Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.259.2018.2.AK
z 12 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2018 r. (data wpływu 13 czerwca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 czerwca 2018 r. (data wpływu 3 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 22 czerwca 2018 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.259.2018.1.AK Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 22 czerwca 2018 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 26 czerwca 2018 r.), zaś w dniu 3 lipca 2018 r. (data nadania 27 czerwca 2018 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 2010 Wnioskodawczyni zakupiła mieszkanie o pow. 40,05 m² w P. Do umowy kupna mieszkania i umowy kredytowej w banku na zakup tego mieszkania przystąpili rodzice wraz z Wnioskodawczynią, ponieważ Zainteresowana nie posiadała zdolności kredytowej.

Mieszkanie zakupiono za kwotę 238 000,00 zł, a kredyt był zaciągnięty na kwotę 220 000,00 zł.

Wnioskodawczyni była właścicielem w 1/2 części i w 1/2 byli jej rodzice.

Następnie Zainteresowana wyszła za mąż i ma dwoje dzieci.

Ojciec Wnioskodawczyni zmarł (…) 2014 roku, postępowanie spadkowe dotyczące tego mieszkania (dalej: nieruchomość I) przeprowadzono w sierpniu 2017 roku, część po ojcu dostała mama Wnioskodawczyni, brat i Zainteresowana. Po załatwieniu formalności podatkowych w urzędzie skarbowym we wrześniu 2017 roku, mama i brat darowali Wnioskodawczyni swoje części i Zainteresowana stała się w całości właścicielem mieszkania z kredytem hipotecznym, którego do spłaty pozostała jeszcze kwota 170 000,00 zł, (mama dalej jest kredytobiorcą).

Wnioskodawczyni ma rodzinę i obecne mieszkanie jest trochę małe.

W marcu 2018 r. Zainteresowana podpisała wstępną umowę deweloperską w sprawie zakupu nieruchomości II położonej w S., na którą zaciągnęła z mężem w kwietniu 2018 r. kredyt mieszkaniowy.

Wnioskodawczyni nieruchomość I zamierza sprzedać w miesiącu czerwcu za kwotę 280 000,00 zł, (mieszkanie w P. zakupione w 2010 roku). Darowiznę Wnioskodawczyni otrzymała w 2017 roku, zatem nie minęło 5 lat od nabycia 1/2 części mieszkania, darowanej przez mamę i brata.

Dokonano sprzedaży mieszkania w kwocie 280 000,00 zł, 1/2 części tego mieszkania jest wolna od podatku, ponieważ Wnioskodawczyni jest właścicielem od 2010 roku, a do transakcji sprzedaży dochodzi w 2018 roku. Druga część - darowana będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym 19%. Część z tych środków (po spłaceniu kredytu zaciągniętego na nieruchomość I) Wnioskodawczyni przeznaczy na doprowadzenie stanu deweloperskiego nieruchomości II do stanu umożliwiającego zamieszkanie.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, że na kredytobiorcach ciąży odpowiedzialność solidarna za spłatę kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości I (paragraf 20 umowy kredytowej).

Wspólnie zaciągnięto niekonsumencki kredyt mieszkaniowy na zakup nieruchomości, i była to współwłasność z rodzicami. Współwłasność potwierdzona aktem notarialnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawczyni może przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości zbywanej, sprzedawanej nieruchomości I, na którą zaciągnęła kredyt z rodzicami, kwotę spłaty tego kredytu w całości (kapitał w kwocie 166 216,00 zł) przeznaczyć na cele mieszkaniowe, czy tylko połowę z tego kapitału 83 108,00 zł i połowę z odsetek naliczonych przy końcowej spłacie?

Czy Zainteresowana może potraktować jako cel mieszkaniowy spłatę kredytu zaciągniętego w 2010 roku na zbywane mieszkanie i w jakiej wielkości w 100% czy w 50%, ponieważ kredyt zaciągnięty został przez Zainteresowaną i jej mamę?

Czy Wnioskodawczyni może spłatę kredytu zaciągniętego w 2010 roku, który finansował ten właśnie zakup potraktować jako zwolnienie z podatku, w postaci wydatkowania uzyskanych pieniędzy na własne cele mieszkaniowe?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przy darowiźnie nie ma kosztów uzyskania przychodów.

Dostając darowiznę Zainteresowana nie poniosła wydatku na zakup lokalu mieszkalnego, (czyli kosztu uzyskania przychodu) Wnioskodawczyni uważa, że wydatek poniesiony na spłatę kredytu, który finansował ten właśnie zakup, może korzystać ze zwolnienia z podatku w postaci wydatkowania uzyskanych pieniędzy na własne cele mieszkaniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z analizy wniosku wynika, że Zainteresowana wspólnie z rodzicami zaciągnęła kredyt hipoteczny na zakup lokalu mieszkalnego (nieruchomość I). Na kredytobiorcach ciąży solidarna odpowiedzialność za spłatę tego kredytu. Transakcji zakupu lokalu dokonano w 2010 r., na skutek czego Wnioskodawczyni stała się współwłaścicielką przedmiotowej nieruchomości w udziale wynoszącym 1/2, pozostałe udziały należały do rodziców Zainteresowanej. W (…) 2014 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni. W sierpniu 2017 r. przeprowadzono postępowanie spadkowe dotyczącego przedmiotowego lokalu. Matka Wnioskodawczyni, brat i Zainteresowana stali współwłaścicielami mieszkania. Następnie w miesiącu wrześniu 2017 r. matka Wnioskodawczyni i jej brat darowali Zainteresowanej przysługujące im prawo współwłasności nieruchomości, w związku z czym Zainteresowana stała się jedynym właścicielem przedmiotowego lokalu. Pomimo przekazania na rzecz córki przysługującego matce prawa współwłasności nieruchomości, matka Wnioskodawczyni nadal pozostała kredytobiorcą. W związku z zamiarem zakupu w marcu 2018 r. kolejnej nieruchomości (nieruchomość II) Wnioskodawczyni podpisała wstępną umowę deweloperską oraz wspólnie z mężem w kwietniu 2018 r. zaciągnęli kolejny kredyt mieszkaniowy. W czerwcu 2018 r. Zainteresowana dokonała odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego - nieruchomości I.

Mając na uwadze powyższe oraz zacytowane przepisy konieczne jest więc określenie daty nabycia zbywanej odpłatnie nieruchomości I lub prawa, gdyż data ta ma wpływ zarówno na sam fakt powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych jak również określenie reżimu prawnego, któremu podlegać będzie dana czynność.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni udziały w lokalu mieszkalnym - nieruchomości I nabyła różny sposób i w różnych datach:

• w 2010 r. – w drodze kupna wspólnie z rodzicami;
• w 2014 r. – w spadku po ojcu;
• w 2017 r. – w formie darowizny od matki i brata.
  
  

Powyższą nieruchomość Wnioskodawczyni zbyła w 2018 r. Środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości I Wnioskodawczyni zamierza przeznaczyć na spłatę kredytu, zaciągniętego w 2010 r. wspólnie z rodzicami.

W konsekwencji zatem skoro Wnioskodawczyni nabyła poszczególne udziały w nieruchomości w 2010 r. w drodze kupna, w 2014 r. w drodze spadku i w 2017 r. drodze umowy darowizny, zatem bieg terminu pięcioletniego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych winien być liczony stosownie do nabycia udziałów, tj. od końca 2010 r., 2014 oraz 2017 r.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nabycia. Nie ulega też wątpliwości w orzecznictwie oraz literaturze, że przez nabycie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym następuje odpłatne zbycie, w tym m.in. udziału w nieruchomości, o którym stanowi przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy przyjmować należy potoczne i dość szerokie rozumienie tego pojęcia. Oznacza ono każde przeniesienie na nabywcę własności rzeczy lub określonego prawa majątkowego w ramach spadku, innej jednostronnej czynności, na podstawie aktu prawnego, umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości (wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 313/14).

Wskazane wyżej daty nabycia udziałów w nieruchomości wynikają z niżej wymienionych przepisów.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025), w myśl którego umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły. Natomiast stosownie do art. 158 ww. ustawy, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność nieruchomości, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

W odniesieniu natomiast do udziału nabytego w spadku po zmarłym ojcu, wskazać należy, że zgodnie z art. 922 Kodeksu cywilnego, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Oznacza to, że dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy, będących przedmiotem spadku istotny jest dzień jego otwarcia, czyli śmierci spadkodawcy.

Z kolei zgodnie z art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Tym samym nabycie w wyniku darowizny części majątku, który należał do innego współwłaściciela, należy traktować jak już wcześniej wskazano jako odrębne nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

A zatem w odniesieni do odpłatnego zbycia w 2018 r. nieruchomości I należy stwierdzić, że przychód uzyskany ze sprzedaży udziału nabytego w drodze kupna w 2010 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, z uwagi na upływ 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie. Zatem w tej części zbycie nie stanowi źródła przychodów w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dokonując natomiast oceny skutków podatkowych sprzedaży udziałów nabytych w drodze spadkobrania w związku ze śmiercią ojca w 2014 r., jak również nabytych w formie darowizny w 2017 r. wskazać należy, że z uwagi na to, iż sprzedaż ta miała miejsce przed upływem ustawowo określonego pięcioletniego terminu stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku.

W myśl natomiast ust. 2 art. 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 30e ust. 4 o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego (tj. roku w którym podatnik dokonał sprzedaży nieruchomości) podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Stosownie do art. 30e ust. 5 tej ustawy, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Zgodnie z art. 30e ust. 7 ww. ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

Art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Stosownie do art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Nadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W przedmiotowej sprawie w odniesieniu do udziałów w prawie własności do lokalu mieszkalnego nabytych w 2014 i 2017 roku zastosowanie znajdzie przepis art. 22 ust. 6d, bowiem Wnioskodawczyni przedmiotowe udziały nabyła nieodpłatnie (w spadku i darowiźnie).

Wobec tego wydatek jaki Wnioskodawczyni poniosła pierwotnie na nabycie na współwłasność lokalu mieszkalnego, a pochodzący z kredytu, nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, w odniesieniu do tej części przychodu uzyskanego ze zbycia lokalu, która została nabyta we wskazanej powyżej formie.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, na zakup którego zaciągnęła kredyt wspólnie z rodzicami może przeznaczyć w całości na spłatę tego kredyt, korzystając jednocześnie ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu wskazać należy, że dochód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy – może zostać objęty zwolnieniem z opodatkowania przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie. Stanowi on, że wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 uważa się m. in.

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   – położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej;
2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1,
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a,
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b
   − w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Z treści art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Zaś stosownie do brzmienia art. 21 ust. 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Innymi słowy, przepis ten zapobiega sytuacji, kiedy podatnik dwukrotnie odliczałby ten sam wydatek – raz jako koszt uzyskania przychodu, za drugim zaś razem jako wydatek na spłatę kredytu, zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego. W przepisie tym ustanowiono zatem zakaz dwukrotnego odliczania i korzystania z ulg w odniesieniu do tych samych wydatków.

Podkreślić w tym miejscu należy, że sprzedaż lokalu mieszkalnego w części nabytej w 2010 r. nie stanowi jak już wyżej wskazano źródła przychodu, a co za tym idzie, kwota zakupu udziału nie stanowi w tej części kosztów uzyskania przychodów. Ponadto w odniesieniu do udziałów nabytych w 2014 i 2017 r. jako, że w obu przypadkach zostały one nabyte nieodpłatnie, spłata kredytu również nie może być uwzględniona jako koszt uzyskania przychodu. Zatem w analizowanym przypadku nie istnieje ryzyko dwukrotnego odliczenia tego samego wydatku .

Wobec powyższego nie ma przeciwskazań, aby spłatę kredytu potraktować jako wydatek poniesiony na własne cele mieszkaniowe.

W przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcia wymaga okoliczność, czy Wnioskodawczyni może środki uzyskane ze sprzedaży udziałów dotyczących prawa własności lokalu, nabytych w drodze dziedziczenia i darowizny przeznaczyć w całości na spłatę kredytu hipotecznego, zaciągniętego wspólnie z rodzicami w 2010 r., w związku z zakupem mieszkania, czy tylko w tej części w której była kredytobiorcą oraz współwłaścicielem lokalu.

Przy rozstrzygnięciu sprawy należy mieć na uwadze zapis w umowie kredytowej, iż „kredytobiorcy ponoszą solidarną odpowiedzialność za zobowiązania wynikające z umowy kredytowej”, czyli zgodnie z umową kredytobiorcy odpowiadają solidarnie za kredyt.

Tym samym Wnioskodawczyni jako kredytobiorca solidarny za zadłużenie wynikające z tej umowy również odpowiada solidarnie, a więc do pełnej wysokości.

Powyższe oznacza więc, że w przedmiotowej sprawie bez znaczenia pozostaje fakt, iż Wnioskodawczyni była współkredytobiorcą kredytu zaciągniętego na zakup przedmiotowej nieruchomości I.

Podsumowując, mając na uwadze treść umowy kredytowej, zgodnie z którą wszyscy współkredytobiorcy ponoszą solidarną odpowiedzialność za zaciągnięty kredyt hipoteczny, stwierdzić należy, że kwota uzyskana ze sprzedaży udziałów w nieruchomości I, nabytych w formie spadku i darowizny i przeznaczona na spłatę kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawczynię wraz z rodzicami na zakup lokalu mieszkalnego, w całości może być potraktowana jako wydatek na własne cele mieszkaniowe, uprawniający do skorzystania ze zwolnienia, a nie jedynie w stosownej proporcji (np. w połowie) z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni była współkredytobiorcą wraz z rodzicami.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.