Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.111.2018.1.MAZ
z 10 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 maja 2018 r. (data wpływu – 21 maja 2018 r.), uzupełnionym pismami z 21 maja 2018 r. (data wpływu – 25 maja 2018 r.) i z 4 czerwca 2018 r. (data wpływu – 4 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie prawa do wystąpienia do właściwego naczelnika urzędu celno-skarbowego o wydanie decyzji określającej kwotę akcyzy w należnej wysokości, w przypadku importu wyrobów akcyzowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie prawa do wystąpienia do właściwego naczelnika urzędu celno-skarbowego o wydanie decyzji określającej kwotę akcyzy w należnej wysokości, w przypadku importu wyrobów akcyzowych. Ww. wniosek został uzupełniony pismami z 21 maja 2018 r. (data wpływu – 25 maja 2018 r.) i z 4 czerwca 2018 r. (data wpływu – 4 czerwca 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) regularnie importuje wyroby akcyzowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2017 r., poz. 43, ze zm.; dalej jako: „Ustawa”. Są to wyroby energetyczne o funkcjach smarowych, chłodzących i innych właściwościach nienapędowych, umożliwiających prawidłową eksploatację maszyn obrabiających metale. Handel takimi maszynami stanowi podstawową działalność Wnioskodawcy i Spółka zawsze dopełnia wszelkich formalności celnych i podatkowych związanych z importem wskazanych wyrobów akcyzowych, w szczególności dokonuje zgłoszenia celnego (dokumenty PZC lub SAD), w którym deklaruje importowane specyfiki i inne wymagane dane, a następnie terminowo zaspokaja wierzyciela publicznego, dokonując stosownych wpłat cła, akcyzy i VAT-u. Swoje obowiązki związane z importem Spółka dokonuje zwykle za pośrednictwem agencji celnej.

Wnioskodawca dokonuje klasyfikacji importowanych specyfików dla potrzeb zgłoszenia celnego i czyni to z najwyższą starannością, tj. z uwzględnieniem klasyfikacji CN dokonanej przez producenta, posiadanej dokumentacji specyfiku, znajomości jego przeznaczenia oraz opinii osób posiadających techniczną wiedzę o danym produkcie. Spółkę niepokoi jednak fakt, że żadne z jej zgłoszeń celnych nigdy nie stało się przedmiotem weryfikacji ze strony urzędu celno-skarbowego, zakończonej decyzją lub protokołem stwierdzającym brak nieprawidłowości. Brak poddania dokonywanych przez Spółkę importów formalnej kontroli wynika zapewne z niewielkich ilości importowanych wyrobów akcyzowych, a także ich stosunkowo niewysokiej wartości. Niemniej jest to import regularny i dotyczący wciąż tego samego katalogu specyfików, a to oznacza, że ewentualny błąd w klasyfikacji może prowadzić do akumulacji niedopłaty lub nadpłaty należności publicznoprawnych związanych z jego importem.

Wnioskodawca chciałby się upewnić, że jej rozliczenia publicznoprawne związane z importem wyżej wskazanych specyfików są prawidłowe i nosi się z zamiarem skorzystania z art. 27 ust. 5 Ustawy, tj. zgłoszenia urzędowi celno-skarbowemu żądania wydania decyzji określającej prawidłową wysokość akcyzy w odniesieniu do wskazanego przez Spółkę importu. W tym celu, Wnioskodawca wybierze taki konkretny import, z którym nie wiąże się zmiana obiektywnych parametrów transakcji, takich jak ilość, stan, czy cena sprowadzonych towarów, która stanowiłaby podstawę do zmiany kwoty akcyzy obliczonej na podstawie pierwotnego zgłoszenia celnego. Jedynym parametrem, który potencjalnie może okazać się nieprawidłowy będzie przypisany danemu towarowi w zgłoszeniu celnym kod CN.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w zaprezentowanych okolicznościach, w odniesieniu do wybranego przez Wnioskodawcę importu określonego wyrobu akcyzowego, objętego wybranym zgłoszeniem celnym, przyjętym przez organ, w którym nie doszło do zmiany obiektywnych parametrów transakcji (ilość, stan, cena), ani też do błędnego ich zadeklarowania w zgłoszeniu celnym, a jedyny możliwy błąd popełniony w zgłoszeniu celnym dotyczyć może przypisanego danemu towarowi kodu CN, Spółce przysługuje prawo żądania od urzędu celno-skarbowego, aby ten wydał decyzję określającą kwotę akcyzy w należytej wysokości, w odniesieniu do wskazanego wyrobu akcyzowego, będącego przedmiotem wskazanego importu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaprezentowanych okolicznościach, w odniesieniu do wybranego przez spółkę importu określonego wyrobu akcyzowego, objętego wybranym zgłoszeniem celnym, przyjętym przez organ, w którym nie doszło do zmiany obiektywnych parametrów transakcji (ilość, stan, cena), ani też do błędnego ich zadeklarowania w zgłoszeniu celnym, a jedyny możliwy błąd popełniony w zgłoszeniu celnym dotyczyć może przypisanego danemu towarowi kodu CN, Spółce przysługuje prawo żądania od urzędu celno-skarbowego, aby ten wydał decyzję określającą kwotę akcyzy w należytej wysokości, w odniesieniu do wskazanego wyrobu akcyzowego, będącego przedmiotem wskazanego importu.

Zgodnie z art. 27 ust. 5 Ustawy, po przyjęciu zgłoszenia celnego podatnik może wystąpić do właściwego naczelnika urzędu celno-skarbowego o wydanie decyzji określającej kwotę akcyzy w należnej wysokości. Brzmienie tego przepisu jest jasne i w myśl zasady clara non sunt interpretanda w zasadzie nie podlega wykładni, można je co najwyżej sparafrazować.

Ustawodawca postanowił najwyraźniej uczynić wyjątek od ogólnej zasady pozostawiającej wszczynanie postępowań podatkowych wyłącznej kompetencji organów podatkowych. W przypadku podatku akcyzowego, na podstawie art. 27 ust. 5 Ustawy, takie postępowanie może zainicjować podatnik, co wynika zapewne z tej okoliczności, że dokonanie prawidłowej klasyfikacji importowanych towarów wg Nomenklatury Scalonej (CN), co następnie stanowi podstawę obliczenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym, często może się okazać zadaniem bardzo trudnym lub wręcz niewykonalnym dla podatnika, gdyż konieczna jest do tego doskonała znajomość - teoretyczna i praktyczna - zasad klasyfikacyjnych Nomenklatury Scalonej, a nierzadko wysoce specjalistyczna wiedza techniczna, dotycząca importowanego produktu.

Także kontekst w jakim został umiejscowiony omawiany przepis, tj. Dział II, Rozdział 5. Ustawy „Postępowanie w przypadku importu” nie wzbudza wątpliwości co do tego, że prawodawca zapisał w art. 27 ust. 5 to co zamierzał; przepis należy uznać za jasny tak literalnie, jak i systemowo, a i wyżej wskazane wyjaśnienie celu, do którego prawodawca zmierzał, wydaje się wysoce prawdopodobne, choć wykładnia celowościowa niemal nigdy nie daje oczywistych rezultatów, może z wyjątkiem tych rzadkich przypadków, gdy cel przepisu został przez prawodawcę jasno wskazany.

Reasumując, zgodnie z art. 27 ust. 5 Ustawy, podatnik może zażądać od urzędu celno-skarbowego wydania decyzji określającej kwotę akcyzy w należnej wysokości, a jedynym warunkiem skorzystania z tego uprawnienia jest uprzednie przyjęcie zgłoszenia celnego przez organ. Tymczasem, w praktyce stosowania w/w przepisu, można się spotkać ze stanowiskiem, że art. 27 ust. 5 Ustawy dotyczy tylko przypadków, gdy na skutek zaistnienia nowej okoliczności w sprawie dochodzi do tego, że uprzednio obliczony podatek akcyzowy przestaje być podatkiem obliczonym prawidłowo, a chodzi przy tym o zdarzenia takie jak zwrot towaru, otrzymanie większej ilości towaru, zwiększenie ceny, zmniejszenie ceny, etc., nie chodzi natomiast o sytuację, w której podatnik po prostu nie jest pewien, czy dokonał prawidłowej klasyfikacji importowanego towaru wg Nomenklatury Scalonej. Choć praktycznych zalet takiego podejścia można by było zapewne bronić, to jednak nie sposób nie zauważyć, że tego rodzaju rozumienie art. 27 ust. 5 Ustawy jest wykładnią contra legem i rażącym naruszeniem tego ostatniego, wobec czego nie zasługuje na aprobatę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2018 r., poz. 1114, ze zm.) zwanej dalej „ustawą” – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku importu podatnik jest obowiązany, z zastrzeżeniem ust. 3 i 3a, do obliczenia i wykazania kwoty akcyzy, z uwzględnieniem obowiązujących stawek akcyzy, w zgłoszeniu celnym.

Po przyjęciu zgłoszenia celnego podatnik może wystąpić do właściwego naczelnika urzędu celno-skarbowego o wydanie decyzji określającej kwotę akcyzy w należnej wysokości – art. 27 ust. 5 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca importuje wyroby akcyzowe, będące wyrobami energetycznymi, które spełniają funkcje smarowe, chłodzące i inne, jednak nie o charakterze napędowym. Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy możliwości żądania potwierdzenia prawidłowości naliczania podatku akcyzowego od importu wyrobów akcyzowych przez naczelnika urzędu celno-skarbowego.

Stosownie do treści art. 27 ust. 5 ustawy, po przyjęciu zgłoszenia celnego Spółka ma prawo wystąpić do właściwego naczelnika urzędu celno-skarbowego o wydanie decyzji określającej kwotę akcyzy w należnej wysokości. Wobec jednoznaczności brzmienia powyższego przepisu ustawy wskazać należy, że Wnioskodawca występując do naczelnika urzędu celno-skarbowego wszczyna postępowanie, efektem którego będzie stosowne rozstrzygnięcie.

Wskazać należy, że literalne brzmienie przepisu art. 27 ust. 5 ustawy nie ogranicza prawa Wnioskodawcy do wystąpienia ze stosownym wnioskiem od spełnienia jakichkolwiek uwarunkowań poza przyjęciem zgłoszenia celnego. Z kolei wszczęte tym wnioskiem postępowanie podatkowe jest prowadzone przez naczelnika urzędu celno-skarbowego, którego autonomicznym prawem jest sposób rozstrzygnięcia jakie w wyniku postępowania podejmie. Wydając niniejszą interpretację, organ interpretacyjny nie może zatem wkraczać w kompetencje innego organu podatkowego, jakim jest naczelnik urzędu celno-skarbowego i przesądzać o sposobie rozstrzygnięcia sprawy wszczętej na wniosek Spółki, ponieważ prowadziłoby to do naruszenia art. 14b § 2a Ordynacji podatkowej. Przedmiotem wniosku o interpretację indywidualną nie mogą być przepisy prawa podatkowego regulujące właściwość oraz uprawnienia i obowiązki organów podatkowych (art. 14b § 2a Ordynacji podatkowej). Bowiem to naczelnik urzędu celno-skarbowego ma wyłączne prawo do stosownego rozstrzygnięcia, w przypadku wniosku Spółki złożonego na mocy art. 27 ust. 5 ustawy.

Zauważyć ponadto należy, że zgodnie z art. 165 § 1 Ordynacji podatkowej, postępowanie podatkowe wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu. Datą wszczęcia postępowania na żądanie strony jest dzień doręczenia żądania organowi podatkowemu, z zastrzeżeniem art. 165a - art. 165 § 3 Ordynacji podatkowej. Datą wszczęcia postępowania na żądanie strony wniesione za pomocą środków komunikacji elektronicznej jest dzień wprowadzenia żądania do systemu teleinformatycznego organu podatkowego – art. 165 § 3b Ordynacji podatkowej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie prawa do wystąpienia do właściwego naczelnika urzędu celno-skarbowego ze stosownym wnioskiem na podstawie art. 27 ust. 5 ustawy, należy uznać za prawidłowe.

Na marginesie niniejszej interpretacji organ pragnie wskazać, że w myśl komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z regułami metodycznymi klasyfikacji, zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Zainteresowany podmiot może również wystąpić do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu, ul. Hercena 11, 50-950 Wrocław, o wydanie wiążącej informacji akcyzowej (WIA), zdefiniowanej w art. 7d ustawy.

Ponadto w przypadku wątpliwości odnośnie klasyfikacji taryfowej towaru, podmiot może wystąpić ze stosownym wnioskiem o wydanie wiążącej informacji taryfowej (WIT). Wniosek taki należy składać do Izby Administracji Skarbowej w Warszawie, Dział Wiążących Informacji, ul. Erazma Ciołka 14A, 01-443 Warszawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.