Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.206.2018.6.AP
z 10 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2018 r. (data wpływu 4 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 czerwca 2018 r. (data wpływu 8 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomościach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 25 maja 2018 r., Nr 0113-KDIPT1-3.4012.319.2018.1.MWJ, Nr 0113-KDIPT2-1.4011.206.2018.1.AP, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 28 maja 2018 r. (data doręczenia 28 maja 2018 r., identyfikator poświadczenia doręczenia …). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 4 czerwca 2018 r. (data wpływu 8 czerwca 2018 r.), nadanym w dniu 4 czerwca 2018 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Umową sprzedaży z dnia 8 stycznia 2010 r. (Rep. A Nr x) Wnioskodawca nabył udział w wysokości 1/2 części nieruchomości niezabudowanej stanowiącej działkę gruntu Nr 14/1, o pow. 0,0325 ha, położonej w miejscowości X, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w Y Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą Nr xx. Drugim współwłaścicielem ww. nieruchomości w 1/2 części jest Pani A.

Na podstawie warunkowej umowy sprzedaży z dnia 6 lipca 2007 r. (Rep. A Nr y) oraz umowy przeniesienia praw z dnia 16 sierpnia 2007 r. (Rep. A Nr z) Wnioskodawca jest współużytkownikiem w wysokości 1/2 części do dnia 9 sierpnia 2095 r. nieruchomości niezabudowanej stanowiącej działkę gruntu numer 14/4, o pow. 0,2694 ha, położonej w miejscowości X, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w Y Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą Nr b. Drugim współużytkownikiem ww. nieruchomości w 1/2 części jest Pani A, zaś właścicielem jest Gmina X.

Działka Nr 14/1, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, przeznaczona była na cele usług turystyki, według ewidencji gruntów stanowiła rodzaj użytku oznaczonego symbolem „Bi”.

Działka Nr 14/4, zgodnie z wypisem ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta X, wydanego z upoważnienia Burmistrza Miasta X, z dnia 18 maja 2007 r., nieruchomość oznaczona geodezyjnie działką Nr 14/4 Obr ..., o pow. 0,2694 ha, położona w X została przeznaczona na cele usług komercyjnych.

Jak wynika z wypisu z rejestru gruntów wraz z wypisem z mapy ewidencyjnej, wydanego z upoważnienia Starosty z dnia 21 maja 2007 r., działka gruntu Nr 14/4 o pow. 0,2694 ha, oznaczona jest jako inne tereny zabudowane.

W aktualnie obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego Miasta X, zatwierdzonym uchwalą Rady Miasta X z dnia 4 lutego 2015 r., nieruchomości oznaczone działkami Obr. ... Nr 14/1 i 14/4, położone w miejscowości X, przeznaczone zostały na cele zabudowy usług centrotwórczych lub zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej (jednostka 5UR/MW). Nieruchomości położone są na terenie strefy A ochrony uzdrowiskowej, na terenie obszaru objętego ochroną konserwatorską oraz na terenie obszaru górniczego, co potwierdza zaświadczenie Burmistrza Miasta X z dnia 15 listopada 2017 r., w którym wskazano, że nieruchomości nie są położone na terenach zdegradowanych, ani na obszarach rewitalizacji lub specjalnych strefach rewitalizacji. W ewidencji gruntów działka Nr 14/1 oraz 14/4 stanowi inne tereny zabudowane (symbol użytku „Bi”).

Wnioskodawca od dnia 22 stycznia 2007 r. nie prowadzi jakiejkolwiek działalność gospodarczej, aktualnie pozostaje na utrzymaniu żony.

Przedmiotowe nieruchomości zostały przez Niego nabyte w celach lokaty kapitału, bez zamiaru ich dalszej odsprzedaży, a od dnia ich nabycia nie były wykorzystywane na cele prowadzenia jakiejkolwiek działalności - czy to rolniczej, czy to gospodarczej. Jedyne czynności, jakie były wykonywane na ww. nieruchomościach cyklicznie, to prace dotyczące utrzymania ww. działek w czystości (raz do roku sprzątane i koszone). Celem utrzymania prawidłowego stanu nieruchomości występowano również do Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków o wydanie zezwolenia na usunięcie z terenu ww. działek niektórych drzew i krzewów oraz o wydanie pozwolenia na wykonanie cięć pielęgnacyjnych drzewa.

Druga ze współwłaścicielek - Pani A prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest, zgodnie z wpisem do CEiDG, w szczególności PKD 68.10.Z (Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek) oraz 41.20.Z (Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych), 46.19.Z (Działalność agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju), 64.99.Z (Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych), 66.19.Z (Pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych) oraz 77.32.Z (Wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń budowlanych). W 2017 r. znalazła inwestora, który zadeklarował zainteresowanie nabyciem tych nieruchomości w całości. Wobec powyższego, Pani A zaproponowała Wnioskodawcy sprzedaż Jego udziałów w ww. działkach oświadczając, że jeżeli nie sprzeda On swoich udziałów, to inwestor w całości odstąpi od transakcji i nie będzie mogła sprzedać swoich udziałów w tych nieruchomościach, a chciała je spieniężyć, aby móc nabyć inne nieruchomości.

Mając na uwadze długoletnią znajomość z Panią A, Wnioskodawca wyraził zgodę, oświadczając, że sprzeda udziały w działkach.

W związku z powyższym, Pani A podjęła szereg czynności zmierzających do przygotowania działek do ich sprzedaży, na które, jako współwłaściciel, Wnioskodawca musiał wyrazić zgodę. Jednak w żadnym razie Wnioskodawca nie był ich inicjatorem i na żadnym etapie nie kontaktował się z inwestorem mającym nabyć przedmiotowe działki.

Tym samym:

• decyzją z dnia 1 grudnia 2017 r., Nr ... Starosta zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę budynku usług turystycznych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną przy w miejscowości X na działkach oznaczonych numerami ewidencyjnymi 14/1 i 14/4 obręb ...,
  

• w dniu 9 sierpnia 2017 r. zawarta została umowa Nr 1 z ... Sp. z o.o. Oddział .... o przyłącze i dostawę gazu do nieruchomości,
  

• w dniu 9 czerwca 2017 r. została zawarta umowa Nr 2 z .... S.A. o przyłącze i dostawę energii do ww. nieruchomości,
  

niemniej jednak Wnioskodawca nie poniósł z tego tytułu żadnych kosztów.

Wnioskodawca z własnej inicjatywy nie podjął żadnej czynności wskazującej na to, że w profesjonalny sposób przygotowuje nieruchomość do sprzedaży.

Sprzedaż udziału Wnioskodawcy w działkach nastąpiła w dniu 6 marca 2018 r., w oparciu o warunkową umową sprzedaży, zawartą przed notariuszem jako okazjonalną - Wnioskodawca pomimo zgłoszenia rejestracyjnego do VAT z dnia 27 lutego 2018 r. de facto wyzbył się własności swego majątku prywatnego i nie planuje zakupu i sprzedaży innych nieruchomości. Środki nabyte ze sprzedaży udziałów w działkach 14/1 i 14/4 zamierza przeznaczyć na cele osobiste, tj. w szczególności na poprawę własnych warunków mieszkaniowych.

Wnioskodawca w piśmie z dnia 4 czerwca 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazał, że posiada nieruchomość gruntową zabudowaną domem mieszkalnym, stanowiącą wspólność małżeńską majątkową. Wnioskodawca wcześniej nic dokonywał sprzedaży jakichkolwiek innych nieruchomości gruntowych. Jedyna sprzedaż, jakiej dokonał, dotyczyła lokalu mieszkalnego wchodzącego w skład ustawowej wspólności małżeńskiej majątkowej i miała miejsce w 2003 r., przy czym środki uzyskane z tej transakcji zostały przeznaczone na budowę domu. Wnioskodawca nie ponosił jakichkolwiek nakładów na przedmiotowe nieruchomości, celem uatrakcyjnienia ich dla przyszłych nabywców, nie poszukiwał kupców, nie wykonywał czynności wykonywanych zwykle przez podmioty zajmujące się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Działki nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Odpłatne zbycie nieruchomości nie nosiło znamion działalności gospodarczej - nie zostało dokonane w celach zarobkowych, nie miało charakteru zorganizowanego, ani ciągłego, choć zostało dokonane we własnym imieniu i na własny rachunek. Sprzedaż została dokonana jako transakcja okazjonalna. W ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż nie była zespołem celowych, uporządkowanych czynności, o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach jakiejkolwiek struktury, albowiem Wnioskodawca samodzielnie nie podjął i nie wykonał żadnej z takich czynności. Wnioskodawca wskazał, że nie ma doświadczenia w sprzedaży bezpośredniej, jak również w sprzedaży nieruchomości, a zatem w Jego mniemaniu sprzedaż nie cechowała się fachowością. Wnioskodawca nie działał w sposób ciągły, albowiem nie zaplanował jakiegokolwiek etapu działania, celem realizacji poszczególnych zamierzeń.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy transakcja sprzedaży winna zostać opodatkowana podatkiem VAT w obowiązującej stawce 23%?
2. Czy przychody (dochody) ze zbycia wyżej wymienionych działek będą stanowić źródło przychodu (dochodu) w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy ewentualne przychody (dochody) ze zbycia wyżej wymienionych działek trzeba będzie traktować jako przychody (dochody z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i opodatkować na zasadach określonych w art. 24 ust. 2 tejże ustawy?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest zagadnienie zawarte w pytaniu Nr 2 - dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie zagadnienia zawartego w pytaniu Nr 1 - dotyczącego podatku od towarów i usług, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż udziałów w nieruchomościach, oznaczonych jako działki 14/1 oraz 14/4, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, albowiem od momentu nabycia przez Wnioskodawcę przedmiotowych nieruchomości upłynęło lat 5 (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a sprzedaż nie jest dokonywana w ramach wykonywania działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Zgodnie z treścią art. 5a pkt 6 ww. ustawy, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza rozumiana jest jako działalność zarobkowa: wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa, polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych – prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Celem uznania, że sprzedaż nieruchomości nastąpiła w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych muszą być spełnione łącznie przesłanki ciągłości, zorganizowania i zarobkowego charakteru, a których to przesłanek Wnioskodawca z całą pewnością nie spełnia.

Zorganizowany charakter może mieć charakter formalny, bądź faktyczny i oznacza, że podatnik nie tylko wykorzystuje, ale stwarza sobie okoliczności do zarobku na handlu nieruchomościami. Przez ciągłość działań należy rozumieć z kolei stałość ich wykonywania, powtarzalność, regularność i stabilność. Podkreślenia wymaga, że choć w doktrynie i orzecznictwie pojawiają się wątpliwości, czy dla oceny zorganizowanego i ciągłego charakteru działalności istotne są takie czynniki jak zamiar (rozumiany jako świadome nakierowanie na cel) podatnika w zakresie sprzedaży nieruchomości z zyskiem (wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2014 r., sygn. akt II FSK 1512/12, uchwała Izby Finansowej NSA z dnia 21 października 2013 r., sygn. akt II FPS 1/13), to nie ulega wątpliwości, że ważnym czynnikiem dla ustalenia, czy przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości stanowią wynik działań, którym można przypisać cechy działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są okoliczności zbycia, a także okoliczność nabycia danej nieruchomości. Każda transakcja związana ze sprzedażą nieruchomości powinna być rozpatrywana indywidualnie, z uwzględnieniem całokształtu okoliczności z nią związanych, w tym czynności podjętych przez sprzedającego przed dokonaną sprzedażą. Znaczenie dla oceny zdarzenia mogą mieć również indywidualne cechy przedmiotu transakcji, bądź okoliczności życiowe, w jakich znajdował się podatnik dokonujący transakcji, a które miały wpływ na jego decyzje. Wskutek powyższego przyjąć należy, że wszelkie działania cechujące się fachowością (stałym, nieokazjonalnym, nieamatorskim charakterem), podporządkowaniem regułom opłacalności i zysku lub zasadzie racjonalnego gospodarowania, działaniem na własny rachunek, powtarzalnością działań (np. seryjnością produkcji, stypizowaniem działań, ciągłością współpracy) i uczestnictwem w obrocie gospodarczym, są pozarolniczą działalnością gospodarczą, a uzyskiwane w ich wyniku przychody są przychodami ze źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 21 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Bd 409/14). Niemniej jednak dopiero łączne spełnienie wszystkich wymienionych w tym przepisie przesłanek determinuje możliwość kwalifikacji uzyskanego przez podatnika przychodu do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Przy czym, wszelkie wątpliwości związane z oceną, czy podatnik prowadzi działalności gospodarczą, i czy zbycie nieruchomości nastąpiło w ramach prowadzonej działalności, zgodnie z wyrażoną w art. 2a ustawy Ordynacja podatkowa zasadą in dubio pro tributario („niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika”), należy interpretować na korzyść podatnika.

Dodatkowo wskazuje się również, że nie może być uznane za działalność gospodarczą wygenerowanie zysku w sposób przypadkowy (np. podział i sprzedaż działek z zyskiem wskutek zamiany przeznaczenia gruntu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego), czy też wyprzedaż majątku własnego, czy nieruchomości nabytych w drodze spadku.

Mając na uwadze okoliczność, że Wnioskodawca wyprzedaje majątek prywatny, w Jego działaniu brak jest cech koniecznych dla uznania, że prowadzona jest działalność gospodarcza (ciągłość i zorganizowanie), należy wskazać, że przychód (dochód) ze sprzedaży udziałów w działkach nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, jako przychód z prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

• pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,
  

• pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Z powyższych uregulowań prawnych wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości lub udziału w niej decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu, ma moment i sposób jej nabycia.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie z art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

• zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy, pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,
  

• nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy oraz
  

• wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Jednakże brak dochodu z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów.

Definicja działalności gospodarczej wymaga również, aby działalność taka wykonywana była w sposób zorganizowany i ciągły. Przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz, czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Z kolei ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania, powtarzania określonego zespołu konkretnych działań. Kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej ma na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Nie wyklucza ono jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia pożądanego efektu.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat.

Natomiast w świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

-wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Należy zatem zwrócić uwagę również na fakt, że przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

O tym jaki składnik majątku może stanowić środek trwały, decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wymagają jednak, aby składnik majątku był przez podatnika wykorzystywany na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy. Zakwalifikowanie do źródła przychodu ma ogromne znaczenie dla ustalenia chociażby takich kwestii, jak sposób opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania, itp. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Ponadto, nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie, np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

W celu zakwalifikowania przez Wnioskodawcę sprzedaży udziałów w nieruchomościach do właściwego źródła przychodu, czyli ustalenia, czy sprzedaż stanowiła dla Wnioskodawcy przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też stanowić będzie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, należy mieć na uwadze zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości.

Z informacji przedstawionych w opisie stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Umową sprzedaży z dnia 8 stycznia 2010 r. nabył udział w wysokości 1/2 części nieruchomości niezabudowanej stanowiącej działkę gruntu Nr 14/1,. Drugi współwłaściciel posiada 1/2 części w ww. nieruchomości. Ponadto, na podstawie warunkowej umowy sprzedaży z dnia 6 lipca 2007 r. oraz umowy przeniesienia praw z dnia 16 sierpnia 2007 r. Wnioskodawca jest współużytkownikiem wieczystym w wysokości 1/2 części do dnia 9 sierpnia 2095 r. nieruchomości niezabudowanej stanowiącej działkę gruntu Nr 14/4. Drugim współużytkownikiem jest ta sama osoba, która posiada udział w pierwszej nieruchomości. Przedmiotowe nieruchomości zostały nabyte przez Wnioskodawcę w celach lokaty kapitału, bez zamiaru ich dalszej odsprzedaży, a w okresie od dnia ich nabycia nie były wykorzystywane na cele prowadzenia jakiejkolwiek działalności – czy to rolniczej, czy to gospodarczej. Jedyne czynności, jakie były wykonywane na ww. nieruchomościach cyklicznie, to prace dotyczące utrzymania ww. działek w czystości (raz do roku sprzątane i koszone). Drugi ze współwłaścicieli prowadzi działalność gospodarczą i w 2017 r. znalazł inwestora, który zadeklarował zainteresowanie nabyciem tych nieruchomości w całości. Drugi współwłaściciel zaproponował Wnioskodawcy sprzedaż Jego udziałów w ww. działkach oświadczając, że jeżeli nie sprzeda On swoich udziałów, to inwestor w całości odstąpi od transakcji i nie będzie mógł sprzedać swoich udziałów w tych nieruchomościach, a chciał je spieniężyć, aby móc nabyć inne nieruchomości. Wnioskodawca wyraził zgodę oświadczając, że sprzeda udziały w działkach. Drugi współwłaściciel podjął szereg czynności zmierzających do przygotowania działek do ich sprzedaży, na które jako współwłaściciel Wnioskodawca musiał wyrazić zgodę. Jednak w żadnym razie Wnioskodawca nie był ich inicjatorem i na żadnym etapie nie kontaktował się z inwestorem mającym nabyć przedmiotowe działki. Wnioskodawca z własnej inicjatywy nie podjął żadnej czynności wskazującej na to, że w profesjonalny sposób przygotowuje nieruchomość do sprzedaży. Sprzedaż udziału Wnioskodawcy w działkach nastąpiła w dniu 6 marca 2018 r.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że sprzedaż udziałów w nieruchomościach oznaczonych jako działki 14/1 oraz 14/4 nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej, zatem przychód ze sprzedaży ww. udziałów w nieruchomościach nie stanowi dla Wnioskodawcy źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Sprzedaż nieruchomości nabytych w 2007 r. i w 2010 r., w świetle powołanych wyżej przepisów, nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z upływem okresu pięciu lat, liczonego od końca roku, w którym nastąpiło nabycie udziałów w nieruchomościach, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy. Nie wywołuje skutków prawnych dla drugiego współwłaściciela działek.

Ponadto zauważyć należy, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k - 14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.