Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.242.2018.3.EB
z 2 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2018 r. (data wpływu 8 maja 2018 r.), uzupełnionym w dniach 8 i 29 maja 2018 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży licytacyjnej nieruchomości dłużnika (Km …) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 8 i 29 maja 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży licytacyjnej nieruchomości dłużnika (Km …).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dłużnik był właścicielem nieruchomości, lokalu mieszkalnego położonego w miejscowości G., ul. T., dla którego Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze KW G…. Lokal składa się z trzech pokoi, kuchni, łazienki, WC i przedpokoju, o łącznej powierzchni użytkowej 60,03 m2, położony na IV piętrze w budynku wielolokalowym, stanowiącym część składową nieruchomości gruntowej obejmującej działkę ewidencyjną nr 709. Do lokalu przynależy piwnica o powierzchni 2 m2. Dla nieruchomości gruntowej prowadzona jest przez Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych, księga wieczysta nr G…. Dłużnik do czasu sprzedaży nieruchomości wykorzystywał lokal na cele mieszkaniowe. Nieruchomość została sprzedana na licytacji komorniczej dnia 6 września 2017 r.

Zgodnie z informacją z ZUS z dnia 24 czerwca 2016 r. dłużnik nie prowadzi działalności gospodarczej, nie pracuje, pobiera świadczenie emerytalno/rentowe. Dłużnik nie jest czynnym podatnikiem VAT. Zgodnie z informacją od Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 8 lipca 2016 r. dłużnik nie prowadzi działalności gospodarczej. Komornik wezwał dłużnika do: „Dłużnik obowiązany jest złożyć oświadczenie, czy jest podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT) w świetle § 15-17 w zw. z § 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz § 24 Rozporządzenia Ministra Finansów z 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U Nr 95, poz. 798 ze zm.) w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego zawiadomienia pod rygorem uznania, że dłużnik nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). W przypadku odpowiedzi twierdzącej dłużnik obowiązany jest w powyższym terminie złożyć kserokopie dokumentów potwierdzających nadanie numerów: NIP oraz REGON (osoba prawna) lub PESEL (osoba fizyczna).”

Dłużnik do dnia dzisiejszego nie złożył takiego oświadczenia, ani oświadczenia w zakresie:

• czy prowadzi działalność gospodarczą,
• czy jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym,
• czy w stosunku do ww. nieruchomości przysługiwało mu prawo odliczenia podatku VAT przy jej nabyciu,
• czy nie poniósł nakładów przewyższających 30% wartości początkowej i skorzystał z prawa odliczenia VAT od nakładów,
• jakim celom służy nieruchomość.

Dłużnik nie złożył oświadczenia kiedy nabył nieruchomość, czy przy nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, czy czynność ta była zwolniona od podatku. Dłużnik nie złożył oświadczenia w jaki sposób lokal był wykorzystywany – zgodnie z ustaleniami zawartymi w operacie, lokal służy celom mieszkalnym. Dłużnik nie złożył oświadczenia czy ponosił wydatki na ulepszenie lokalu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż opisanej nieruchomości w drodze licytacji publicznej przez komornika sądowego podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisanej nieruchomości gruntowej w drodze licytacji publicznej przez komornika sądowego nie podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r., poz. 599, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W odniesieniu do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu tym podatkiem, bowiem aby dana czynność była opodatkowana, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analiza treści cytowanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jednakże zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Z przywołanego wyroku wynika, że „Majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro – jak wynika z treści wniosku – dłużnik nie prowadził działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy oraz lokal mieszkalny wykorzystywany był przez dłużnika na cele mieszkaniowe, nie można uznać, że działał on w tej transakcji jako podatnik podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy. Zatem zbycie opisanej nieruchomości nastąpiło w ramach rozporządzania własnym majątkiem dłużnika i było działaniem w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie miały zastosowania. Tym samym sprzedaż licytacyjna nieruchomości dłużnika dokonana 6 września 2017 r. nie podlegała obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w wniosku jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.