Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.270.2018.2.KC
z 12 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 5a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że do stanu faktycznego opisanego we wniosku z dnia 28 lutego marca 2018 r. (data wpływu 6 marca 2018 r.) uzupełnionego pismem z dnia 26 kwietnia 2018 r. (data wpływu 8 maja 2018 r.) na wezwanie tutejszego Organu z dnia 19 kwietnia 2018 r. (doręczone w dniu 25 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania kaucji za należność na poczet usługi oraz obowiązku zaewidencjonowania na kasie fiskalnej (pyt. 6) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania kaucji za należność na poczet usługi oraz obowiązku zaewidencjonowania na kasie fiskalnej (pyt. 6). Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 kwietnia 2018 r. (data wpływu 8 maja 2018 r.) na wezwanie tutejszego Organu z dnia 19 kwietnia 2018 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.189.2018.1.KC.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. sp.k. (dalej „Spółka”, albo „Wnioskodawca”) jest spółką prawa polskiego, zarejestrowaną w KRS oraz zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny.

Spółka prowadzi park rozrywki pod nazwą „X” (dalej „Park rozrywki”). Park rozrywki posiada w swojej ofercie:

1. Park trampolin - na który składa się kilkadziesiąt trampolin dla początkujących i zaawansowanych oraz inne atrakcje;
   
2. Plac zabaw, gdzie dzieci przenoszą się w świat ukochanych bajek, niczym bohaterowie najpiękniejszych przygód.
   
   
   

Spółka sprzedaje bilety wstępu na Plac zabaw oraz do Parku trampolin. Bilety są sprzedawane na określony czas lub na cały dzień (wyłącznie w przypadku placu zabaw).

W ramach usług wstępu do Parku trampolin i na Plac zabaw Spółka zapewnia, ze względów bezpieczeństwa korzystających i sprzętu, opiekę instruktorów i opiekunów, dbających o zgodną z zasadami bezpieczeństwa i regulaminem zabawę.

Niezależnie od instruktorów i opiekunów w ramach dodatkowej opłaty można zapewnić sobie w przypadku Parku trampolin indywidualnego trenera, a w przypadku Placu zabaw indywidualnego opiekuna.

Niezależnie od powyższego Spółka posiada w ofercie usługi pakietowe („Pakiety”) obejmujące wstęp grupy do 10 osób z dodatkowymi atrakcjami, przeznaczone na prywatne imprezy. Liczba osób uczestniczących może być większa, niż 10 osób, za co Spółka pobiera dodatkową opłatę za wstęp każdej osoby. Pakiety te obejmują albo wstęp do Parku trampolin, albo wstęp na Plac zabaw, albo wstęp łączony do Parku trampolin i na Plac zabaw. W ramach usługi wstępu pakietowego Spółka oferuje cztery wersje pakietów. Ceny pakietów są różne w zależności od tego, w której części parku odbywa się zabawa.

W zależności od wybranego pakietu Spółka zapewnia świadczenia dodatkowe w cenie wstępu, takie jak: udostępnienie pokoju na I piętrze pod organizację przyjęcia urodzinowego (forma prywatki), udostępnienie stolików pod organizację przyjęcia urodzinowego w kafeterii lub salki urodzinowej oraz w ramach wszystkich pakietów: słodki poczęstunek, wodę mineralną dla każdego gościa, dzbanki litrowe soku owocowego, jednorazową kolorową zastawę urodzinową, skarpetki antypoślizgowe, opiekuna grupy lub instruktora grupy.

Cena za Pakiety jest ustalona jako cena podstawowa za wstęp minimum 10 osób (w przypadku mniejszej liczby osób cena nie ulega pomniejszeniu) oraz opłata za wstęp liczona za każdą dodatkową osobę.

Pakiety można rozbudować o płatne dodatkowo (niezależnie od opłaty za wstęp) opcje, na które składają się m.in.: woda mineralna 0,5 l, pizza, zaproszenia, 1l soku w dzbanku, świeże owoce sezonowe, obrane lub w całości, dodatkowy animator z usługą malowania buziek, brokatowych tatuaży, szampan dla dzieci, napoje typu Coca-cola, Fanta, Sprite, babeczki urodzinowe, zimne przekąski, mała piniata oraz duża piniata.

W związku z rezerwacjami terminów na Pakiety Spółka zamierza (zdarzenie przyszłe) przyjmować kaucje gwarancyjne, których celem jest gwarantowanie uzyskania zapłaty zarówno w przypadku, gdy goście przybędą, jak również jeśli zrezygnują z zarezerwowanego Pakietu. Wynika to m.in. z zasad bezpieczeństwa, które regulują maksymalną liczbę osób mogących jednocześnie korzystać czy to z Placu zabaw, czy też Parku Trampolin. W przypadku rezerwacji określonej ilości miejsc inne osoby zainteresowane nie mogą w tym czasie skorzystać z Parku rozrywki. W przypadku przybycia klientów i realizacji zarezerwowanej usługi pobrana kaucja będzie zaliczana na poczet należności z tytułu zakupionych usług z chwilą przybycia klientów. Z kolei w przypadku rezygnacji kaucja będzie zwracana w całości lub w części lub będzie przepadać w całości, przy czym decyzja w tym zakresie będzie podejmowana przez Spółkę. W przypadku przepadku kaucji w całości lub w części jest ona traktowana jako odszkodowanie z tytułu rezerwacji, której nie wykorzystano, a Spółka w związku z rezerwacją nie mogła przyjąć dodatkowych klientów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 6):

Czy z chwilą zaliczenia kaucji na poczet należności za usługi, jeśli następuje to przed wykonaniem usługi, kwota ta podlega opodatkowaniu, w jakim momencie powstaje obowiązek podatkowy i obowiązek rejestracji na kasie rejestrującej?

Zdaniem Wnioskodawcy, uzupełnionym pismem z dnia 25 maja 2018 r. (data wpływu);

Z chwilą zaliczenia kaucji na poczet należności za usługi kwota ta podlega opodatkowaniu, zaś obowiązek podatkowy powstaje w momencie zaliczenia kaucji, jeśli następuje to przed wykonaniem usługi (to jest przyjścia klienta robiącego rezerwację na zarezerwowany termin wizyty). Pobierane kaucje gwarancyjne podlegają fiskalizacji na kasach rejestrujących w momencie zaliczenia kaucji, jeśli następuje to przed wykonaniem usługi (to jest przyjścia klienta robiącego rezerwację na zarezerwowany termin wizyty).

Zgodnie z przepisem art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT „Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika”.

Cechą charakterystyczną kaucji jest to, że może ona zostać wykorzystana tylko w ściśle określonym przypadku, tj. w razie niedopełnienia zobowiązania. Zabezpieczenie wykonania umowy poprzez ustanowienie kaucji ma charakter gwarancyjny, zabezpieczający, co oznacza, że jest ona ustanowiona na wypadek, gdyby strona umowy, która złożyła kaucję, nie wywiązała się z niej. Wówczas druga strona umowy może zaspokoić się ze złożonej kaucji. Co do zasady kaucja nie jest zaliczana na poczet ceny i podlega zwrotowi po zrealizowaniu warunków umowy, zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie jest to bowiem otrzymanie części należności; nie można uznać jej ani za zaliczkę, ani za zadatek, ani tym bardziej za przedpłatę lub ratę, które zostały wymienione w art. 19a ust. 8 Ustawy o VAT.

Natomiast w sytuacji, gdy wpłacona kaucja zostaje zaliczona, zgodnie z postanowieniami stron, na poczet należności za dostawę towarów lub świadczenie usługi, stanowi obrót. A zatem w momencie, w którym przestaje spełniać swoją funkcję jako kaucja, będzie rodzić obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, w terminach przewidzianych w ustawie, stanowiąc odpowiednio całość lub część ceny, zaliczki, zadatku raty lub przedpłaty.

Tym samym w tym wypadku obowiązek podatkowy powstanie w przypadku zaliczenia kaucji na poczet należności z tytułu świadczonych usług z chwilą jej zaliczenia, albo z chwilą wykonania usługi, jeśli do zaliczenia kaucji doszłoby po jej wykonaniu.

Wobec powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że z chwilą zaliczenia kaucji na poczet należności za usługi kwota ta podlega opodatkowaniu, zaś obowiązek podatkowy powstaje w momencie zaliczenia kaucji, jeśli następuje to przed wykonaniem usługi (to jest przyjścia klienta robiącego rezerwację na zarezerwowany termin wizyty).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Z kolei w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej. Innymi słowy, każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7 11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru, bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów, bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Stosownie do treści art. 19a ust. 8 ustawy – jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Powyższe uregulowania stanowią implementacje art. 65 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE.L.06.347.1 ze zm.), zgodnie z którym, w przypadku wpłaty zaliczek przed dostawą towarów lub świadczeniem usług, VAT staje się wymagalny w momencie otrzymania wpłaty i naliczany jest od wysokości otrzymanej wpłaty. Należy pamiętać, że ww. przepis stanowi wyjątek od zasady ogólnej określonej w art. 63 dyrektywy 112, zgodnie z którą zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego następuje i podatek staje się wymagalny w chwili dokonania dostawy towarów lub świadczenia usługi. A zatem, przepis ten powinien być interpretowany ściśle.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy, w myśl którego, podstawa opodatkowania obejmuje:

• podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
  

• koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
  
  
  

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, polska spółka, podatnik VAT czynny, prowadzi park rozrywki pod nazwą „X” (dalej „Park rozrywki”). Park rozrywki posiada w swojej ofercie:

1. Park trampolin - na który składa się kilkadziesiąt trampolin dla początkujących i zaawansowanych oraz inne atrakcje;
   
2. Plac zabaw, gdzie dzieci przenoszą się w świat ukochanych bajek, niczym bohaterowie najpiękniejszych przygód.
   
   
   

W związku z rezerwacjami terminów na wstęp do Parku (Pakiety), Wnioskodawca zamierza przyjmować kaucje gwarancyjne, których celem jest gwarantowanie uzyskania zapłaty zarówno w przypadku, gdy goście przybędą, jak również jeśli zrezygnują z zarezerwowanego Pakietu. Wynika to m.in. z zasad bezpieczeństwa, które regulują maksymalną liczbę osób mogących jednocześnie korzystać czy to z Placu zabaw, czy też Parku Trampolin.

W przypadku rezerwacji określonej ilości miejsc inne osoby zainteresowane nie mogą w tym czasie skorzystać z Parku rozrywki. W przypadku przybycia klientów i realizacji zarezerwowanej usługi pobrana kaucja będzie zaliczana na poczet należności z tytułu zakupionych usług z chwilą przybycia klientów. Z kolei w przypadku rezygnacji, kaucja będzie zwracana w całości lub w części lub będzie przepadać w całości, przy czym decyzja w tym zakresie będzie podejmowana przez Wnioskodawcę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy z chwilą zaliczenia kaucji na poczet należności za usługi, jeśli następuje to przed wykonaniem usługi, kwota ta podlega opodatkowaniu, w jakim momencie powstaje obowiązek podatkowy i obowiązek rejestracji na kasie rejestrującej.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Zatem nie każde działanie może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
  

• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  
  

Ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje pojęcia zaliczki, zadatku, przedpłaty, raty czy kaucji. Według definicji zawartych w Słowniku Języka Polskiego PWN:

• „zaliczką” jest część należności wypłacana z góry na poczet należności;
  

• „zadatkiem” jest suma pieniędzy dawana przy zawieraniu umowy w celu zapewnienia jej wykonania;
  

• „przedpłatą” jest określona suma pieniędzy wpłacana regularnie, w ustalonych terminach, w celu zapewnienia sobie otrzymania jakiegoś towaru;
  

• „ratą” jest część należności pieniężnej, płatna w oznaczonym terminie;
  

• „kaucją” jest suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania.
  
  
  

Z przytoczonych wyżej definicji: zaliczki, zadatku, przedpłaty i raty wynika, że wiążą się one z przekazaniem kontrahentowi środków pieniężnych do jego dyspozycji. Natomiast cechą charakterystyczną kaucji jest to, że może ona zostać wykorzystana tylko w ściśle określonym przypadku, tj. w razie niedopełnienia zobowiązania. Zabezpieczenie wykonania umowy, poprzez ustanowienie kaucji ma charakter gwarancyjny, zabezpieczający, co oznacza, że jest ona ustanowiona na wypadek, gdyby strona umowy, która złożyła kaucję nie wywiązała się z niej. Wówczas druga strona umowy może zaspokoić się ze złożonej kaucji.

Co do zasady kaucja, nie jest zaliczana na poczet ceny i podlega zwrotowi po zrealizowaniu warunków umowy, zaś kwota ta nie jest w takim przypadku traktowana jako otrzymanie części należności, a zatem nie można uznać jej ani za zaliczkę, ani za zadatek, ani tym bardziej za przedpłatę lub ratę. Z tych względów pobrana kaucja, będąca zabezpieczeniem wykonania umowy, która jest zwracana klientowi, nie jest obrotem w rozumieniu art. 29a ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług i nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Natomiast w sytuacji, gdy wpłacona kaucja zostaje zaliczona, zgodnie z postanowieniami stron, na poczet przyszłej należności za dostawę towarów lub świadczenie usługi, bądź na poczet już wykonanej czynności, stanowi ona obrót, o którym mowa w art. 29a ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem w momencie, w którym kaucja przestaje spełniać swoją funkcję, będzie rodzić obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, stanowiąc odpowiednio część ceny, zaliczki, zadatku raty lub przedpłaty.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w sytuacji, gdy kaucja wpłacona celem zabezpieczenia wykonania usługi wstępu do Parku zostanie zaliczona, na podstawie porozumienia stron, na poczet należności za usługę, wówczas będzie stanowiła całość lub część zapłaty za tę usługę i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Wnioskodawca w swoim stanowisku stwierdza, że w momencie kiedy kaucja traci swój charakter zabezpieczający i staje się zapłatą, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej zaliczenia, albo z chwilą wykonania usługi, jeśli do zaliczenia kaucji doszłoby po jej wykonaniu.

Takie stanowisko podziela również tut. Organu, gdzie w sytuacji, gdy kaucja wpłacona celem zabezpieczenia wykonania usługi zostanie zaliczona, na podstawie porozumienia stron, na poczet należności za tę usługę, wówczas będzie stanowiła całość lub część zapłaty i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W takim wypadku, uwzględniając moment, w którym kaucja przestanie spełniać swoją funkcję, obowiązek podatkowy powstanie – zgodnie z dyspozycją art. 19a ust. 1 ustawy – z chwilą wykonania usługi.

Odnosząc się do kwestii ewidencji wskazanych kwot na kasie fiskalnej, przywołać należy przede wszystkim art. 111 ust. 1 ustawy, gdzie stwierdza się, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. W myśl art. 111 ust. 1a ustawy, do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Z kolei sprzedażą w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, jest odpłatna dostawa towarów odpłatne świadczenie usług, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z przepisu tego wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Należy jednak zauważyć, że opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług nie jest kryterium determinującym powstanie obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego, określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363). W rozdziale 2 tego rozporządzenia, regulującym sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących, w przepisie § 3 ust. 2 wskazano, że otrzymanie przed dokonaniem sprzedaży całości lub części należności (zapłaty) podlega ewidencjonowaniu z chwilą jej otrzymania.

Jak już wcześniej wskazano, otrzymywane przez Wnioskodawcę kaucje, w momencie zaliczenia ich na poczet usługi wstępu, będą stanowiły usługę wstępu do Parku rozrywki. Tym samym, skoro nastąpi sprzedaż na rzecz osób fizycznych (klientów Parku), Wnioskodawca jest zobowiązany do zaewidencjonowana ww. wpłat przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Zatem, w powyższej sytuacji Wnioskodawca będzie zobowiązany do rejestrowania sprzedaży swoich usług za pomocą kasy rejestrującej dopiero w momencie zaliczenia kaucji na poczet należności za usługę.

Podsumowując, z chwilą zaliczenia kaucji na poczet należności za usługi wstępu, kwota ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT a obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, natomiast obowiązek rejestracji na kasie rejestrującej powstaje w momencie zaliczenia kaucji na poczet usługi.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy we wskazanym zakresie należy uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do pozostałych pytań sformułowanych we wniosku, tut. Organ informuje, że wydane zostały w tym zakresie odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.