Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.215.2018.2.AK
z 7 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2018 r. (data wpływu 18 kwietnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 maja 2018 r. (data wpływu 15 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

We wniosku oraz uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 15 września 1992 r. prowadzi działalność gospodarczą Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe (wg PKD 4690Z - sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana). Przedsiębiorstwo, w oparciu o które Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą tworzą składniki majątku, wyodrębnione z majątku prywatnego Wnioskodawcy. Wszelkie zdarzenia dotyczące wyodrębnionego majątku tworzącego przedsiębiorstwo Wnioskodawcy, w tym zbycie, czy najem składników przedsiębiorstwa, są oddzielnie ewidencjonowane i rozliczane przez Wnioskodawcę w ramach źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Oprócz tego, Wnioskodawca zarządza majątkiem prywatnym. W ramach tego zarządu, Wnioskodawca w trakcie obowiązywania tzw. ulgi na wynajem (art. 26 ust. 1 pkt 8 updof) w latach 1998-1999 zakupił 10 lokali mieszkalnych celem wynajmu. Cel ten realizował i nadal realizuje, wynajmując poszczególne lokale. Od początku przychody z najmu były traktowane i rozliczane jako najem prywatny. W roku 2006 Wnioskodawca wraz z małżonką przywrócili wspólność ustawową. Wnioskodawca zgłosił opodatkowanie przychodów z najmu prywatnego w formie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych od dnia 1 stycznia 2010 r., na podstawie oświadczenia o wyborze formy opodatkowania z dnia 26 lutego 2010 r. oraz oświadczenia małżonków o opodatkowaniu dochodów z najmu przez jednego z nich – Wnioskodawcę – w całości z dnia 26 lutego 2010 r.

W 2010 r. Wnioskodawca z żoną zakupili nieruchomość gruntową, na której wybudowany został pawilon handlowy z lokalami użytkowymi, które są od października 2012 r. wynajmowane różnym przedsiębiorcom realizującym w nich cele handlowe lub usługowe. W roku 2014 Wnioskodawca z żoną dokonał zakupu nieruchomości zabudowanej budynkiem handlowo-biurowym, zaś w 2015r. nabył nieruchomość zabudowaną pawilonem handlowo-usługowym. Znajdujące się w tych budynkach lokale użytkowe także są przedmiotem najmu na cele użytkowe.

Jednocześnie Wnioskodawca wynajmuje także nieruchomości/części nieruchomości o charakterze biurowym/magazynowym, wchodzące w skład jego przedsiębiorstwa, a niewykorzystywane obecnie bezpośrednio w podstawowym rodzaju działalności gospodarczej. Wnioskodawca konsekwentnie i skrupulatnie ewidencjonuje w odrębny sposób zdarzenia i przychody uzyskiwane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i najmu prywatnego. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT zarówno z tytułu prowadzonej jednoosobowo działalności gospodarczej, jak również najmu prywatnego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że czynności wynajmu lokali mieszkalnych i użytkowych, poza wynajmem nieruchomości o charakterze biurowym/magazynowym, wchodzących w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, nie są, zdaniem Wnioskodawcy, wykonywane w sposób określony w definicji działalności gospodarczej (art. 5a pkt 6 updof). Czynności te są, co prawda, podejmowane w celu osiągnięcia przychodu i w tym zakresie mają zarobkowy charakter, ale trudno oczekiwać, aby celem zarządu majątkiem prywatnym miała być tylko działalność charytatywna lub działalność przynosząca straty. Wnioskodawca nie prowadzi najmu dla przyjemności, ale w celu pomnożenia majątku, co jest zwykłą i normalną cechą zarządu majątkiem prywatnym. Nie jest to jednak podstawowe źródło jego zarobków i aktywności zawodowej, gdyż jest nim prowadzona działalność gospodarcza w zakresie hurtowego handlu.

Przedmiotowe czynności wynajmu są prowadzone przez Wnioskodawcę we własnym imieniu i na własny rachunek, gdyż trudno, żeby jako właściciel robił to inaczej. Nie sposób jednoznacznie ocenić, czy czynności te są wykonywane bez względu na ich rezultat, gdyż jak dotąd, Wnioskodawca osiąga z nich dochód. Gdyby jednak dochód zamienił się w przyszłości w straty, niewątpliwie Wnioskodawca ograniczyłby lub zrezygnowałby z wynajmu i poszukał innych, efektywniejszych sposobów zarządu majątkiem.

Wynajem nie ma charakteru krótkotrwałego, okazjonalnego, co również wynika z samego charakteru czynności najmu. Przerwy w wynajmie wynikają z remontowania lokali, czy też poszukiwania nowych najemców, co uzależnione jest aktualną sytuacją na rynku. Stopień zorganizowania wynajmu nie przybiera nadzwyczajnego charakteru i odpowiada zwykłym obowiązkom wynajmującego, który zobowiązany jest wszak wydać przedmiot najmu najemcy w stanie odpowiednim i utrzymać go w trakcie obowiązywania umowy. Wynajmujący sam poszukuje najemców, prowadzi z nimi negocjacje i zawiera umowy. W tym zakresie Wnioskodawca nie korzysta z usług żadnych profesjonalnych biur obrotu nieruchomościami, czy agentów. Nie prowadzi też akcji reklamowych ani promocyjnych. Bazuje na własnym doświadczeniu i ocenie sytuacji rynkowej. Nie posiada wykształcenia ani żadnych uprawnień w zakresie obrotu, czy zarządzania nieruchomościami. Także sama liczba wynajmowanych lokali nie powoduje konieczności nadzwyczajnego zorganizowania czynności, gdyż mają one charakter standardowy, powtarzalny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, osiągane przez Wnioskodawcę przychody z wynajmu lokali mieszkalnych i użytkowych, poza wynajmem nieruchomości o charakterze biurowym/magazynowym, wchodzących w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, mogą być w sposób zryczałtowany opodatkowane w ramach źródła przychodów, jakim jest tzw. najem prywatny (art. 10 ust. 1 pkt 6 updof), czy też jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 updof)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, osiągane przez Wnioskodawcę przychody z wynajmu lokali mieszkalnych i użytkowych, poza wynajmem nieruchomości o charakterze biurowym/magazynowym, wchodzących w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, mogą być w sposób zryczałtowany opodatkowane w ramach źródła przychodów, jakim jest tzw. najem prywatny (art. 10 ust. 1 pkt 6 updof), a nie jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 updof).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.) – przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Zgodnie z art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zakresu przedmiotowego pozarolniczej działalności gospodarczej wykluczone zostały czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

• zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,
• nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy oraz,
• wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy).

Przywołany powyżej przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy). Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają zakazu zaliczania przychodów z umów najmu zawieranych na krótkie okresy czasu, np. dzień, dwa, tydzień czy miesiąc do przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie uzależniają bowiem kwalifikacji przychodów z najmu do określonego źródła przychodów wyłącznie od okresu na jaki umowy najmu są zawierane. Jednak w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego uprzednio art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Ponadto jeżeli rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości również spełnia przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności. Bowiem ocena, czy podatnik prowadzi działalność gospodarczą, uzależniona jest od ustalenia czy dana działalność spełnia jednocześnie wszystkie przesłanki wymienione w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym oraz czy nie wystąpiły przesłanki negatywne wymienione w art. 5b ust. 1 tej ustawy. Zauważyć przy tym należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia uznania danego działania za pozarolniczą działalność gospodarczą od faktu zarejestrowania (zgłoszenia do właściwego rejestru) tej działalności. Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ww. ustawy - dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017,

poz. 2157 ze zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Jednocześnie w myśl art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Przy czym, warunkiem skorzystania z ryczałtowej formy opodatkowania jest, zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy, które podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, w trakcie roku podatkowego pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do treści art. 9 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Przepis art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ww. ustawy stanowi, że ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty
100 000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że czynności wynajmu lokali mieszkalnych i użytkowych, poza wynajmem nieruchomości o charakterze biurowym/ magazynowym, wchodzących w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, nie są wykonywane w sposób określony w definicji działalności gospodarczej (art. 5a pkt 6 updof). Wnioskodawca podkreśla, że czynności te są, co prawda, podejmowane w celu osiągnięcia przychodu i w tym zakresie mają zarobkowy charakter, ale „trudno oczekiwać, aby celem zarządu majątkiem prywatnym miała być tylko działalność charytatywna lub działalność przynosząca straty”. Wnioskodawca nadmienia, że prowadzi najem w celu pomnożenia majątku, co jest zwykłą i normalną cechą zarządu majątkiem prywatnym. Nie jest to również podstawowe źródło Jego zarobków i aktywności zawodowej, gdyż jest nim prowadzona działalność gospodarcza w zakresie hurtowego handlu. Wnioskodawca wskazuje wyraźnie, że sam poszukuje najemców, prowadzi z nimi negocjacje i zawiera umowy. W tym zakresie nie korzysta On z usług żadnych profesjonalnych biur obrotu nieruchomościami, czy agentów. Nie prowadzi też akcji reklamowych ani promocyjnych. Bazuje na własnym doświadczeniu i ocenie sytuacji rynkowej. Nie posiada wykształcenia ani żadnych uprawnień w zakresie obrotu, czy zarządzania nieruchomościami. Stopień zorganizowania wynajmu nie przybiera nadzwyczajnego charakteru i odpowiada zwykłym obowiązkom wynajmującego.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że niewątpliwie prowadzony najem będzie miał zarobkowy charakter, czyli nastawiony będzie na osiągnięcie zysku (dochodu) w postaci czynszu. Nie stanowi to jednak wystarczającej, samodzielnej przesłanki do zakwalifikowania przychodów uzyskiwanych z tego tytułu do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, jeżeli nie są spełnione pozostałe przesłanki działalności gospodarczej wskazane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na podstawie zawartego we wniosku opisu stanu faktycznego można przyjąć że przesłanki te nie zostały spełnione, skoro najem prowadzony jest w ramach zarządu majątkiem prywatnym, w skład którego wchodzą m.in. lokale zakupione w ramach tzw. „ulgi na wynajem”. Istotnym jest również, że zgodnie z oświadczeniem Wnioskodawcy, najem nie jest zorganizowany w stopniu właściwym dla działalności gospodarczej.

W przedstawionych okolicznościach, prowadzony przez Wnioskodawcę najem lokali mieszkalnych i użytkowych, z wyłączeniem najmu nieruchomości wchodzących w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, należy zatem zakwalifikować do źródła, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako tzw. najem prywatny. Jednocześnie przychody uzyskiwane z tego najmu będą mogły podlegać opodatkowaniu - zgodnie z wolą Wnioskodawcy - na zasadach określonych w art. 2 ust. 1a oraz art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie tutejszy organ wyjaśnia, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest badanie i ustalanie czy najem wykonywany przez podatnika wypełnia znamiona prowadzenia działalności gospodarczej. Konieczna jest bowiem analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy, a to stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Tutejszy organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Wydając interpretacje indywidualne organ opiera swoje rozstrzygnięcie wyłącznie o przedstawiony przez podatnika we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) i przyjmuje fakty przedstawione przez wnioskodawcę bez ich weryfikowania. Zatem skoro Wnioskodawca twierdzi, że opisany najem nie będzie spełniał przesłanek pozwalających uznać go za działalność gospodarczą, to na etapie wydawania interpretacji indywidualnej nie było podstaw do przyjmowania odmiennego stanu faktycznego. Nie można jednak wykluczyć, że właściwy organ prowadząc w przyszłości ewentualne postępowanie podatkowe lub kontrolne, po przeanalizowaniu całokształtu zebranego materiału dowodowego będzie mógł poczynić ustalenia prowadzące do odmiennych wniosków niż zawarte w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.