Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.289.2018.2.AJB
z 5 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2018 r. (według daty wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 29 maja 2018 r. (według daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania zbycia przedsiębiorstwa na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania zbycia przedsiębiorstwa na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 maja 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawcą jest ... z siedzibą w ... (dalej: Spółka), która jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, NIP ..... Spółka jest spółką dwuosobową. Przedmiot działalności Spółki to produkcja pomocniczego sprzętu medycznego jak np. lampy do naświetlań.

Na podstawie Uchwały Wspólników – Spółka została postawiona w stan likwidacji z dniem 01 stycznia 2018 r. – po podjęciu przez Wspólników stosownej uchwały. Odpowiednie zawiadomienia i druki zostały złożone do KRS i do Urzędu Skarbowego. Przyczyną otwarcia likwidacji było zgłoszenie przez jednego ze Wspólników – chęci zakończenia prowadzenia przez niego działalności gospodarczej. Drugi ze Wspólników zdecydował się – w ramach indywidualnej działalności gospodarczej osoby fizycznej – kontynuować prowadzenie biznesu realizowanego dotychczas przez Spółkę. Wspólnicy uzgodnili, że przedsiębiorstwo Spółki Jawnej „....” zostanie sprzedane przez Spółkę Wspólnikowi – Panu ....

Sprzedaż przedsiębiorstwa Spółki nastąpiła w dniu 28 lutego br. – na podstawie „Umowy sprzedaży przedsiębiorstwa”. Umowa ta została zawarta z podpisami notarialnie poświadczonymi, a w imieniu Spółki podpisał tę umowę pełnomocnik będący osobą obcą dla Wspólników, powołany wcześniej dla celów reprezentowania Spółki w transakcjach ze Wspólnikami.

Pan ...w oparciu o zakupiony majątek – prowadzi obecnie działalność gospodarczą w przedmiocie i w zakresie wykonywanym poprzednio przez Spółkę.

W skład sprzedawanego przedsiębiorstwa nie weszły i tym samym – pozostały w majątku Spółki: nieruchomość (budynek produkcyjno-biurowy) oraz należności i zobowiązania Spółki.

Pozostały dotychczasowy majątek Spółki tj.:

1/ dokumentacja konstrukcyjno-technologiczna (know-how),

2/ bazy danych, prawo używania nazwy, znak firmowy, certyfikaty,

3/ urządzenia, narzędzia do produkcji,

4/ wyposażenie magazynowo-biurowe,

5/ wyposażenie socjalno-sanitarne,

6/ samochód dostawczy Volkswagen Transporter,

7/ materiały i towary handlowe,

8/ tajemnice przedsiębiorstwa,

został sprzedany Wspólnikowi – Panu ... – w ramach tej umowy.

...istnieje nadal.

Nieruchomość należąca do Spółki jest wynajmowana Wspólnikowi, który nabył przedsiębiorstwo Spółki. Wspólnicy zakładają, że taki stan będzie trwał do czasu znalezienia nabywcy na nieruchomość i dokonania sprzedaży tej nieruchomości w toku procesu likwidacji Spółki. Należności i zobowiązania pozostawione w Spółce, a pochodzące sprzed dnia sprzedaży przedsiębiorstwa – są ściągane i zaspokajane przez Spółkę.

Składniki przedsiębiorstwa Spółki sprzedanego wg umowy z dnia 28 lutego br. wymienione są kompletnie w tej umowie oraz w załącznikach nr 1 i nr 2 do tej umowy. Kserokopie umowy i załączników potwierdzone za zgodność z oryginałami przez Wspólników Spółki ich podpisami na każdej stronie stanowią załączniki do niniejszego wniosku.

Wszyscy pracownicy zatrudnieni w Spółce na moment podpisania umowy sprzedaży przedsiębiorstwa faktycznie stali się pracownikami Pana ...., który jako osoba fizyczna prowadzi obecnie działalność gospodarczą w zakresie identycznym jak poprzednio Spółka. Ta sytuacja wypełnia warunki określone w art. 23 (1) Kodeksu Pracy jako przejście zakładu pracy na innego pracodawcę. Pan ...stał się z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy pracowników ze Spółką.

Strony opisanej transakcji sprzedaży pomiędzy Spółką a Panem .... uznały tę transakcję za sprzedaż przedsiębiorstwa, która stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit a) ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych. Została sporządzona i złożona do Urzędu Skarbowego deklaracja PCC-3 w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych oraz został odprowadzony podatek od czynności cywilnoprawnych wg obowiązujących stawek.

Jednocześnie zgodnie z przepisem art. 6 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług – przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa, a więc transakcja zbycia przedsiębiorstwa – nie została opodatkowana tym podatkiem.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotem transakcji dokonanej dnia 28 lutego br., opisanej we wniosku, było przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ i art. 55² Kodeksu Cywilnego. Dokonana przez Wnioskodawcę transakcja całkowicie odpowiada i jest w pełni zgodna z definicją przedsiębiorstwa zawartą w Kodeksie Cywilnym, a ponadto jest zgodna z linią orzeczniczą w tym zakresie.

Taka była intencja Wnioskodawcy i tak zatytułowana jest umowa przenosząca własność przedsiębiorstwa. Zdaniem Zainteresowanego przedmiot transakcji w pełni odpowiada definicji podanej w art. 55¹ i art. 55² Kodeksu Cywilnego, tj. :

Art. 55¹. Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości:
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Art. 55². Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Uzasadnienie:

Przedmiotem transakcji był zespół składników majątkowych obejmujący te elementy, za pomocą których możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej przez nabywcę. Tak więc pomimo, że sprzedany zespół składników materialnych i niematerialnych nie obejmował absolutnie wszystkich składników za pomocą których prowadzona była działalność produkcyjna w Spółce sprzedającej – to sprzedany zespół składników był na tyle zorganizowany i kompletny, że mógł funkcjonować jako samodzielne przedsiębiorstwo prowadzące działalność gospodarczą. Spełniony jest więc warunek kontynuowania przez nabywcę dotychczasowej działalności tego przedsiębiorstwa. Dowodem jest rozpoczęcie przez nabywcę – Pana …. – prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o sprzedane przedsiębiorstwo i prowadzenie tej działalności przez nabywcę, również obecnie bez konieczności uzupełniania zakupionego przedsiębiorstwa o inne istotne składniki.

Ponadto pracownicy podmiotu sprzedającego stali się pracownikami podmiotu nabywającego przedsiębiorstwo.

Na poparcie stanowiska Wnioskodawca chce podać, że definicja przedsiębiorstwa była wielokrotnie interpretowana zarówno przez organy podatkowe, jaki i sądy administracyjne. Niektóre z poniższych odniesień dotyczą zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ale zdaniem Wnioskodawcy mają pełne zastosowanie do pojęcia sprzedaży przedsiębiorstwa.

Przykładowo można wskazać na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w … z 23 listopada 2017 r. (I FSK 327/16), w którym podkreślono:

„Okoliczność, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzy zespół składników majątkowych zdolny do prowadzenia niezależnej (samodzielnej) działalności gospodarczej, należy rozumieć w ten sposób, że w kształcie, w jakim zespół ten jest zbywany, może on wykonywać określone zadania gospodarcze.

Innymi słowy, realizacja określonych zadań gospodarczych możliwa jest z wykorzystaniem tego określonego zespołu składników majątkowych, nie zaś dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy.”

W jednym z wyroków Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie muszą wchodzić jego wszelkie zobowiązania. W uzasadnieniu NSA wskazał, iż ZCP jako zespół składników materialnych i niematerialnych musi być na tyle zorganizowana i kompletna, aby mogła funkcjonować jako samodzielne przedsiębiorstwo, prowadzące określony rodzaj działalności gospodarczej. W ocenie NSA nie ma podstaw do uznania, że co do zasady traci ona tę samodzielność poprzez wyłączenie ze składników majątkowych niektórych zobowiązań (wyrok NSA z 17 grudnia 2014 r., II FSK 690/14). Podobnie orzekły m.in. WSA we Wrocławiu (wyrok z 26 stycznia 2016 r., SA/Wr 1823/15) oraz WSA w Warszawie (wyrok z 24 marca 2015 r., III SA/Wa 2947/14).

W przypadku Wnioskodawcy całkowicie spełniony jest też warunek – kontynuacja działalności – bowiem wg orzecznictwa istotną kwestią dla uznania (...) za (wniesienie) zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest kontynuowanie przez nabywcę dotychczasowej działalności tego przedsiębiorstwa. W wyroku z 19 kwietnia 2017 r. (I SA/Łd 78/170) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uznał „(...) Zakładając racjonalność ustawodawcy uznać należy, że zwolnienie dotyczy sytuacji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa pod warunkiem kontynuacji działalności prowadzonej z wykorzystaniem nabytej części przedsiębiorstwa.”

Zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa nie jest suma poszczególnych składników, przy pomocy których można prowadzić odrębny zakład, lecz taka część mienia, która ma potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy (vide: wyrok WSA w Kielcach z dnia 13 sierpnia 2009 r., sygn. akt I SA/Ke 225/09, orzeczenie prawomocne). Oraz wyrok WSA w Poznaniu z dnia 21 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Po 132/10, orzeczenie prawomocne).

Ponadto należy zauważyć, że nabywca przedsiębiorstwa (...) powinien mieć zamiar prowadzenia działalności gospodarczej za pośrednictwem nabytego przedsiębiorstwa, a nie powinien dążyć tylko do niezwłocznego zlikwidowania działalności prowadzonej przez to przedsiębiorstwo. Z tym, że nie jest warunkiem koniecznym kontynuacja przez nabywcę takiej samej co do rodzaju działalności gospodarczej, jaką prowadził zbywca (vide: wyrok NSA z dnia 1 marca 2013 r., sygn. akt I FSK 375/12, orzeczenie prawomocne).

Ocena, czy w danym przypadku mamy do czynienia z przedsiębiorstwem (…) musi być dokonywana na tle konkretnego stanu faktycznego (vide: wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 maja 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 2982/10, orzeczenie prawomocne), a jej przedmiotem winno być nie to, co zostało wyłączone ze zbycia, ale to, co jest przedmiotem tego zbycia.

Jeśli wyłączenie określonego składnika nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, to zbycie w takiej postaci nie podlega VAT (vide: wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. akt I FSK 1586/11, orzeczenie prawomocne).

Warto też zwrócić uwagę na orzeczenie NSA z dnia 15 maja 2012 r., sygn. akt I FSK 1223/11 (orzeczenie prawomocne), w którym uznano, że w kontekście uregulowań wspólnotowych, nie ma podstaw do przyjęcia, że przeniesienie zobowiązań (długów, wierzytelności) jest tą okolicznością, która decyduje bądź współdecyduje o możliwości wyłączenia spod opodatkowania VAT.

Podobne stanowisko zajmują organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych. I tak Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 17 lutego 2014 r., nr IBPP4/443-605/13/LG stwierdził, że nawet jeśli zobowiązania i należności nie zostaną przeniesione na nabywcę, nie oznacza to, że zbywana masa majątkowa nie może być uznana za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Istotne znaczenie ma bowiem ocena, czy ta zbywana część przedsiębiorstwa jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 16 maja 2014 r., nr ITPP2/443-241/14/AD przyjął, że mamy do czynienia ze zbyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa w sytuacji, gdy kupujący przenosi całość przedsiębiorstwa z wyjątkiem ksiąg rachunkowych spółki, tajemnic przedsiębiorstwa, środków pieniężnych w kasie i na rachunkach bankowych.

Kwestia przejścia na nabywcę bądź pozostania u zbywcy składników aktywów lub pasywów zbywcy takich jak: należności czy środki pieniężne na rachunku bankowym, nie powinna mieć decydującego wpływu na ustalenie, czy mamy do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa/jego zorganizowanej części. Ważne jest bowiem, aby zbywane przedsiębiorstwo (jego zorganizowana część) było elementem na tyle spójnym i wydzielonym finansowo i organizacyjnie, aby mogło samodzielnie wykonywać zadania gospodarcze, jako niezależne przedsiębiorstwo.

Oraz wyrok NSA z dnia 9 lutego 2000 r., sygn. akt I SA/Gd 2036/97 (orzeczenie prawomocne), w którym Sąd stwierdził, że zawarcie szeregu umów sprzedaży w stosunkowo krótkim okresie, w wyniku których cały majątek spółki cywilnej przeszedł na własność spółki akcyjnej przy jednoczesnym powiązaniu personalnym obu podmiotów gospodarczych oraz w sytuacji, kiedy pracownicy jednego podmiotu stali się pracownikami drugiego podmiotu, zaś spółka akcyjna w sposób faktyczny była kontynuatorem działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę cywilną – dawały organom podatkowym uzasadnione podstawy do przyjęcia, że przedmiotem sprzedaży było przedsiębiorstwo.

Zdaniem Wnioskodawcy – jeśli składniki, które zostały przeniesione na rzecz nabywcy, tworzą samodzielnie działające przedsiębiorstwo zdolne do prowadzenia działalności gospodarczej to dochodzi do transakcji zbycia, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, podlegającej wyłączeniu z opodatkowania VAT. Bez znaczenia pozostaje wyłączenie z dokonanej sprzedaży zobowiązań (należności) spółki, gdyż nie wpływają one na utratę istoty przedsiębiorstwa, jego funkcjonalności. Tak więc w sytuacji, gdy niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa to nawet wówczas – jeśli pozostałe składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa pozostają ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, że są zespołem, a nie tylko zbiorem pewnych elementów – to należy mówić o zbyciu przedsiębiorstwa.

Jednocześnie Wnioskodawca chce zwrócić uwagę na okoliczność, że przepis:

Art. 14b ustawy ordynacja podatkowa tryb wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego Dz. U. 2018.0.800 t.j. – Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa § 3.:

Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego

• nie upoważnia organu do żądania od Wnioskodawcy analizy prawnej zaistniałego stanu faktycznego – ustawa mówi o przedstawieniu stanu faktycznego, a nie stanu prawnego zdarzenia. Jako składający wniosek Wnioskodawca jest zobowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego, a nie stanu prawno-cywilistycznego, a ocena prawna Wnioskodawcy ma dotyczyć przepisu prawa podatkowego o zastosowanie, którego pyta we wniosku .
  
  

Art. 14b tryb wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego Dz. U. 2018.0.800 t.j. – Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa § 1. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Takie samo stanowisko wyraża:

MINISTERSTWO FINANSÓW

Broszura informacyjna do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej ORD-IN

(...)

Część G – Wyczerpujące przedstawienie zaistniałego stanu faktycznego (stanów faktycznych), zdarzenia przyszłego (zdarzeń przyszłych) i pytania (pytań) – opis zdarzenia (poz. 68 – strona 3 i 4 wniosku) powinien być jak najbardziej szczegółowy i dotyczyć wszystkich aspektów sprawy będącej przedmiotem wniosku. W przypadku braku wystarczającej ilości miejsca dalszą część opisu należy przedstawić w załączniku ORDIN/A.

(...) Niezbędne jest natomiast dokładne opisanie we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego wynikającego z tej dokumentacji.

(...)

W poz. 70 Wnioskodawca przedstawia własne stanowisko w sprawie oceny prawnej opisanej sytuacji oraz wskazuje, który przepis prawa, jego zdaniem, ma zastosowanie do przedstawionego stanu.

Pomimo to – Wnioskodawca przedstawia swój pogląd na cywilnoprawne ujęcie zdarzenia odzwierciedlający jego zamierzenie gospodarcze, a przede wszystkim chce zadośćuczynić żądaniu organu i ułatwić procedowanie wniosku Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przedstawiona transakcja sprzedaży przedsiębiorstwa dokonana 28 lutego br. jest zbyciem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym do tej transakcji – nie znajduje zastosowania – ustawa o podatku od towarów i usług i podatek od towarów i usług nie jest należny od tej transakcji?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana transakcja jest sprzedażą przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług gdyż:

1/ sprzedany zespół składników majątkowych odpowiada określeniu przedsiębiorstwa zawartym w art. 55 (1) i art. 55 (2) kodeksu cywilnego.

2/ zestaw sprzedanych składników tj. rzeczy i praw służących poprzednio w Spółce do prowadzenia działalności gospodarczej pozwolił nabywcy bezpośrednio i bez żadnej przerwy na kontynuowanie działalności gospodarczej w zakresie nawet dokładnie odpowiadającym działalności prowadzonej przez sprzedawcę czyli przez Spółkę.

3/ należności i zobowiązania nie są niezbędnie koniecznym składnikiem przedsiębiorstwa – wg dominujących poglądów doktryny i przeważających komentarzy, a przede wszystkim wynika to z treści przepisu art. 55(2) Kodeksu Cywilnego: Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

4/ co do nieruchomości – to produkcja sprzętu medycznego nie jest tak specyficznym rodzajem działalności jak kopalnia czy gospodarstwo rolne, w których posiadanie nieruchomości o określonych cechach warunkuje w ogóle prowadzenie przedsiębiorstwa, w przypadku produkcji sprzętu medycznego pomocniczego – posiadanie nieruchomości nie jest konieczne a wystarczającym jest wynajęcie nieruchomości. A zatem nieruchomość nie jest koniecznym składnikiem przedsiębiorstwa w tym konkretnym przypadku.

5/ w wyniku transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa – na kupującego przeszły kompletnie wszystkie składniki materialne i prawa umożliwiające prowadzenie działalności gospodarczej a nawet – prowadzenie działalności, w tym samym nawet zakresie co sprzedający.

6/ wszyscy pracownicy zatrudnieni poprzednio w Spółce na moment podpisania umowy sprzedaży przedsiębiorstwa – faktycznie stali się pracownikami nabywcy przedsiębiorstwa Pana ..., który jako osoba fizyczna prowadzi obecnie działalność gospodarczą w zakresie identycznym jak poprzednio Spółka.

Ta sytuacja wypełnia warunki określone w art. 23 (1) Kodeksu Pracy jako przejście zakładu pracy na innego pracodawcę. Pan ...stał się z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy. Zdaniem Wnioskodawcy – transakcja opisana w niniejszym wniosku – jest sprzedażą przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług, a zatem transakcja ta nie podlega – na podstawie art. 6 pkt 1 tej ustawy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, iż podtrzymuje własne stanowisko wyrażone we wniosku ORD-IN, że do dokonanej przez Spółkę transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa – należy zastosować przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tzn. że transakcja opisana w złożonym przez Spółkę wniosku nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT co do zasady podlega dostawa towarów lub świadczenie usług.

Jednocześnie, przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

A zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.).

Stosownie do ww. artykułu Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
5. koncesje, licencje i zezwolenia,
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
8. tajemnice przedsiębiorstwa,
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Należy zauważyć, że użyte w ww. artykule określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej brak któregoś z tych elementów nie musi pozbawiać zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Z kolei, o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to zbycie takiego przedsiębiorstwa do innego podmiotu, nie będzie podlegało przepisom ustawy.

Należy tu wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W związku z tym, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym.

Z powyższych przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Istotne jest by w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy składnikami, tak aby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

W tym miejscu wskazać należy, iż zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

W myśl art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Jak stanowi art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 145, str. 1, z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy. W tym zakresie Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Trybunał rozpatrujący sprawę uznał, że przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu wspólnotowych regulacji VAT wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka Jawna .... która jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT jest spółką dwuosobową, a jej przedmiotem działalności jest produkcja pomocniczego sprzętu medycznego jak np. lampy do naświetlań. Na podstawie Uchwały Wspólników – Spółka została postawiona w stan likwidacji z dniem 01 stycznia 2018 r. Przyczyną otwarcia likwidacji było zgłoszenie przez jednego ze Wspólników – chęci zakończenia prowadzenia przez niego działalności gospodarczej. Drugi ze Wspólników zdecydował się – w ramach indywidualnej działalności gospodarczej osoby fizycznej – kontynuować prowadzenie biznesu realizowanego dotychczas przez Spółkę. Wspólnicy uzgodnili, że przedsiębiorstwo Spółki Jawnej „....” zostanie sprzedane przez Spółkę Wspólnikowi – Panu ..., który w oparciu o zakupiony majątek – prowadzi obecnie działalność gospodarczą w przedmiocie i w zakresie wykonywanym poprzednio przez Spółkę. W skład sprzedawanego przedsiębiorstwa nie weszły i tym samym – pozostały w majątku Spółki: nieruchomość (budynek produkcyjno-biurowy) oraz należności i zobowiązania Spółki. Pozostały dotychczasowy majątek Spółki tj.: dokumentacja konstrukcyjno-technologiczna (know-how), bazy danych, prawo używania nazwy, znak firmowy, certyfikaty, urządzenia, narzędzia do produkcji, wyposażenie magazynowo-biurowe, wyposażenie socjalno-sanitarne, samochód dostawczy Volkswagen Transporter, materiały i towary handlowe, tajemnice przedsiębiorstwa, został sprzedany Wspólnikowi – Panu ... – w ramach tej umowy. Wszyscy pracownicy zatrudnieni w Spółce na moment podpisania umowy sprzedaży przedsiębiorstwa faktycznie stali się pracownikami Pana ...., który jako osoba fizyczna prowadzi obecnie działalność gospodarczą w zakresie identycznym jak poprzednio Spółka. Pan ...stał się z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy pracowników ze Spółką. Przedmiotem transakcji dokonanej dnia 28 lutego br., opisanej we wniosku, było przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ i art. 55² Kodeksu cywilnego. Dokonana przez Wnioskodawcę transakcja całkowicie odpowiada i jest w pełni zgodna z definicją przedsiębiorstwa zawartą w Kodeksie cywilnym.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro przedmiotem dokonanej w dniu 28 lutego 2018 r. pomiędzy stronami transakcji było przeniesienie majątku spółki jawnej w postaci zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonego do prowadzenia działalności gospodarczej do jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego ze wspólników, to uznać należy, że przedmiotem tej czynności była dostawa przedsiębiorstwa w rozmuleniu art. art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Przy czym zaznaczyć należy, że wyłączenie w okolicznościach niniejszej sprawy ze sprzedaży określonych składników majątkowych Wnioskodawcy (tj. nieruchomości oraz należności i zobowiązań Spółki), nie pozbawia opisanego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa. Tym samym czynność zbycia ww. przedsiębiorstwa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Końcowo należy wskazać, że analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.