Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.94.2018.2.MM
z 29 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 marca 2018 r. (data wpływu 9 marca 2018 r.), uzupełnionym 15 maja 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2018 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 24 kwietnia 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.94.2018.1.MM wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 15 maja 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku):

Placówka hospicyjno-opiekuńcza (dalej: „Hospicjum”, „Wnioskodawca”) jest jednostką wewnętrzną Caritas Diecezji (dalej: „Caritas”). Hospicjum nie posiada odrębnej osobowości prawnej, ale na podstawie decyzji naczelnika urzędu skarbowego Hospicjum nadano odrębny od Caritas numer identyfikacji podatkowej.

Natomiast decyzją dyrektora izby skarbowej Hospicjum zostało uznane w zakresie podatku VAT i CIT za odrębny podmiot podatkowy od Caritas, w którego ramach działa. Zgodnie ze statutem Caritas, do zadań statutowych Caritas należy m.in. ochrona i promocja zdrowia, w tym działalność lecznicza w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 160 z późn. zm.) oraz prowadzenie różnych placówek, w tym hospicyjnych. Zgodnie z załącznikiem do statutu Caritas, zadania te Caritas realizuje przez jednostkę jaką jest Hospicjum.

Natomiast zgodnie ze statutem Hospicjum, Wnioskodawca wykonuje działalność leczniczą polegającą na udzielaniu całodobowych świadczeń zdrowotnych z zakresu opieki hospicyjno-paliatywnej, długoterminowej oraz pielęgnacyjnej. Zatem zgodnie z powyższym i na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy o działalności leczniczej, Hospicjum należy uznać za podmiot leczniczy, który jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, wyodrębnioną z kościelnej osoby prawnej i działającą na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania. Caritas jest tylko organem założycielskim Hospicjum. Ale sama Caritas nie jest i nie może być traktowana jako podmiot leczniczy w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej.

Obecnie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ściśle wyodrębnionej i prowadzonej zgodnie z precyzyjnymi przepisami i rygorami wynikającymi z kontraktów zawartych z NFZ, Hospicjum zamierza zakupić konkretny sprzęt komputerowy i program komputerowy medyczny do obsługi placówki i prowadzenia dokumentacji medycznej oraz urządzenie do rehabilitacji pacjentów. Oba zakupy zostaną dokonane ze środków własnych Hospicjum uzyskanych z dochodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, który ma być ujęty w ramach środków trwałych tego odrębnego podmiotu, tj. środków trwałych Hospicjum odrębnych od Caritas.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku):

Czy na podstawie treści art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, w którym mowa jest o „podatniku”, a nie „osobie prawnej”, dochód Hospicjum, traktowanego jako podatnik, który jest wyodrębnioną pod względem organizacyjnym jednostką od Caritas, z prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na dobroczynności, ochronie zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego - w części przeznaczonej na cele statutowe, tj. na zakup sprzętu komputerowego i programu komputerowego medycznego do obsługi placówki i prowadzenia dokumentacji medycznej oraz zakup urządzenia do rehabilitacji pacjentów, będzie zwolniony z podatku CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku):

Skoro planowany do zakupienia konkretny sprzęt komputerowy i program komputerowy medyczny będzie wykorzystywany na cele statutowe, tj. do obsługi placówki i prowadzenia dokumentacji medycznej, a zakup urządzenia będzie wykorzystywany na cele statutowe, tj. do rehabilitacji pacjentów, a oba te zakupy zostaną dokonane ze środków własnych Hospicjum uzyskanych z dochodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to dochód ten będzie korzystać ze zwolnienia z podatku CIT o jakim mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT.

Z uwagi na treść statutu Hospicjum i statutu Caritas, spełniono warunki dla zwolnienia określonego w ww. art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT. Hospicjum łącznie spełni przesłanki statutowego wykazania celów działalności w zakresie ochrony zdrowia, działalności dobroczynnej i pomocy społecznej oraz przeznaczy na realizację tych celów dochody uzyskiwane z działalności gospodarczej prowadzonej w tym zakresie.

Hospicjum powinno być uznawane za podatnika w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, któremu przysługuje zwolnienie od podatku na zakup środków trwałych - w tym programu komputerowego i sprzętu medycznego. Zakup ten winien być ujmowany w odrębnym bilansie Hospicjum jako jednostki wyodrębnionej, a nie głównej Caritas jako kościelnej osoby prawnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest jednostką wewnętrzną kościelnej osoby prawnej (Caritas diecezji) nieposiadającą osobowości prawnej. Na podstawie decyzji naczelnika urzędu skarbowego Hospicjum nadano odrębny od Caritas numer identyfikacji podatkowej. Natomiast decyzją dyrektora izby skarbowej Hospicjum zostało uznane za odrębny od Caritas podmiot podatkowy w zakresie podatku VAT i CIT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Hospicjum zamierza zakupić ze środków własnych uzyskanych z dochodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej sprzęt komputerowy i program komputerowy medyczny do obsługi placówki i prowadzenia dokumentacji medycznej oraz urządzenie do rehabilitacji pacjentów, które mają być ujęte w ramach środków trwałych Hospicjum.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy objęty jest zwolnieniem z opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm.; dalej: „ustawa CIT”).

Ustawa CIT reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji (art. 1 ust. 1 ustawy CIT). Przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3 (art. 1 ust. 2 ustawy CIT).

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 380; dalej: „uspdk”), osobami prawnymi są m.in. Caritas diecezji.

Kościelne wydawnictwa, zakłady wytwórcze, usługowe i handlowe, zakłady charytatywno-opiekuńcze, szkoły i inne placówki oświatowo-wychowawcze, nieposiadające osobowości prawnej, działają w ramach kościelnych osób prawnych, które je powołały (art. 12 uspdk). Kościelne jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 12 uspdk, mogą być na wniosek kościelnej osoby prawnej uznane przez właściwego dyrektora izby administracji skarbowej za odrębne podmioty podatkowe, jeżeli są organizacyjnie wyodrębnione (art. 55 ust. 8 uspdk).

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca jest jednostką nieposiadającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 12 uspdk. Na mocy decyzji organów podatkowych Wnioskodawcy został nadany odrębny numer identyfikacji podatkowej oraz został on uznany za odrębny podmiot podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Mając powyższe na uwadze oraz zgodnie z powołanym wyżej art. 1 ust. 2 ustawy CIT, Wnioskodawcę należy zatem uznać za podatnika na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy CIT, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Dopiero ustalony w ww. sposób dochód może być przedmiotem zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 ustawy CIT. Przepis ten zawiera bowiem katalog dochodów wolnych od podatku. Innymi słowy, wyłącza z podstawy opodatkowania dochody uzyskane z tytułów w nim wymienionych.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego – w części przeznaczonej na te cele.

Jeżeli zatem Wnioskodawca, co wyjaśniono wyżej, jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, w którym mowa o zwolnieniu z opodatkowania dochodów „podatników” (a więc nie tylko podmiotów wyposażonych w osobowość prawną), może mieć w stosunku do niego zastosowanie, oczywiście po spełnieniu pozostałych warunków omawianego zwolnienia wynikających z tego przepisu.

Stosownie do art. 17 ust. 1a pkt 2 ustawy CIT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, nie dotyczy dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach.

Z kolei na podstawie art. 17 ust. 1b ustawy CIT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.

Zwolnienie zawarte w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT jest więc zwolnieniem warunkowym i zależy od łącznego spełnienia następujących przesłanek:

• celem statutowym podatnika musi być działalność wymieniona w tym przepisie,
• uzyskane przez niego dochody muszą być przeznaczone i bez względu na termin wydatkowane na ten cel.
  
  

Ze zwolnienia nie mogą jednak korzystać, bez względu na cele ich działalności, podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1c ustawy CIT:

• przedsiębiorstwa państwowe, spółdzielnie i spółki;
• przedsiębiorstwa komunalne mające osobowość prawną, dla których funkcję organu założycielskiego pełnią jednostki samorządu terytorialnego lub ich jednostki pomocnicze utworzone na podstawie odrębnych przepisów;
• samorządowe zakłady budżetowe oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, będące podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych - jeżeli przedmiotem ich działalności jest zaspokajanie potrzeb publicznych pośrednio związanych z ochroną środowiska w zakresie: wodociągów i kanalizacji, ścieków komunalnych, wysypisk i utylizacji odpadów komunalnych oraz transportu zbiorowego.
  
  

Podkreślenia wymaga, że zwolnienie to nie jest uzależnione od rodzaju uzyskiwanego dochodu, oprócz dochodów wymienionych w art. 17 ust. 1a ustawy CIT. Ważny jest bowiem cel na jaki jest ten dochód przeznaczony, a nie źródło jego pochodzenia, przy czym źródłem dochodów mogą być przykładowo dochody z działalności statutowej, z działalności gospodarczej.

Użycie przez ustawodawcę w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT sformułowania „w części przeznaczonej na te cele” oznacza, że jeżeli statut będzie przewidywał również realizację innych celów niż wymienione w tym przepisie – to przeznaczenie dochodów podatnika na realizację tych „innych celów” nie będzie stanowiło podstawy do zwolnienia od opodatkowania. Nie można bowiem w tym zakresie zastosować wykładni rozszerzającej ustawowy zakres zwolnienia podatkowego.

A zatem sposób realizacji celów określonych w statucie jednostki powinien być wskazany w sposób ścisły i niebudzący wątpliwości, by organy podatkowe mogły rozstrzygnąć, czy jest on zgodny z celami preferowanymi przez ustawodawcę. Organy podatkowe nie są bowiem uprawnione do dokonywania wykładni zapisów statutu.

Warunkiem skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT jest zatem, aby cele przewidziane w statucie mieściły się w katalogu celów wymienionych w tym przepisie. Z regulacji art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT wynika wprost, że podstawowym kryterium zastosowania przewidzianego w nim zwolnienia podatkowego jest przeznaczenie przez podatnika osiągniętego przez niego dochodu na ściśle określone w nim cele preferowane, przy czym cele te muszą w sposób niebudzący wątpliwości wynikać z postanowień statutu danego podmiotu. Jednocześnie określenie „cel statutowy” oznacza cel, który został wyraźnie sprecyzowany w statucie danej osoby prawnej.

Zwrócić należy również uwagę na różnicę pojęciową, jaka występuje między „celami działania”, a „sposobem jego realizacji”. Określenie „cel statutowy” oznacza cel, który został wyraźnie sprecyzowany w statucie danego podmiotu. Działania faktyczne podmiotu polegające na realizacji tych celów to sposoby jego osiągnięcia.

Reasumując, zwolnienie podatkowe zawarte w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, jest obwarowane licznymi zastrzeżeniami. Obejmuje tylko tę część dochodów, która przeznaczona zostanie na cele statutowe wskazane w tym przepisie. Ponadto przepisy ograniczają zakres podmiotowy zwolnienia, poprzez wyłączenie spod możliwości jego zastosowania dochodów różnych grup podatników – czy to z uwagi na rodzaj ich działalności, czy też na określoną formę organizacyjną.

Niezależnie od powyższego podkreślenia wymaga, że przepisy ustanawiające zwolnienia i ulgi podatkowe w systemie polskiego prawa podatkowego są istotnym wyjątkiem od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości podatkowej) – toteż muszą być interpretowane w sposób ścisły i jakakolwiek wykładnia rozszerzająca w odniesieniu do przepisów dotyczących ww. preferencji podatkowych jest niedopuszczalna. Zatem wydatkowanie dochodu na inne cele niż wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, nie może być objęte przedmiotowo zwolnieniem.

WSA w Opolu w wyroku z 9 lipca 2014 r. sygn. akt I SA/Op 263/14 potwierdził powyższe stanowisko, tj. wskazał, że: „Z zapisów tych wynika, że zwolnienie dotyczy określonej kategorii dochodów, które muszą być przeznaczone, jak i wydatkowane na opisane w ustawie cele. Jak trafnie stwierdził organ w treści zaskarżonej decyzji, zwolnienie określone w art. 17 ust. 1 pkt 4 p.d.o.p. jest zwolnieniem warunkowym, uzależnionym od spełnienia dwóch istotnych wymogów. Pierwszym jest zgodność celów statutowych działalności podatnika z działalnością uznaną przez ustawodawcę za preferowaną, drugim przeznaczenie dochodu na te cele. Sąd w składzie orzekającym w pełni akceptuje także pogląd organu, znajdujący potwierdzenie w orzecznictwie, że analizowane zwolnienie jest jedną z form ulg podatkowych, a więc stanowi odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania. Z tego względu norma ta winna być interpretowana w sposób precyzyjny i ścisły. Niedopuszczalne jest stosowanie wykładni rozszerzającej, gdyż mogłoby to prowadzić do zatarcia wyjątkowego charakteru ulgi podatkowej”.

Odnosząc się do powyższego, dla możliwości nabycia prawa do zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, uprawniające do niego cele muszą jasno wynikać ze statutu, gdyż aby stwierdzić, czy został spełniony warunek wyłączenia dochodu z opodatkowania, porównuje się treść celów statutowych oraz treść przepisu warunkującego zwolnienie podatkowe. Organy podatkowe, jak wykazano powyżej, badają jedynie, czy cele określone w statucie są tożsame z celami wymienionymi w treści przepisu regulującego zwolnienie podatkowe.

Potwierdza to także WSA w Gdańsku w wyroku z 25 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 1462/13 zgodnie z którym: „Aby podatnik mógł skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w przepisie zawartym w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy podatkowej, to jego cele statutowe powinny być wskazane precyzyjnie i ściśle. Także w przypadku wspierania innych podmiotów realizujących ww. cele forma i rodzaj wsparcia powinny być określone wprost, a nie w sposób dorozumiany. Zauważyć bowiem należy, że wskazane w w/w przepisie zwolnienie przedmiotowe ma na celu inicjowanie konkretnych korzystnych społecznie działań (np. w sferze edukacji). Intencją ustawodawcy nie było natomiast premiowanie w postaci zwolnienia podatkowego działań mających jedynie pomocniczy charakter w stosunku do działalności wskazanych w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy podatkowej” .

Zgodnie z art. 38 ust. 1 uspdk, osoby prawne Kościoła mają prawo prowadzenia właściwej dla każdej z nich działalności charytatywno-opiekuńczej.

W myśl art. 38 ust. 2 uspdk, dla prowadzenia działalności, o której mowa w ust. 1, władze kościelne są uprawnione również do powołania:

1. Caritas Polskiej - jako instytucji o zasięgu krajowym;
2. Caritas diecezji - dla poszczególnych diecezji.
   
   

Art. 39 pkt 1 i 2 uspdk stanowi z kolei, że działalność charytatywno-opiekuńcza Kościoła obejmuje w szczególności prowadzenie zakładów dla sierot, starców, osób upośledzonych fizycznie lub umysłowo oraz innych kategorii osób potrzebujących opieki a także prowadzenie szpitali i innych zakładów leczniczych oraz aptek.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest placówką hospicyjno-opiekuńczą ustanowioną przez Caritas diecezji. Zgodnie ze statutem Caritas, do zadań statutowych Caritas należy m.in. ochrona i promocja zdrowia, w tym działalność lecznicza w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 160 z późn. zm.) oraz prowadzenie różnych placówek, w tym hospicyjnych. Zgodnie z załącznikiem do statutu Caritas, zadania te Caritas realizuje przez jednostkę jaką jest Hospicjum. Natomiast zgodnie ze statutem Hospicjum, Wnioskodawca wykonuje działalność leczniczą polegającą na udzielaniu całodobowych świadczeń zdrowotnych z zakresu opieki hospicyjno-paliatywnej, długoterminowej oraz pielęgnacyjnej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy o działalności leczniczej, podmiotami leczniczymi są osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania - w zakresie, w jakim wykonują działalność leczniczą.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o działalności leczniczej, podmiot wykonujący działalność leczniczą to m.in. podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4 tej ustawy. Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej, działalność lecznicza polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych.

W tym miejscu jeszcze raz należy podkreślić, że będące przedmiotem zapytania Wnioskodawcy zwolnienie zawarte w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT jest zwolnieniem warunkowym i zależy od łącznego spełnienia następujących przesłanek:

• celem statutowym podatnika musi być działalność wymieniona w tym przepisie,
• uzyskane przez niego dochody muszą być przeznaczone i bez względu na termin wydatkowane na ten cel.
  
  

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz opis zdarzenia przyszłego, tj. fakt, że do celów statutowych Wnioskodawcy należy działalność lecznicza, samo zaś Hospicjum jest jednostką, przez którą Caritas realizuje swój cel statutowy – ochronę i promocję zdrowia, można uznać, iż cel statutowy Wnioskodawcy pokrywa się z celami preferowanymi przez ustawodawcę a określonymi w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT - w szczególności jego cel statutowy obejmuje działalność zbieżną ze wskazaną w tym przepisie działalnością w zakresie ochrony zdrowia.

Zatem spełniona jest pierwsza przesłanka zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT. Jak już wyżej wskazano, stosownie do art. 17 ust. 1b ustawy CIT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.

Wobec powyższego zgodzić należy się z Wnioskodawcą, iż jego dochód (środki pieniężne) przeznaczony na zakup sprzętu komputerowego i programu komputerowego medycznego do obsługi placówki (Hospicjum) i prowadzenia dokumentacji medycznej oraz urządzenia do rehabilitacji pacjentów, które mają być ujęte w środkach trwałych Wnioskodawcy, a który to sprzęt i program komputerowy oraz urządzenie można uznać za środki trwałe służące bezpośrednio realizacji celów statutowych Wnioskodawcy, będzie dochodem przeznaczonym i wydatkowanym na jego cel statutowy pokrywający się z celami, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT. Spełniona zatem zostanie druga przesłanka zwolnienia z tego przepisu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dochód Wnioskodawcy w postaci środków pieniężnych przeznaczony na zakup opisanego we wniosku sprzętu komputerowego i programu komputerowego medycznego do obsługi placówki (Hospicjum) i prowadzenia dokumentacji medycznej oraz urządzenia do rehabilitacji pacjentów, jako dochód przeznaczony na cel statutowy Wnioskodawcy pokrywający się z celami określonymi w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, zwolniony będzie z opodatkowania na podstawie tego przepisu, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-001 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.