Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.153.2018.2.MH
z 30 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2018 r. złożonego w dniu 21 marca 2018 r., uzupełnionym pismem z dnia 2 maja 2018 r. (data wpływu 7 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia prawa własności sieci kanalizacyjnej (pytanie nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z dzierżawy sieci kanalizacyjnej oraz w zakresie skutków podatkowych przeniesienia prawa własności sieci kanalizacyjnej.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 20 kwietnia 2018 r., nr 0113-KDIPT3.4011.153.2018.1.MH na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 20 kwietnia 2018 r. (data doręczenia 26 kwietnia 2018 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 2 maja 2018 r. (data wpływu 7 maja 2018 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 4 maja 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe, ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku:

Wnioskodawca (wspólnie z żoną) jest właścicielem domu jednorodzinnego. W trakcie budowy domu z własnych środków zrealizował inwestycję budowy odcinka sieci kanalizacyjnej, mimo że zadaniem własnym gminy jest zapewnienie mieszkańcom dostępu do sieci kanalizacyjnej (w myśl ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o Samorządzie Gminny - art. 7.1 pkt 3).

W imieniu Gminy to zadanie powinno zrealizować Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji, które nie dysponowało środkami finansowymi, aby zrealizować stosowną inwestycję. Tym niemniej Wnioskodawca otrzymał wymagane dokumenty, zezwolenia oraz zapewnienie ze strony Przedsiębiorstwa o zwrocie kosztów inwestycji w 2021 r. W związku z tym, Wnioskodawca podpisał (wspólnie z żoną) z Przedsiębiorstwem dwie umowy: przedwstępną umowę sprzedaży i umowę dzierżawy sieci do czasu odpłatnego przejęcia.

Kwoty ustalone przez Przedsiębiorstwo to: 44 304 zł 20 gr za wykup sieci, który nastąpi do dnia 31 marca 2021 r. oraz za 2017 r. kwota 1 020 zł 80 gr, za lata 2018-2020 kwota 1 225 zł rocznie, stanowiące czynsz dzierżawny do czasu odpłatnego przejęcia.

Firma realizująca na zlecenie Wnioskodawcy budowę odcinka sieci kanalizacji wykonała usługę za kwotę 39 729 zł (co zostało zapłacone przez Wnioskodawcę w dniu 14 listopada 2016 r.). Do tej kwoty doszły koszty dodatkowe, takie jak filmowanie zbudowanego odcinka, nadzory i odbiory.

Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy przede wszystkim roku 2017, ale podobna sytuacja (opisana powyżej) wystąpi również w latach 2018-2020, sprzedaż w 2021 r.

Odbiór wybudowanej sieci kanalizacji sanitarnej nastąpił w dniu 7 października 2016 r. Odbiór przez Przedsiębiorstwo przejmowanego w dzierżawę urządzenia kanalizacyjnego został dokonany w dniu 1 marca 2017 r. Przyłączenie nastąpiło w tym samym dniu co odbiór, tj. 7 października 2016 r. Umowa przedwstępna została zawarta w dniu 1 marca 2017 r., umowa dzierżawy została zawarta w dniu 1 marca 2017 r. W piśmie otrzymanym od Przedsiębiorstwa jest informacja o „odpłatnym przekazaniu na majątek Przedsiębiorstwa sieci kanalizacji sanitarnej”. W umowach stworzonych przez Przedsiębiorstwo (zarówno umowie dzierżawy jak i przedwstępnej umowie sprzedaż) nie ma podanych przepisów prawnych. Umowa dzierżawy mówi o oddaniu do Przedsiębiorstwa do korzystania i pobierania pożytków urządzenia kanalizacyjnego, a dzierżawca zobowiązuje się do zapłaty umówionego czynszu. Przedwstępna umowa sprzedaży mówi o tym, że Wnioskodawca - jako sprzedający zobowiązuje się do zawarcia z kupującym umowy sprzedaży („umowy przyrzeczonej”), której przedmiotem będzie sprzedaż przez sprzedającego na rzecz kupującego urządzenia kanalizacyjnego.

W umowie dzierżawy mowa jest o „zastosowaniu odpowiednich przepisów prawa, w szczególności przepisów ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków, prawa budowlanego i kodeksu cywilnego. W przedwstępnej umowie sprzedaży „zastosowanie mają odpowiednie przepisy prawa, a w tym kodeksu cywilnego”. Obecnie Wnioskodawca nie zna treści umowy sprzedaży („umowy przyrzeczonej”), którą będzie musiał (wspólnie z żoną) podpisać, gdyż Przedsiębiorstwo jej nie przedstawiło.

Umowa dzierżawy obowiązuje do dnia 31 grudnia 2021 r. Przychód z dzierżawy, Wnioskodawca uzyskuje jako dzierżawa prywatna (nie posiada wraz z żoną działalności gospodarczej). Jako wydzierżawiający przekazuje sieć na rzecz dzierżawcy urządzenie kanalizacyjne do korzystania i pobierania pożytków, zaś dzierżawca zobowiązuje się do zapłaty umówionego czynszu i korzystania z urządzenia wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z przeznaczeniem i zasadami prawidłowej eksploatacji. Z tytułu dzierżawy Wnioskodawca przelewa wszystkie prawa z tytuły gwarancji i rękojmi. Wartość wykupu sieci zostanie pomniejszona o wartość czynszu dzierżawnego. Wartość wykupu sieci (zgodnie z przedwstępną umową sprzedaży) wyniesie 44 304 zł 20 gr, natomiast Przedsiębiorstwo zobowiązało się wykupić sieć za kwotę 49 000 zł (włączając w to kwotę czynszów dzierżawnych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy uzyskana przez Wnioskodawcę (wspólnie z żoną) roczna kwota dzierżawy sieci kanalizacyjnej podlega ujęciu w zeznaniu rocznym PIT, a jeśli tak to w którym punkcie PIT należy ją wykazać?
2. Czy po przejęciu odpłatnym sieci przez Przedsiębiorstwo i de facto, zwrocie poniesionych przez Wnioskodawcę (wspólnie z żoną) kosztów Wnioskodawca będzie zobowiązany do ujęcia tej kwoty w zeznaniu rocznym PIT lub innym dokumencie informującym Urząd Skarbowy o tym fakcie?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2, natomiast wniosek w zakresie pytania nr 1 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na ustawowy obowiązek gminy na zapewnienie sieci kanalizacji sanitarnej dla mieszkańców oraz zainwestowanie własnych środków na realizację tej inwestycji nie powinien On ponownie zostać obciążony podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podatek został przez Wnioskodawcę (wspólnie z żoną) zapłacony razem z otrzymaną fakturą.

W ocenie Wnioskodawcy, fakt odpłatnego przejęcia sieci przez Przedsiębiorstwo powinien On zgłosić do Urzędu Skarbowego (zgodnie z przedwstępną umową sprzedaży) - w marcu 2021 r. Jednak z uwagi na fakt, że zbycie nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło wybudowanie, nie będzie to stanowiło dla Wnioskodawcy źródła przychodu (zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zatem, Wnioskodawca nie będzie zmuszony (wspólnie z żoną) do zapłacenie podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Stosownie do art. 19 ust. 1 cyt. ustawy – przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Natomiast, w myśl art. 24 ust. 6 ww. ustawy – dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia rzeczy a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

Z treści powołanych wyżej przepisów wynika, że gdy sprzedaż rzeczy nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i jest dokonywana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, wówczas stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei przychód uzyskany ze sprzedaży rzeczy po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy nie generuje przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż rzeczy ruchomych po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie (zakup) nie stanowi źródła przychodu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca z własnych środków zrealizował inwestycję budowy odcinka sieci kanalizacyjnej. W imieniu Gminy to zadanie powinno zrealizować Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji, które nie dysponowało środkami finansowymi, aby zrealizować stosowną inwestycję. Tym niemniej Wnioskodawca otrzymał wymagane dokumenty, zezwolenia oraz zapewnienie ze strony Przedsiębiorstwa o zwrocie kosztów inwestycji w 2021 r. W związku z tym, Wnioskodawca podpisał (wspólnie z żoną) z Przedsiębiorstwem Wodociągów i Kanalizacji dwie umowy: przedwstępną umowę sprzedaży i umowę dzierżawy sieci do czasu odpłatnego przejęcia. Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż nastąpi w 2021 r. Odbiór wybudowanej sieci kanalizacji sanitarnej nastąpił w dniu 7 października 2016 r. Odbiór przez Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji przejmowanego w dzierżawę urządzenia kanalizacyjnego został dokonany w dniu 1 marca 2017 r. Przyłączenie nastąpiło w tym samym dniu co odbiór, tj. 7 października 2016 r. Umowa przedwstępna sprzedaży została zawarta w dniu 1 marca 2017 r. W piśmie otrzymanym od Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji jest informacja o „odpłatnym przekazaniu na majątek Przedsiębiorstwa sieci kanalizacji sanitarnej”. W umowach stworzonych przez Przedsiębiorstwo (zarówno umowie dzierżawy jak i przedwstępnej umowie sprzedaży” nie ma podanych przepisów prawnych. Umowa dzierżawy mówi o oddaniu Przedsiębiorstwu Wodociągów i Kanalizacji do korzystania i pobierania pożytków urządzenia kanalizacyjnego, a dzierżawca zobowiązuje się do zapłaty umówionego czynszu. Przedwstępna umowa sprzedaży mówi o tym, że Wnioskodawca - jako sprzedający zobowiązuje się do zawarcia z kupującym umowy sprzedaży („umowy przyrzeczonej”), której przedmiotem będzie sprzedaż przez Sprzedającego na rzecz kupującego urządzenia kanalizacyjnego. W przedwstępnej umowie sprzedaży „zastosowanie mają odpowiednie przepisy prawa, a w tym kodeksu cywilnego”. Wnioskodawca nie zna treści umowy sprzedaży („umowy przyrzeczonej”), którą podpisze (wspólnie z żoną), gdyż Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji jej nie przedstawiło. Wartość wykupu sieci zostanie pomniejszona o wartość czynszu dzierżawnego. Wartość wykupu sieci (zgodnie z przedwstępną umową sprzedaży) wyniesie 44 304 zł 20 gr, natomiast Przedsiębiorstwo zobowiązało się wykupić sieć za kwotę 49 000 zł (włączając w to kwotę czynszów dzierżawnych).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „rzeczy”, należy więc w tym zakresie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 45 Kodeksu cywilnego – rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

W myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego – nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Z powyższego przepisu wynika, że rzeczą ruchomą jest każdy przedmiot materialny niebędący nieruchomością.

Zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego (art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego).

W myśl art. 535 Kodeksu cywilnego – przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Wskazać w tym miejscu należy, że nabycie i zbycie rzeczy następuje w wyniku zawarcia umowy przenoszącej własność tej rzeczy.

W myśl art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2017 r., poz. 328, z późn. zm.), osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie. Stosownie do art. 31 ust. 2 ww. ustawy, przekazywane urządzenia, o których mowa w ust. 1, powinny odpowiadać warunkom technicznym określonym w odrębnych przepisach. Na podstawie art. 31 ust. 3 ww. ustawy, należność za przekazane urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne może być rozłożona na raty lub uwzględniona w rozliczeniach za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków.

Natomiast na podstawie art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego – urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

W myśl § 2 tego przepisu, osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca.

Powyższe wskazuje, że po pierwsze, odpłatne przekazanie przedsiębiorstwu wybudowanych (nabytych) przez inną osobę urządzeń nie jest obowiązkiem, lecz możliwością (co oznacza, że przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne takiego nabycia (przejęcia) nie musi dokonać) oraz, po drugie, warunki finansowe tego przekazania muszą być uzgodnione w umowie, mogą więc być różne – umówione wynagrodzenie może odpowiadać kosztom wybudowania (nabycia) urządzenia, ale może też być od nich niższe lub wyższe.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że odbiór i fizyczne przyłączenie wybudowanego przez Wnioskodawcę odcinka sieci kanalizacyjnej do istniejącej sieci kanalizacyjnej nastąpiło w dniu 7 października 2016 r. Wykup sieci kanalizacyjnej przez Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji nastąpi do dnia 31 marca 2021 r.

W związku z powyższym, skoro w omawianej sprawie mamy do czynienia z umową odpłatnego przekazania odcinka sieci kanalizacyjnej, oznacza to, że przedmiotem tej umowy jest odcinek sieci kanalizacyjnej, który – w świetle cyt. art. 49 Kodeksu cywilnego – po fizycznym połączeniu z siecią przestaje być częścią składową nieruchomości i uzyskuje status samoistnej rzeczy ruchomej (wcześniej – przed przyłączeniem do sieci był składnikiem nieruchomości Wnioskodawcy). Tym samym moment przyłączenia ww. odcinka do sieci należy traktować jako moment nabycia przez Wnioskodawcę. Chodzi tu o wejście w skład przedsiębiorstwa rozumianego przedmiotowo, a więc o wejście w skład zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych.

Zauważyć przy tym należy, że wejście w skład przedsiębiorstwa jest jedynie kwestią faktu, co oczywiście nie oznacza, że przyłączone urządzenie (odcinek sieci kanalizacyjnej) staje się własnością przedsiębiorcy (własnością staje się dopiero w momencie zawarcia stosownej umowy przekazania). W tej sytuacji należy przyjąć, że ww. urządzenie jest odrębną rzeczą ruchomą, która może być przedmiotem odrębnej umowy cywilnoprawnej.

Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 24 października 2012 r., sygn. akt II FSK 421/11 stwierdził, że: „(...) Urządzenie wodociągowo-kanalizacyjne, służące do doprowadzania do nieruchomości wody i odprowadzania z niej ścieków, z chwilą połączenia z siecią przestaje być częścią składową nieruchomości, uzyskując status samoistnej rzeczy ruchomej. Wynagrodzenie otrzymane przez osobę, która urządzenie takie wybudowała z własnych środków i zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz.U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 ze zm.) odpłatnie przekazała je gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, stanowi przychód z odpłatnego zbycia innych rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) (...)”.

Przy czym podkreślić należy, że odpłatne zbycie tzw. „innych rzeczy” (rzeczy ruchomych) po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie nie stanowi źródła przychodu i tym samym nie rodzi obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w omawianej sprawie nabycie przez Wnioskodawcę wybudowanego odcinka sieci kanalizacyjnej nastąpiło w dniu 7 października 2016 r., a zatem, jeżeli jego odpłatne przejęcie przez Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji nastąpi w 2021 r., a więc po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie to oznacza, że odpłatne przekazanie omawianego odcinka sieci kanalizacyjnej nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym uzyskany przez Wnioskodawcę przychód nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W rezultacie Wnioskodawca nie będzie zobowiązany w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) składanym za rok, w którym dojdzie do odpłatnego przekazania, tj. za 2021 r. wykazać dochód z odpłatnego zbycia rzeczy ruchomych ustalony stosownie do art. 19 ust. 1 oraz art. 24 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pomimo powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe, gdyż we wniosku wskazał, że owszem zbycie sieci nie będzie stanowiło dla Niego źródła przychodu, ze względu na upływ 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej wybudowanie, natomiast w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym źródłem przychodów jest odpłatne zbycie „innych rzeczy” – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Dodatkowo, tutejszy Organ wskazuje, że we własnym stanowisku Wnioskodawca powołał przepis art. 10 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając jednak na uwadze merytoryczną treść przedmiotowego wniosku, tutejszy Organ przyjął, że Wnioskodawca powołując ww. przepis miał na myśli art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy i uznał, że jest to oczywista omyłka pisarska, niemająca wpływu na merytoryczne rozpatrzenie sprawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto należy nadmienić, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym, zaznacza się, że niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.