Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.118.2018.6.MH
z 15 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2018 r. (data wpływu 27 lutego 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2018 r. (data wpływu 30 kwietnia 2018 r.) oraz pismem z dnia 25 maja 2018 r. (data wpływu 30 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 i art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 12 kwietnia 2018 r., nr 0113-KDIPT3.4011.118.2018.1.MH i nr 0113-KDIPT1-3.4012.169.2018.1.OS na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz w zakresie podatku od towarów i usług w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 12 kwietnia 2018 r. (data doręczenia 18 kwietnia 2018 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 23 kwietnia 2018 r. (data wpływu 30 kwietnia 2018 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 25 kwietnia 2018 r.

Następnie pismem z dnia 15 maja 2018 r., nr 0113-KDIPT3.4011.118.2018.4.MH, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, ponownie wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Ww. wezwanie wysłano w dniu 15 maja 2018 r. (data doręczenia 22 maja 2018 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 25 maja 2018 r. (data wpływu 30 maja 2018 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 25 maja 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości położonej w …, stanowiącej działkę nr 2456/442 o pow. 7 855 m², dla której Sąd Rejonowy w … prowadzi księgę wieczystą nr …, zabudowaną budynkiem warsztatu samochodowo-ślusarskiego o pow. zabudowy 336 m² oraz czterema wiatami konstrukcji stalowej o pow. zabudowy 836,44 m². Nieruchomość tą Wnioskodawca otrzymał na podstawie notarialnej umowy darowizny z dnia 5 października 1992 r., Rep. A nr … od swoich rodziców, będąc wówczas kawalerem. Nieruchomość ta w dacie darowizny nie była zabudowana.

W dniu 28 grudnia 1992 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński z ... Żona prowadziła na przedmiotowej nieruchomości, na podstawie ustnej umowy użyczenia, działalność gospodarczą, w ramach której w latach 1995-2000 zabudowała nieruchomość ww. budynkami, a w roku 2002 ww. wiatami. Działalność gospodarcza prowadzona przez żonę obejmowała produkcję metalowych elementów stolarski budowlanej, konserwację i naprawę pojazdów mechanicznych, naprawy mechaniczne. Żona Wnioskodawcy była podatnikiem podatku VAT. W małżeństwie obowiązywał ustrój wspólnoty majątkowej. Nakłady na budowę ww. budynku i wiat zostały poniesione z majątku wspólnego.

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą od 1998 r. do nadal, w tym w okresie od 1998 r. do 2009 r. również na terenie przedmiotowej nieruchomości. Budynek i budowle nigdy nie stanowiły Jego środków trwałych i nie były i nie są ujęte w Jego ewidencji środków trwałych. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy w tym okresie obejmowała produkcję pozostałych artykułów spożywczych, produkcję konstrukcji metalowych, realizację projektów budowlanych. Wnioskodawca prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów, a obecnie ewidencję przychodów (dla potrzeb zryczałtowanego podatku dochodowego).

Na podstawie prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego Wydział II Cywilny Ośrodek Zamiejscowy w … z dnia 24 maja 2011 r., sygn. akt …, małżeństwo Wnioskodawcy oraz Jego żony zostało rozwiązane przez rozwód. Była żona zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej na tej nieruchomości, wyżej wymienione budynki (nakłady poniesione na ich wybudowanie) przejęła na cele prywatne (osobiste) w dniu 1 grudnia 2012 r. na podstawie wewnętrznej faktury VAT nr 1/12/2012. Czynność ta była zwolniona z podatku od towarów i usług.

Podział majątku wspólnego został przeprowadzony umową o częściowy podział majątku wspólnego z dnia 20 grudnia 2012 r., akt notarialny Rep. A nr …, według której nakłady poczynione na przedmiotowej nieruchomości na wybudowanie budynku warsztatu samochodowo-ślusarskiego oraz czterech wiat Wnioskodawca nabył na wyłączną własność.

Na terenie tej nieruchomości Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Przedmiotowych budynków i wiat nie zalicza do środków trwałych i traktuje je jako majątek osobisty niezwiązany z działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i jest z tego tytułu podatnikiem podatku dochodowego na zasadach art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz podatku VAT. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Przedmiotową nieruchomość wynajmuje innym osobom jako majątek osobisty niewchodzący w skład prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Przychody z najmu opodatkowuje zryczałtowanym podatkiem dochodowym na zasadzie art. 6 ust. 1b ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (8,5%) oraz podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nie ponosił nakładów na remont czy modernizację przedmiotowego budynku i wiat.

Obecnie, Wnioskodawca zamierza w 2018 r. sprzedać osobie trzeciej całą przedmiotową nieruchomość. Jest i w dacie sprzedaży będzie jedynym właścicielem tej nieruchomości. Wnioskodawca uważa, że sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ upłynęło 5 lat od nabycia nieruchomości. Czynność ta nie będzie również podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż sprzedawana nieruchomość stanowi majątek osobisty niezwiązany z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ponadto od pierwszego zasiedlenia minęło już ponad 2 lata.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 23 kwietnia 2018 r., Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowa nieruchomość (działka gruntu nr 2456/442) była wykorzystywana na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę w latach 1995-1997, jednak nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Obiekty znajdujące się na przedmiotowej działce stanowią budynki w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332), czyli stanowią obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundament i dach. Budynek oraz wiaty znajdujące się na działce będącej przedmiotem sprzedaży są trwale związane z gruntem. Umowa użyczenia zawarta pomiędzy Wnioskodawcą, a Jego małżonką została zawarta na okres 4 lat (były to lata 1998-2002). Wnioskodawca wynajmuje przedmiotową nieruchomość od dnia 26 października 2012 r. Odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpi w ramach wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 5 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 25 maja 2018 r., Wnioskodawca ostatecznie doprecyzował opis zdarzenia przyszłego i wskazał, że przedmiotowa nieruchomość (działka gruntu nr 2456/442) była wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej od dnia 9 kwietnia 1998 r. (data rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej) aż do 2010 r. Wówczas adres, pod którym znajduje się przedmiotowa nieruchomość był jednocześnie głównym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Od dnia 1 października 2010 r., siedziba firmy została przeniesiona pod adres: … - dokonano zmiany we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej i na nieruchomości przy ul. … w … . Od tej daty Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej. Zakończenie prowadzenia działalności gospodarczej, do której była wykorzystywana przedmiotowa działka gruntu 2456/442 nastąpiło z dniem 30 września 2010 r. W przedmiotowej nieruchomości znajdowało się biuro, które Wnioskodawca wykorzystywał w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą - pomieszczenie mieszczące się w budynku służyło więc jako pomieszczenie administracyjno-biurowe, w którym były przechowywane dokumenty firmy. Przedmiotowy budynek warsztatu samochodowo-ślusarskiego oraz cztery wiaty nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, z wyjątkiem biura, co wskazano powyżej. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta do majątku osobistego Wnioskodawcy z dniem 5 października 1992 r., na podstawie umowy darowizny od rodziców. Natomiast nakłady budowlane na przedmiotowej nieruchomości poczynione w trakcie trwania związku małżeńskiego z … zostały przejęte do majątku osobistego Wnioskodawcy w dacie zawarcia umowy o częściowy podział majątku, tj. 20 grudnia 2012 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż nieruchomości będzie zwolniona z podatku dochodowego z uwagi na upływ 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie?
2. Czy w zakresie opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego - sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca będzie działał jako podatnik od towarów i usług i wobec tego, czy sprzedaż będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w związku z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT?
3. Gdyby nawet uznać, że w przypadku sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług - to czy czynność sprzedaży będzie zwolniona z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w odniesieniu do pytania nr 2 i nr 3 w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Według tego przepisu źródłem przychodu jest z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Ponieważ nabycie przez Wnioskodawcę własności nieruchomości w drodze darowizny nastąpiło w dniu 5 października 1992 r., czyli upłynął od tego czasu okres dłuższy niż 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości - przychód uzyskany ze sprzedaży nie będzie stanowił źródła opodatkowania podatkiem dochodowym. Sprzedaż nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, gdyż nieruchomość ta nie stanowiła nigdy składników majątkowych związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością. Wynajmowanie przez Wnioskodawcę tej nieruchomości odbywa się jako najem majątku osobistego niezwiązanego z działalnością gospodarczą. Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma znaczenia fakt, że poprzednio, tj. do 2012 r. na przedmiotowej nieruchomości działalność prowadziła była żona Wnioskodawcy oraz że nakłady na wybudowanie budynku i wiat były poniesione w ramach prowadzonej przez nią działalności oraz nie ma znaczenia także podział majątku wspólnego, w wyniku którego całość nakładów budowlanych na tej nieruchomości stała się własnością Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak stosownie do art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
  

• nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.
  
  

W przypadku zatem, gdy co najmniej jedna z ww. przesłanek nie zostanie spełniona, wówczas przychód ze sprzedaży nieruchomości podlega zaliczeniu do odrębnego źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r. - przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

-wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Przy czym, do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W konsekwencji odpłatne zbycie wykorzystywanego w działalności gospodarczej składnika majątku (z wyłączeniem nieruchomości mieszkalnych) nawet jeśli nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, będzie skutkować powstaniem przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

O tym jaki składnik majątku może stanowić środek trwały albo wartość niematerialną i prawną decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym nie wszystkie wymienione w nich rodzaje składników majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22a ust. 2 ww. ustawy: amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”,
2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
3. składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników – jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający – zwane także środkami trwałymi;
4. tabor transportu morskiego w budowie (PKWiU 30.11).
   
   

Amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,
3. dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
4. wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1,
5. składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność

-zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi (art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle powyższego stwierdzić należy, że regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r., objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził tych składników do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Wskazać również należy, że przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie ma przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania.

Z powyższego wynika, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ani też dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza, że część środków trwałych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej). Wynika z nich również, że grunty oraz wybudowane na nich budynki stanowią odrębne środki trwałe.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości stanowiącej działkę nr 2456/442 o pow. 7 855 m², zabudowaną budynkiem warsztatu samochodowo-ślusarskiego o pow. zabudowy 336 m² oraz czterema wiatami konstrukcji stalowej o pow. zabudowy 836,44 m². Nieruchomość tą Wnioskodawca otrzymał w na podstawie notarialnej umowy darowizny z dnia 5 października 1992 r. od swoich rodziców, będąc wówczas kawalerem. Nieruchomość ta w dacie darowizny nie była zabudowana. W dniu 28 grudnia 1992 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński. Żona Wnioskodawcy prowadziła na przedmiotowej nieruchomości, na podstawie ustnej umowy użyczenia zawartej na okres 4 lat (były to lata 1998-2002), działalność gospodarczą, w ramach której w latach 1995-2000 zabudowała nieruchomość ww. budynkami, a w roku 2002 ww. wiatami. Budynek oraz wiaty znajdujące się na działce będącej przedmiotem sprzedaży są trwale związane z gruntem.

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą od 1998 r. do nadal. Przedmiotowa nieruchomość (działka gruntu nr 2456/442) była wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej od dnia 9 kwietnia 1998 r. (data rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej) aż do 2010 r. Wówczas adres, pod którym znajduje się przedmiotowa nieruchomość był jednocześnie głównym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Od dnia 1 października 2010 r., siedziba firmy została przeniesiona pod inny adres - dokonano zmiany we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej. Zakończenie prowadzenia działalności gospodarczej, do której była wykorzystywana przedmiotowa działka gruntu 2456/442 nastąpiło z dniem 30 września 2010 r. W przedmiotowej nieruchomości znajdowało się biuro, które Wnioskodawca wykorzystywał w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą - pomieszczenie mieszczące się w budynku służyło więc jako pomieszczenie administracyjno-biurowe, w którym były przechowywane dokumenty firmy. Przedmiotowy budynek warsztatu samochodowo-ślusarskiego oraz cztery wiaty nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, z wyjątkiem biura. Działka gruntu nr 2456/442 była wykorzystywana na potrzeby działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, jednak nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy w tym okresie obejmowała produkcję pozostałych artykułów spożywczych, produkcję konstrukcji metalowych, realizację projektów budowlanych. Wnioskodawca prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów, a obecnie ewidencję przychodów (dla potrzeb zryczałtowanego podatku dochodowego).

Obecnie na terenie tej nieruchomości Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Przedmiotowych budynków i wiat nie zalicza do środków trwałych i traktuje je jako majątek osobisty niezwiązany z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i jest z tego tytułu podatnikiem podatku dochodowego na zasadach art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz podatku VAT. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Od dnia 26 października 2012 r., przedmiotową nieruchomość wynajmuje innym osobom jako majątek osobisty niewchodzący w skład prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Przychody z najmu opodatkowuje zryczałtowanym podatkiem dochodowym na zasadzie art. 6 ust. 1b ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (8,5%) oraz podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nie ponosił nakładów na remont czy modernizację przedmiotowego budynku i wiat.

Wnioskodawca zamierza w 2018 r. sprzedać osobie trzeciej całą przedmiotową nieruchomość. Jest i w dacie sprzedaży będzie jedynym właścicielem tej nieruchomości.

Zatem należy stwierdzić, że skoro wskazany w opisie sprawy grunt był wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej (i spełniał warunki do zakwalifikowania go do środków trwałych podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych) to – zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychód z jego odpłatnego zbycia będzie stanowił przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Na powyższe nie ma wpływu fakt, że ww. grunt nie został ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak, między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U z 2018 r., poz. 1025), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale związane z gruntem lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Stosownie natomiast do art. 48 Kodeksu cywilnego – budynki i inne urządzenia trwale związane z gruntem stanowią, co do zasady części składowe gruntu i na mocy art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego nie mogą być odrębnym przedmiotem własności.

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym. Tak więc, biorąc pod uwagę konstrukcję ww. przepisu stwierdzić należy, że budynek trwale związany z nieruchomością gruntową stanowi jej część składową co oznacza, że właścicielem zarówno gruntu, jak i budynku wzniesionego na tym gruncie, jest zawsze właściciel nieruchomości gruntowej, na której budynek ten został wybudowany. Zatem, jeśli najemca poniósł nakłady na nieruchomość, której był jedynie posiadaczem, stają się one własnością właściciela gruntu.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, że przychód uzyskany przez Wnioskodawcę w 2018 r. z odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości, tj. zabudowanej działki gruntu nr 2456/442, nabytej przez Wnioskodawcę w 1992 r. i wykorzystywanej w prowadzonej działalności gospodarczej w latach 1998-2010, nie będzie stanowił dla Niego źródła przychodu, o jakim mowa w art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nieruchomość ta przed planowanym zbyciem została skutecznie wycofana z działalności gospodarczej (zakończenie prowadzenia działalności gospodarczej, do której była wykorzystywana przedmiotowa działka nastąpiło z dniem 30 września 2010 r.), a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności i dniem jego odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat. Zatem, przychód z odpłatnego zbycia wycofanej z działalności gospodarczej nieruchomości o charakterze niemieszkalnym wraz z gruntem nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W związku z powyższym z uwagi na to, że zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie zastosowanie mieć będzie przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że sprzedaż nieruchomości nie będzie skutkowała powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu ww. podatkiem, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.