2018.07.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.331.2018.1.KM
z 17 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2018 r. (data wpływu 21 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej dostawę towarów oraz zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do nabywanej usługi – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej dostawę towarów oraz zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do nabywanej usługi.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne oraz zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w branży budownictwa. Jest on zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawiera z kontrahentami umowy, których przedmiotem są dwojakiego rodzaju czynności:

dostawa poszczególnych towarów;
usługa budowlana sklasyfikowana w zał. nr 14 do ustawy VAT.

Zgodnie z postanowieniami umowy za realizację każdej z ww. czynności przewidziane jest/będzie odrębne wynagrodzenie. Wnioskodawca będzie nabywcą towarów, a jednocześnie od tego samego dostawcy towaru będzie nabywał usługę budowlaną, która będzie jedną z usług określonych w załączniku nr 14 do ustawy VAT.

Kontrahenci Wnioskodawcy będą podwykonawcami tych usług, a Wnioskodawca jako Generalny Wykonawca będzie te usługi nabywał od kontrahentów – podwykonawców. Dostawa towarów oraz wykonanie usługi zostanie potwierdzone protokołem odbioru. Wtedy też, zgodnie z umową przeniesione zostanie prawo do dysponowania towarami jak właściciel. Czynności wykonywane przez podwykonawców na rzecz Wnioskodawcy są/będą wykonywane na podstawie dwóch odrębnych umów i z ich tytułu są/będą wypłacane dwa wynagrodzenia: pierwsze za dostawę towarów, a drugie za wykonaną usługę budowlaną. Świadczenia te są/będą fakturowane oddzielnie.

Okolicznościami, które przesądzają o tym, iż Wnioskodawca dokonuje nabycia towarów (od podwykonawców, którzy przy wykorzystaniu tych towarów świadczyć będą na rzecz Wnioskodawcy usługi opisane w złożonym wniosku) na podstawie odrębnego zamówienia i w oparciu o odrębne umowy są okoliczności ekonomiczne. Suma nabycia towaru od tego samego podwykonawcy jest niższa, niż suma osobnego nabycia usługi oraz osobnego nabycia towaru od dwóch odmiennych podmiotów. Wnioskodawca informuje ponadto, iż podwykonawcy są/będą podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, u których sprzedaż nie jest/nie będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 powołanej ustawy.

Oba świadczenia, tj. dostawa towarów i usługa budowlana są tak samo istotne dla Wnioskodawcy, bowiem przedmiotem dostawy towarów są/będą materiały zastosowane przez podwykonawcę do wykonania usługi budowlanej. Tym samym dostawa towarów i usługa budowlana nie mogą być świadczone odrębnie, bowiem do wykonania usługi budowlanej podwykonawca stosuje/stosować będzie przedmioty objęte dostawą towarów, bez których wykonanie usługi budowlanej jest/będzie niemożliwe. Z ekonomicznego punktu widzenia powyższe czynności świadczone przez podwykonawcę na rzecz Wnioskodawcy są ze sobą ściśle powiązane i tworzą jedną całość.

Stosunek wartości nabywanych towarów do wartości nabywanej usługi może być różny i tym samym nie jest możliwa ocena, które świadczenie realizowane na rzecz Wnioskodawcy ma/będzie miało charakter dominujący. Może być tak, że wartość towaru to będzie ponad 50%, a wartość usługi mniej niż 50%. Mogą to być wartości porównywalne, po około 50%. Może być też tak, że wartość usługi będzie większa niż wartość nabywanego towaru lub odwrotnie. Niezależnie jednak od ww. stosunku wartości towaru do wartości usługi, umowa między Wnioskodawcą a kontrahentami będzie wyraźnie zastrzegała i zastrzega, że odrębnym przedmiotem zamawianego świadczenia jest dostawa towaru, a odrębnym przedmiotem jest zamawianie usługi związanej z wykonywaniem usług z załącznika nr 14 do ustawy VAT.

Towarami nabywanymi przez Wnioskodawcę będą lub są:

Materiały instalacyjne do robót sieciowych, tj.:
Materiały do wykonywania sieci kanalizacji sanitarnej, deszczowej i technologicznej, tj.: separatory, zbiorniki bezodpływowe, studnie betonowe, studnie tworzywowe, płyty podstudzienne, włazy żeliwne, skrzynki rozsączające, wpusty betonowe, włazy do wpustów betonowych, rury, piasek technologiczny;
Materiały do wykonywania drenażu opaskowego, tj.: żwir do drenażu, geowłóknina, tworzywowe studnie drenarskie, rury drenarskie, piasek technologiczny;
Materiał do wykonywania przyłączy wodociągowych, tj.: studnia wodomierzowa, armatura wodomierzowa, rury i kształtki, tuleje kołnierzowe, zasuwy odcinające, hydranty nadziemne i podziemne, piasek technologiczny;
Materiały budowlane, tj.: cegła pełna, dziurawka, bloczki silikatowe i komórkowe, nadproża prefabrykowane, płyty stropowe, zaprawa cementowa, cement, zaprawy murarskie, piasek technologiczny, żwir, zaprawy klejowe, fugi, gładzie szpachlowe, tynki, płytki ceramiczne, wykładzina podłogowa dywanowa i PCV, stolarka drzwiowa i okienna;
Sucha zabudowa, tj.: profile – sucha zabudowa, akcesoria montażowe, elementy dekoracyjne GK, drzwiczki rewizyjne, masy wykończeniowe, farby, sufity podwieszane, płyty G-K;
Materiały systemu dociepleń, tj.: styropian, wełna mineralna, siatka PCV systemu dociepleń, narożniki aluminiowe, narożniki aluminiowe z siatką PVC, listwy cokołowe, zaprawy, tynki, podkłady;
Materiały instalacyjne sanitarne, tj.: rury, kształtki, łączniki PVC, zaworu kulowe, rury stalowe, kręgi betonowe, studnie monolityczne, centrale wentylacyjne, wentylatory, kanały wentylacyjne, kratki wentylacyjne, przepustnice, klapy ppoż., elementy podwieszeń systemów wentylacji, izolacja kanałów wentylacyjnych, kotły, kominy, rury instalacyjne, izolacja rurociągów instalacyjnych, pompy obiegowe, armatura odcinająca, regulacyjna, zabezpieczająca, izolacja rurociągów, termometry, manometry, grzejniki, nagrzewnice powietrza, klimatyzatory, klimakonwektory, agregaty wody lodowej, pompy ciepła, elementy podwieszeń i podpór instalacji i urządzeń,
Materiały instalacyjne elektryczne, tj.: kable, przewody, rozdzielnie elektryczne, stacje transformatorowe, transformatory, oprawy oświetleniowe, słupy oświetleniowe, fundamenty prefabrykowane oświetleniowe, rury, studnie kablowe prefabrykowane, osprzęt elektryczny, gniazda, włącznik, koryta kablowe, drabinki kablowe, urządzenia pomiarowe, centrale pożarowe, centrale odymiające, czujki dymu, ręczne ostrzegacze pożarowe, czujki ruchu, centrale włamaniowe, kamery, serwery, szafy dystrybucyjne, agregaty prądotwórcze, zasilanie awaryjne UPS;
Materiały do robót torowych i technologicznych, tj.: obrotnice torowe, suwnica, wciągniki elektryczne, żurawie elektryczne, podnośniki kolumnowe, wózek manewrowy, wiertarka stołowa, szlifierka, spawarka centralna, stół spawalniczy, sprężarka, wózek warsztatowy, urządzenia pomiarowe;
Stal zbrojeniowa, tj.: pręty proste, siatki zbrojące, stal zbrojeniowa;
Masy uszczelniające, tj.: silikony, uszczelniacze akrylowe, masy bitumiczne płynne, masy bitumiczne stałe, zaprawy wodoszczelne, zaprawy naprawcze;
Maty zabezpieczające, tj.: folia czarna budowlana, folia paro przepuszczalna, maty izolacyjne PVC, geowłókniny, papa;
Materiały izolacyjne, tj.: wełna mineralna, wełna szklana, styropian, płyta XPS.

Faktura dokumentująca dostawę towarów jest/będzie wystawiona na Wnioskodawcę oraz towary nabywane przez Wnioskodawcę są/będą wykorzystywane przez niego do wykonywania czynności opodatkowanych.

Usługi budowlane świadczone będą w ramach załącznika nr 14 do ustawy VAT. W zależności od tego co będzie przedmiotem fakturowania, taki zostanie nadany symbol PKWiU.

Na dzień dzisiejszy jest to symbol 43.12.12.0; 43.12.11.0; 43.99.30.0; 43.99.50.0; 43.99.60.0.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w związku z nabywaniem towarów w okolicznościach opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej dostawę towarów?
Czy w związku z tym, od pierwszej umowy (na dostawę towarów) Wnioskodawca będzie miał prawo odliczać podatek VAT, a od drugiej (na wykonanie usługi) będzie to VAT odwrócony?
Czy w związku z nabywaniem towarów w okolicznościach przedstawionego stanu przyszłego, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej dostawę towarów?

Zdaniem Wnioskodawcy:

tak, będzie miał prawo,
tak, będzie miał prawo,
będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej dostawę towarów.

Zgodnie art. 86 ust. 1 ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Katalog czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług został wymieniony w art. 5 ust. 1 ustawy VAT. I tak, za czynności podlegające opodatkowaniu tym podatkiem uznaje się:

odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnąrzwspólnotową dostawę towarów.

Powyższe oznacza, że podatnicy wykonujący działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, tak jak ma to miejsce w przypadku Wnioskodawcy, mają prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanymi zakupami. Wyjątki od tej zasady zostały określone w art. 88 ustawy VAT.

Ustawa VAT określa również możliwość odliczenia podatku naliczonego przez podatników, którzy dokonują nabyć określonych towarów bądź usług i są zobowiązani do rozliczenia z tego tytułu podatku na zasadach tzw. odwrotnego obciążenia. Taki obowiązek, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy VAT dotyczy osób prawnych nabywających usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy VAT, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W takim przypadku, dla nabywcy usługi, na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy VAT, podatek należny stanowi również podlegający odliczeniu podatek naliczony.

Należy jednak podkreślić, że obowiązek rozliczenia podatku na zasadach odwrotnego obciążenia dotyczy tylko i wyłącznie nabycia towarów i usług, które wprost zostały wskazane w art. 17 ustawy VAT bądź poprzez odniesienie się do załączników do tej ustawy.

Odnosząc się do powyższego należy wyjaśnić, że mechanizm „odwrotnego obciążenia” podatkiem VAT stanowi odstępstwo od generalnej zasady wyrażonej w art. 193 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, Dz. U. UE. L. z 2006.347.1; dalej: Dyrektywa (zgodnie z którym osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług) i przenosi obowiązek rozliczenia podatku VAT należnego ze sprzedającego na nabywcę.

Podstawą dla zastosowania tego szczególnego środka jest art. 199-199a Dyrektywy. W art. 199 ust. 1 oraz art. 199a ust. 1 Dyrektywy zawarty został zamknięty katalog transakcji, w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik podatku od towarów i usług – odbiorca towarów i usług będących przedmiotem tych transakcji, wśród których wymieniono dostawy prac budowlanych, w tym prac obejmujących naprawę, porządkowanie, konserwację, przebudowę i rozbiórkę nieruchomości, jak również odbiór robót budowlanych uznawany za dostawę towarów na podstawie art. 14 ust. 3 (art. 199 ust. 1 lit. a Dyrektywy). Do decyzji państw członkowskich Unii Europejskiej pozostawiono zarówno ewentualne zaimplementowanie tego mechanizmu na grunt krajowych regulacji, jak również kwestię, które spośród enumeratywnie wskazanych w Dyrektywie towarów i usług zostaną nim objęte.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dostawa towarów oraz świadczenie usług dokonywane z zastosowaniem „odwrotnego obciążenia” jest wyjątkowym mechanizmem wprowadzonym do systemu prawnopodatkowego w określonym celu i pod określonymi warunkami, które nie dotyczą dostaw innych towarów i świadczenia innych usług nieobjętych procedurą „odwrotnego obciążenia”. Tym samym podatek VAT od wszelkich pozostałych dostaw towarów oraz usług powinien być rozliczany przez dostawcę towarów bądź usługodawcę.

Ponadto biorąc pod uwagę przytoczone regulacje należy zauważyć, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Także orzecznictwo Trybunatu Sprawiedliwości Unii Europejskiej, za zasadę przewodnią przyjmuje, że każde świadczenie powinno być uznawane za odrębne i niezależne, zgodnie z Dyrektywą, a wcześniej Szóstą Dyrektywą Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. UE L 145, ze zm.). Podstawową zasadę odrębności i niezależności świadczeń Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wywodzi z art. 2 Dyrektywy.

W tym kontekście – zdaniem TSUE – tylko w pewnych okolicznościach odrębne świadczenia można uznać za jednolitą czynność.

Przykładowo w wyroku z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Ministero dell’Economia e delle Finanze vs. Part Service Srl. ETS stwierdził: „(...) gdy czynność obejmuje kilka świadczeń powstaje pytanie, czy należy ją uważać za jednolitą czynność, czy też kilka odrębnych i niezależnych świadczeń, które należy oceniać oddzielnie. Kwestia ta ma szczególne znaczenie z punktu widzenia podatku VAT, w szczególności dla zastosowania stawek opodatkowania lub przepisów dotyczących zwolnień przewidzianych przez szóstą dyrektywę (zob. wyroki: z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 CPP oraz z dnia 27 października 2005 r, w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen i OV Bank).

W tym zakresie z jej art. 2 wynika, że każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne (zob. ww. wyroki w sprawach CPP, pkt 29, oraz Levob Verzekeringen i OV Bank, pkt 20)”. Podobnie orzekł w wyroku z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro vs. Finanční ředitelství v Ústí nad Labem. Zdaniem TSUE „chociaż usługi sprzątania części wspólnych budynku towarzyszą korzystaniu z najętego dobra, to nie muszą być objęte zakresem pojęcia najmu w rozumieniu art. 13 część B lit. b) VI dyrektywy. Ponadto, skoro najem mieszkań oraz sprzątanie części wspólnych budynku mogą być, w okolicznościach takich jak w sprawie przed sądem krajowym wzajemnie rozdzielone, to nie można uznać, że stanowią jedno świadczenie w rozumieniu orzecznictwa Trybunału”.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe okoliczności mają bardzo istotne znaczenie i przesądzają o tym, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej dostawy towarów, które będą przez niego nabywane w związku z prowadzoną działalnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Niewątpliwie Wnioskodawca prowadzi bowiem taką działalność. Ponadto nabywane na podstawie zawartej umowy towary oraz usługi stanowią odrębny przedmiot umowy i zamówienia.

Tym samym intencją stron wyrażoną w umowie, zgodnie z obowiązującą w Polsce zasadą swobody kształtowania postanowień umów, były dwie odrębne czynności: dostawa towarów oraz świadczenie usługi. Jednocześnie, skoro towary będące przedmiotem dostawy nie zostały wskazane wprost w art. 17 ustawy VAT oraz wskazanych tam załącznikach, to nie ma podstaw aby do dokonywanych dostaw zastosować mechanizm odwrotnego obciążenia i tym samym zobowiązać Wnioskodawcę do rozliczenia podatku należnego i naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że dla prawidłowości opodatkowania danej czynności istotne jest właściwe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację organ oparł się na podanych przez Wnioskodawcę klasyfikacjach.

Zauważyć należy, że stosownie do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W związku z tym, że organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania czynności, a dla prawidłowego ich opodatkowania niezbędne jest ich zaklasyfikowanie do prawidłowego grupowania statystycznego, obowiązek ten spoczywa na Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług nabywanych przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował usługi będące przedmiotem wniosku do odpowiednich grupowań PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania danej usługi do grupowania statystycznego.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku usług) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w branży budownictwa. Jest on zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawiera z kontrahentami umowy, których przedmiotem są dwojakiego rodzaju czynności: dostawa poszczególnych towarów oraz usługa budowlana sklasyfikowana w załączniku nr 14 do ustawy. Zgodnie z postanowieniami umowy za realizację każdej z ww. czynności przewidziane jest odrębne wynagrodzenie. Wnioskodawca będzie nabywcą towarów, a jednocześnie od tego samego dostawcy towaru będzie nabywał usługę budowlaną, która będzie jedną z usług określonych w załączniku nr 14 do ustawy.

Kontrahenci Wnioskodawcy będą podwykonawcami tych usług, a Wnioskodawca jako Generalny Wykonawca będzie te usługi nabywał od kontrahentów – podwykonawców. Dostawa towarów oraz wykonanie usługi zostanie potwierdzone protokołem odbioru. Wtedy też, zgodnie z umową przeniesione zostanie prawo do dysponowania towarami jak właściciel. Czynności wykonywane przez podwykonawców na rzecz Wnioskodawcy są wykonywane na podstawie dwóch odrębnych umów i z ich tytułu są wypłacane dwa wynagrodzenia: pierwsze za dostawę towarów, a drugie za wykonaną usługę budowlaną. Świadczenia te są fakturowane oddzielnie.

Wnioskodawca dokonuje nabycia towarów (od podwykonawców, którzy przy wykorzystaniu tych towarów świadczyć będą na rzecz Wnioskodawcy przedmiotowe usługi) na podstawie odrębnego zamówienia i w oparciu o odrębne umowy ze względu na okoliczności ekonomiczne. Suma nabycia towaru od tego samego podwykonawcy jest niższa, niż suma osobnego nabycia usługi oraz osobnego nabycia towaru od dwóch odmiennych podmiotów. Podwykonawcy są podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy, u których sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 bądź 9 ustawy.

Wnioskodawca wskazał, że oba świadczenia, tj. dostawa towarów i usługa budowlana są tak samo istotne dla niego, ponieważ przedmiotem dostawy towarów są materiały zastosowane przez podwykonawcę do wykonania usługi budowlanej. Tym samym dostawa towarów i usługa budowlana nie mogą być świadczone odrębnie, bowiem do wykonania usługi budowlanej podwykonawca stosuje przedmioty objęte dostawą towarów, bez których wykonanie usługi budowlanej jest niemożliwe. Z ekonomicznego punktu widzenia powyższe czynności świadczone przez podwykonawcę na rzecz Wnioskodawcy są ze sobą ściśle powiązane i tworzą jedną całość.

Stosunek wartości nabywanych towarów do wartości nabywanej usługi może być różny i dla Wnioskodawcy nie jest możliwa ocena, które świadczenie realizowane na jego rzecz ma charakter dominujący. Może być tak, że wartość towaru to będzie ponad 50%, a wartość usługi mniej niż 50%. Mogą to być wartości porównywalne po około 50%. Może być też tak, że wartość usługi będzie większa niż wartość nabywanego towaru lub odwrotnie. Niezależnie jednak od ww. stosunku wartości towaru do wartości usługi, umowa między Wnioskodawcą a kontrahentami zastrzega, że odrębnym przedmiotem zamawianego świadczenia jest dostawa towaru, a odrębnym przedmiotem jest zamawianie usługi związanej z wykonywaniem usług z załącznika nr 14 do ustawy.

Faktura dokumentująca dostawę towarów jest wystawiona na Wnioskodawcę oraz towary nabywane przez Wnioskodawcę są wykorzystywane przez niego do wykonywania czynności opodatkowanych. Usługi budowlane świadczone będą w ramach załącznika nr 14 do ustawy. W zależności od tego co będzie przedmiotem fakturowania, taki zostanie nadany symbol PKWiU. Wnioskodawca podał następujące symbole: 43.12.12.0; 43.12.11.0; 43.99.30.0; 43.99.50.0; 43.99.60.0.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej dostawę towarów, a nabycie usługi od podwykonawcy rozliczyć z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia.

W celu zastosowania właściwych regulacji prawnych w rozpatrywanej sprawie należy rozstrzygnąć, jak dla celów podatku VAT zakwalifikować nabywane przez Wnioskodawcę od danego podwykonawcy czynności, obejmujące dostawę towarów i świadczenie usługi.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Jednak w obrocie gospodarczym występują także świadczenia natury kompleksowej, czyli takie, które nie dają się w prosty sposób zaklasyfikować do danej kategorii, gdyż składają się z kilku pojedynczych świadczeń. Aby móc określić, że dana czynność jest czynnością kompleksową (jednolitą/złożoną), powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na czynność złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania czynności zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element czynności kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia czynności nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną czynność kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., Trybunał uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

Również w orzecznictwie NSA przyjmuje się, że świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych świadczeń wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy, wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia (wyrok NSA z dnia 6 maja 2015 r. sygn. akt I FSK 2105/13).

Zatem gdy świadczenie obejmuje z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone. W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego (podlega opodatkowaniu według zasad właściwych dla świadczenia podstawowego).

W konsekwencji, w przypadku czynności o charakterze kompleksowym, o sposobie opodatkowania decydować będzie to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną czynnością kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych czynności. Ocena tej okoliczności powinna odbywać się więc na podstawie tego, czy dokonywane czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

O tym, czy świadczenie jest dostawą towarów, czy usługą powinien przesądzić element, który w ramach całego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, natomiast pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powyższe wyjaśnienia należy stwierdzić, że nabywana przez Wnioskodawcę od tego samego podwykonawcy usługa z załącznika nr 14 do ustawy oraz nabywane towary, które są wykorzystywane do wyświadczenia przez podwykonawcę przedmiotowej usługi stanowią świadczenie złożone, które należy rozpoznać jako nabycie kompleksowej usługi budowlanej.

Przesądzającym jest to, że – jak wskazał Wnioskodawca – dostawa towarów i usługa budowlana nie mogą być świadczone odrębnie, ponieważ do wykonania usługi budowlanej podwykonawca stosuje przedmioty objęte dostawą towarów, bez których wykonanie usługi budowlanej jest niemożliwe. Z ekonomicznego punktu widzenia powyższe czynności świadczone przez podwykonawcę na rzecz Wnioskodawcy są ze sobą ściśle powiązane i tworzą jedną całość.

W przedmiotowej sprawie czynności dostawy towarów i świadczenia usługi budowlanej nie powinny być dzielone dla celów podatkowych, gdyż ich rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Zakup towarów od podwykonawcy nie stanowi dla Wnioskodawcy celu samego sobie, lecz służy wykonaniu przez tego samego podwykonawcę usługi budowlanej, której nabyciem jest zainteresowany Wnioskodawca. Rzeczywistym celem Wnioskodawcy jest nabycie usługi budowlanej, do wykonania której niezbędne jest nabycie towarów. Tym samym dostawa towarów prowadzi do realizacji określonego celu, tj. do wykonania przez podwykonawcę na rzecz Wnioskodawcy usługi budowlanej z załącznika nr 14 do ustawy. Zatem świadczeniem zasadniczym (podstawowym) jest nabycie usługi budowlanej, natomiast dostawa towarów stanowi świadczenie pomocnicze, które przyczynia się do realizacji świadczenia podstawowego.

Wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, stosunek wartości nabywanych towarów do wartości nabywanej usługi nie przesądza o tym, które świadczenie realizowane na rzecz Wnioskodawcy ma charakter dominujący. Nie można również zgodzić się z Wnioskodawcą, że okolicznościami przesądzającymi o rozdzieleniu dostawy towarów od świadczenia usługi budowlanej jest podpisanie przez Strony dwóch odrębnych umów, na podstawie których wypłacane są dwa wynagrodzenia (za dostawę towarów i wykonanie usługi budowlanej), a także oddzielne ich zafakturowanie.

Wskazać w tym miejscu należy, że w prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. Oznacza to, że ustawodawca nie ingeruje w sferę podejmowanych przez podatników decyzji w zakresie konstruowania umów cywilnoprawnych, jednakże umowy te nie mogą zmieniać obowiązków jakie wynikają z prawa podatkowego.

Strony w umowach cywilnoprawnych określają, co jest przedmiotem sprzedaży. Jednakże przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie uzależniają kwalifikacji danej czynności od jej nazwy, która wynika z zawartej przez strony umowy, lecz odnoszą się do faktycznie wykonywanych czynności, których rzeczywisty charakter przesądza o zakresie stosowania prawa podatkowego. Samo „nazewnictwo” jakim posłużono się w zawartej umowie nie może przesądzać o kwalifikacji czynności na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, zawarcie przez Wnioskodawcę i jego podwykonawcę odrębnych umów na świadczenie usługi i dostawę towarów, w których wyraźnie zastrzegają że odrębnym przedmiotem zamawianego świadczenia jest dostawa towaru, a odrębnym przedmiotem jest zamawianie usługi związanej z wykonywaniem usług z załącznika nr 14 do ustawy, nie stanowi o kwalifikacji wykonywanych czynności na gruncie prawa podatkowego. Decydujące znaczenie ma rzeczywisty charakter wykonywanych czynności.

Podsumowując, Wnioskodawca nie nabywa od danego podwykonawcy dwóch odrębnych świadczeń, tj. dostawy towarów oraz świadczenia usługi budowlanej, lecz kompleksową usługę budowlaną z załącznika nr 14 do ustawy.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W świetle art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 bądź 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia, czy też zastosowanie ma ogólna zasada rozliczenia podatku – ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy dana usługa jest świadczona przez podwykonawcę. Przy czym podkreślić należy, że dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie obu ww. przesłanek łącznie.

Jak już stwierdzono powyżej, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nabywa od podwykonawcy kompleksową usługę budowlaną sklasyfikowaną w załączniku nr 14 do ustawy. Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a jego podwykonawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 bądź 9 ustawy. Wnioskodawca występuje w roli generalnego wykonawcy, wykorzystując nabywaną od podwykonawcy usługę w celu świadczenia na rzecz swojego zleceniodawcy usług budowlanych z załącznika nr 14 do ustawy. Wobec tego należy stwierdzić, że spełnione są przesłanki do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy.

Zatem nabywana przez Wnioskodawcę od podwykonawcy kompleksowa usługa budowlana powinna być w całości rozliczana przez Wnioskodawcę na zasadzie odwrotnego obciążenia. W związku z tym podwykonawca nie powinien wystawiać dwóch faktur, odrębnie na dostawę towarów i odrębnie na świadczenie usługi, lecz powinien wystawić jedną fakturę dokumentującą wykonanie kompleksowej usługi budowlanej, gdzie podstawa opodatkowania, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, obejmuje także cenę towarów.

Odnośnie natomiast prawa do odliczenia podatku naliczonego należy wskazać, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jednym z podstawowych warunków, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, które musi spełnić podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest związek zakupu z czynnością opodatkowaną. Powołany przepis wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, pozbawiających podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy – nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności.

Z powołanego przepisu wynika, że w sytuacji gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzającą czynności, które nie zostały dokonane podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany w tej fakturze w części dotyczącej tych czynności.

Zasadą jest, że dla odliczenia podatku naliczonego nie wystarcza posiadanie faktury, ale muszą istnieć dowody, że czynności wymienione w fakturze zostały dokonane. Faktura musi odzwierciedlać dokonanie czynności pomiędzy podmiotami gospodarczymi w niej wykazanymi. Uprawnienie do odliczenia podatku daje tylko taka faktura, która dokumentuje rzeczywisty obrót gospodarczy.

Jak stwierdzono w niniejszej interpretacji, Wnioskodawca nabywa od podwykonawcy kompleksową usługę budowlaną z załącznika nr 14 do ustawy, która w całości podlega rozliczeniu na zasadzie mechanizmu odwrotnego obciążenia. Tym samym faktury wystawione przez podwykonawcę na rzecz Wnioskodawcy nie dokumentują czynności, które rzeczywiście zostały dokonane, ponieważ w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z dostawą towarów. Zatem faktury te są błędnie wystawione. W tym przypadku zastosowanie znajdzie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy, na podstawie którego Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturze otrzymanej od podwykonawcy za dostawę towarów.

Odpowiadając na zadane przez Wnioskodawcę pytania, należy stwierdzić, że w okolicznościach opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nie ma/nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej dostawę towarów, ponieważ w przedmiotowej sprawie nie nabył on towarów, tylko jedną kompleksową usługę budowlaną.

Wnioskodawca powinien zastosować mechanizm odwrotnego obciążenia do całego świadczenia nabywanego w ramach pierwszej i drugiej umowy od podwykonawcy, gdyż nabywane od podwykonawcy czynności stanowią/będą stanowiły kompleksową usługę budowlaną z załącznika nr 14 do ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe, ponieważ dokonał on błędnej analizy nabywanych czynności. Nabywa jedną złożoną usługę budowlaną od danego podwykonawcy, a nie jak wskazał odrębnie towary i odrębnie usługę.

Niemniej jednak Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego ze złożonej deklaracji podatkowej. Należy bowiem wskazać, że w przypadku usług objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia, ich nabywca ma obowiązek rozliczyć podatek należny. Przy czym jak wynika z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.

Tym samym określony przez Wnioskodawcę, jako nabywcę usługi objętej mechanizmem odwrotnego obciążenia, podatek należny stanowi jednocześnie podatek naliczony, który podlega odliczeniu.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanów faktycznych (opisem zdarzeń przyszłych) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin