Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.275.2018.1.IG
z 26 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2018 r. (data wpływu 26 kwietnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki 0% dla eksportu towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki 0% dla eksportu towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Grupa Kapitałowa jest jednym z czołowych producentów, wydawców i dystrybutorów gier wideo na komputery osobiste oraz konsole. W ramach Grupy, (dalej jako „Spółka" lub „Wnioskodawca") zajmuje się produkcją gier wideo opartych na własnych markach oraz, jednocześnie, jest globalnym wydawcą wyprodukowanych gier, które przeznaczone są do dalszej sprzedaży. Spółka posiada status czynnego podatnika podatku od towarów i usług.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje dostaw towarów na rzecz kontrahentów spoza Unii Europejskiej. W wyniku przedmiotowych dostaw towary są transportowane poza terytorium Unii Europejskiej.

Spółka dokonała dostawy towarów na rzecz kontrahenta S posiadającego siedzibę na terytorium Federacji Rosyjskiej (dalej jako: „Kontrahent rosyjski"). Dostawa towarów dokonana została na warunkach Incoterms 2010 - EXW, tj. towar został dostarczony do Kontrahenta rosyjskiego w chwili pozostawienia towaru do dyspozycji w uzgodnionym punkcie. Wnioskodawca nie był zobowiązany do zapewnienia odprawy celnej eksportowej, jak również nie ponosił kosztów ani ryzyka załadunku towaru. Zaznaczyć tu także należy, że miejscem dokonania dostawy towarów było terytorium Polski. Kontrahent rosyjski był natomiast zobowiązany do wywiezienia towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Kontrahent rosyjski w momencie dokonania dostawy przewiózł towary na terytorium Niemiec, a następnie z terytorium Niemiec przetransportował te towary na terytorium Federacji Rosyjskiej.

Wnioskodawca dysponuje przekazanym przez Kontrahenta rosyjskiego skanem dokumentu EX-1 ze znakiem wodnym „Ausgangs-vermerk" wystawionego przez niemiecką agencję celną z nadanym numerem MRN. Na podstawie tego dokumentu można stwierdzić, iż przedmiotem odprawy celnej jest towar uprzednio wywieziony z terytorium Polski, gdzie sprzedawcą był Wnioskodawca, a odbiorcą podmiot spoza terytorium Unii Europejskiej, natomiast miejscem docelowym transportu towarów było terytorium Federacji Rosyjskiej. Dodatkowo na dokumencie znajdują się takie informacje jak:

• Dane nadawcy,
  

• Dane odbiorcy,
  

• Dane zgłaszającego towary do odprawy celnej,
  

• Tożsamość środka transportu - w dokumencie oznaczona jako nieznany,
  

• Tożsamość towarów będących przedmiotem zgłoszenia,
  

• Nazwę i adres urzędu celnego, który wydał dokument,
  

• Datę wydania dokumentu.
  
  
  

Spółka zwróciła się do Kontrahenta rosyjskiego o przesłanie dokumentu IE-599, w odpowiedzi uzyskała informację, że dokument EX-1 „Ausgang-vermerk" jest jedynym dokumentem jakim Kontrahent rosyjski dysponuje. Kontrahent rosyjski złożył Wnioskodawcy wyjaśnienia, iż przedmiotowy EX-1 stanowi dokument celny potwierdzający wywóz towarów poza Unię Europejską zgodnie z § 9 ust. 1 i § 10 ust. 1 niemieckiej ustawy o VAT (Umsatzsteuer-Durchfuhrungsverordnung). Kontrahent rosyjski wskazał Wnioskodawcy, że znak wodny „Ausgangs-vermerk" jest znakiem nadawanym przez niemieckie organy celne w celu potwierdzenia wywiezienia towaru poza terytorium UE.

Dodatkowo zaznaczenia wymaga fakt, iż Spółka może zweryfikować wywiezienie towaru poza granice Unii Europejskiej przy wykorzystaniu wyszukiwarki na stronie http://ec.europa.eu. w zakładce „Śledzenie MRN - Wywóz (tylko dla przebiegu międzynarodowych operacji tranzytowych)".

Zważywszy na powyższe Spółka powzięła wątpliwość, czy posiadany dokument EX-1 „Ausgangs-vermerk" uprawnia Spółkę do zastosowania stawki 0% VAT dla eksportu towarów.

Spółka nie wyklucza, że powyższe zdarzenie będzie występować w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym dotyczącym sprzedaży towarów na rzecz Kontrahenta rosyjskiego, Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% VAT dla eksportu towarów na podstawie posiadanych dokumentów potwierdzających wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, w świetle powyżej opisanego stanu faktycznego, posiadany dokument EX-1 „Ausgangs-vermerk" uprawnia Spółkę do zastosowania stawki 0% VAT dla eksportu towarów, z uwagi na to, że dokument potwierdza wywiezienie towarów poza granice Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, dalej jako „ustawa o VAT"), pod pojęciem eksportu towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
   
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych
   

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy o VAT).

Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

W myśl art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Dokumentem, o którym mowa w ust. 6, zgodnie z art. 41 ust. 6a ustawy, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez urząd celny.
   
   

Zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy o VAT, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu (art. 41 ust. 8 ustawy).

Na podstawie ust. 11 analizowanego artykułu, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Zatem, warunkiem zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla eksportu towarów jest posiadanie dokumentów, spełniających warunki określone w przepisach celnych, które jednoznacznie potwierdzają wywóz towarów poza granicę Unii Europejskiej. Dla prawidłowego udokumentowania eksportu, podatnik powinien przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiadać dokument, w którym właściwy organ celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu tego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Tym samym, podatnik powinien posiadać w swojej dokumentacji wiarygodny dowód, potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że posiada dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, tj. wystawiony przez niemiecki organ celny papierowy dokument EX-1 „Ausgangs-vermerk" (z nadanym numerem MRN), z którego wynika, że przedmiotem odprawy celnej jest towar uprzednio wywieziony z terytorium Polski. Dokument taki zdaniem Spółki należy uznać za wiarygodny dowód, potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Dodatkowo dokument ten potwierdza także tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy. Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że jest w stanie zweryfikować wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej także przy wykorzystaniu wyszukiwarki na stronie http://ec.europa.eu. gdzie po wprowadzeniu numeru MRN, wyświetla się komunikat, iż towar opuścił strefę celną Unii Europejskiej.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie dostawy towarów opisane w zdarzeniu przyszłym stanowią eksport towarów, do którego ma zastosowanie stawka podatku od towarów i usług w wysokości 0%. Spółka uważa także, że w analogicznych sytuacjach w przyszłości także będzie posiadać prawo do zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy – przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Przez terytorium kraju – stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Natomiast przez terytorium państwa trzeciego – w myśl art. 2 pkt 5 ustawy – rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem – miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Jak stanowi art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%. Jednocześnie, zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, ww. stawkę stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Stosownie do art. 41 ust. 6a ustawy, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.
   
   

Ponadto, na podstawie art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zajmuje się produkcją gier wideo opartych na własnych markach oraz, jednocześnie, jest globalnym wydawcą wyprodukowanych gier, które przeznaczone są do dalszej sprzedaży. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje dostaw towarów na rzecz kontrahentów spoza Unii Europejskiej. W wyniku przedmiotowych dostaw towary są transportowane poza terytorium Unii Europejskiej.

Spółka dokonała dostawy towarów na rzecz kontrahenta posiadającego siedzibę na terytorium Federacji Rosyjskiej. Dostawa towarów dokonana została na warunkach Incoterms 2010 - EXW, tj. towar został dostarczony do Kontrahenta rosyjskiego w chwili pozostawienia towaru do dyspozycji w uzgodnionym punkcie. Wnioskodawca nie był zobowiązany do zapewnienia odprawy celnej eksportowej, jak również nie ponosił kosztów ani ryzyka załadunku towaru. Miejscem dokonania dostawy towarów było terytorium Polski. Kontrahent rosyjski był natomiast zobowiązany do wywiezienia towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Kontrahent rosyjski w momencie dokonania dostawy przewiózł towary na terytorium Niemiec, a następnie z terytorium Niemiec przetransportował te towary na terytorium Federacji Rosyjskiej. Wnioskodawca dysponuje przekazanym przez Kontrahenta rosyjskiego skanem dokumentu EX-1 ze znakiem wodnym „Ausgangs-vermerk" wystawionego przez niemiecką agencję celną z nadanym numerem MRN. Na podstawie tego dokumentu można stwierdzić, iż przedmiotem odprawy celnej jest towar uprzednio wywieziony z terytorium Polski, gdzie sprzedawcą był Wnioskodawca, a odbiorcą podmiot spoza terytorium Unii Europejskiej, natomiast miejscem docelowym transportu towarów było terytorium Federacji Rosyjskiej. Dodatkowo na dokumencie znajdują się takie informacje jak:

• Dane nadawcy,
  

• Dane odbiorcy,
  

• Dane zgłaszającego towary do odprawy celnej,
  

• Tożsamość środka transportu - w dokumencie oznaczona jako nieznany,
  

• Tożsamość towarów będących przedmiotem zgłoszenia,
  

• Nazwę i adres urzędu celnego, który wydał dokument,
  

• Datę wydania dokumentu.
  
  
  

Spółka zwróciła się do Kontrahenta rosyjskiego o przesłanie dokumentu IE-599, w odpowiedzi uzyskała informację, że dokument EX-1 „Ausgang-vermerk" jest jedynym dokumentem jakim Kontrahent rosyjski dysponuje. Kontrahent rosyjski złożył Wnioskodawcy wyjaśnienia, iż przedmiotowy EX-1 stanowi dokument celny potwierdzający wywóz towarów poza Unię Europejską zgodnie z § 9 ust. 1 i § 10 ust. 1 niemieckiej ustawy o VAT (Umsatzsteuer-Durchfuhrungsverordnung). Kontrahent rosyjski wskazał Wnioskodawcy, że znak wodny „Ausgangs-vermerk" jest znakiem nadawanym przez niemieckie organy celne w celu potwierdzenia wywiezienia towaru poza terytorium UE.

Spółka nie wyklucza, że powyższe zdarzenie będzie występować w przyszłości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym ma prawo do zastosowania stawki 0% VAT dla eksportu towarów na podstawie posiadanych dokumentów potwierdzających wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Biorąc powyższe uregulowania prawne pod uwagę należy stwierdzić, że w przypadku eksportu towarów warunkiem zastosowania preferencyjnej 0% stawki podatku VAT jest posiadanie stosownych dokumentów, które jednoznacznie potwierdzają wywóz towarów poza granicę Unii Europejskiej.

Wnioskodawca wskazał, że dysponuje przekazanym przez Kontrahenta rosyjskiego skanem dokumentu EX-1 ze znakiem wodnym „Ausgangs-vermerk" wystawionego przez niemiecką agencję celną z nadanym numerem MRN. Jak podniósł Wnioskodawca na podstawie tego dokumentu można stwierdzić, iż przedmiotem odprawy celnej jest towar uprzednio wywieziony z terytorium Polski, gdzie sprzedawcą był Wnioskodawca, a odbiorcą podmiot spoza terytorium Unii Europejskiej, natomiast miejscem docelowym transportu towarów było terytorium Federacji Rosyjskiej. Dodatkowo na dokumencie znajdują się takie informacje jak dane nadawcy, dane odbiorcy, dane zgłaszającego towary do odprawy celnej, tożsamość środka transportu - w dokumencie oznaczona jako nieznany, tożsamość towarów będących przedmiotem zgłoszenia, nazwa i adres urzędu celnego, który wydał dokument, data wydania dokumentu. Przy tym Kontrahent rosyjski wskazał, że dokument EX-1 „Ausgang-vermerk" jest jedynym dokumentem jakim Kontrahent rosyjski dysponuje. Kontrahent rosyjski złożył Wnioskodawcy wyjaśnienia, iż przedmiotowy EX-1 stanowi dokument celny potwierdzający wywóz towarów poza Unię Europejską zgodnie z § 9 ust. 1 i § 10 ust. 1 niemieckiej ustawy o VAT (Umsatzsteuer-Durchfuhrungsverordnung) natomiast znak wodny „Ausgangs-vermerk" jest znakiem nadawanym przez niemieckie organy celne w celu potwierdzenia wywiezienia towaru poza terytorium UE.

Zatem należy stwierdzić, że na podstawie posiadanego dokumentu Wnioskodawca jest/będzie uprawniony do transakcji stanowiącej eksport towarów 0% stawki podatku VAT, o której mowa w art. 41 ust. 4 w zw. z art. 41 ust. 11 oraz z art. 41 ust. 6 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania stawki 0% dla eksportu towarów należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W analizowanej sprawie, w oparciu o informacje przedstawione przez Wnioskodawcę, jako element stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przyjęto, że dokonana przez Wnioskodawcę transakcja stanowi eksport towarów, zatem kwestia ta nie jest przedmiotem rozstrzygnięcia w wydanej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.