Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.224.2018.2.JN
z 18 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2018 r. (data wpływu 10 kwietnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 czerwca 2018 r. (data wpływu 13 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania dla wykonywanych przez Wnioskodawcę usług przy linii montażu silników samochodowych art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania dla wykonywanych przez Wnioskodawcę usług przy linii montażu silników samochodowych art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 czerwca 2018 r. (data wpływu 13 czerwca 2018 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz stanowisko własne.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest właścicielem firmy (…). Wnioskodawca zajmuje się usługami w zakresie budownictwa, konstrukcji budowlanych.

Otrzymał on zlecenie od firmy „A” będącej czynnym płatnikiem VAT, na wykonanie prac przy linii montażu silników samochodowych, obejmujące w szczególności:

• ogólne prace przy linii montażu silników polegające na montażu konstrukcji stalowych, montażu kratek, montażu barierek na biegach schodowych;
• prace spawalnicze – przeróbkę nieprawidłowych konstrukcji stalowych, barierek, podestów;
• montaż konstrukcji stalowej linii końcowej kontroli jakości;
• montaż konstrukcji podwieszanej podsuwnicę;
• rozładunek konstrukcji stalowych do wykonania wymienionych usług.
  
  

Celem wykonania zlecenia Wnioskodawca wysłał do pracy 5 osób, pracowników swojej firmy. Usługi były wykonane w budowanej hali fabrycznej do produkcji samochodów, na Słowacji. Zlecenie Wnioskodawca wykonywał dla firmy polskiej „A”, która jest wykonawcą głównego zlecenia.

Po wykonaniu zleconych usług Wnioskodawca wystawił fakturę z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia, ponieważ, jego zdaniem, zakres wykonywanych usług zawarty jest w załączniku nr 14 do ustawy o VAT, a „A” jest czynnym płatnikiem VAT.

Zakres wykonanych robót Wnioskodawca zakwalifikował do PKWiU: 43.99.90.0 „Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych”.

Zakres wykonanych robót (prac) był różnorodny, poczynając od rozładunków konstrukcji montowanych, przygotowanie i montaż, usunięcie uprzednio popełnionych błędów i usterek w zakresie montażu. Całość prac dotyczyła kompleksu prac przy montażu konstrukcji linii produkcyjnej silników.

Wynagrodzenie za wykonane usługi, trudne do oszacowania na wstępie zlecenia, ustalono na 12 euro za godzinę pracy pracownika. Nie sporządzono pisemnej umowy na wykonanie tych usług, ponieważ wszystko działo się szybko, do prac należało przystąpić jak najszybciej, i jak mówił prezes firmy „A”, nagliły go terminy.

Prezes firmy „A” uważa, że Wnioskodawca nie był podwykonawcą usług, a jedynie dostarczył pracowników do wykonania zleconych usług. Prezes neguje wystawioną fakturę z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia. Uważa, że faktura powinna być wystawiona z naliczeniem VAT 23%.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że wykonane prace polegały na wykonaniu następującego zakresu robót:

1. Prace przy linii montażu silników (lub części silników), które obejmowały:
   • montaż i przerabianie konstrukcji stalowych (wliczając prace spawalnicze) brakujących podestów komunikacyjnych, barierek i schodów;
   • malowanie poprawkowe konstrukcji i barierek;
   • montaż elementów konstrukcji stalowych linii;
   • uzupełnienie brakujących lub błędnych śrub konstrukcji;
   • oznaczanie dokręcanych śrub.
2. Montaż konstrukcji stalowej linii końcowej kontroli, jakości.
3. Montaż konstrukcji stalowej podwieszanej podsuwnicę, w tym prace spawalnicze wynikające z błędnie uprzednio wykonanej konstrukcji.
4. Rozładunek transportu związanego z materiałami niezbędnymi do wykonania wymienionych prac.
   
   

Linia montażowa silników, czy ich części, czy też innych elementów jest przytwierdzona do podłoża: jest zawieszona na belkach nośnych konstrukcji stalowych hali i absolutnie nie można jej w łatwy ani prosty sposób zdemontować ani przenieść. Jest to konstrukcja trwała, jednolita.

Linia montażowa nie może być przeniesiona bez zniszczenia budynku (hali montażowej) lub jego zmiany, bądź bez zniszczenia lub zmiany samej linii.

Wykonana linia montażowa jest konstrukcją trwałą i składa się na jednolitą całość.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, nie jest podatnikiem, o którym mowa w art. 113 ust. 1 bądź 9 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo wystawiając fakturę za wykonane prace z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia, traktując wykonane usługi za świadczenie usług budowlanych jako pośrednik, a tym samym stosując przepisy wskazane w załączniku nr 14 do ustawy o VAT, art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, w przypadku usług budowlanych z załącznika nr 14 procedurę odwrotnego obciążenia stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi, jako podwykonawca.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi wykonywane przez niego a opisane wyżej mieszczą się w ramach robót wymienionych w poz. 45 i 48 załącznika nr 14 ustawy o VAT oraz spełniają pozostałe przesłanki podane w art. 17 ust. 1 pkt 8 i ust. 1h ustawy o VAT, dlatego też podlegają procedurze odwrotnego obciążenia (PKWiU 43.99.50.0 i PKWiU 43.99.90.0).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgonie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

W przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca (art. 17 ust. 1h ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Zajmuje się usługami w zakresie budownictwa, konstrukcji budowlanych. Wnioskodawca otrzymał zlecenie od firmy „A” (wykonawcy głównego zlecenia), będącej czynnym płatnikiem VAT, na wykonanie prac przy linii montażu silników samochodowych w budowanej hali fabrycznej do produkcji samochodów … na Słowacji. Nie sporządzono pisemnej umowy na wykonanie tych usług. Celem wykonania zlecenia Wnioskodawca wysłał do pracy 5 osób, pracowników swojej firmy. Wynagrodzenie za wykonane usługi ustalono na 12 euro za godzinę pracy pracownika.

Wnioskodawca zakres wykonanych robót zakwalifikował do PKWiU: 43.99.90.0 „Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych”.

Wykonane prace polegały na wykonaniu następującego zakresu robót:

1. Prace przy linii montażu silników (lub części silników), które obejmowały:
   • montaż i przerabianie konstrukcji stalowych (wliczając prace spawalnicze) brakujących podestów komunikacyjnych, barierek i schodów;
   • malowanie poprawkowe konstrukcji i barierek;
   • montaż elementów konstrukcji stalowych linii;
   • uzupełnienie brakujących lub błędnych śrub konstrukcji;
   • oznaczanie dokręcanych śrub.
2. Montaż konstrukcji stalowej linii końcowej kontroli, jakości.
3. Montaż konstrukcji stalowej podwieszanej podsuwnicę, w tym prace spawalnicze wynikające z błędnie uprzednio wykonanej konstrukcji.
4. Rozładunek transportu związanego z materiałami niezbędnymi do wykonania wymienionych prac.
   
   

W pierwszej kolejności należy wskazać, że skoro wykonywane przez Wnioskodawcę czynności są zakwalifikowane do PKWiU 43.99.90.0, to świadczył on roboty budowlane.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy – na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jednakże w odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy dotyczące podatku od towarów i usług wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia. Jedną z takich kategorii są usługi związane z nieruchomościami.

I tak, zgodnie z art. 28e ustawy – miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Stosownie do art. 3 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do miejsca świadczenia usług (Dz. Urz. UE L 284 z 26.11.2013 str. 1) – (...) Art. 13b, 31a i 31b rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 282/2011, wprowadzone niniejszym rozporządzeniem, stosuje się od dnia 1 stycznia 2017 r. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Zgodnie z art. 13b rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 – do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za „nieruchomość” uznaje się:

1. każdą określoną część ziemi, na jej powierzchni lub pod jej powierzchnią, która może stać się przedmiotem własności i posiadania;
2. każdy budynek lub każdą konstrukcję przytwierdzone do gruntu lub w nim osadzone powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść;
3. każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy;
4. każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji.
   
   

W myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia 282/2011 – usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

1. gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;
2. gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.
   
   

Jak stanowi art. 31a ust. 2 lit. m rozporządzenia 282/2011 – ustęp 1 obejmuje w szczególności instalację lub montaż maszyn lub sprzętu, które po zainstalowaniu lub zamontowaniu są uznane za nieruchomość.

Natomiast w myśl art. 31a ust. 3 lit. f rozporządzenia 282/2011 – ustęp 1 nie ma zastosowania do instalacji lub montażu maszyn lub sprzętu, utrzymania i naprawy oraz kontroli maszyn lub sprzętu, jak również nadzoru nad maszynami lub sprzętem, które nie są lub nie stają się częścią nieruchomości.

Jak wskazał Wnioskodawca, linia montażowa silników, czy ich części, czy też innych elementów jest przytwierdzona do podłoża: jest zawieszona na belkach nośnych konstrukcji stalowych hali i absolutnie nie można jej w łatwy ani prosty sposób zdemontować ani przenieść. Jest to konstrukcja trwała, jednolita. Linia montażowa nie może być przeniesiona bez zniszczenia budynku (hali montażowej) lub jego zmiany, bądź bez zniszczenia lub zmiany samej linii. Wykonana linia montażowa jest konstrukcją trwałą i składa się na jednolitą całość.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że świadczone usługi przy linii montażu silników samochodowych, której nie można w łatwy ani prosty sposób zdemontować ani przenieść bez zniszczenia budynku (hali montażowej) lub jego zmiany bądź bez zniszczenia lub zmiany samej linii, mają charakter usług związanych z nieruchomościami. Tym samym miejsce ich świadczenia (opodatkowania) ustalane jest na podstawie art. 28e ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami jest miejsce położenia tych nieruchomości. Oznacza to, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę w hali fabrycznej do produkcji samochodów znajdującej się na terytorium Słowacji, nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 bądź 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy dotyczy tylko usług, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju – których miejscem świadczenia, określonym zgodnie z art. 28a do 28o ustawy jest terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie, wykonywane przez Wnioskodawcę usługi nie podlegały opodatkowaniu na terytorium kraju – miejscem ich świadczenia (opodatkowania) było terytorium Słowacji.

W konsekwencji, art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy nie miał zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Zatem Wnioskodawca postąpił nieprawidłowo wystawiając fakturę za wykonane prace przy linii montażu silników samochodowych w Słowacji, stosując art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejszą interpretację wydano na podstawie dokonanej przez Wnioskodawcę kwalifikacji wykonywanych usług, jako usług budowlanych. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy – w szczególności błędnej kwalifikacji wykonywanych usług – udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy, tj. zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy dla świadczonych przez niego usług.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.