Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.181.2018.2.RM
z 12 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2018 r. (data wpływu 21 marca 2018 r.), uzupełnionym w dniu 25 maja 2018 r. (data wpływu 1 czerwca 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 10 maja 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 18 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do świadczonych usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do świadczonych usług. Wniosek uzupełniony został w dniu 25 maja 2018 r. (data wpływu 1 czerwca 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 10 maja 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny uzupełniony pismem z dnia 25 maja 2018 r.:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług budowlanych wykończeniowych na rzecz podmiotów inwestujących w budownictwo mieszkaniowe.
Na podstawie umowy cywilnej, zawartej między podatnikiem, a firmą, która buduje mieszkania podatnik wykonuje prace wykończeniowe.

Każdorazowo po wykonaniu prac, strony podpisują protokół techniczny odbioru robót, w którym wskazany jest zakres prac, ilości, cena, adres inwestycji oraz numer mieszkania. Pod protokołem znajduje się oświadczenie stron, gdzie Usługobiorca raz określa się jako Inwestor, a raz jako Główny Wykonawca. W każdym przypadku, rola Usługobiorcy jest taka sama.

Zmiana nazewnictwa przez Usługobiorcę wynika z tego, że w przypadku określania siebie jako Inwestor, Podatnik wykonuje usługi w lokalach jeszcze nie sprzedanych, które kupujący zamierza kupić w stanie wykończonym. W drugim przypadku Podatnik wykonuje usługę w mieszkaniach już sprzedanych w stanie deweloperskim - prace wykończeniowe, które zostały ustalone z kupującym poprzez Usługobiorcę dodatkową umową. Fizycznie w obu przypadkach Usługobiorca nie wykonuje żadnych czynności mimo, że określa się jako Wykonawca. Roboty są wykonywane za każdym razem przez Podatnika.

Usługobiorca uważa, że wybór odpowiednio jednej z tych ról determinuje albo normalną usługę objętą podatkiem VAT, lub usługę podlegającą odwrotnemu obciążeniu, z tytułu tego iż podatnik jest wtedy Podwykonawcą.

W uzupełnieniu wniosku w odpowiedzi na pytanie Organu dotyczące wskazania czy usługi wykończeniowe świadczone przez Wnioskodawcę, których dotyczy pytanie stanowią usługi, o których mowa w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.), zwanej dalej ustawą Wnioskodawca wskazał, że usługi wykończeniowe świadczone przez Wnioskodawcę są robotami budowlanymi w zakresie prac wykończeniowych PKD 43.33. Zatem są to usługi z pozycji 32-34 załącznika nr 14 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazał, że kontrahent Wnioskodawcy określany we wniosku jako Inwestor/Główny Wykonawca firma A. jest czynnym podatnikiem VAT i jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Kontrahent Wnioskodawcy (Usługobiorca) określany we wniosku jako Inwestor/Główny Wykonawca buduje mieszkania w celu sprzedaży w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

W odpowiedzi na pytanie Organu - odnoszące się do przypadku gdy kontrahent Wnioskodawcy (Usługobiorca), określa się jako Inwestor - dotyczące opisania konkretnie w jakich okolicznościach, na jakich zasadach są realizowane przez Wnioskodawcę usługi wykończeniowe, tj. precyzyjnego opisania relacji między Usługobiorcą a „kupującym” odnośnie prac wykończeniowych (które następnie Usługobiorca zleca Wnioskodawcy) Wnioskodawca wskazał, że kontrahent Wnioskodawcy (Usługobiorca) określa się jako Inwestor i zleca Wnioskodawcy na podstawie dokumentu Zlecenia prace wykończeniowe w lokalach. Usługobiorca określa się jako Inwestor, kiedy na protokole technicznym odbioru prac wykończeniowych poszczególnych mieszkań, każde mieszkanie ma swój indywidualny numer, deklaruje, że jest Inwestorem. Relacje między Usługobiorcą a "Kupującym" mieszkanie w tym przypadku jest takie, że "Kupujący" kupuje mieszkanie z wykończeniem. Usługobiorca/Inwestor zleca wykonanie wykończenia mieszkania Wnioskodawcy/Usługodawcy poprzez zawarcie Zlecenia na wykonanie robót budowlanych w mieszkaniach o wskazanych numerach na konkretnej inwestycji (lokalizacji). W zleceniu zawarty jest zakres prac, cennik usług wraz ze specyfikacją usług, miejsce realizacji ze wskazaniem konkretnych lokali mieszkalnych, czas w którym mają być wykonane prace, sposób odbioru przedmiotu zlecenia, zasad gwarancji, kaucji gwarancyjnej, kosztów mediów, kar umownych. Rozliczenie następuje na podstawie protokołu technicznego odbioru robót gdzie przy czynnościach jest przedstawiciel Usługobiorcy/Inwestora oraz Usługodawcy. Zakres robót odbieranych w protokole jest tak samo wyspecyfikowany jak w załączniku do zlecenia i wchodzi w zakres prac wynikających z pozycji 32-34 załącznika nr 14 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zwanego dalej ustawą. Usługobiorca/Wnioskodawca nie podpisuje zleceń z Kupującym i cała dokumentacja jest zawierana pomiędzy Usługobiorcą/Inwestorem, a Usługodawcą. W kwestii wykończenia Wnioskodawca nie ma kontaktu z Kupującym na żadnym etapie prac.

W odpowiedzi na pytanie Organu - odnoszące się do przypadku gdy kontrahent Wnioskodawcy (Usługobiorca), określa się jako Generalny Wykonawca – dotyczące opisania konkretnie w jakich okolicznościach, na jakich zasadach są realizowane przez Wnioskodawcę usługi wykończeniowe, tj. należy precyzyjnie opisać relacje między Usługobiorcą a „kupującym” odnośnie prac wykończeniowych (które następnie Usługobiorca zleca Wnioskodawcy) Wnioskodawca wskazał, że kontrahent Wnioskodawcy określa się jako Generalny Wykonawca, kiedy zleca prace wykończeniowe budowlane w lokalach już sprzedanych. Zakres prac jest taki sam jak w przypadku opisanym w punkcie d) wyjaśnienia. Są to prace - usługi z pozycji 32-34 załącznika nr 14 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Dokumentacja jest znów tylko zawierana pomiędzy Wnioskodawcą a Usługobiorcą, który nazywa się w tej części zlecenia Głównym Wykonawcą. Zlecenie prac następuje na podstawie Zlecenia na wykonanie robót budowlanych w mieszkaniach o wskazanych numerach dla konkretnych mieszkań (lokalizacji). Dokument jest ten sam jak przy zawieraniu Zlecenia na wykonanie usług przez Wnioskodawcę w przypadku niesprzedanych mieszkań tej samej inwestycji. Usługobiorca określa się jako Generalny Wykonawca, kiedy na protokole technicznym odbioru prac wykończeniowych poszczególnych mieszkań, każde mieszkanie ma swój indywidualny numer, deklaruje, że jest Głównym Wykonawcą. Relacje między Usługobiorcą a "Kupującym" mieszkanie w tym przypadku jest takie, że "Kupujący" zamawia usługę wykończenia mieszkania od Usługobiorcy/Głównego Wykonawcy. Usługobiorca następnie zleca wykonanie wykończenia mieszkania Usługodawcy/Wnioskodawcy poprzez Zlecenie na wykonanie robót budowlanych w mieszkaniach o wskazanych numerach w konkretnej inwestycji (lokalizacji). Zakres prac jest taki sam jak w przypadku pierwszym opisanym w punkcie d.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca dokonując usług na rzecz tego samego podmiotu nazywającego się w umowie raz Inwestorem, a raz Głównym Wykonawcą jest zobowiązany do rozliczania podatku VAT w ramach, tzw. „odwrotnego obciążenia”, tj. zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy usługobiorca określa się jako wykonawca, twierdząc, że podatnik jest wtedy podwykonawcą?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Inwestor błędnie ocenia rodzaj wykonywanej usługi, narzucając wystawianie faktur z odwrotnym obciążeniem, kiedy tak naprawdę rola Podatnika się nie zmieniła. Nadal on jest wykonawcą robót budowlanych a Usługobiorca jest tylko inwestorem i pośrednikiem. Żeby doszło do transakcji musi istnieć relacja Wykonawca - Podwykonawca, a nie kto jest bezpośrednim odbiorcą usług Inwestor czy posiadacz mieszkania.

Do stosowania mechanizmu odwróconego obciążenia w przypadku transakcji, których przedmiotem jest świadczenie usług budowlanych konieczne jest - oprócz innych warunków - wykonywanie tych świadczeń w relacji: Podwykonawca - Główny Wykonawca, przy czym Podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez Inwestora na rzecz Głównego Wykonawcy inwestycji.

W konsekwencji nie są usługami świadczonymi przez podwykonawców usługi budowlane świadczone bezpośrednio na rzecz inwestorów (nawet w przypadku gdy inwestor we własnym zakresie wykonuje usługi budowlane). Natomiast każde dalsze podzlecenie usługi przez wykonawcę, kolejnym usługodawcom jest już podzleceniem i usługi te powinny być już rozliczone zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia. Aby zatem uznać, że w realizacji inwestycji budowlanej uczestniczy podwykonawca, muszą wystąpić dwa rodzaje zleceń: pierwotne zlecenie udzielone wykonawcy oraz zlecenie udzielone przez tego wykonawcę na rzecz kolejnego podmiotu, który pełni właśnie funkcję podwykonawcy (a także kolejne zlecenia).

W opisanej sytuacji wystąpi tylko jeden rodzaj zlecenia, tj. zlecenie przez Inwestora będącego Głównym Wykonawcą wykonania prac budowlanych udzielone innemu podmiotowi - wykonawcy. W związku z powyższym, podmiot świadczący na rzecz Inwestora będącego jednocześnie Głównym Wykonawcą usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT, nie działa jako podwykonawca. Tym samym, nie ma w tym przypadku zastosowania mechanizm odwróconego obciążenia, a co za tym idzie faktury wystawiane na rzecz tegoż Inwestora powinny zawierać podatek VAT (zasady ogólne).

Podstawa prawna: art. 17 ust. 1 pkt 8 i ust. 1h oraz załącznik nr 14 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221) - dalej: „ustawa o VAT”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu czy opodatkowanie danej czynności powinno nastąpić z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na klasyfikacji podanej przez Wnioskodawcę.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Zatem to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem realizowanych świadczeń. W przypadku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia to nabywca jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku, tym samym nabywca jest zobowiązany do dokonania klasyfikacji nabywanych świadczeń.

Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o klasyfikację PKWiU wskazaną przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Przy tym, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy - w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8 usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy.

Natomiast, transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

W przypadku, wystąpienia dalszych „podzleceń” podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia „podzleconych” usług budowlanych na zasadzie odwróconego obciążenia.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN - podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi wykończeniowe na rzecz podmiotu, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej buduje a następnie sprzedaje mieszkania (Usługobiorca).

Usługobiorca raz określa się jako Inwestor, a raz jako Główny Wykonawca.

W sytuacji gdy kontrahent Wnioskodawcy (Usługobiorca) określa się mianem Inwestora - Wnioskodawca, na zlecenie Usługobiorcy, wykonuje usługi w lokalach jeszcze nie sprzedanych, które nabywca mieszkania (Kupujący) zamierza kupić w stanie wykończonym. Na żadnym etapie prac Wnioskodawca nie ma kontaktu z Kupującym w kwestii wykończenia, nie podpisuje zleceń z Kupującym. Natomiast w przypadku gdy kontrahent Wnioskodawcy (Usługobiorca) określa się jako Generalny Wykonawca, Wnioskodawca wykonuje usługi w mieszkaniach sprzedanych w stanie deweloperskim. Na podstawie dodatkowej umowy, nabywca mieszkania zamawia usługę wykończenia mieszkania u Usługobiorcy. Następnie wykonanie tych prac Usługobiorca zleca Wnioskodawcy.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

Usługobiorca (Inwestor/Główny Wykonawca) jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Usługi wykończeniowe świadczone przez Wnioskodawcę są robotami budowlanymi w zakresie prac wykończeniowych wskazanymi pod poz. 32-34 załącznika nr 14 do ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy w obu przedstawionych przypadkach Wnioskodawca zobowiązany jest do rozliczania podatku VAT w ramach, tzw. „odwrotnego obciążenia”, tj. zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy.

Wnioskodawca uważa, że w niniejszej sprawie, niezależnie od tego czy Usługobiorca określa się mianem Inwestora czy Generalnego Wykonawcy, występuje tylko jeden rodzaj zlecenia, tj. zlecenie przez Inwestora będącego Głównym Wykonawcą wykonania prac budowlanych udzielone innemu podmiotowi - wykonawcy. W związku z czym w ocenie Wnioskodawcy podmiot świadczący usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT na rzecz Inwestora będącego jednocześnie Głównym Wykonawcą, nie działa jako podwykonawca. Zdaniem Wnioskodawcy nie ma znaczenia kto jest bezpośrednim odbiorcą usług - Inwestor czy posiadacz mieszkania.

Wskazać należy, że ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku - ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy o VAT oraz czy jest świadczona przez podwykonawcę, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy.

Jednocześnie podkreślić należy, że o uznaniu danego podmiotu za inwestora, generalnego wykonawcę bądź podwykonawcę, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy, nie może przesądzać samo „nazewnictwo”, jakim posługują się podmioty uczestniczące w transakcji czy też deklaracje podmiotów odnośnie tego, w jakim charakterze będzie działać dany podmiot. Jak wskazano w niniejszej interpretacji dla prawidłowego rozumienia pojęcia „podwykonawca” wystarczające jest posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Status podmiotów biorących udział w danym przedsięwzięciu budowlanym (inwestor, generalny wykonawca, podwykonawca) musi wynikać z całokształtu okoliczności i charakteru wykonywanych usług. Wobec tego należy ocenić faktycznie dokonane czynności między podmiotami występującymi w danej transakcji.

Z wniosku wynika, że Usługobiorca buduje mieszkania, które następnie sprzedaje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W przypadku gdy Usługobiorca określa się mianem Inwestora, Wnioskodawca, na zlecenie Usługobiorcy, wykonuje usługi wykończeniowe wskazane pod poz. 32-34 załącznika nr 14 do ustawy w lokalach, które jeszcze nie zostały sprzedane. Zakres prac wykończeniowych Kupujący ustala z Usługobiorcą jeszcze w trakcie budowy. Jak wskazał Wnioskodawca Kupujący nabywa mieszkanie z wykończeniem. Usługobiorca nie świadczy więc na rzecz Kupującego żadnej dodatkowej usługi lecz sprzedaje mieszkanie wraz z wykończeniem. Zatem Usługobiorca nie nabywa od Wnioskodawcy usług wykończeniowych w celu świadczenia usług budowlanych na rzecz innego klienta lecz na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, której celem jest sprzedaż mieszkania, które jest wykończone. W analizowanej sytuacji mamy więc do czynienia z jednym rodzajem zlecenia - pomiędzy Usługobiorcą, który w tym konkretnym przypadku pełni rolę inwestora a Wnioskodawcą, który działa wobec Usługobiorcy w charakterze generalnego wykonawcy. Tym samym Wnioskodawca nie jest podwykonawcą, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy.

Skoro Wnioskodawca wykonując na rzecz Usługobiorcy usługi wykończeniowe wskazane pod poz. 32-34 załącznika nr 14 do ustawy nie działa w charakterze podwykonawcy, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy o VAT w analizowanym przypadku nie są spełnione przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy. W konsekwencji usługi wykończeniowe realizowane na podstawie umowy łączącej Wnioskodawcę i Usługobiorcę podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych, co oznacza że podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu wykonania przedmiotowych usług jest Wnioskodawca.

Natomiast wbrew opinii Wnioskodawcy mechanizm odwrotnego obciążenia znajdzie zastosowanie w odniesieniu do transakcji, w których Usługobiorca określa się mianem Generalnego Wykonawcy.

Z wniosku wynika, że w sytuacji gdy Usługobiorca określa się mianem Generalnego Wykonawcy,

Wnioskodawca świadczy usługi wykończeniowe w mieszkaniu, które zostało sprzedane w stanie deweloperskim. Na podstawie dodatkowej umowy, nabywca mieszkania zamawia usługę wykończenia mieszkania u Usługobiorcy. Następnie Usługobiorca zleca wykonanie prac wykończeniowych Wnioskodawcy. W opisanym scenariuszu Kupujący pełni więc rolę inwestora, Usługobiorca działa względem nabywcy mieszkania w charakterze głównego wykonawcy natomiast Wnioskodawca, któremu Usługobiorca zlecił wykonanie prac wykończeniowych jest podwykonawcą Usługobiorcy, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy wskazać należy, że skoro Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem VAT wykonuje usługi wskazane pod poz. 32-34 załącznika nr 14 do ustawy na rzecz zarejestrowanego czynnego podatnika VAT (Usługobiorcy), działając jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy w analizowanym przypadku spełnione są przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy. Tym samym świadczenie będące przedmiotem niniejszego wniosku, które Wnioskodawca klasyfikuje jako usługi wskazane w poz. 32-34 załącznika nr 14 do ustawy realizowane na rzecz Usługobiorcy podlegać będzie opodatkowaniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Zatem w analizowanym przypadku usługi wykończeniowe świadczone przez Wnioskodawcę w mieszkaniach jeszcze nie sprzedanych (Usługobiorca określa się mianem Inwestora) podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Natomiast usługi wykończeniowe realizowane w mieszkaniach sprzedanych w stanie deweloperskim (Usługobiorca określa się mianem Generalnego Wykonawcy) w tym konkretnym przypadku podlegają opodatkowaniu z zastosowaniem odwrotnego obciążenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ podnosi, że nie jest uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników. Przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.