Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.220.2018.2.KR
z 28 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2018 r. (data wpływu 16 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2018 r. (data wpływu 30 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 14 maja 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.220.2018.1.KR, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 15 maja 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 21 maja 2018 r.). W dniu 30 maja 2018 r. (nadano w dniu 28 maja 2018 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Przedmiotem spadku po zmarłej w dniu 20 lipca 2011 r. matce Wnioskodawcy, która w chwili śmierci była wdową, była 1/8 części nieruchomości. Wniosek o stwierdzenie nabycia spadku Wnioskodawca wniósł do Sądu Rejonowego w dniu 11 października 2011 r. Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 8 listopada 2011 r., stwierdzono nabycie spadku. Z zachowaniem stosownych terminów Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem do Urzędu Skarbowego o zwolnienie z podatku od spadku na podstawie ustawy o podatku od spadków i darowizn jako zstępny (syn). Wniosek rozpatrzono pozytywnie i Wnioskodawca został zwolniony z podatku. Uznano, że spełnia On warunki jakie stawia wymieniona ustawa. Nieruchomość nie była wówczas wyceniana. W dniu 23 lutego 2012 r. Wnioskodawca wspólnie z bratem wniósł do Sądu Rejonowego o stwierdzenie nabycia spadku wraz z wnioskiem o dział spadku oraz zniesienie współwłasności. W sprawie Sąd powołał biegłego sądowego, który sporządził projekt fizycznego podziału budynku mieszkalno-użytkowego i wydał stosowną opinię. Wynikiem postępowania była „Ugoda sądowa” zawarta w dniu 18 czerwca 2015 r. stanowiąca załącznik do protokołu rozprawy z dnia 18 czerwca 2015 r. Uczestnicy ugody, zobowiązali się zapłacić solidarnie na rzecz Wnioskodawcy i Jego brata, tytułem dopłaty i z tytułu rozliczeń wszelkich roszczeń wynikających ze współwłasności kwotę 70 000 zł (siedemdziesiąt tysięcy złotych). Ponadto, zniesiono współwłasność wspólną, tak że należną Wnioskodawcy i Jego bratu, część nieruchomości przyznano na współwłasność. Zniesienie współwłasności wspólnej nastąpiło nieodpłatnie, ponieważ potwierdzono jedynie stan faktyczny.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nieruchomość położona jest w …. Ww. nieruchomość zabudowana jest budynkiem mieszkalno-użytkowym. Przedmiotem interpretacji jest wyodrębniony lokal mieszkalny nr 1, stanowiący odrębną własność Wnioskodawcy (współwłasność z bratem).

Postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 8 listopada 2011 r., dotyczyło nabycia spadku po zmarłej w dniu 20 lipca 2011 r. matce Wnioskodawcy i uprawomocniło się w dniu 30 listopada 2011 r.

Wnioskodawca wskazał, że po matce dziedziczył On wraz z bratem – obydwaj po 1/2 części. Całość spadku po zmarłej matce Wnioskodawcy wynosiła 1/8 udziału w ww. nieruchomości. Wnioskodawca i Jego brat, odziedziczyli po 1/2 z 1/8 udziału w ww. nieruchomości.

Współwłaścicielami przedmiotowej nieruchomości (wraz z matką Wnioskodawcy) byli:

• R. B.K.;
  

• K.B.;
  

• M.B.;
  

• L.S.
  
  

Wnioskodawca wskazał, że postępowanie związane z wnioskiem z dnia 23 lutego 2012 r. dotyczyło końcowego działu spadku po matce Wnioskodawcy i zniesienie współwłasności. Dział spadku i zniesienie współwłasności majątku w drodze zawartej w dniu 18 czerwca 2015 r. ugody sądowej, zostały przeprowadzone po zmarłej matce Wnioskodawcy.

Podmiotami (stronami), pomiędzy którymi miał miejsce dział spadku i zniesienie współwłasności były ww. osoby oraz Wnioskodawca i Jego brat. Dział spadku nastąpił z dopłatą dla Wnioskodawcy i Jego brata. Przedmiotem działu spadku i zniesienia współwłasności w drodze zawartej ugody sądowej była wyłącznie przedmiotowa nieruchomość.

Dział spadku dotyczył 1/8 udziału w zabudowanej nieruchomości, o szacunkowej wartości 2 100 000 zł. Udział ten (1/8) oszacowany został na kwotę 262 500 zł. Współwłaścicielami w częściach równych (po 1/2) wskazanego udziału (1/8) byli Wnioskodawca oraz Jego brat. Wnioskodawca wraz z bratem nabył współwłasność w częściach równych lokalu nr 1, który to został wyodrębniony jako osobna własność o wartości 190 000 zł i uzyskał także z bratem dopłatę w wysokości 70 000 zł. Pozostałe składniki majątkowe tj. własność pozostałych lokali, znajdujących się w budynku, przypadły ww. uczestnikom.

Wartość rynkowa nabytych przez Wnioskodawcę i Jego brata (po 1/2 części) składników majątkowych oraz przyznana im dopłata, odpowiadały w całości przysługującemu im udziałowi w przedmiotowej nieruchomości, to jest 1/8 udziału. Oznacza to, że przyznany Wnioskodawcy i Jego bratu składnik majątkowy oraz dopłata nie przekroczyły wartości przysługującym im udziałom w spadku.

Przewidywana data sprzedaży przez Wnioskodawcę udziału w przedmiotowej nieruchomości to 31 grudnia 2018 r.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, jednakże przedmiotowa nieruchomość w żadnej formie nie była przez Niego wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej.

Planowana sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału w przedmiotowej nieruchomości nie zostanie dokonana w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy dniem nabycia przez Wnioskodawcę własności lokalu mieszkalnego nr l, położonego w budynku, w rozumieniu przepisów prawa podatkowego, tj. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych był dzień otwarcia spadku po zmarłej matce Wnioskodawcy tj. 20 lipca 2011 r., czy też dzień uprawomocnienia się ugody sądowej z dnia 18 czerwca 2015 r., oraz czy w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 1 stanowiącego odrębną własność (Wnioskodawca jest współwłaścicielem rzeczonego lokalu, razem z bratem – po 1/2 części) w terminie do końca 2018 r., tj. do dnia 31 grudnia 2018 r. będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, tj. czy osiągnie przychód w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, jest On współwłaścicielem lokalu mieszkalnego nr 1, stanowiącego odrębną własność. Wnioskodawca i Jego brat stali się współwłaścicielami rzeczonego lokalu mieszkalnego, w wyniku dziedziczenia po ich matce, zmarłej w dniu 20 lipca 2011 r., po której to odziedziczyli 1/8 udziału we wskazanym wyżej budynku.

Istotne pozostaje to, że wartość ostatecznie przyznanego Wnioskodawcy i Jego bratu lokalu nr 1 wraz ze spłatą, równa jest wartości przypadających im udziałów w nieruchomości, to jest 1/8 udziału.

W tym stanie rzeczy, w ocenie Wnioskodawcy, za dzień nabycia lokalu mieszkalnego nr 1, należy uznać dzień otwarcia spadku, w rozumieniu art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego, to jest dzień 20 lipca 2011 r., nie zaś dzień zawarcia (czy też uprawomocnienia się) ugody sądowej z dnia 18 czerwca 2015 r.

Powyższe oznacza, że uzasadnione pozostaje twierdzenie, że Wnioskodawca sprzedając przedmiotowy lokal mieszkalny w terminie do dnia 31 grudnia 2018 r., nie osiągnie przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200).

Dla potwierdzenia powyższego zasadne staje się przywołanie jednoznacznego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 września 2017 r. (sygn. akt II FSK 3200/16), w którym to jasno wyjaśniono, że: „Wynikający z dziedziczenia udział spadkobiercy w masie spadkowej nie może być wprost przekładany na jego udział w poszczególnych ruchomościach czy nieruchomościach wchodzących w skład masy spadkowej. Z momentem dokonania działu spadku następuje jedynie podział między spadkobiercami składników majątkowych, jakie w drodze dziedziczenia zostały przez nich nabyte. Nie niweczy to faktu, że do nabycia całości spadku (praw i obowiązków majątkowych zmarłego) doszło wcześniej, bo z chwilą śmierci spadkodawcy (art. 922 § 1 KC)”.

Podobnie do przedstawionego problemu odniósł się autor komentarza do art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który to słusznie zauważył, że: „Wynikający z dziedziczenia udział spadkobiercy w masie spadkowej nie może być wprost przekładany na jego udział w poszczególnych ruchomościach czy nieruchomościach wchodzących w skład masy spadkowej. Z momentem dokonania działu spadku następuje jedynie podział między spadkobiercami składników majątkowych, jakie w drodze dziedziczenia zostały przez nich nabyte. Nie niweczy to faktu, że do nabycia całości spadku (praw i obowiązków majątkowy zmarłego) doszło wcześniej, bo z chwilą śmierci spadkodawcy (art. 922 § 1 KC” („Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz”, red. dr Janusz Marciniuk, C. K. Beck 2017)”.

Zdaniem Wnioskodawcy, własność przedmiotowego lokalu nr 1 nabył w dniu 20 lipca 2011 r., co oznacza, że sprzedając ww. lokal nie osiągnie przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a to wobec upływu 5 lat od dnia jego nabycia. Innymi słowy, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu. W przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma więc moment (data) jego nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że postanowieniem Sądu Rejonowego stwierdzono nabycie spadku po zmarłej w dniu 20 lipca 2011 r. matce Wnioskodawcy, która w chwili śmierci była wdową. Spadek dziedziczył Wnioskodawca wraz z bratem po 1/2 części. Przedmiotem ww. spadku była 1/8 części nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalno-użytkowym. Współwłaścicielami przedmiotowej nieruchomości, wraz z matką Wnioskodawcy, byli: R.B.K., K.B., M.B., L.S. W dniu 23 lutego 2012 r. Wnioskodawca wspólnie z bratem wystąpił do Sądu z wnioskiem o dział spadku oraz zniesienie współwłasności po zmarłej matce. Podmiotami (stronami), pomiędzy którymi miał miejsce dział spadku i zniesienie współwłasności były ww. osoby oraz Wnioskodawca i Jego brat. Powołany przez Sąd biegły sądowy, sporządził projekt fizycznego podziału budynku mieszkalno-użytkowego. Wynikiem postępowania była ugoda sądowa zawarta w dniu 18 czerwca 2015 r. stanowiąca załącznik do protokołu rozprawy z dnia 18 czerwca 2015 r. Dział spadku dotyczył 1/8 udziału w zabudowanej nieruchomości o szacunkowej wartości 2 100 000 zł. Udział ten (1/8) oszacowany został na kwotę 262 500 zł. Uczestnicy ugody znieśli współwłasność wspólną, tak że należną Wnioskodawcy i Jego bratu, część nieruchomości przyznano na współwłasność (lokal mieszkalny nr 1, który to został wyodrębniony jako osobna własność o wartości 190 000 zł) oraz zobowiązali się zapłacić solidarnie na rzecz Wnioskodawcy i Jego brata, tytułem dopłaty i z tytułu rozliczeń wszelkich roszczeń wynikających ze współwłasności kwotę 70 000 zł. Pozostałe składniki majątkowe tj. własność pozostałych lokali, znajdujących się w budynku, przypadły ww. uczestnikom. Wartość rynkowa nabytych przez Wnioskodawcę i Jego brata (po 1/2 części) składników majątkowych oraz przyznana im dopłata, odpowiadały w całości przysługującemu im udziałowi w przedmiotowej nieruchomości, to jest 1/8 udziału. Przyznany Wnioskodawcy i Jego bratu składnik majątkowy oraz dopłata nie przekroczyły wartości przysługującym im udziałom w spadku. W dniu 31 grudnia 2018 r. Wnioskodawca planuje sprzedać udział w przedmiotowej nieruchomości tj. lokalu mieszkalnym nr 1.

Zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwila śmierci, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci spadkodawcy decyduje, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 Kodeksu cywilnego).

Istotna dla podatku dochodowego z punktu widzenia ustalenia daty nabycia nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będących przedmiotem spadku, jest więc data śmierci spadkodawcy.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Zgodnie z art. 1037 § 1 i § 2 ww. ustawy, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale spadku przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną.

Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego). Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

W myśl art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wartość przyznanych rzeczy powinna odpowiadać wielkości (wartości) udziału we współwłasności.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa – w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat), mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Analogicznie, okoliczność, że udział innego współwłaściciela ulega pomniejszeniu, traktowana być musi w kategorii zbycia, gdyż w ten sposób ulega pomniejszeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (tu nieruchomością), jak też stan jej majątku osobistego.

Tak więc, co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia współwłasności podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub,
  

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.
  
  

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że wartość rynkowa nabytego przez Wnioskodawcę składnika majątkowego tj. udziału 1/2 części w wyodrębnionym lokalu mieszkalnym nr 1 oraz przyznana Mu dopłata, odpowiadały w całości przysługującemu Mu udziałowi w przedmiotowej nieruchomości. Przyznany Wnioskodawcy składnik majątkowy oraz dopłata nie przekroczyły wartości przysługującego Mu udziałowi w spadku.

Zatem, na podstawie przedstawionych przez Wnioskodawcę we wniosku i jego uzupełnieniu informacji stwierdzić należy, że Wnioskodawca w wyniku dokonanego działu spadku po zmarłej matce i zniesienia współwłasności ugodą sądową współwłaścicieli, nie nabył nieruchomości ponad posiadany udział we współwłasności.

Tym samym za datę nabycia przez Wnioskodawcę udziału w lokalu mieszkalnym nr 1 należy uznać datę śmierci spadkodawczyni, a więc 2011 r., co oznacza, że pięcioletni termin, określony zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych upłynął z końcem 2016 r.

Wobec powyższego, planowana sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału w lokalu mieszkalnym nr 1 do dnia 31 grudnia 2018 r., nie będzie stanowiła źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w ww. przepisie, dlatego też nie skutkuje obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy, jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie wywiera skutków prawnych względem brata Wnioskodawcy, będącego współwłaścicielem wymienionego lokalu mieszkalnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.