Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.175.2018.1.RSZ
z 12 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 marca 2018 r. (data wpływu 13 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania, na mocy art. 89a i art. 89b ustawy o VAT, z tzw. ulgi na złe długi, w odniesieniu do przejętych w ramach aportu ZCP należności z 2016 roku, nie zapłaconych do dziś, przez skorygowanie deklaracji VAT Wnioskodawcy w tych miesiącach 2017 roku, w których przypada 150 dzień po terminie płatności zaległych faktur – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania, na mocy art. 89a i art. 89b ustawy o VAT, z tzw. ulgi na złe długi, w odniesieniu do przejętych w ramach aportu ZCP należności z 2016 roku, nie zapłaconych do dziś, przez skorygowanie deklaracji VAT Wnioskodawcy w tych miesiącach 2017 roku, w których przypada 150 dzień po terminie płatności zaległych faktur.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Do E. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: Spółka, Wnioskodawca) został wniesiony z dniem 3.02.2017 r. przez wspólnika - komandytariusza Firmę Handlową E. Spółka jawna S. aport w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: ZCP) w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej produktów elektrycznych. Wkład ten jako niepieniężny w postaci ZCP stanowił organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, pod nazwą „Dział Sprzedaży”, przeznaczonych i służących do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej produktów elektrycznych („ZCP”), obejmujący w szczególności wszelkie środki trwałe, wyposażenie, pojazdy mechaniczne wykorzystywane w działalności gospodarczej ZCP, zapasy, należności od kontrahentów, prawa z umów związanych i wykorzystywanych w działalności ZCP, prawa do korzystania z powierzchni magazynowo - biurowych, tj. składniki szczegółowo opisane w umowie przeniesienia ZCP z dnia 03.02.2017 r. Wkład niepieniężny stanowiło zatem przedsiębiorstwo w rozumieniu z art. 55(1) Kodeksu cywilnego (z wyłączeniem nieruchomości). W ramach przeniesienia w drodze aportu przedsiębiorstwa nastąpiło zatem przeniesienie zorganizowanego zespołu składników majątkowych, materialnych i niematerialnych oraz zobowiązań. Zorganizowana część przedsiębiorstwa spółki jawnej wniesiona aportem stanowiła całość przedsiębiorstwa w zakresie prowadzonej działalności. Wniesione zostały zatem wszystkie składniki do prowadzenia w Spółce komandytowej całej wcześniejszej działalności główniej spółki jawnej. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznaczał, że składniki tworzące ZCP posiadły cechę zorganizowania. Cecha ta występowała w »istniejącym przedsiębiorstwie«, a więc w ramach działalności prowadzonej przez Spółkę jawną i dotyczyła określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa. Aspekt finansowy wyodrębnienia oznaczał, że jest możliwe przypisanie przedmiotowi aportu, w strukturach najpierw spółki jawnej a kolejno Wnioskodawcy, określonych wskaźników finansowych, w tym zwłaszcza przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań realizowanych przez przedmiot aportu. Takie przypisanie ww. wielkości jest możliwe w szczególności przy wykorzystaniu komputerowego systemu wspomagającego zarządzanie przedsiębiorstwem lub systemu księgowo-rachunkowego. Spółka jawna nie prowadzi od stycznia 2017r. działalności w zakresie wniesionego aportu tj. działalności polegającej na sprzedaży hurtowej i detalicznej produktów elektrycznych. Wnioskodawca stał się jej następcą prawnym wstępując we wszelkie prawa i zobowiązania związane z wniesionym ZCP spółki jawnej. Spółka komandytowa bez zbędnych przerw i płynnie przejęła prowadzenie działalności wniesionego ze spółki jawnej ZCP poprzez kontynuację realizacji umów, zamówień i wypełniania zobowiązań. Na powyższe wnioskodawca uzyskał zgody i akceptacje kontrahentów i dostawców a także dokonała wymaganych prawem zawiadomień m.in. w stosunku do pracowników zgodnie z art. 23(1) kodeksu pracy. Wnioskodawca został wpisany do rejestru przedsiębiorców KRS w dniu 1 grudnia 2016r. Z dniem 2 stycznia 2017 r. została czynnym podatnikiem VAT. Aport został wniesiony w 3 lutego 2017 r.

W ramach aportu zostały przyjęte m.in. zobowiązania i należności ZCP. Część z tych należności, powstała w 2016 r., czyli w czasie działalności gospodarczej ZCP w poprzedniej spółce, i do dnia sporządzenia tego wniosku, nie zostały jeszcze uregulowane przez odbiorcę. Odbiorca ten w czasie powstania należności (udokumentowanych fakturami VAT wystawionymi przez ZCP) oraz nieprzerwanie do dnia dzisiejszego jest czynnym podatnikiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może skorzystać, na mocy art. 89a i b ustawy o VAT z tzw. ulgi na złe długi, w odniesieniu do przejętych w ramach aportu ZCP należności z 2016 roku, nie zapłaconych do dziś, poprzez skorygowanie swoich deklaracji VAT w tych miesiącach 2017 roku, w których przypada 150 dzień po terminie płatności zaległych faktur?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółka Wnioskodawca stała się jej następcą prawnym wstępując we wszelkie prawa i zobowiązania związane z wniesionym ZCP, stąd będąc podatnikiem VAT czynnym w momencie wniesienia ZCP aportem ma prawo do skorzystania z ulgi na złe długi co do faktur, dla których 150 dzień po terminie zapłaty przypada na dzień po dacie aportu, tj. po 03-02-2017 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku od towarów i usług w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone przez ustawodawcę w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z art. 89a 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Stosownie do art. 89a ust. 1a ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zgodnie z art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne (Dz.U. z 2016 r. poz. 1574, 1579, 1948 i 2260), postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
   
2. (uchylony);
   
3. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
   
   1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
      
   2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
4. (uchylony);
   
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
   
6. (uchylony).

Jednocześnie, na podstawie art. 89a ust. 3 ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie (art. 89a ust. 3 ustawy o VAT).

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność zastała uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy).

Wskazać w tym miejscu należy, że aby podatnik mógł dokonać korekty określonej w art. 89a ust. 1 ustawy, warunki określone w art. 89a ust. 2 ustawy muszą być spełnione łącznie. Brak spełnienia któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do braku takiego prawa.

Zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W myśl art. 89b ust. 1a ustawy o VAT, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się również w przypadku, gdy dłużnik w ostatnim dniu miesiąca, w którym upływa 150 dzień od dnia upływu terminu płatności, jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji (art. 89b ust. 1b ustawy).

W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ustawy).

Na mocy art. 89b ust. 4 ustawy, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że do Spółki został wniesiony przez wspólnika - komandytariusza aport w postaci zorganizowanej części. Wnioskodawca stał się jej następcą prawnym wstępując we wszelkie prawa i zobowiązania związane z wniesionym ZCP spółki jawnej. Spółka komandytowa bez zbędnych przerw i płynnie przejęła prowadzenie działalności wniesionego ze spółki jawnej ZCP przez kontynuację realizacji umów, zamówień i wypełniania zobowiązań. Na powyższe Wnioskodawca uzyskał zgody i akceptacje kontrahentów i dostawców. Wnioskodawca został wpisany do rejestru przedsiębiorców KRS w dniu 1 grudnia 2016 r. Z dniem 2 stycznia 2017 r. Spółka została czynnym podatnikiem VAT. Aport został wniesiony w 3 lutego 2017 r. W ramach aportu zostały przyjęte m.in. zobowiązania i należności ZCP. Część z tych należności, powstała w 2016 r., czyli w czasie działalności gospodarczej ZCP w poprzedniej spółce, i do dnia sporządzenia tego wniosku, nie zostały jeszcze uregulowane przez odbiorcę. Odbiorca ten w czasie powstania należności (udokumentowanych fakturami VAT wystawionymi przez ZCP) oraz nieprzerwanie do dnia dzisiejszego jest czynnym podatnikiem VAT.

Należy wskazać, iż następstwo prawne polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Zagadnienie sukcesji podatkowej regulują przepisy Działu III, Rozdział 14 – Prawa i obowiązki następców prawnych oraz podmiotów przekształconych regulują przepisy ww. ustawy Ordynacja podatkowa. W przepisach tych ustawodawca przedstawił zamknięty katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
2. osobowych spółek handlowych,
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

-wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

Art. 93 § 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowej stanowi, że przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

1. innej osoby prawnej (osób prawnych);
2. osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).
   
   

W myśl art. 93a § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1. przekształcenia innej osoby prawnej,
2. przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej

-wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Z kolei art. 93a § 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa określił, że przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

1. osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:
   
   1. innej spółki niemającej osobowości prawnej,
   2. spółki kapitałowej;
2. (uchylony);
   
3. stowarzyszenia utworzonego w wyniku przekształcenia stowarzyszenia zwykłego.
   
   

Spółka niemająca osobowości prawnej, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa, wstępuje w przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa wniesionego przedsiębiorstwa, z wyjątkiem tych praw, które nie mogą być kontynuowane na podstawie przepisów regulujących opodatkowanie spółek niemających osobowości prawnej (art. 93a § 5 ustawy Ordynacja podatkowa).

Na podstawie art. 93c § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku.

Przepis § 1 stosuje się, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa (art. 93c § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Należy zauważyć, że wskazane przepisy ustawy Ordynacja podatkowa, regulując kwestię następstwa prawnego na gruncie przepisów prawa podatkowego, stanowią normy lex generali. Oznacza to, że jeżeli w przepisach prawa podatkowego przewidziane zostały inne, bardziej szczegółowe przepisy regulujące ww. kwestię (lex specialis), to tym samym mają one pierwszeństwo przed normami bardziej ogólnymi (w tym przypadku przed przepisami Ordynacji podatkowej), co wynika z zasady lex specialis derogat legi generali.

W przedmiotowej sprawie do Wnioskodawcy został wniesiony przez wspólnika –komandytariusza - spółkę jawną - aport w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do:

1. transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa;
2. czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.
   
   

Przyjęta w art. 6 pkt 1 ustawy, opcja wyłączenia z opodatkowania zbycia przedsiębiorstwa wymaga zatem uznania, że w przypadku zbycia tak określonego przedmiotu, jego nabywca traktowany jest jako następca prawny podatnika dokonującego zbycia.

W konsekwencji, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, istnieje szczególne rozwiązanie, niezależne od unormowań zawartych w Ordynacji podatkowej, regulujące prawa i obowiązki następców prawnych, w sytuacji dotyczącej dostawy przedsiębiorstwa. Unormowanie to, zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy, stanowi lex specialis wobec rozwiązań zawartych w Ordynacji podatkowej. W konsekwencji, podatnik, który nabył przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa i nadal je prowadzi jest następcą prawnym zbywcy tego przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że nabywca przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa powinien być traktowany jako następca prawny zbywającego. Wprawdzie przepisy ustawy o VAT nie zawierają szczegółowej regulacji w tym zakresie, jednakże jako przepis implementujący kwestie następstwa prawnego można wskazać przepis dotyczący korekty podatku naliczonego (art. 91 ust. 9 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy o VAT, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Regulacje zawarte w art. 6 pkt 1 i art. 91 ust. 9 ustawy o VAT mają na celu zachowanie zasady neutralności VAT, tj. w każdym przypadku odbiorca będzie traktowany jako prawny następca przekazującego, w szczególności co do prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur uzyskanych przez poprzednika. Oznacza to, że w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, nabywca powinien być traktowany jako następca prawny.

W szczególności art. 91 ustawy o VAT stanowiący w ust. 9 ustawy o kontynuacji korekty podatku naliczonego przez nabywcę przedsiębiorstwa, wprowadza zasadę sukcesji nabywcy przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w zakresie podatku VAT po podmiocie, który wcześniej zbył przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W świetle przywołanych uregulowań prawnych, nabywca staje się następcą prawnym w podatku VAT nabywanego od zbywcy przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa zbywcy, niezależnie od następstwa określonego przepisami ustawy Ordynacja podatkowa. Tym samym dochodzi do sukcesji podatkowej, w wyniku której nabywca jest beneficjentem czynności przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) zbywcy; następuje przeniesienie na nabywcę zasad dotyczących opodatkowania podatkiem VAT w odniesieniu do czynności związanych z nabytym mieniem na warunkach identycznych, jakie obowiązywały zbywcę, gdyby do zbycia nie doszło. W konsekwencji podatnik, który nabył przedsiębiorstwo (zorganizowaną część przedsiębiorstwa) i nadal je prowadzi, może korzystać w zakresie podatku od towarów i usług z uprawnień służących zbywcy tego przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa).

Należy przy tym zauważyć, że nabywca przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, co do zasady, nabywa prawa i obowiązki jakie powstały w tym przedsiębiorstwie lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa na dzień przejęcia.

Przedmiotem omawianej sprawy jest prawo do skorzystania przez Wnioskodawcę, na mocy art. 89a i art. 89b ustawy o VAT, z tzw. ulgi na złe długi, w odniesieniu do przejętych w ramach aportu ZCP należności z 2016 roku, nie zapłaconych do dziś, przez skorygowanie deklaracji VAT Wnioskodawcy w tych miesiącach 2017 roku, w których przypada 150 dzień po terminie płatności zaległych faktur.

W konsekwencji należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca staje się nabywcą praw i obowiązków w podatku VAT ZCP Zbywcy, to Wnioskodawca ma prawo do skorzystania z ulgi na złe długi w odniesieniu do faktur, dla których 150 dzień po terminie zapłaty przypada po dacie aportu, tj. po 3 lutego 2017 r. Podkreślić jednak należy, że z uprawnienia tego Wnioskodawca może skorzystać wyłącznie w konkretnych deklaracjach, tj. w deklaracjach podatkowych za okresy rozliczeniowe, w których przypada 150. dzień od terminów płatności wierzytelności określonych na tych fakturach (tj. w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną), przy założeniu spełnienia wszystkich innych warunków przewidzianych w art. 89a ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Niniejszą interpretację wydano w odniesieniu do wskazania, że przedmiotem nabycia przez Wnioskodawcę była ZCP. Kwestia ta jako element opisu zdarzenia przyszłego nie była przedmiotem oceny.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.