Interpretacja Szef Krajowej Administracji Skarbowej
DPP7.8222.106.2017.OBQ
z 8 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), w związku z art. 223 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. poz. 1948, z późn.zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 13 maja 2016 r. Nr ILPB2/4511-1-345/16-4/MK, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2016 r. (data wpływu 15 marca 2016 r.), uzupełnionym w dniu 29 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając na podstawie § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643), wydał w dniu 13 maja 2016 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej. Interpretacja wydana została na wniosek Wnioskodawczyni.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni we wrześniu 2013 r. złożyła pozew o rozwód i alimenty (w tym o zabezpieczenie na czas postępowania sądowego), ustalenie kontaktów oraz przyznanie opieki nad małoletnimi: R.P. ur. 25 marca 20xx r. i N.P. ur. 30 września 20xx r. Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 20 stycznia 2014 r. udzielił zabezpieczenia roszczeń alimentacyjnych na czas trwania postępowania sądowego, ustalił kontakty z dziećmi dla ojca dzieci w miejscu zamieszkania małoletnich z udziałem kuratora. W trakcie postępowania sądowego Zainteresowana złożyła do prokuratury doniesienie o przestępstwie dokonanym przez męża w związku ze znęcaniem się nad rodziną pod wpływem alkoholu i narkotyków.

Sąd wyrokiem z dnia 16 października 2014 r. w ww. sprawie rozwiązał małżeństwo Wnioskodawczyni. Sąd powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej Zainteresowanej oraz ograniczył władzę rodzicielską ojca dzieci do współdecydowania o istotnych dla nich sprawach. Ojcu dzieci zostały wyznaczone 2 dni w miesiącu do kontaktów z nimi. W związku z niewywiązywaniem się przez byłego męża z obowiązku alimentacyjnego Wnioskodawczyni złożyła do Komornika Sądowego wniosek o wszczęcie wobec niego egzekucji. Zainteresowana od kwietnia 2014 r. otrzymuje świadczenia z Funduszu Alimentacyjnego. Ojciec dzieci w żaden inny sposób nie pomaga w ich wychowywaniu. Ojciec dzieci w zeznaniu podatkowym za 2015 r. zamierza odliczyć 50% ulgi z tytułu wychowywania dzieci.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni zadała następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni będzie mogła odliczyć pełną kwotę ulgi z tytułu wychowywania dzieci?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z tym, że wychowywanie i utrzymanie dzieci spoczywa tylko na niej (w sferze finansowej jest wspomagana przez państwo poprzez świadczenia z Funduszu Alimentacyjnego), powinna mieć możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej w całości.

Wydając z upoważnienia Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 13 maja 2016 r. Nr ILPB2/4511-1-345/16-4/MK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu jest nieprawidłowa.

Zasady korzystania z ulgi na dzieci określa art. 27f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, ze zm.), zwanej dalej „ustawą PIT”.

Na podstawie ust. 1 tego artykułu, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę ulgi obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W przypadku wychowywania dwójki dzieci wysokość odliczenia wynosi miesięcznie 92,67 zł na pierwsze i drugie dziecko, a za cały rok 1 112,04 zł na każde dziecko (art. 27f ust. 2 pkt 2 ustawy PIT).

Jednocześnie, jak stanowi art. 27f ust. 4 ustawy PIT, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Zatem w przypadku małoletniego dziecka, warunkiem zastosowania omawianej ulgi przez rodzica jest wykonywanie przez tego rodzica władzy rodzicielskiej w stosunku do małoletniego, rozumianej w szczególności jako sprawowanie faktycznej pieczy nad dzieckiem, wykonywanie zarządu jego majątkiem i jego wychowywanie, troszczenie się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne. Tym samym w przypadku rodzica małoletniego dziecka (dzieci) o prawie do ulgi decyduje faktyczne sprawowanie władzy rodzicielskiej. Podkreślić należy, iż fakt płacenia bądź niepłacenia alimentów na dziecko (dzieci) nie jest rozstrzygający dla uznania, że rodzic wykonuje bądź nie wykonuje władzę rodzicielską.

Wysokość odliczenia z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy PIT, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy PIT. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Z tym że, biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, należy przyjąć, iż podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców - z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi - jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest natomiast wymagane w przypadku, gdy tylko jeden z rodziców spełnia warunki do zastosowania odliczenia na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy PIT.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że sąd wyrokiem z dnia 16 października 2014 r. rozwiązał małżeństwo Wnioskodawczyni. Sąd powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej Zainteresowanej oraz ograniczył władzę rodzicielską ojca dzieci do współdecydowania o istotnych dla nich sprawach. Ojcu dzieci zostały wyznaczone 2 dni w miesiącu do kontaktów z nimi. Wnioskodawczyni złożyła do Komornika Sądowego wniosek o wszczęcie wobec niego egzekucji. Zainteresowana od kwietnia 2014 r. otrzymuje świadczenia z Funduszu Alimentacyjnego. Ojciec dzieci w żaden inny sposób nie pomaga w ich wychowywaniu. Jednocześnie Wnioskodawczyni podkreśla, że wychowywanie i utrzymanie dzieci spoczywa tylko na niej (w sferze finansowej jest wspomagana przez państwo poprzez świadczenia z Funduszu Alimentacyjnego).

Powyższe pozwala stwierdzić, że tylko Wnioskodawczyni wykonuje władzę rodzicielską nad małoletnimi dziećmi.

W sytuacji zatem, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do małoletniego dziecka, nie ma zastosowania zasada wyrażona w art. 27f ust. 4 zdanie drugie ustawy PIT, zgodnie z którą przysługującą rodzicom kwotę ulgi na dziecko rodzice dziecka mogą odliczyć w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Sposób podziału ulgi pomiędzy rodziców dziecka jest bowiem, jak już wskazano wyżej, zagadnieniem wtórnym (następczym) wobec samego prawa do ulgi. W konsekwencji, przysługiwanie odliczenia obojgu rodzicom w kwotach równych lub dowolnej proporcji przez nich ustalonej może mieć miejsce tylko wówczas, gdy oboje rodzice wykonują władzę rodzicielską, co w opisanym we wniosku stanie faktycznym nie ma jednak miejsca.

Mając powyższe na uwadze stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawczyni, w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego zgodnie z którym Wnioskodawczyni powinna mieć możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej w całości, jest prawidłowe.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013, Warszawa, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, którego działanie jest przedmiotem skargi, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 i art. 54 § 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.