagrodzenie z tytułu wykonywania czynności związanych z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Przekazywanie środków pieniężnych na konto Spółki odbywa się bowiem w związku z realizacją obowiązku nałożonego na Spółkę jako spółkę dominującą w PGK na podstawie art. la ust. 7 ustawy o CIT (obowiązek obliczania, pobierania i wpłacania zaliczek oraz podatku CIT do urzędu skarbowego).

Mając na uwadze powyższe, przekazane Spółce przez Spółki Zależne środki pieniężne z tytułu rozliczenia podatku CIT w imieniu PGK nie będą stanowiły dla Spółki przychodu na gruncie ustawy o CIT. Tym samym, nie będą podlegały uwzględnieniu w kalkulacji dochodu/ straty podatkowej PGK zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o CIT.

Z kolei z perspektywy Spółek Zależnych, kwoty przekazywane Spółce z tytułu rozliczenia podatku CIT w imieniu PGK nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów stanowią koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W związku z tym, aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione m.in. następujące warunki:

• wydatek musi zostać rzeczywiście poniesiony,
  

• celem poniesienia wydatku powinno być osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
  

• wydatek nie może stanowić kosztu wymienionego w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawierającego enumeratywną listę wydatków, które nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.
  
  
  

Z kolei na mocy art. 16 ust. 1 pkt 15 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego oraz wpłat z zysku określonych w odrębnych przepisach.

Natomiast zgodnie z zapisami art. 16 ust. 1 pkt 21 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółki tworzące PGK są zobowiązane do dokonywania na rzecz Spółki terminowych wpłat zaliczek na podatek dochodowy oraz kwoty podatku dochodowego wynikającego z rocznego rozliczenia PGK. Tym samym, środki pieniężne przekazywane Spółce odpowiadają zasadniczo podatkowi dochodowemu, który Spółki Zależne byłyby zobowiązane odprowadzić do urzędu skarbowego. Niemniej, ze względu na szczególne regulacje dotyczące rozliczania podatku dochodowego przez PGK, Spółki Zależne zobowiązane są do przekazywania podatku dochodowego do Spółki, która następnie przekazuje go do właściwego dla PGK urzędu skarbowego. Tym samym, czynność ta stanowi jedynie wypełnienie obowiązku wynikającego ze specjalnych regulacji dotyczących rozliczania podatku dochodowego przez PGK, na podstawie, których Spółki Zależne zobowiązane są przekazać kwotę podatku Spółce dominującej.

Zdaniem Wnioskodawcy, zaliczki na CIT oraz kwoty podatku wynikające z rocznego rozliczenia CIT, czy też korekt, a także pokrycia kwot odsetek od zaległości budżetowych przekazywane przez Spółki Zależne nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodu dla tych Spółek Zależnych, a w konsekwencji nie będą uwzględniane przy wyliczaniu dochodu/ straty podatkowej PGK na podstawie art. 7a ust. 1 ustawy o CIT.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje swoje potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydanych przez Ministra Finansów:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 grudnia 2016 r., sygn. 1462-IPPB5.4510.978.2016.1. AJ,
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 listopada 2016 r., sygn. 1462-IPPB5.4510.897.2016.1.BC,
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 21 kwietnia 2016 r., sygn. IBPB-I-3/4510-70/16/TS,
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 25 września 2015 r., sygn. ITPB3/4510-357/15/MK0,
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 10 marca 2015 r., sygn. IPPB5/423-1252/14-2/RS,
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 8 kwietnia 2014 r., sygn. ILPB3/423-10/14-4/PR.
  
  
  

Zwrot Spółkom Zależnym nadpłaconych/nienależnie zapłaconych zaliczek/podatku dochodowego.

W ocenie Wnioskodawcy, również dystrybucja środków finansowych wynikających z rozliczeń CIT PGK pomiędzy Spółki tworzące PGK pozostanie neutralna podatkowo, niezależnie od przyjętego mechanizmu rozliczeń.

Zdaniem Wnioskodawcy także Spółki Zależne nie powinny traktować otrzymywanych od Spółki środków pieniężnych wynikających z rozliczeń CIT PGK, jako przychodów podlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych ani zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Oznacza to, że co do zasady do przychodów nie zalicza się zwróconego podatku o ile nie został on wcześniej zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takie stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku NSA z 28 października 2005 r., sygn. FSK 2418/04, w którym sąd wskazał, że: „przepisem art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy z 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych objęty jest zwrot podatku dochodowego, gdyż podatek ten nie jest traktowany jako koszt uzyskania przychodu”.

Z kolei w interpretacji indywidualnej wydanej dnia 18 lipca 2014 r. (sygn. IPPB5/423-388/14-2/IŚ), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że: „do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Wyżej wymienione przepisy stanowią, że zwrócone, umorzone lub zaniechane podatki i opłaty, co do zasady, nie stanowią przychodu. Wyjątkiem od tej reguły jest sytuacja, w której podatki i opłaty o jakich mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy CIT, zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W takiej sytuacji zwrócone podatki i opłaty będą stanowiły przychód w części, w jakiej zostały wcześniej uznane za koszty uzyskania przychodów”.

W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji gdy następuje zwrot (także poprzez rozliczenie z kolejnymi okresami) Spółkom Zależnym kwoty zaliczek lub podatku CIT, które zostały przekazane Spółce w związku z rozliczeniem zobowiązania podatkowego PGK, kwoty te nie stanowią dla Spółek Zależnych przychodu do opodatkowania, który powinien być uwzględniony przy wyliczaniu dochodu/straty podatkowej PGK na podstawie art. 7a ust. 1 ustawy o CIT.

Z kolei z perspektywy Spółki powyższe kwoty nie stanowią kosztu uzyskania przychodu. Jako spółka dominująca w PGK, Spółka przekazując Spółkom Zależnym nadpłacony bądź nienależnie zapłacony podatek, nie rozporządza własnym majątkiem, a jedynie zwraca Spółkom Zależnym część lub całość środków pieniężnych, które zostały mu przekazane w celu zapłaty zaliczki lub podatku CIT w imieniu PGK. Przekazywanie Spółce przez Spółki Zależne środków pieniężnych z tytułu regulowania podatku CIT w imieniu PGK wynika bowiem z funkcji, jaką Spółka pełni w ramach PGK, tj. Spółki dominującej spółki reprezentującej PGK.

Tym samym, brak jest przesłanek do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów środków pieniężnych zwracanych przez Spółkę Spółkom Zależnym, a w konsekwencji do uwzględnianiu ich przy wyliczaniu dochodu/straty podatkowej PGK na podstawie art. 7a ust. 1 ustawy o CIT.

Rozliczenie z tytułu straty Spółek tworzących PGK ponoszących straty, które obniżyły zobowiązanie podatkowe PGK.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego Spółki tworzące PGK planują wprowadzić we wskazanej powyżej procedurze mechanizm, zgodnie z którym w przypadku poniesienia w okresie rozliczeniowym lub na koniec roku podatkowego przez Spółkę tworzącą PGK straty podatkowej, Spółka tworząca PGK, której strata została wykorzystana przez PGK, będzie uprawniona do otrzymania części środków z tytułu wykorzystania jej straty.

Ustawodawca nie zdefiniował, która ze Spółek tworzących PGK ma prawo do uzyskania środków wynikających z rozliczenia w wyniku podatkowym PGK straty poniesionej przez podmiot(-y) wchodzący(-e) w jej skład, nie zdefiniował również zasad jej dystrybucji. Tym samym, należy przyjąć, że pozostaje to w wyłącznej gestii Spółek tworzących PGK. Niemniej, należy wskazać, że wszelkie dyspozycje dotyczące tych środków pieniężnych (rozliczenie z tytułu wykorzystania straty) są w istocie dyspozycjami dotyczącymi kwot podatku dochodowego, skalkulowanego w skali PGK na skutek ustawowego mechanizmu konsolidacji bieżących indywidualnych wyników podatkowych. W związku z powyższym, rozliczenie z tytułu wykorzystania straty, stosownie do procedury rozliczeń podatkowych, która będzie obowiązywała w PGK, nie powinno być ujmowane w kalkulacji zobowiązania podatkowego PGK oraz spółek ją tworzących jako przychód podatkowy/ koszt uzyskania przychodu.

Powyższa konkluzja wynika ze wskazanych powyżej przepisów ustawy o CIT. Stosownie bowiem do art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych, ani zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Z kolei, zgodnie z art. 16 ust. i pkt 15 ustawy o CIT, kosztów uzyskania przychodów nie stanowi m.in. podatek dochodowy.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje swoje potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydanych przez Ministra Finansów:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 kwietnia 2017 r., sygn. 1462-IPPB5.4510.79.2017.1.JC;
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 grudnia 2016 r., sygn. 1462-IPPB5.4510.978.2016.1. AJ;
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 21 kwietnia 2016 r., sygn. IBPB-1-3/4510-70/16/TS;
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 14 kwietnia 2016 r., sygn. IBPB-1-3/4510-138/16/AB.
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 25 września 2015 r., sygn. ITPB3/4510-357/15/MK0;
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 maja 2014 r., sygn. IPPB5/423-257/14-4/RS;
  
  
  

Bez względu na powyższe należy podnieść, że regulacje ustawy o CIT dotyczące PGK zakładają, że jej zobowiązanie podatkowe może być niższe niż suma zobowiązań podatkowych poszczególnych spółek wchodzących w jej skład, gdyby spółki te były samodzielnymi podatnikami CIT. Różnica w postaci niższego zobowiązania podatkowego w przypadku istnienia PGK nie może być jednak przedmiotem dodatkowego opodatkowania w jakiejkolwiek formie. Opodatkowanie różnicy wynikającej z konsolidacji wyników podatkowych spółek przeczyłoby bowiem idei wprowadzenia do ustawy o CIT regulacji w zakresie podatkowych grup kapitałowych.

Oznacza to, że niezależnie od przyjętego mechanizmu dystrybucji nadwyżki środków finansowych związanych z rozliczeniem w ramach zobowiązania PGK straty poniesionej przez jej członka, dystrybucja ta pozostaje neutralna podatkowo, zarówno w przypadku gdy środki pieniężne trafią do spółek, które wykazałyby dochód, jak i tych które wykazałyby straty podatkowe, gdyby nie wchodziły w skład PGK.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, przepływy finansowe pomiędzy Spółką dominującą a Spółkami Zależnymi w związku z rozliczaniem zaliczek i podatku CIT w imieniu PGK (w tym ewentualnych nadwyżek, niedopłat, korekt, rozliczenia z tytułu wykorzystania straty czy też pokrycia kwot odsetek od zaległości budżetowych) pozostają neutralne dla celów CIT, tzn. nie stanowią przychodów i kosztów podatkowych dla Spółek tworzących PGK i nie powinny być uwzględniane przy ustalaniu dochodu podatkowego i/lub straty podatkowej Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych oraz wyroków sądowych, wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.