Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.269.2018.2.KBR
z 18 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2018 r. (data wpływu 7 maja 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 czerwca 2018 r. (data wpływu 11 czerwca 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 18 maja 2018 r. znak KDIP1-1.4012.269.2018.1.KBR (doręczone w dniu 4 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT opłat za dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT opłat za dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 czerwca 2018 r. (data wpływu 11 czerwca 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 18 maja 2018 r. znak KDIP1-1.4012.269.2018.1.KBR (doręczone w dniu 4 czerwca 2018 r.)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Developer wybudował budynek wielorodzinny wraz z lokalami usługowymi, składający się z jedenastu kondygnacji nadziemnych oraz dwóch kondygnacji podziemnych przeznaczonych na garaż wielostanowiskowy. Według założeń projektowych budynek został wybudowany jako całość w kształcie litery C i został wyposażony oraz połączony jedną, wspólną siecią wodociągowo - kanalizacyjną. W trakcie tworzenia Wspólnoty Mieszkaniowej deweloper zorientował się, że budynek posadowiony jest na działkach o dwóch różnych stanach prawnych, tj. użytkowanie wieczyste i własność prywatna. W związku z tym, postanowiono, że zostaną założone dwie odrębne Wspólnoty Mieszkaniowe tj. Wspólnota Mieszkaniowa A. (Wnioskodawca) oraz Wspólnota Mieszkaniowa B. Wspólnoty Mieszkaniowe mają odrębne zarządy właścicielskie i administrację.

Obie Wspólnoty mają jedno przyłącze wody, które zlokalizowane jest w budynku Wspólnoty Mieszkaniowej A. oraz jednego dostawcę mediów (MPWiK). Umowa z dostawcą podpisana jest przez Wspólnotę Mieszkaniową A. W instalacji zainstalowany jest jeden licznik główny wody należący do MPWiK i podliczniki lokalowe należące do obu wspólnot. MPWiK wystawia faktury na dostawę wody w postaci naturalnej zdatnej do picia - klasyfikacja PKWiU 36.00.11.0.

Na podstawie podpisanego porozumienia pomiędzy wspólnotami, Wspólnota Mieszkaniowa A. comiesięcznie refakturuje Wspólnotę Mieszkaniową B kwotę stanowiącą 39% faktury wystawianej przez MPWiK za wodę i odprowadzenie ścieków.

Raz w roku Wspólnoty dokonują spisania liczników indywidualnych i rozliczają realne zużycie właścicieli lokali. Różnicę pomiędzy fakturami z MPWiK, a realnym zużyciem z liczników indywidualnych, Wspólnoty traktują jako zużycie w częściach Wspólnych i rozliczają między sobą zgodnie z Porozumieniem.

Pismem z dnia 7 czerwca 2018 r. Wspólnota wskazała symbol PKWiU 37.00.11.0 dla usług odprowadzania ścieków oraz potwierdziła klasyfikację PKWiU dla dostawy wody, tj. 36.00.11.0.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę VAT należy stosować przy refakturowaniu kosztów wody i odprowadzenia ścieków na Wspólnotę Mieszkaniową B. tj. 8% czy 23%?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Z chwilą zgłoszenia Wnioskodawcy jako czynnego podatnika podatku VAT zaczęto wystawiać refaktury za wodę i odprowadzenie ścieków ze stawką 23% VAT.

Wspólnota Mieszkaniowa B. zakwestionowała wysokość zastosowanej stawki VAT, twierdząc, że prawidłowa jest stawka 8%. W związku z tym, Wspólnota Mieszkaniowa B. zaczęła wpłacać na konto Wnioskodawcy niepełną kwotę, pomniejszając wartość faktur o 15%. W związku z brakiem pełnych wpływów za wystawione faktury Wspólnota Mieszkaniowa A. opłacając 23% VAT zaczęła finansować Wspólnotę Mieszkaniową B.

Niemniej jednak, z uwagi na określone koszty zatwierdzane planem gospodarczym przez współwłaścicieli lokali, Zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej A. został zmuszony do skorygowania wszystkich wystawionych refaktur ze stawki 23% do stawki 8%, ponieważ naraziło to Wspólnotę na wydatkowanie środków, na które nie miała zgody od współwłaścicieli w postaci zatwierdzonego planu gospodarczego. Okres skorygowanych faktur dotyczy miesięcy lipiec 2017 - styczeń 2018 r. Korekty refaktur za dostawę wody i odprowadzenie ścieków dla Wspólnoty Mieszkaniowej B. dokonano w lutym 2018 r.

Pismem z dnia 7 czerwca 2018 r. Wspólnota wskazała, że prawidłowo wystawiane refaktury VAT z tytułu dostarczania wody i odprowadzania ścieków powinny być objęte 8% stawką podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Od dnia 1 stycznia 2016 r. obowiązuje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676). Jednakże zgodnie z § 3 pkt 1 ww. rozporządzenia oraz § 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 2017 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2017 r. poz. 2453), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2018 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku usług) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jak wynika z art. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis stanowi implementację art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347, str. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Jak wynika z treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zaznacza się, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (…).
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. – stawką podatku w wysokości 8%, ustawodawca wymienił:

• w poz. 70 „Woda w postaci naturalnej” – PKWiU 36.00.1,
  

• w poz. 142 „usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków” – PKWiU ex 37.
  
  
  

Przy czym, na mocy art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia lub obniżonej stawki podatku VAT tylko do usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa usługi”. Tak więc, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676) do dnia 31 grudnia 2018 r. dla celów podatku od towarów i usług obowiązuje klasyfikacja wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r.:

• pod symbolem PKWiU 36.00.11.0 mieści się „Woda w postaci naturalnej zdatna do picia”,
  

• pod symbolem PKWiU 37.00.11.0 mieszczą się „Usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków”.
  
  
  

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z inną wspólnotą mieszkaniową zarządza budynkiem wyposażonym oraz połączonym jedną, wspólną siecią wodociągowo - kanalizacyjną. Obie Wspólnoty mają jedno przyłącze wody, które zlokalizowane jest w budynku, którym zarządza Wnioskodawca oraz jednego dostawcę mediów (MPWiK). Umowa z dostawcą podpisana jest przez Wnioskodawcę. W budynku zainstalowany jest jeden licznik główny wody należący do MPWiK i podliczniki lokalowe należące do obu wspólnot. MPWiK wystawia faktury na dostawę wody w postaci naturalnej zdatnej do picia - klasyfikacja PKWiU 36.00.11.0., natomiast dla usługi odprowadzania ścieków 37.00.11.0.

Na podstawie podpisanego porozumienia pomiędzy wspólnotami, Wnioskodawca comiesięcznie refakturuje na Wspólnotę Mieszkaniową B. kwotę stanowiącą 39% faktury wystawianej przez MPWiK za wodę i odprowadzenie ścieków.

Raz w roku Wspólnoty dokonują spisania liczników indywidualnych i rozliczają realne zużycie właścicieli lokali. Różnicę pomiędzy fakturami z MPWiK, a realnym zużyciem z liczników indywidualnych, Wspólnoty traktują jako zużycie w częściach Wspólnych i rozliczają między sobą zgodnie z Porozumieniem.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia jaką stawkę podatku VAT powinien zastosować do refakturowanych na Wspólnotę kosztów opłat za wodę oraz odbiór ścieków.

W myśl art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025), zwanej dalej k.c., strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

W celu rozstrzygnięcia wątpliwości Wnioskodawcy, należy wskazać, że w analizowanej sprawie mamy do czynienia z odsprzedażą przez Wnioskodawcę usług dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków na rzecz Wspólnoty, z którą wspólnie zarządza budynkiem. Świadczenia z tytułu dostawy wody i odprowadzania ścieków stanowią odrębne usługi, które rozliczane są na podstawie odczytów z podliczników lokalowych i odzwierciedlają realne zużycie właścicieli lokali, a zatem powinny być opodatkowane według stawek właściwych dla poszczególnych ww. usług.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe oraz treść przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że o ile wskazane we wniosku usługi związane z dostawą wody i ścieków, którymi Wnioskodawca będzie obciążać Wspólnotę mieszczą się odpowiednio w grupowaniach PKWiU: 36.00.11.0 oraz 37.00.11.0. to jako wymienione w poz. 70 oraz 142 załącznika nr 3 do ustawy, podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Końcowo nadmienia się, iż w myśl w art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika więc, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.