2018.07.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.110.2018.1.WR
z 2 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 maja 2018 r. (data wpływu 16 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie możliwości wjazdu, czasowego postoju i wyjazdu z terenu składu podatkowego wyrobów akcyzowych i nieakcyzowych objętych procedurą celną tranzytu oraz obowiązków wynikających z tych czynności jest prawidłowe .

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie możliwości wjazdu, czasowego postoju i wyjazdu z terenu składu podatkowego wyrobów akcyzowych i nieakcyzowych objętych procedurą celną tranzytu oraz obowiązków wynikających z tych czynności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

A S.A. w […] jest jednoosobową spółką akcyjną […]. A jest krajowym liderem logistyki naftowej i strategiczną spółką gwarantującą bezpieczeństwo energetyczne Polski, a tym samym także Unii Europejskiej, w zakresie dostaw ropy. A przejął 3 stycznia 2018 r. B (dalej: "B").

B posiadał indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego, nr 0111-KDIB3- 3.4013.180.2017.1.MK z 17 listopada 2017 roku. Organ interpretacyjny uznał za prawidłowe stanowisko B, że:

Na gruncie regulacji akcyzowych jest możliwy wjazd, czasowy postój i wyjazd z terenu składu podatkowego środków transportu zawierających wyroby (akcyzowe lub nieakcyzowe) o statusie celnym nieunijnym znajdujące się w celnej procedurze tranzytu niedopuszczanych do obrotu na terenie składu podatkowego, które nie będą przeznaczone do rozładunku lub przeładunku w tym składzie podatkowym.
Na gruncie regulacji akcyzowych B nie będzie zobowiązana informować właściwych organów podatkowych o planowanym wjeździe, czasowym postoju i wyjeździe ww. wyrobów z terenu składu podatkowego. Spółka nie będzie również zobowiązana ujmować takich zdarzeń w ewidencji, o której mowa w art. 138a ustawy akcyzowej.

Bazy paliw należące obecnie do A posiadają status składów podatkowych, ze względu na przyjmowanie, wydawanie oraz magazynowanie na ich terenie wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy.

Infrastruktura baz paliw, na którą składają się nie tylko zbiorniki magazynowe, ale również miejsca postojowe, instalacje przeładunkowe oraz bocznice kolejowe, umożliwia A świadczenie również innych usług niezwiązanych bezpośrednio z magazynowaniem paliw w procedurze zawieszenia poboru akcyzy na terenie składów podatkowych.

W tym zakresie A ma zamiar umożliwiać wjazd na teren składu podatkowego, czasowy postój, ważenie i wyjazd z tego składu pojazdów oraz wagonów kolejowych zawierających wyroby (akcyzowe lub nieakcyzowe) o statusie celnym nieunijnym znajdujące się w celnej procedurze tranzytu, które nie są przeznaczone do wprowadzenia do składu podatkowego i nie będą dopuszczone do obrotu na terenie składu podatkowego. Wyroby zawarte w tych środkach transportu nie będą przyjmowane do składu podatkowego tj. wyładowywane w celu ich odrębnego magazynowania, rozładunku, przeładunku, czy też wykorzystania na terenie składu podatkowego.

A nie jest w stanie wyłączyć z terenu składu podatkowego miejsc, w których takie czynności byłyby wykonywane w taki sposób, aby ww. środki transportu nie przejeżdżały przez teren składu podatkowego. W przypadku bowiem części baz paliw nie ma w ogóle możliwości wybudowania dodatkowych bram wjazdowych czy też bocznic kolejowych.

Tym niemniej, w przypadku potwierdzenia możliwości realizowania ww. czynności na terenie składów podatkowych A, ewentualny czasowy postój wspomnianych środków transportu byłby realizowany na wyznaczonym do tego celu miejscu lub miejscach na terenie składu podatkowego. A w tym przypadku wypełniałaby wymogi formalne wynikające z innych regulacji niż akcyzowe, w tym regulacji z zakresu kontroli celno- skarbowej (m.in. w zakresie uwzględnienia informacji o dokonywaniu tych czynności w aktach weryfikacyjnych składów podatkowych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy na gruncie ustawy akcyzowej możliwy jest wjazd, czasowy postój i wyjazd z terenu składu podatkowego wyrobów (akcyzowych lub nieakcyzowych) o statusie celnym nieunijnym znajdujących się w celnej procedurze tranzytu, niedopuszczanych do obrotu na terenie składu podatkowego, które nie będą przeznaczone do rozładunku lub przeładunku w tym składzie podatkowym?
W przypadku odpowiedzi pozytywnej na pytanie pierwsze, to czy na gruncie regulacji akcyzowych Spółka jest zobowiązana informować właściwy organ podatkowy o planowanym wjeździe, czasowym postoju i wyjeździe ww. wyrobów z terenu składu podatkowego oraz czy Spółka jest zobowiązana ujmować takie zdarzenia w ewidencji, o której mowa w art. 138a ustawy akcyzowej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko Wnioskodawcy

Ad. l

Zdaniem A, na gruncie regulacji akcyzowych jest możliwy wjazd, czasowy postój i wyjazd z terenu składu podatkowego środków transportu zawierających wyroby (akcyzowe lub nieakcyzowe) o statusie celnym nieunijnym znajdujące się w celnej procedurze tranzytu niedopuszczanych do obrotu na terenie składu podatkowego, które nie będą przeznaczone do rozładunku lub przeładunku w tym składzie podatkowym.

Ad. 2

Zdaniem A, na gruncie regulacji akcyzowych Spółka nie jest zobowiązana informować właściwych organów podatkowych o planowanym wjeździe, czasowym postoju i wyjeździe ww. wyrobów z terenu składu podatkowego. Spółka nie jest również zobowiązana ujmować takich zdarzeń w ewidencji, o której mowa w art. 138a ustawy akcyzowej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

W ocenie A wjazd, postój i wyjazd z terenu składu podatkowego środków transportu zawierających wyroby (akcyzowe lub nieakcyzowe) o statusie celnym nieunijnym znajdujące się w celnej procedurze tranzytu jest dopuszczalny, gdyż wyroby te nie podlegają obowiązkom formalnym wynikającym z przepisów akcyzowych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy akcyzowej, skład podatkowy to: „miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane - z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy: w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego”.

Również Dyrektywa Horyzontalna w art. 4 pkt 11 definiuje skład podatkowy jako: „miejsce, w którym wybory akcyzowe są produkowane, przetwarzane, przechowywane, odbierane lub wysyłane w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy przez uprawnionego prowadzącego skład podatkowy w ramach jego działalności, z zastrzeżeniem pewnych warunków określonych przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym znajduje się skład podatkowy”.

Brzmienie powyższych regulacji wskazuje, że na terenie składu podatkowego dokonywane są czynności dotyczące wyrobów znajdujących się w procedurze zawieszenia poboru akcyzy Natomiast, treść ww. definicji nie ogranicza możliwości wprowadzenia na teren składu podatkowego innych wyrobów akcyzowych lub nieakcyzowych, niż wyroby w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, w tym również wyrobów o statusie celnym nieunijnym znajdujących się w celnej procedurze tranzytu.

Co istotne - w przypadku wyrobów akcyzowych o statusie celnym nieunijnym, które zostały objęte procedurą tranzytu w ogóle wykluczona jest możliwość objęcia tych wyrobów procedurą zawieszenia poboru akcyzy właśnie z uwagi na stosowanie procedury tranzytu. Z kolei towary nieakcyzowe o statusie celnym nieunijnym jako że nie są w ogóle wyrobami akcyzowymi w świetle ustawy akcyzowej, nigdy nie zostaną objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy.

W konsekwencji, w przypadku A, wjazd, postój i wyjazd z terenu składu podatkowego środków transportu z wyrobami o statusie celnym nieunijnym znajdującymi się w celnej procedurze tranzytu jest dopuszczalny. Jednocześnie, w tym przypadku A nie jest zobowiązana informować właściwych organów podatkowych o planowanym wjeździe, czasowym postoju i wyjeździe ww. wyrobów na terenie składu podatkowego. A nie jest również zobowiązana ujmować takich zdarzeń w ewidencji, o której mowa w art. 138a ustawy akcyzowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1114 ze zm., zwana dalej „ustawą” lub „ustawą o podatku akcyzowym”) ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Przez wyroby akcyzowe należy rozumieć wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy. (art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy)

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 10, 11, 12 użyte w ustawie określenia oznaczają:

skład podatkowy - miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane - z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego
podmiot prowadzący skład podatkowy - podmiot, któremu wydano zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego;
procedura zawieszenia poboru akcyzy - procedurę stosowaną podczas produkcji, magazynowania, przeładowywania i przemieszczania wyrobów akcyzowych, w trakcie której, gdy są spełnione warunki określone w przepisach niniejszej ustawy i aktów wykonawczych wydanych na jej podstawie, z obowiązku podatkowego nie powstaje zobowiązanie podatkowe.

Równocześnie załącznik nr 2 do ustawy stanowi wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o którym mowa w dyrektywie Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz.Urz.UE.L 1992 Nr 76, str. 1).

Stosownie do art. 47 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym magazynowanie wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy może odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym.

W składzie podatkowym wyroby akcyzowe objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy mogą być magazynowane w jednym pomieszczeniu z innymi wyrobami, pod warunkiem że wyroby akcyzowe objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy będą magazynowane oddzielnie, a miejsce ich magazynowania będzie wskazane w ewidencji wyrobów akcyzowych prowadzonej przez podmiot prowadzący skład podatkowy. (art. 47 ust. 3 ustawy)

Natomiast na mocy art. 47 ust. 3a ustawy o podatku akcyzowym w składzie podatkowym mogą być magazynowane wyroby akcyzowe nieobjęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy oraz wyroby niebędące wyrobami akcyzowymi, pod warunkiem że:

spełnione są warunki określone w ust. 3;
sposób magazynowania pozwala na określenie ilości wyrobów akcyzowych nieobjętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy i wyrobów niebędących wyrobami akcyzowymi.

Za operatora logistycznego uznaje się podmiot prowadzący działalność polegającą na kompleksowej obsłudze innych podmiotów w zakresie magazynowania, przeładowywania, przewozu i konfekcjonowania towarów należących do obsługiwanych podmiotów. (art. 48 ust. 4b ustawy o podatku akcyzowym)

Miejsce magazynowania wyrobów akcyzowych w składzie podatkowym powinno być dostosowane do bezpiecznego składowania tych wyrobów, a proponowana lokalizacja składu podatkowego, stan lub wielkość pomieszczeń, w których ma być prowadzony skład podatkowy, lub ich wyposażenie powinny umożliwiać sprawowanie kontroli. (art. 48a ust. 1 ustawy)

Natomiast na podstawie 138a ustawy o podatku akcyzowym:

Podmiot prowadzący skład podatkowy prowadzi ewidencję wyrobów akcyzowych.
Operator logistyczny prowadzący skład podatkowy oprócz ewidencji, o której mowa w ust. 1, prowadzi ewidencję wyrobów niebędących wyrobami akcyzowymi, innych niż stanowiące wyposażenie składu podatkowego.
Ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna umożliwiać w szczególności:
1. ustalenie ilości, rodzajów oraz miejsca magazynowania w składzie podatkowym wyrobów akcyzowych:
2. ustalenie ilości i rodzajów wyrobów, od których została zapłacona akcyza;
3. ustalenie ilości i rodzajów magazynowanych w jednym zbiorniku wyrobów energetycznych:
4. wyodrębnienie kwoty akcyzy, której pobór podlega zawieszeniu w związku z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, oraz kwoty akcyzy, która przypadałaby do zapłaty, gdyby wyroby nie były zwolnione od akcyzy;
5. ustalenie ilości wyrobów akcyzowych wprowadzonych do składu podatkowego i wyprodukowanych w składzie podatkowym;
6. ustalenie ilości wysłanych lub otrzymanych wyrobów akcyzowych zwolnionych od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, daty wysłania lub odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania oraz informacje o dokumentach dostawy;
7. ustalenie właściciela wyrobów akcyzowych, innego niż podmiot prowadzący skład podatkowy, oraz posiadania przez tego właściciela wymaganej koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne.
Ewidencja, o której mowa w ust. 2, powinna umożliwiać ustalenie ilości oraz rodzajów magazynowanych w składzie podatkowym wyrobów niebędących wyrobami akcyzowymi, innych niż stanowiące wyposażenie składu podatkowego.

Zgodnie z art. 2 Dyrektywy Rady nr 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG (Dz. Urz. UE z 2009 r. nr L 9, poz. 12 ze zm.) wyroby akcyzowe podlegają opodatkowaniu akcyzą w momencie:

ich produkcji, w tym, w stosownych przypadkach, ich wydobycia na terytorium Wspólnoty;
ich importu na terytorium Wspólnoty.

W myśl art. 3 dyrektywy:

Formalności określone we wspólnotowych przepisach celnych dotyczące wprowadzania wyrobów na obszar celny Wspólnoty stosuje się odpowiednio do wyrobów akcyzowych wprowadzanych do Wspólnoty z terytorium, o którym mowa w art. 5 ust. 2.
Formalności określone we wspólnotowych przepisach celnych dotyczące wyprowadzania wyrobów z obszaru celnego Wspólnoty stosuje się odpowiednio do wyrobów akcyzowych wyprowadzanych ze Wspólnoty na terytorium, o którym mowa w art. 5 ust. 2.
W drodze odstępstwa od ust. 1 i 2, w odniesieniu do wyrobów akcyzowych przemieszczanych między terytorium Finlandii, określonym w art. 4 pkt 2, a terytoriami, o których mowa w art. 5 ust. 2 lit. c), Finlandia ma prawo stosować takie same procedury, jak stosowane w odniesieniu do takiego przemieszczania na jej terytorium określonym w art. 4 pkt 2.
Przepisy rozdziałów III i IV nie mają zastosowania do wyrobów akcyzowych objętych zawieszającą procedurą celną.

Stosownie z art. 4 dyrektywy na użytek niniejszej dyrektywy oraz jej przepisów wykonawczych stosuje się następujące definicje:

„uprawniony prowadzący skład podatkowy” oznacza osobę fizyczną lub prawną uprawnioną przez właściwe organy państwa członkowskiego w ramach swojej działalności do produkowania, przetwarzania, przechowywania, odbierania lub wysyłania wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy w składzie podatkowym;
„państwo członkowskie” i „terytorium państwa członkowskiego” oznaczają terytorium każdego państwa członkowskiego Wspólnoty, do którego zastosowanie ma Traktat zgodnie z jego art. 299, z wyjątkiem terytoriów trzecich;
„Wspólnota” i „terytorium Wspólnoty” oznaczają terytoria państw członkowskich zgodnie z definicją w pkt 2;
„terytorium trzecie” oznacza terytoria, o których mowa w art. 5 ust. 2 i 3;
„państwo trzecie” oznacza każde państwo lub terytorium, do których nie ma zastosowania Traktat;
„zawieszająca procedura celna” oznacza którąkolwiek z procedur specjalnych określonych w rozporządzeniu (EWG) nr 2913/92 dotyczących dozoru celnego, któremu poddawane są wyroby niewspólnotowe w momencie wprowadzenia na wspólnotowy obszar celny, do miejsca składowania czasowego, do wolnych obszarów celnych lub składów wolnocłowych, oraz pozostałe procedury, o których mowa w art. 84 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia;
„procedura zawieszenia poboru akcyzy” oznacza procedurę podatkową stosowaną w odniesieniu do produkcji, przetwarzania, przechowywania lub przemieszczania wyrobów akcyzowych nieobjętych zawieszającą procedurą celną, przy zawieszonym poborze akcyzy;
„import wyrobów akcyzowych” oznacza wprowadzenie wyrobów akcyzowych na terytorium Wspólnoty, o ile wyroby te w chwili ich wprowadzenia na terytorium Wspólnoty nie zostają objęte zawieszającą procedurą celną, a także ich zwolnienie z zawieszającej procedury celnej;
„zarejestrowany odbiorca” oznacza osobę fizyczną lub prawną uprawnioną przez właściwe organy państwa członkowskiego przeznaczenia, w ramach swojej działalności i na warunkach określonych przez te organy, do odbioru wyrobów akcyzowych przemieszczanych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy z innego państwa członkowskiego;
„zarejestrowany wysyłający” oznacza osobę fizyczną lub prawną uprawnioną przez właściwe organy państwa członkowskiego importu, w ramach swojej działalności i na warunkach określonych przez te organy, jedynie do wysyłania wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy w momencie dopuszczenia do swobodnego obrotu zgodnie z art. 79 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92;
„skład podatkowy” oznacza miejsce, w którym wybory akcyzowe są produkowane, przetwarzane, przechowywane, odbierane lub wysyłane w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy przez uprawnionego prowadzącego skład podatkowy w ramach jego działalności, z zastrzeżeniem pewnych warunków określonych przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym znajduje się skład podatkowy.

Podatek akcyzowy staje się wymagalny w momencie dopuszczenia do konsumpcji w państwie członkowskim dopuszczenia do konsumpcji – art. 7 ust. 1 dyrektywy.

W myśl art. 7 ust. 2 dyrektywy na użytek niniejszej dyrektywy „dopuszczenie do konsumpcji” oznacza:

opuszczenie procedury zawieszenia poboru akcyzy w odniesieniu do wyrobów akcyzowych, w tym opuszczenie niezgodne z przepisami;
przechowywanie poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy wyrobów akcyzowych, na które nie nałożono akcyzy zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami prawa wspólnotowego i ustawodawstwa krajowego;
produkcja wyrobów akcyzowych poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, w tym produkcja niezgodna z przepisami;
import wyrobów akcyzowych, w tym import niezgodny z przepisami, chyba że natychmiast po dokonaniu importu wyroby te zostaną objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy.

Każde państwo członkowskie określa własne przepisy dotyczące produkcji, przetwarzania i przechowywania wyrobów akcyzowych, z zastrzeżeniem przepisów niniejszej dyrektywy – art. 15 ust. 1 dyrektywy.

Produkcja, przetwarzanie i przechowywanie wyrobów akcyzowych, jeżeli podatek akcyzowy nie został zapłacony, mają miejsce w składzie podatkowym – art. 15 ust. 2 dyrektywy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 dyrektywy otwarcie i prowadzenie składu podatkowego przez uprawnionego prowadzącego skład podatkowy jest uzależnione od uzyskania zezwolenia właściwych organów państwa członkowskiego, w którym znajduje się skład podatkowy. Zezwolenie jest wydawane na warunkach, jakie organy mają prawo określić w celu zapobiegania wszelkim ewentualnym przypadkom uchylania się od opodatkowania lub nadużyciom.

Stosownie natomiast z art. 16 ust. 2 dyrektywy uprawniony prowadzący skład podatkowy ma obowiązek:

w miarę potrzeby złożyć gwarancję zabezpieczającą ryzyko związane z produkcją, przetwarzaniem i przechowywaniem wyrobów akcyzowych;
przestrzegać wymogów określonych przez państwo członkowskie, na którego terytorium znajduje się skład podatkowy;
prowadzić ewidencję zapasów i przemieszczania wyrobów akcyzowych dla każdego składu podatkowego;
wprowadzać wszelkie wyroby akcyzowe przemieszczane w procedurze zawieszenia poboru akcyzy do jego składu podatkowego i je księgować zaraz po zakończeniu przemieszczania, chyba że zastosowanie ma art. 17 ust. 2;
wyrażać zgodę na wszelkie monitorowanie i kontrole zapasów.

Warunki dotyczące gwarancji, o której mowa w lit. a, są określane przez właściwe organy państwa członkowskiego, które wydało zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego.

Równocześnie w myśl pkt 7 preambuły dyrektywy ponieważ, zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny (10), procedury zawieszające gwarantują odpowiednie monitorowanie tam, gdzie wyroby akcyzowe podlegają przepisom tego rozporządzenia, nie ma potrzeby stosowania oddzielnego systemu monitorowania w czasie, gdy wyroby akcyzowe są objęte zawieszającą procedurą celną Wspólnoty.

Mając na uwadze powyższe przepisy wskazać należy, że wyroby które objęte są zawieszającą procedurą celną nie podlegają regulacją związanym z obowiązkami podmiotu prowadzącego skład podatkowy, co wynika wprost z art. 3 ust. 4 dyrektywy i pkt 7 preambuły.

Wobec powyższego odpowiadając wprost na zadane przez Wnioskodawcę pytanie pierwsze, stwierdzić należy, że na gruncie ustawy o podatku akcyzowym możliwy jest wjazd, czasowy postój i wyjazd z terenu składu podatkowego wyrobów (akcyzowych lub nieakcyzowych) o statusie celnym nieunijnym znajdujących się w celnej procedurze tranzytu niedopuszczanych do obrotu na terenie składu podatkowego, które nie będą przeznaczone do rozładunku lub przeładunku w tym składzie podatkowym.

Równocześnie w kwestii obowiązku informowania właściwego organu podatkowego o planowanym wjeździe, czasowym postoju i wyjeździe ww. wyrobów z terenu składu podatkowego oraz obowiązku ujmowania takich zdarzeń w ewidencji, o której mowa w art. 138a ustawy akcyzowej (pytanie drugie) stwierdzić należy, że analogicznie jak w przypadku pytania pierwszego, przepisy akcyzowe dotyczące przechowywania a zarazem i ewidencjonowania w oparciu o art. 138a ustawy nie znajdują zastosowania w stosunku do wyrobów objętych celną procedurą tranzytu.

Zatem na gruncie regulacji akcyzowych Spółka nie będzie zobowiązana informować właściwych organów podatkowych o planowanym wjeździe, czasowym postoju i wyjeździe ww. wyrobów z terenu składu podatkowego. Spółka nie będzie również zobowiązana ujmować takich zdarzeń w ewidencji, o której mowa w art. 138a ustawy akcyzowej.

Wobec powyższego oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Równocześnie przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie zapytania zainteresowanego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […], w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin