Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.202.2018.1.MC
z 28 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2018 r. (data wpływu 16 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe,
• zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• kosztów uzyskania przychodów,
• zwolnienia przedmiotowego.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 13 kwietnia 20xx r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą wpisaną do CEDiG. Księgowość Wnioskodawca prowadzi na zasadach ogólnych – książka przychodów i rozchodów. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług – VAT.

Przed zarejestrowaniem działalności gospodarczej Wnioskodawca był zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna (po ukończonej szkole zawodowej medycznej w zawodzie technik dentystyczny).

Na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucji rynku pracy, na wniosek Wnioskodawcy, Wnioskodawca otrzymał z PUP środki (25.000,00) na podjęcie działalności gospodarczej.

Na potrzeby działalności Wnioskodawcy – pracowni protetycznej, zgodnie z umową z PUP, Wnioskodawca zakupił nowe:

• laptop 2 049,99
• oprogramowanie 199,00
• mikrosilnik do obróbki 4 500,00
• ministar (maszyna do szyn) 7 390,01
• artykulator 4 366,02
• piec do wygrzewania modeli 5 459,69
• pędzle, odzież BHP, materiał zużywalny w cenach do 1 500 łącznie (w tym środki własne).
  
  

Na wszystkie zakupy Wnioskodawca posiada faktury VAT lub będzie posiadał faktury VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zakupy poczynione ze środków z PUP na podjęcie działalności gospodarczej stanowią koszty uzyskania przychodów i podlegają wpisowi do podatkowej książki przychodów i rozchodów w dacie przekazania do użytkowania, przy jednoczesnym wpisaniu do ewidencji wyposażenia składników majątku z przedziału cenowego od 1.500 zł do 10.000 oraz wpisowi do podatkowej książki przychodów i rozchodów jako pozostałe?
2. Czy środki z PUP na podjęcie działalności gospodarczej podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego i nie należy ich wpisywać do przychodów z działalności gospodarczej w książce przychodów i rozchodów?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Na mocy art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zakupy poczynione ze środków z PUP na podjęcie działalności gospodarczej mogą zostać zakwalifikowane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, a nie do środków trwałych czy wartości niematerialnych i prawnych, z uwagi na ich wartość do 10.000,00 brutto. Część z zakupów z pewnością mogłaby zostać zakwalifikowana do środków trwałych (nowe, własność Wnioskodawcy, kompletne, przewidywany okres użytkowania powyżej roku). Niemniej jednak podatnik sam i bez żadnych sankcji skarbowych podejmuje decyzję o kwalifikacji jak na wstępie.

Ponadto podlegają wpisowi do książki przychodów i rozchodów wszystkie zakupy (ze środków PUP oraz ze środków własnych) jako koszty działalności gospodarczej.

Ponadto składniki majątku z przedziału cenowego 1.500,00 do 10.000,00 brutto podlegają wpisowi do ewidencji wyposażenia, pozostałe wyłącznie do KPiR.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej. Tym samym nie należy ich ujmować jako przychód z działalności gospodarczej w PKiR w całości, pomimo zapisu w ustawie art. 14 ust. 2 pkt 2 – przychodem z działalności gospodarczej są m.in. dotacje otrzymane na pokrycie kosztów lub jako zwrot wydatków (dotyczy sytuacji Wnioskodawcy przedstawionej w niniejszym wniosku).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe,
• zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 200 ze zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy – jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 2 omawianej ustawy: przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze treść przytoczonej regulacji, należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup/wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub nabycie wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.
  
  

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Natomiast w myśl art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1065, ze zm.): starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia, a w przypadku gdy działalność jest podejmowana na zasadach określonych dla spółdzielni socjalnych, wysokość przyznanych bezrobotnemu środków nie może przekraczać 4-krotnego przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka założyciela spółdzielni oraz 3-krotnego przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka przystępującego do spółdzielni socjalnej po jej założeniu.

Szczegółowe warunki przyznania powyższych środków oraz refundacji zostały określone w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 24 czerwca 2014 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2014 r., poz. 846).

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca otrzymał środki z urzędu pracy na podjęcie działalności gospodarczej, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Otrzymane pieniądze zostały przeznaczone na zakup wyposażenia, tj. laptop, oprogramowanie, mikrosilnik do obróbki, ministar (maszyna do szyn), artykulator, piec do wygrzewania modeli oraz pędzle, odzież BHP, materiał zużywalny do 1.500 zł łącznie (w tym środki własne). Na wszystkie zakupy Wnioskodawca posiada lub będzie posiadał faktury VAT.

Mając na uwadze powyższe regulacje i przedstawiony wyżej stan faktyczny, należy stwierdzić, że środki otrzymane przez Wnioskodawcę na podjęcie działalności gospodarczej, w części przeznaczonej na zakup wyposażenia i inne wydatki firmowe, przyznane mu, jako bezrobotnemu, na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, stanowią dla Wnioskodawcy przychód ze źródła działalność gospodarcza, jednak – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – są zwolnione z opodatkowania.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego między poniesionymi wydatkami a przychodami z prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej oraz należyte udokumentowanie poniesionych wydatków.

Na podstawie art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 (art. 22d ust. 2 tej ustawy).

Analiza cytowanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że co do zasady nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup składników majątku o wartości nieprzekraczającej 10 000 zł, niezaliczonych do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych, a które zostały sfinansowane ze środków dotacji otrzymanej z urzędu pracy. Jak wskazano wyżej, warunkiem jest związek przyczynowo-skutkowy między poniesionymi wydatkami a przychodami z prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

W związku z tym sfinansowanie zakupu wyposażenia i innych wydatków firmowych (tj. na nabycie składników majątkowych o wartości nieprzekraczającej 10 000 zł, które nie są zaliczone do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych), niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z urzędu pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo że przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Odnosząc się natomiast do kwestii ewidencjonowania przychodów z tytułu dotacji i sfinansowanych nią wydatków w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów należy stwierdzić, że zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa rozporządzenie z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r., poz. 728). Zawarte w załączniku Nr 1 do ww. rozporządzenia „Objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów” wskazują, w jakich kolumnach wpisywać określone przychody i koszty.

Należy również zauważyć, że zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów: przez wyposażenie należy rozumieć rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych.

W myśl § 4 ust. 1 pkt 2 niniejszego rozporządzenia: osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, o których mowa w § 2 ust. 1, obowiązane do prowadzenia księgi, zwane dalej „podatnikami”, prowadzą ewidencję wyposażenia.

Stosownie natomiast do § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia: ewidencją wyposażenia obejmuje się wyposażenie, którego wartość początkowa, w rozumieniu odrębnych przepisów, przekracza 1500 zł.

Na podstawie pkt 7 „Objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów” Kolumna 7 jest przeznaczona do wpisywania przychodów ze sprzedaży wyrobów (towarów handlowych) i sprzedaży usług, natomiast Kolumna 8 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych przychodów, np. przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku, otrzymanych kar umownych, wynagrodzenia płatnika.

W związku z powyższym skoro przychód z omawianej dotacji jest zwolniony, nie podlega on wpisowi do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zgodnie z pkt 13 „Objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów” Kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów. W kolumnie tej wpisuje się w szczególności takie wydatki, jak: czynsz za lokal, opłatę za energię elektryczną, gaz, wodę, c.o., opłatę za telefon, zakup paliw, wydatki dotyczące remontów, amortyzację środków trwałych, składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe pracowników w części finansowanej przez pracodawcę, składki na ubezpieczenie wypadkowe pracowników, wartość zakupionego wyposażenia.

Dlatego też Wnioskodawca jest zobowiązany zakup wyposażenia i inne firmowe wydatki wpisać w kolumnę 13 księgi.

Reasumując – zakupy poczynione ze środków z PUP na podjęcie działalności gospodarczej stanowią koszty uzyskania przychodów i podlegają wpisowi do podatkowej książki przychodów i rozchodów w dacie przekazania do użytkowania, przy jednoczesnym wpisaniu do ewidencji wyposażenia składników majątku z przedziału cenowego od 1.500 zł do 10.000 oraz do podatkowej księgi przychodów i rozchodów w kolumnie 13 (pozostałe wydatki). Jednocześnie środki z PUP na podjęcie działalności gospodarczej podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie należy ich wpisywać do przychodów z działalności gospodarczej w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.