Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.306.2018.2.KW
z 8 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2018 r. (data wpływu 4 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 maja 2018 r. (według daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych przez Gminę wydatków związanych z realizacją projektu „…” – jest nieprawidłowe,

• obowiązku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia w związku z realizacją ww. projektu – jest prawidłowe,

• braku opodatkowania otrzymanego przez Gminę dofinansowania – jest nieprawidłowe,

• zastosowania właściwej stawki podatku dla otrzymanego przez Gminę dofinansowania na realizację projektu – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych przez Gminę wydatków związanych z realizacją projektu „…”,
  

• obowiązku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia w związku z realizacją ww. projektu,
  

• braku opodatkowania otrzymanego przez Gminę dofinansowania,
  

• zastosowania właściwej stawki podatku dla otrzymanego przez Gminę dofinansowania na realizację projektu.
  

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 maja 2018 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz o brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina C. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca w partnerstwie z gminami N., O. i W., działając na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1, art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 oraz art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, a także art. 216 ust. 2 pkt 6 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz uchwał organów stanowiących Gmin, planuje zrealizować projekt „….”

Gminy W., N., O. i C. zamierzają w ramach projektu zainstalować 527 szt. kolektorów słonecznych na budynkach prywatnych położonych na terenie ww. gmin, w tym: W. 101 szt., N. 74 szt., O. 218 szt., C. 134 szt.

W ww. porozumieniu został określony Beneficjent – lider Gmina W. i partnerzy projektu – Gminy N., O., C.

Do obowiązków Beneficjenta – lidera projektu, zgodnie z podpisanym porozumieniem, będzie należało m.in.:

1. Podpisanie umowy o dofinansowanie Projektu z Instytucją Zarządzającą,
2. Przygotowywanie i prowadzenie postępowań dotyczących udzielania zamówień publicznych na wyłonienie wykonawców usług i dostaw, w zakresie:
   • menadżera Projektu,
   • opracowania dokumentacji do wniosku i dla potrzeb przygotowania przetargów przez Strony Porozumienia, w tym dokumentację techniczną i projektową związaną z zadaniami instalowania kolektorów słonecznych w zakresie dotyczącym domów prywatnych znajdujących się na terenie danej Gminy,
3. Występowanie do Instytucji Zarządzającej o przekazanie dofinansowania w formie transz zaliczki na dofinansowanie projektu,
4. Zarządzanie uzyskanym dofinansowaniem od Instytucji Zarządzającej, w tym przekazywanie otrzymanych płatności na rzecz Gmin Partnerskich,
5. Zarezerwowanie we własnym budżecie środków finansowych proporcjonalnie do liczby i wartości zadania inwestycyjnego realizowanego na terenie Beneficjenta – Lidera projektu,
6. Realizacja kontraktu zgodnie z podpisanymi umowami z wykonawcami,
7. Sfinansowanie wszelkich kosztów niekwalifikowanych oraz nierefundowanych w ramach Projektu oraz zapewnienie współfinansowania w wysokości 40% kosztów kwalifikowanych.
   
   

Do obowiązków Partnera projektu będzie należało:

1. Wniesienie na rzecz Beneficjenta zabezpieczenia należytej realizacji Porozumienia, na kwotę określoną przez Instytucję Zarządzającą, a wynikającą z udziału Partnera w projekcie, w terminie uzgodnionym z Instytucją Zarządzającą,
2. Zarezerwowanie, we własnych budżetach środków finansowych – zapewnienie współfinansowania w wysokości 40% kosztów kwalifikowanych oraz wszelkich kosztów niekwalifikowanych i nierefundowanych proporcjonalnie do zakresu i wartości realizowanych zadań w ramach Projektu na terenie Partnera,
3. Realizacja kontraktu zgodnie z podpisanymi umowami z wykonawcami,
4. Zwrot Beneficjentowi – Liderowi projektu w częściach proporcjonalnych, zgodnie z podpisanym porozumieniem, kosztów związanych z zarządzaniem projektem i menadżerem projektu oraz 25% kosztów opracowania studium wykonalności, wniosku o dofinansowanie oraz promocji projektu.
   
   

Projekt realizowany będzie na podstawie wniosku złożonego przez Beneficjenta w ramach Osi Priorytetowej 3 – Efektywna i zielona energia Działania 3.1 Wytwarzanie i dystrybucja energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … na lata 2014-2020 – Projekty parasolowe. Przedmiotowy projekt zgodnie z regulaminem jednoetapowego konkursu zamkniętego Nr … będzie zrealizowany do 31 grudnia 2018 roku.

W ramach projektu realizowane będą działania z zakresu instalacji kolektorów słonecznych na domach prywatnych mieszkańców ww. gmin. Projekt został podzielony na 4 zadania, oddzielnie dla każdej z gmin i określa zakres wydatków przewidzianych do poniesienia przez każdego z Partnerów obejmujący:

1. Wydatki kwalifikowane:
   • roboty budowlane, zakup środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych – zakup m.in. kolektora słonecznego, zasobnika solarnego, termostatycznych zaworów mieszających itp. w cenach netto,
   • wynagrodzenie inspektora nadzoru w cenach netto,
   • promocja projektu w cenach netto.
2. Wydatki niekwalifikowane:
• koszty zarządzania projektem,
• podatek VAT od: robót budowlanych, zakupu środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, wynagrodzenia inspektora nadzoru, promocji projektu.

Instalacje solarne będą wykorzystywane, zgodnie z regulaminem udziału w projekcie, wyłącznie na cele związane z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych mieszkańców tych budynków. Warunkiem udziału w projekcie mieszkańca jest zawarcie umowy cywilno-prawnej i wniesienie udziału pieniężnego na rzecz Gminy, na terenie której posadowiony jest jego budynek mieszkalny (na konto Gminy, która bierze udział w projekcie w tym Gminy C.) w wysokości:

• 40% kosztów instalacji solarnej (kosztów kwalifikowanych) opodatkowane stawką podatku VAT:
1. 8% - w przypadku montażu instalacji solarnej na bryłach budynków mieszkalnych o powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego jednorodzinnego nieprzekraczającej 300 m²,
2. 23% - w przypadku montażu instalacji solarnej poza bryłą budynku mieszkalnego,
• 40% kosztów inspektora nadzoru oraz promocji projektu, w przeliczeniu na jedną instalację solarną opodatkowane stawką VAT 23%,
  
• 100% kosztów zarządzania projektem w przeliczeniu na jedną instalację solarną.

Środki pochodzące z tych wpłat zostaną przeznaczone na pokrycie części wkładu własnego konkretnej Gminy, która bierze udział (w tym C.) w projekcie.

Od chwili odbioru końcowego całego projektu do dnia, w którym upłynie 5 lat od daty jego zakończenia, tj. w okresie, w którym dana gmina (w tym Gmina C.), pozostaje właścicielem instalacji solarnej, części nieruchomości, na których instalacje solarne zostały zamontowane, mieszkaniec udostępni gminie nieodpłatnie (w tym Gminie C.). Po upływie tego okresu, na podstawie umowy zawartej pomiędzy Gminą C. a mieszkańcem, który bierze udział w projekcie instalacja solarna przechodzi bez dodatkowych opłat na własność mieszkańca. Gmina nie będzie pobierała opłat i jednocześnie nie będzie ponosiła żadnych dodatkowych wydatków związanych z eksploatacją instalacji solarnych.

Strony Porozumienia, każda dla własnego zakresu, wyłonią zgodnie z przepisami prawa dotyczącymi dokonywania zamówień publicznych wykonawcę/wykonawców, którzy zrealizują inwestycje w zakresie dostawy, montażu instalacji solarnych i nadzoru Umowy z wykonawcą/wykonawcami na wszystkie wydatki w zakresie dostawy, montażu i nadzoru instalacji solarnych zostaną zawarte przez poszczególne Gminy, w zakresie dotyczącym danej Gminy. W związku z powyższym faktury VAT dokumentujące poniesione wydatki w zakresie dostawy i montażu instalacji solarnych będą wystawiane przez Wykonawców na poszczególne Gminy.

Koszt realizacji zadań przewidzianych w projekcie w części pokrywanej ze środków własnych, Strony Porozumienia ponoszą stosownie do liczby i wartości zadań zrealizowanych na ich terenie wynikających z zawartych przez strony umów. Faktury VAT związane z pozostałymi kosztami projektu tj.

• opracowaniem studium wykonalności,
  

• wniosku aplikacyjnego,
  

• promocji projektu,
  

będą wystawiane przez Wykonawców na Gminę W. Strony Porozumienia mają obowiązek zwrotu Beneficjentowi projektu, zgodnie z podpisanym aneksem do porozumienia po 25% kosztów opracowania studium wykonalności, wniosku o dofinansowanie oraz promocji projektu. Partnerzy mają również obowiązek udziału w kosztach realizacji powierzonego Beneficjentowi zadania. W szczególności Beneficjentowi przysługuje zwrot kosztów za prowadzenie koordynacji (zarządzanie projektem) w realizacji zadań określonych w niniejszym Porozumieniu zgodnie z niżej opisaną zasadą proporcjonalności. Procentowy udział każdego z Partnerów w kosztach kwalifikowanych i niekwalifikowanych, zgodnie z zapisami § 9 porozumienia, związanych z realizacją projektu, zostanie wyliczony na podstawie następującej proporcji: Ilość instalacji w ramach projektu przewidziana do realizacji na terenie gminy danego Partnera podzieloną przez całkowitą ilość instalacji w ramach projektu x 100% zaokrąglony do jednego miejsca po przecinku.

Strony ustalają, że wartość kosztów zarządzania projektem wynosi 1% całkowitej wartości projektu brutto obejmującą koszty kwalifikowane i niekwalifikowane. Procentowy udział w kosztach zarządzania projektem zostanie ustalony zgodnie z ww. zasadą. Ponadto w zawartym porozumieniu określono sposób wyboru menadżera projektu (wyłonienia dokonuje Beneficjent). Jednak we wniosku aplikacyjnym nie przewiduje się funkcji menadżera projektu, lecz inspektora nadzoru. Zdaniem Wnioskodawcy funkcje te nie są tożsame. W związku z powyższym przewiduje się dwa warianty wyboru inspektora nadzoru:

1. Wyboru inspektora nadzoru dokonuje Beneficjent, a Partnerzy są zobowiązani do zwrotu beneficjentowi kosztów sprawowania nadzoru inwestorskiego zgodnie z wyżej opisaną zasadą proporcjonalności,
2. Wyboru inspektora nadzoru dokonuje osobno każda ze stron porozumienia dla własnego zakresu projektu i podpisuje z Wykonawcą stosowną umowę.
   
   

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Warunki umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a mieszkańcami Gminy, którzy biorą udział w projekcie będą jednakowe dla wszystkich mieszkańców Gminy;
2. Realizacja inwestycji będzie uzależniona od wpłat mieszkańców;
3. Umowa z mieszkańcami będzie przewidywać możliwość rozwiązania, odstąpienia od umowy zarówno przez mieszkańców jak i przez Gminę, w następujących przypadkach:
   • gdy Projekt nie uzyska pozytywnego wyniku na etapie oceny formalnej lub merytorycznej wniosku aplikacyjnego złożonego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … na lata 2014-2020 Poddziałanie 3.1 Wytwarzanie i dystrybucja energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych,
     
   • typ projektu: Projekt parasolowy obejmujący zakup i instalację zestawu kolektora słonecznego w indywidualnych gospodarstwach domowych mieszkańców Gminy C.,
     
   • gdy nie dojdzie do podpisania umowy o dofinansowanie przedsięwzięcia pt.: „…”. W przypadku rozwiązania umowy lub odstąpienia od niej z przyczyn leżących po stronie Mieszkańca, Mieszkaniec zobowiązuje się do zwrotu instalacji solarnej, a także wszelkich, poniesionych kosztów przez Gminę w związku z realizacją zobowiązań wynikających z umowy, w szczególności kosztów nabycia i montażu instalacji solarnej, oraz naprawienie szkody na zasadach ogólnych w takim zakresie, w jakim nie będzie ona znajdować pokrycia w zwrocie kosztów oraz karze umownej,
   • w przypadku rezygnacji z udziału w projekcie Mieszkaniec zobowiązuje się do wskazania w terminie 14 dni innego właściciela nieruchomości spełniającego warunki niniejszej umowy oraz poniesienie kosztów opracowania dokumentacji i kosztorysu,
   • w przypadku zmiany wysokości maksymalnego udziału środków UE w wydatkach kwalifikowanych na poziomie projektu, wysokość wkładu własnego właściciela może ulec zmianie i będzie regulowana aneksem do umowy. W przypadku braku zgody umowa ulegnie rozwiązaniu,
     
   • niedokonanie przez Mieszkańca wpłaty w terminie i wysokości określonej w fakturach jest równoznaczne z rezygnacją z udziału w projekcie;
4. W ramach otrzymanego dofinansowania Gmina pokryje następujące wydatki związane z projektem:
   • roboty budowlane – montaż instalacji solarnych, netto,
     
   • nadzór inwestorski, netto,
     
   • promocja projektu, netto;
5. Otrzymane dofinansowanie z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … na lata 2014-2020 będzie przeznaczone na pokrycie następujących wydatków:
   • roboty budowlano-montażowe,
   • zakup środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych,
     
   • nadzór inwestorski,
   • promocja projektu;
6. Wysokość otrzymanego dofinansowania będzie uzależniona od wartości instalacji, a nie od ilości nieruchomości biorących udział w projekcie;
7. Wysokość otrzymanego dofinansowania uzależniona będzie od wartości instalacji, a nie od liczby instalacji;
8. W ramach zawartych umów mieszkańcy będą wnosili wkład własny wpłacając na odrębne konto Gminy raty własnej partycypacji określone w umowie. Wkładem własnym Gminy będą środki ludności;
9. Na pytanie tut. Organu „Należy wskazać strukturę udziału poszczególnych źródeł finansowania realizacji projektu?”, Wnioskodawca wskazał: „Koszty kwalifikowane projektu:
   • roboty budowlane, netto,
     
   • zakup środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, netto,
     
   • nadzór inwestorski, netto,
     
   • promocja projektu, netto
   stanowi to 60% kosztów kwalifikowanych, które będą przedmiotem dofinansowania z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa ... Pozostałe 40% kosztów kwalifikowanych oraz całość kosztów niekwalifikowanych stanowi udział mieszkańca, który jest jednocześnie udziałem Gminy.”;
10. W przypadku nieotrzymania dofinansowania na realizację ww. inwestycji, Gmina realizowałaby projekt tylko w ograniczonym zakresie, a wpłaty mieszkańców wynosiłyby 100% całości przedsięwzięcia;
11. W przypadku nieotrzymania dofinansowania wpłaty poniesione przez mieszkańców byłyby wyższe;
12. W przypadku niezrealizowanego projektu Wnioskodawca będzie zobowiązany do zwrotu otrzymanych środków pieniężnych;
13. Faktury dokumentujące poniesione wydatki związane z realizacją projektu pn.: „…” wystawiane będą na:
    • roboty budowlane – montaż faktury wystawiane będą na poszczególne gminy biorące udział w projekcie,
      
    • inspektor nadzoru – faktury wystawiane będą na poszczególne gminy biorące udział w projekcie,
    • studium wykonalności – faktura wystawiana będzie na Gminę W.,
      
    • promocja projektu – faktura wystawiana będzie na Gminę W.,
      
    • dokumentacja projektu – faktura na Gminę C. w części dotyczącej gminy C.,
    • koszty zarządzenia projektem – Gmina W. wystawi fakturę na poszczególne gminy proporcjonalnie do ilości zadań objętych projektem,
      
    • postępowanie przetargowe – faktury wystawiane będą na Gminę W.;
14. Na pytanie tut. Organu o treści: „Do jakich czynności będą wykorzystywane wydatki objęte zakresem pytania nr 1 wniosku, tj. czy do czynności:
1. opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,
2. zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług,
3. niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?”,
Wnioskodawca odpowiedział, że: „Wydatki objęte zakresem pytania nr 1 wykorzystywane będą do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.”;konstrukcją dostosowaną do miejsc montażu na posesjach tych mieszkańców Gminy, którzy uczestniczą w projekcie. Wykonawca będzie zobowiązany do wykonania przedmiotu umowy zgodnie z dokumentacją projektową, zasadami wiedzy technicznej, obowiązującymi przepisami i polskimi normami oraz oddania przedmiotu umowy Zamawiającemu, czyli Gminie w terminie w niej uzgodnionej. Gmina na rzecz mieszkańca wyłoni wykonawcę, który przez cały okres trwałości projektu, to jest minimum przez 5 lat licząc od dnia zatwierdzenia końcowego raportu, będzie przeprowadzał przeglądy serwisowe zgodnie z warunkami określonymi w karcie gwarancyjnej oraz zapewni wymianę/uzupełnienie czynnika nośnego w zestawie kolektorów słonecznych najpóźniej 1 rok przed końcem okresu trwałości projektu u każdego mieszkańca;
8) Klasyfikacja statystyczna zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r. wprowadzoną Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2008 roku, Nr 207 poz. 1293 z późn. zm.) dla świadczeń dokonywanych przez podmioty trzecie tzn. Wykonawców na rzecz Wnioskodawcy, stanowi symbol PKWiU 43.22.12.0 ,,Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych”. Klasyfikacja statystyczna kompleksowej usługi wykonywanej przez Gminę na rzecz mieszkańców, zdaniem Gminy, również mieści się w grupowaniu PKWiU 43.22.12.0 „Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych”. Wnioskodawca nie występował do Głównego Urzędu Statystycznego o potwierdzenie klasyfikacji wykonanej przez siebie usługi na rzecz mieszkańców;
15. Wykonawca, który będzie realizował na zlecenie Gminy usługi montażu instalacji kolektorów słonecznych będzie podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.). Sprzedaż u wyłonionego w przetargu Wykonawcy nie będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług;
16. Usługi nabywane przez Wnioskodawcę są usługami wymienionymi w załączniku nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług. Załącznik 14 do Ustawy VAT zawiera w poz. 25 prace wymienione w PKWiU 43.22.12.0 „Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych”. Do ww. robót zalicza się wykonanie instalacji nieelektrycznych kolektorów słonecznych;
    
17. Wykonanie instalacji w ramach projektu będzie zamianą dotychczasowego źródła energii. W ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2017 r. poz. 130), znajduje się określenie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego (art. 2 pkt 2 lit. a), którym jest m.in. ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych. Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 2 lit. d ww. ustawy za przedsięwzięcia termomodernizacyjne uznaje się przedsięwzięcia, których przedmiotem jest całkowita lub częściowa zamiana źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji. Reasumując, w ramach umowy z mieszkańcami Wnioskodawca będzie wykonywać na ich rzecz przedsięwzięcie termomodernizacyjne budynków mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym;
18. Kolektory słoneczne będą montowane na budynkach mieszkalnych lub na gruncie obok budynku mieszkalnego. Na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), budynki zostały sklasyfikowane w dziale 11 w grupie 111 – budynki mieszkalne jednorodzinne;
19. Budynki mieszkalne, na których mają być wykonane czynności związane z montażem przedmiotowych kolektorów słonecznych zalicza się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 roku, poz. 1221, z późn. zm.);
20. Na pytanie tut. Organu o treści: „Czy kolektory słoneczne będą montowane również:
1. na budynkach, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. poza bryłą budynku mieszkalnego?”

Wnioskodawca udzielając odpowiedzi wskazał, że:

1. kolektory słoneczne będą montowane tylko na budynkach mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m²,
2. kolektory słoneczne będą montowane również poza bryłą budynku mieszkalnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe będzie zastosowanie przez Wnioskodawcę pełnego odliczenia podatku naliczonego od poniesionych przez Gminę wydatków związanych z realizacją projektu „…”?
2. Czy w ramach usługi dostawy i montażu instalacji solarnej będzie miał zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia w przypadku nabycia usługi budowlanej, tj. usługi mieszczącej się w kategorii usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT?
3. Czy dofinansowanie ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … 2014-2020 w wysokości 60% kosztów kwalifikowanych, które Wnioskodawca otrzyma w ramach realizowanego projektu podlega opodatkowaniu na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy VAT?
4. Jeżeli stanowisko Wnioskodawcy na pytanie nr 3 jest nieprawidłowe (tzn. Gmina będzie musiała opodatkować podatkiem VAT – dofinansowanie – otrzymane z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa …), to jaka będzie stawka podatkowa? Czy Gmina zastosuje, wyliczając podatek należny od kwoty dofinansowania, stawkę procentową 8% czy 23%?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina sądzi, że przysługiwać będzie pełny zwrot z Urzędu Skarbowego podatku naliczonego związanego z poniesionymi wydatkami w ramach realizowanego projektu pn.: „…”.

W ramach projektu, Gmina zawarła z mieszkańcami umowy, które stanowią, że w zamian za odpłatność ze strony mieszkańca na rzecz Gminy, Gmina wykona montaż i podpięcie instalacji kolektorów słonecznych na/w budynkach mieszkańców Gminy lub na gruncie poszczególnych nieruchomości, lub na wolnostojącym budynku innym niż budynek mieszkalny (w przypadku gdy tu wystąpią tylko techniczne możliwości instalacji). Również udostępni zamontowaną instalację na rzecz mieszkańców, a także przeniesie prawa do własności kolektorów słonecznych na rzecz mieszkańców po upływie określonego czasu (po okresie trwałości projektu – 5 lat). Na pokrycie wkładu własnego w ramach umów, mieszkańcy Gminy (uczestnicy projektu) będą dokonywali wpłat na rzecz Gminy. Wpłaty będą miały charakter obowiązkowy. Realizacja inwestycji na przedmiotowych budynkach prywatnych będzie uzależniona od wpłat dokonywanych przez poszczególnych mieszkańców. W przypadku braku wpłaty mieszkaniec zostanie wykluczony z uczestnictwa w projekcie. Od wpłat dokonywanych przez mieszkańców na wyodrębniony rachunek Gminy będzie naliczany podatek należny VAT, który zostanie odprowadzony na konto Urzędu Skarbowego. Zgodnie z umowami, po zakończeniu prac instalacyjnych, sprzęt i urządzenia wchodzące w skład instalacji, tj. kolektory słoneczne pozostaną własnością Gminy do końca okresu trwałości projektu – 5 lat. Po okresie utrzymania trwałości projektu wszystkie instalacje zostaną przekazane na własność właścicielom nieruchomości bez odrębnej odpłatności oprócz tej, która została już przez mieszkańca poniesiona na podstawie zawartej umowy.

Gmina sądzi, że w przypadku ww. usługi istnieje bezpośredni związek z czynnościami opodatkowanymi skutkującymi powstaniem podatku naliczonego. Czynności opodatkowane to wykonane usługi, za które pobierane będą opłaty od mieszkańców Gminy uczestniczących w projekcie. Będzie możliwość zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT bezpośredniego przyporządkowania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Ad. 2.

Gmina informuje, że nie występowała do Głównego Urzędu Statystycznego o potwierdzenie klasyfikacji wykonanej usługi na rzecz mieszkańców w ramach ww. projektu. Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoją działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane. W opinii Gminy, kompleksowa usługa wykonywana na rzecz mieszkańca będzie mieścić się w grupowaniu 43.22.12.0 – roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych według PKWiU 2008, wprowadzonej rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 29 października 2008 roku (Dz. U. nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Realizując usługę dostawy i montażu kolektorów słonecznych na rzecz mieszkańców, Gmina będzie posiłkować się podmiotami trzecimi, tj. firmami które będą na jej zlecenie wykonywać oraz montować instalacje. Będą one wyłonione w drodze przetargu. Firmy realizujące na zlecenie Gminy czynności montażu kolektorów słonecznych nie będą podpisywać żadnych umów bezpośrednio z mieszkańcami. Podmioty realizujące na zlecenie Gminy usługę instalacji kolektorów słonecznych będą czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT, u których sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz.1221). Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, nabywający usługi wymienione w załączniku nr 14 w poz. 2-48 ustawy o VAT są podatnikami podatku VAT i takie usługi nabywają również od czynnych podatników podatku VAT, to jeśli usługodawcy występują w roli podwykonawcy w ramach danej inwestycji, to podatnikiem podatku od takiej usługi jest podatnik czynny nabywający taką usługę. Podmioty dokonujące montażu instalacji solarnych będą czynnymi podatnikami podatku VAT, jednocześnie ich czynności będą w ocenie Gminy stanowić czynności wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy firmy wykonujące prace związane z instalacjami solarnymi będą występowały w charakterze podwykonawcy, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy o VAT. W ramach inwestycji Gmina będzie występowała w podwójnej roli: jako inwestor (organizując cały proces inwestycyjny), oraz jako główny wykonawca, bowiem ostatecznie to Gmina będzie odpłatnie realizowała świadczenie usług na rzecz Mieszkańców, którzy biorą udział w projekcie.

W związku z powyższym, Gmina C. uważa, że dokonując zakupu usług od takich podmiotów, jest zobowiązana do opodatkowania takiej usługi, tj. naliczenia właściwej stawki podatku VAT oraz ujęcia takiej transakcji wraz z opodatkowaniem należnym, we własnej deklaracji na podatek VAT.

Ad. 3.

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 29a ust. 1 określa skutki podatkowe otrzymania dotacji (a także subwencji i dopłat o podobnym charakterze). Przystępując do projektu Wnioskodawca realizuje zadania własne w zakresie ochrony powietrza i wspomagania wykorzystania lokalnych źródeł energii odnawialnej oraz wprowadzenia bardziej przyjaznych dla środowiska nośników energii odnawialnej, a nie działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług dostawy i montażu kolektorów słonecznych. Dotacja może być uznana za bezpośrednio związaną z ceną towarów lub usług podlegających opodatkowaniu VAT wtedy, gdy cena towaru lub usługi zależy od kwoty otrzymanej dotacji. Warunek bezpośredniego wpływu dotacji na cenę oznacza w praktyce, iż dotacja musi trafić wprost do podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę.

Zdaniem Wnioskodawcy z umowy zawartej przez Lidera projektu – Gminę W. z Urzędem Marszałkowskim Województwa … nie wynika, że jest to dopłata do ceny oferowanych przez Gminę towarów i usług tylko dofinansowanie ogólne przeznaczone na pokrycie kosztów związanych z realizacją projektu: „…”. W ramach wydatków mieszczą się takie koszty ogólne projektu, jak: studium wykonalności, dokumentacja techniczna, nadzór inwestorski, obsługa prawna projektu. Dofinansowanie otrzymane z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … 2014-2020 jest dotacją kosztową do kosztów budowy instalacji, których Gmina jest właścicielem przez okres trwałości projektu. Przedmiotowe dofinansowanie nie jest uzależnione od ceny instalacji zbywalnej na rzecz mieszkańców po okresie trwałości projektu. Nie można mówić o dopłacie do ceny usługi, ponieważ instalacje solarne pozostaną przez cały okres trwałości projektu własnością Gminy i dopiero zamortyzowane zostaną przekazane mieszkańcom. Dotacja udzielona ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … nie stanowi dopłaty do ceny, po jakiej mieszkańcy nabędą usługę, ale stanowi dofinansowanie do zrealizowanego całego programu przez Gminę. Dofinansowanie jest udzielone po to, aby Gmina wykonała instalacje na rzecz mieszkańców w ogóle. Dofinansowanie nie ma charakteru dopłaty do ceny – finansuje bowiem projekt, a nie usługę przekazania instalacji na rzecz mieszkańca – oraz nie ma charakteru bezpośredniego – finansuje bowiem nabycie instalacji przez Wnioskodawcę a nie przekazanie instalacji na rzecz mieszkańca.

W związku z powyższym - Gmina sądzi, że dofinansowanie ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … nie podlega opodatkowaniu VAT.

Ad. 4.

Gmina sądzi, że stawka procentowa, którą Gmina ewentualnie zastosuje przy opodatkowaniu otrzymanego dofinansowania wyniesie 8% lub 23%. W ramach projektu Gmina zapewni dostawę i montaż 134 instalacji solarnych na/w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych w celu przygotowania ciepłej wody w gospodarstwie domowym. Usługa ta będzie wykonana w ramach modernizacji poprzez termomodernizację budynków mieszkalnych mieszkańców Gminy, którzy biorą udział w projekcie. Instalacje kolektorów słonecznych będą instalowane na powierzchni dachu lub elewacji budynków mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 metrów kwadratowych. W przypadku braku możliwości zamontowania kolektorów na dachu lub elewacji będą one montowane na gruncie przy wykorzystaniu konstrukcji wolnostojących lub na wolnostojących budynkach gospodarczych. Jednak będą połączone instalacją przesyłową z budynkiem mieszkalnym i będą wykorzystywane tylko i wyłącznie do celów zaspakajania potrzeb bytowych mieszkańców. Budynki mieszkalne właścicieli nieruchomości, z którymi Gmina podpisała umowy o dostawę i montaż kolektorów słonecznych zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) mieszczą się w grupie budynków PKOB 111 – mieszkalnych jednorodzinnych. Zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy o VAT ww. budynki zaliczane są więc do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Biorąc pod uwagę powyższe Gmina stwierdza, że w przypadku gdy montaż poszczególnych instalacji solarnych będzie dokonywany na dachu bądź elewacji budynku mieszkalnego jednorodzinnego o powierzchni nieprzekraczającej 300 metrów kwadratowych w ramach ich modernizacji/termomodernizacji tj. czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy to ww. czynności będą opodatkowane 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy. Wnioskodawca sądzi, że również ewentualna kwota dofinansowania jaką Gmina otrzyma do montażu kolektorów w ww. sytuacji będzie opodatkowana 8% stawką podatkową VAT. Z kolei, w przypadku montażu przedmiotowych instalacji solarnych poza bryłą budynku mieszkalnego (w systemie wolnostojącym na gruncie lub na budynku wolnostojącym gospodarczym), nie znajdzie zastosowania 8% stawka podatku VAT, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy. Montaż instalacji solarnych poza budynkiem mieszkalnym będzie opodatkowany według 23% stawki podatku VAT, na podstawie art. 41 ust.1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy. Gmina uważa, że również ewentualna kwota dofinansowania jaką Gmina otrzyma do montażu kolektorów słonecznych zamontowanych poza bryłą budynku mieszkalnego mieszkańca uczestniczącego w opisywanym projekcie będzie opodatkowana 23% stawką podatkową VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych przez Gminę wydatków związanych z realizacją projektu „…” – jest nieprawidłowe,|

• obowiązku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia w związku z realizacją ww. projektu – jest prawidłowe,

• braku opodatkowania otrzymanego przez Gminę dofinansowania – jest nieprawidłowe,

• zastosowania właściwej stawki podatku dla otrzymanego przez Gminę dofinansowania na realizację projektu – jest prawidłowe.
  
  

Na wstępie należy wskazać, że dla zachowania spójności niniejszej interpretacji, w pierwszej kolejności udzielono odpowiedzi na pytania oznaczone we wniosku numerami 2, 3 i 4, a następnie na pytanie oznaczone we wniosku numerem 1.

Zgodnie z art. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U.
z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem, należy zauważyć, że dla udzielenia odpowiedzi w zakresie zastosowania bądź niezastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla świadczeń objętych wnioskiem, istotne jest prawidłowe ich zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji dla usług nabywanych oraz sprzedawanych.

Zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisu sprawy (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ww. załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera

(w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Zatem powyższy przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym – zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych

w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwróconego obciążenia.

W świetle powyższego nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Wskazać w tym miejscu należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawca”, w związku z tym dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego, podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Z kolei przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest – w stosunku do swojego podwykonawcy – głównym wykonawcą swojego zakresu prac (i w konsekwencji rozliczy „podzlecone” usługi budowlane na zasadzie odwróconego obciążenia).

Podsumowując przywołane wyżej regulacje należy stwierdzić, że mechanizm odwróconego obciążenia ma zastosowanie przy rozliczaniu podatku z tytułu świadczenia usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi w tym załączniku symbolami PKWiU, przez podwykonawcę. Podwykonawcą będzie każdy podmiot będący usługodawcą, który nie jest generalnym wykonawcą w ramach danej inwestycji budowlanej, przyjmującym zlecenie wykonania tej inwestycji bezpośrednio od inwestora.

Fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy o VAT. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych pisemnych umów, a w przypadku ich braku – świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.

A zatem, rozliczanie podatku na zasadzie mechanizmu odwróconego obciążenia ma zastosowanie jeśli spełnione są następujące warunki:

• świadczenie dotyczy usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi tam symbolami PKWiU,
  

• usługobiorca jest podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny,
  

• usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy,
  

• usługodawca świadczy usługi jako podwykonawca, czyli usługodawca nie jest generalnym wykonawcą usług.
  
  

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku, ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dane świadczenie jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę. Dla zastosowania odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie obu ww. przesłanek łącznie.

Odnosząc się do wątpliwości Gminy wynikających z pytania nr 2 wniosku należy zauważyć, że – jak wynika z treści wniosku – klasyfikacja statystyczna czynności związanych z montażem instalacji kolektorów słonecznych, wykonywanych przez Wykonawców na rzecz Gminy oraz przez Gminę na rzecz mieszkańców, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) to 43.22.12.0 „Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych”, które stanowią usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy. Zatem ww. czynności wymienione są w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż pomimo, że Gmina będzie właścicielem kolektorów słonecznych przez okres 5 lat, a następnie przeniesie po upływie okresu trwałości projektu prawa własności ww. kolektorów słonecznych na rzecz mieszkańców, to wykonując usługę budowlaną polegającą na montażu kolektorów słonecznych na rzecz mieszkańców, Gmina działa w charakterze głównego wykonawcy. Efektem prac, jakich oczekuje mieszkaniec w ramach zawartej z Gminą umowy, jest wykonanie instalacji kolektorów słonecznych na nieruchomości będącej jego własnością. Z tego względu mieszkaniec, a nie Gmina, jest – inwestorem – podmiotem zlecającym i oczekującym wykonania na własnej nieruchomości przedmiotowych usług budowlanych. W tym przypadku fakt, że Gmina będzie właścicielem inwestycji przez 5 lat, a następnie przeniesie po okresie trwałości projektu prawo do własności ww. kolektorów słonecznych, nie wpływa na określenie jej pozycji jako inwestora. Przedmiotem czynności wykonywanych przez Gminę nie jest bowiem samo przekazanie prawa własności przedmiotowych kolektorów słonecznych lecz świadczenie usługi budowlanej polegającej na jej wykonaniu.

Zatem, Gmina jako główny wykonawca nabywając usługi budowlane polegające na montażu ww. instalacji solarnych wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, od podmiotu trzeciego, działającego w tym przypadku w charakterze podwykonawcy, zobowiązana będzie do rozliczenia podatku VAT z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 2 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Z kolei w odniesieniu do kwestii opodatkowania otrzymanego przez Gminę dofinansowania należy w pierwszej kolejności zauważyć, że – w świetle powołanych powyżej przepisów – w rozpatrywanej sprawie będą występowały skonkretyzowane świadczenia, które będą wykonane między dwoma stronami umowy, tj. między Gminą (która zobowiązała się do wykonania usług, o których mowa we wniosku) a właścicielami nieruchomości, którzy zobowiązali się do wniesienia wkładu własnego do przedmiotowego projektu.

Wobec powyższego, wystąpi bezpośredni związek (ekwiwalentność) pomiędzy świadczeniem Gminy, a płatnościami wnoszonymi przez ww. właścicieli. Z uwagi na zaistnienie bezpośredniego związku pomiędzy otrzymanymi wpłatami, a zindywidualizowanymi świadczeniami na rzecz właścicieli nieruchomości należy stwierdzić, że usługi montażu instalacji solarnych, które wykona Gmina w zamian za otrzymane wpłaty od mieszkańców, będą stanowiły czynności podlegające opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Według art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 1, z tytułu świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

Natomiast zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Jak wynika z treści art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 2 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia – koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

W przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika (art. 29a ust. 5 ustawy).

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Przepis art. 29a ust. 1 ustawy jest odpowiednikiem art. 73 ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia „subwencja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Z art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie.

W opinii tut. Organu przekazane dla Wnioskodawcy środki finansowe z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … na lata 2014-2020 na realizację przedmiotowego projektu należy uznać za środki otrzymane od osoby trzeciej (dotacje, subwencje, lub dopłaty o podobnym charakterze), które mają bezpośredni wpływ na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę ww. usług. Należy bowiem zauważyć, że okoliczności sprawy potwierdzają, iż otrzymane przez Gminę środki będą mogły zostać wykorzystane tylko i wyłącznie na określone działanie, tj. na wykonanie konkretnej instalacji na konkretnym budynku mieszkańca. Jak wynika z opisu sprawy środki te będą wykorzystane na określone działanie związane z realizacją projektu: roboty budowlano-montażowe, zakup środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, nadzór inwestorski oraz promocję projektu.

Ponadto, jak wskazała Gmina, kwota wpłat od mieszkańców na wykonanie inwestycji stanowić będzie 40% kosztów przedmiotowych instalacji solarnych. W przypadku nieotrzymania dofinansowania na realizację ww. inwestycji, Gmina realizowałaby projekt tylko w ograniczonym zakresie, a wpłaty mieszkańców byłyby wyższe i wynosiłyby 100% całości przedsięwzięcia. Zatem wysokość wpłat będzie uzależniona od otrzymanego dofinansowania. Tym samym, na wysokość otrzymanej od mieszkańca wpłaty będzie miała bezpośredni wpływ otrzymana dotacja.

W świetle powyższego, należy uznać, iż kwota obowiązkowej wpłaty ostatecznego odbiorcy świadczenia, tj. montażu instalacji solarnych z uwagi na przyznane dofinansowanie, będzie niższa od kwoty, jakiej Wnioskodawca musiałby żądać od mieszkańca, gdyby przedmiotowego dofinansowania nie było.

Tym samym, uwzględniając w rozpatrywanej sprawie treść ww. art. 29a ust. 1 ustawy, należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania z tytułu świadczonych przez Gminę usług objętych wnioskiem będzie nie tylko kwota należna w postaci wpłaty, którą wpłaci mieszkaniec biorący udział w projekcie zgodnie z zawartą umową, ale także środki otrzymane przez Gminę od podmiotu trzeciego na realizację ww. projektu w części w jakiej mają one bezpośredni wpływ na cenę świadczonych na rzecz mieszkańców usług pomniejszone o kwotę podatku należnego.

W konsekwencji ww. dofinansowanie będzie stanowiło podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 ustawy z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy, i co do zasady będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 3, uznaje się za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do stawki podatku dla otrzymanego dofinansowania, należy wskazać, że podatek od towarów i usług dla ww. dotacji powinien być określony według stawki właściwej dla czynności, z którą dofinansowanie to jest związane – a więc według stawki właściwej dla usługi montażu instalacji solarnej.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosowanie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
   
   

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy, stosuje się – w myśl ust. 12 wskazanego artykułu – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – według art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W myśl art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12 ustawy, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 – mieszkalnych jednorodzinnych, 112 – o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 – zbiorowego zamieszkania.

Natomiast, budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma zatem fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym), a także zaklasyfikowanie obiektu, którego dotyczą te prace, do obiektów budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Celem właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego i co się z tym wiąże stosowania odpowiedniej stawki podatkowej, Wnioskodawca winien uwzględniać regulacje wynikające z przywołanego art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług. Nadto, w celu ustalenia właściwej stawki podatku VAT dla usług montażu instalacji solarnych, należy ustalić czy dokonywane są one w ramach remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Wskazać przy tym należy, że przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów Prawa budowlanego oraz powszechnego rozumienia.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332 z późn. zm.), przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

W myśl art. 3 pkt 7 ww. ustawy, przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Przez przebudowę, zgodnie z pkt 7a ww. artykułu Prawa budowlanego, należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Z kolei definicja remontu została zawarta w pkt 8 art. 3 cyt. ustawy Prawo budowlane. Zgodnie z jego brzmieniem, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych, niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja w rozumieniu przyjętym w języku polskim powszechnie oznacza ulepszenie, podwyższenie wartości technicznej, czy też użytkowej, podwyższenie standardu, unowocześnienie obiektu budowlanego lub jego części.

Natomiast w ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2018 r., poz. 966), znajduje się określenie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego (art. 2 pkt 2), którym jest między innymi ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych.

Co prawda, ustawa o wspieraniu termomodernizacji i remontów ma inny kontekst normatywny niż ustawa o podatku od towarów i usług, ale skoro ustawodawca zdefiniował dane pojęcie w systemie prawnym, to nie ma podstaw do tego, aby odrzucać istniejącą definicję i tworzyć nową. Należy więc zaznaczyć, że definiując pojęcie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego ustawodawca kierował się wyłącznie skutkiem, jaki ma zostać osiągnięty w wyniku tego przedsięwzięcia; zaniechał nawet przykładowego wymienienia rodzajów prac, jakie mieszczą się w pojęciu tego przedsięwzięcia. Definicja określająca przedsięwzięcie termomodernizacyjne wyłącznie na podstawie celu, jaki ma zostać osiągnięty, jest usprawiedliwiona zarówno na gruncie ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów, jak i na gruncie prawa podatkowego.

Z kolei „montaż”, zgodnie ze Współczesnym słownikiem języka polskiego (red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), oznacza „składanie maszyn, urządzeń z gotowych części; zakładanie instalacji, łączenie oddzielnych części w jedną artystyczną, kompozycyjną całość”. Natomiast „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Dodatkowo należy wskazać, że stosownie do przepisów cyt. rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast, z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1a i pkt 2 ww. ustawy Prawo budowlane, wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Stwierdzić należy, że w powyższej definicji budynku nie mieszczą się elementy infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Oznacza to, że stawka preferencyjna, przewidziana ww. przepisami art. 41 ust. 12 w zw. z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy, dotyczy czynności tam wymienionych wykonywanych wyłącznie w budynkach, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi. Stawki tej ustawodawca nie przewidział natomiast dla ww. czynności wykonywanych poza tymi obiektami, w tym również dotyczących elementów infrastruktury budowlanej. W konsekwencji, do pozostałych usług wykonywanych poza bryłą budynku zastosowanie ma stawka podatku w wysokości 23%.

Z uwagi na to, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, powinny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku miała i ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym, jednakże nie do wszystkich usług dotyczących samego instalowania, czy montażu różnych towarów.

Przechodząc zatem do wątpliwości wynikających z pytania nr 4 wniosku, należy stwierdzić, że w przypadku otrzymanego przedmiotowego dofinansowania stawka podatku VAT powinna być określona według stawki właściwej dla usługi montażu instalacji solarnych, czyli będzie także uzależniona od rodzaju budynku, na którym dana instalacja będzie montowana, jak również od usytuowania instalacji poza bryłą budynku.

Mając zatem na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że w przypadku gdy montaż instalacji kolektorów solarnych będzie wykonany na bryle budynku mieszkalnego jednorodzinnego o powierzchni nieprzekraczającej 300 m2, w ramach ich budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy, tj. czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, a budynki te stanowią obiekty budowlane zaliczone do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy, to ww. czynności będą opodatkowane 8% stawką podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy.

Natomiast, w przypadku montażu przedmiotowych instalacji poza bryłą budynku mieszkalnego, zastosowania nie znajdzie 8% stawka w podatku VAT, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy. Zatem montaż instalacji poza bryłą budynku mieszkalnego będzie opodatkowany według 23% stawki podatku na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Podsumowując, skoro otrzymana przez Wnioskodawcę dotacja na realizację projektu będzie stanowić zapłatę otrzymaną od osoby trzeciej, stanowiącą podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 ustawy, to uznać należy, że dla opodatkowania ww. dotacji znajdzie zastosowanie:

• 8% stawka podatku VAT, do tej części dofinansowania przypadającego na montaż instalacji solarnych na bryłach budynków mieszkalnych o powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego jednorodzinnego nieprzekraczającej 300 m²,
  

• 23% stawka podatku VAT, do tej części dofinansowania przypadającego na montaż instalacji solarnych poza bryłą budynku mieszkalnego.
  
  

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 4, należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie zaś kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych przez Gminę wydatków związanych z realizacją przedmiotowego projektu wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Na mocy art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jednocześnie należy zauważyć, że zgodnie z treścią art. 106e ust. 1 pkt 3, pkt 4, pkt 5 ustawy faktura powinna zawierać:

• imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
  

• numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
  

• numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b.
  
  

Zatem, zgodnie z brzmieniem powołanych przepisów, konieczne jest, aby faktury, jako dokumenty potwierdzające rzeczywiste transakcje gospodarcze, zawierały nazwy określające strony transakcji, imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy oraz numer identyfikacji podatkowej.

Faktura jest dokumentem potwierdzającym wykonanie pewnej usługi lub dostawy towaru, uprawniającym (po spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów prawa) podmiot, dla którego jest wystawiona (nabywcę) do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Skoro ustawodawca przyznał podatnikowi prawo odliczenia podatku naliczonego od nabytych (zakupionych) towarów i usług, to podatnik nie może odliczać podatku naliczonego innych nabywców.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, iż faktury w związku z realizacją projektu będą wystawiane w następujący sposób:

• roboty budowlane – montaż faktury wystawiane będą na poszczególne gminy biorące udział w projekcie,
  

• inspektor nadzoru – faktury wystawiane będą na poszczególne gminy biorące udział w projekcie,
  

• studium wykonalności – faktura wystawiana będzie na Gminę W.,
  

• promocja projektu – faktura wystawiana będzie na Gminę W.,
  

• dokumentacja projektu – faktura na Gminę C. w części dotyczącej Gminy C.,
  

• koszty zarządzania projektem – Gmina W. wystawi fakturę na poszczególne gminy proporcjonalnie do ilości zadań objętych projektem,
  

• postępowanie przetargowe – faktury wystawiane będą na Gminę W.
  
  

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy objętych zakresem pytania nr 1 wniosku należy w pierwszej kolejności wskazać, że w części dotyczącej poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków dotyczących studium wykonalności, promocji projektu, postępowania przetargowego, Zainteresowany nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ wydatki te są udokumentowane fakturami wystawionymi na inny podmiot – Gminę W.

Natomiast w sytuacji, gdy pozostałe wymienione przez Gminę wydatki związane z realizacją przedmiotowego projektu, będą udokumentowane fakturami wystawionymi na Wnioskodawcę, jak również Wnioskodawca, będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, będzie wykorzystywał powstałe efekty inwestycji do czynności opodatkowanych, to Gminie co do zasady będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z ww. wydatkami, o ile faktury te będą dokumentowały zakup towarów lub usług opodatkowanych na zasadach ogólnych. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia okoliczności określonych w art. 88 ustawy.

Jednakże należy wskazać, że w przypadku nabycia usług montażu instalacji solarnych, tj. usług budowlanych objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia, ich nabywca ma obowiązek rozliczyć podatek należny. Przy czym jak wynika z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy, kwota podatku należnego stanowi kwotę podatku naliczonego. Zatem, określony przez Wnioskodawcę, jako nabywcę usług objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia, podatek należny stanowić będzie jednocześnie podatek naliczony, który podlega odliczeniu.

Tym samym, Wnioskodawca nabywając od Wykonawcy – działającego w charakterze podwykonawcy – usługi budowlane, będzie odpowiedzialny za rozliczenie podatku należnego i będzie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z ww. tytułu. Prawo to będzie wynikało z faktu wykazania przez Wnioskodawcę w deklaracji rozliczenia podatku należnego z tytułu nabycia ww. usług budowlanych, do których zastosowanie ma procedura odwrotnego obciążenia. W konsekwencji, Wnioskodawca będzie miał prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych z tytułu montażu instalacji solarnych w ramach przedmiotowego projektu. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia przesłanek wynikających z art. 88 ustawy.

Mając powyższe na uwadze, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 wniosku, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniami oraz własnym stanowiskiem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.