Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.215.2018.2.MS
z 20 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2018 r. (data wpływu 25 maja 2018 r.) i jego uzupełnieniu z dnia 16 lipca 2018 r. (data wpływu 17 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem w dniu 16 lipca 2018 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Z dniem zgonu matki Wnioskodawczyni (28 stycznia 2010 r.) nastąpiło dziedziczenie po matce i ojcu, zmarłym w dniu 16 lutego 1985 r. W dniu 11 maja 2011 r. Sąd Rejonowy postanowieniem potwierdził dziedziczenie dwóch działek w udziałach po 1/3 przez Wnioskodawczynię i jej dwóch braci.

Jedna z działek miała uregulowany stan prawny i w dniu 28 lipca 2011 r. w Urzędzie Skarbowym został złożony PIT SD-3 i SD-Z2. Opłacony został podatek. Natomiast druga działka, która jest przedmiotem wniosku, posiadała w tamtym momencie status „samoistne władanie”.

Następnie Sąd Rejonowy postanowieniem stwierdził nabycie tejże działki poprzez zasiedzenie przez nieżyjących rodziców Wnioskodawczyni z dniem 1 stycznia 1985 r.

W treści tego postanowienia Sąd stwierdził, że: „małżonkowie (obecnie nieżyjący) nabyli z dniem 1 stycznia 1985 r. przez zasiedzenie, na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej, prawo własności nieruchomości, oznaczonej jako działka o numerze geodezyjnym …., o powierzchni 0,0552 ha”.

Po wydaniu postanowienia w sprawie zasiedzenia została złożona korekta PIT SD-3 i SD-Z2 w dniu 16 grudnia 2014 r. (data powstania obowiązku podatkowego zgodnie z art. 6 ustawy – 2 czerwca 2011 r.) i został opłacony podatek.

Dnia 9 maja 2018 r. działka ta została sprzedana.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że działka została sprzedana w całości, wszyscy trzej spadkobiercy zbyli swoje udziały.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy udział 1/3 w działce, którą odziedziczyła Wnioskodawczyni, stała się jej własnością w momencie dziedziczenia (28 stycznia 2010 r.), czy też z chwilą postanowienia o zasiedzeniu (23 lipca 2014 r.)?
2. Od której daty Wnioskodawczyni powinna liczyć upływ pięciu lat od nabycia i czy jest zobowiązana uiścić podatek od przychodu ze sprzedaży (19%), czy jest z niego zwolniona?

Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro jej rodzice nabyli w 1985 r. własność nieruchomości przez zasiedzenie, a sąd tylko potwierdził zaistniałą sytuację w 2014 r., to Wnioskodawczyni otrzymała przedmiotową działkę w momencie zgonu matki – 28 stycznia 2010 r. W związku z powyższym Wnioskodawczyni zwolniona jest z uiszczania 19% podatku dochodowego, ponieważ upłynęło 5 lat od nabycia tej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy – jest źródłem przychodu. Jeżeli natomiast odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc kwota uzyskana z takiego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nabyła udziały w wysokości 1/3 w dwóch działkach w drodze dziedziczenia. Postanowieniem z dnia 23 lipca 2014 r. Sąd rejonowy stwierdził nabycie jednej z tych działek przez (nieżyjących na moment orzeczenia) rodziców Wnioskodawczyni z dniem 1 stycznia 1985 r. poprzez zasiedzenie. Wnioskodawczyni i pozostali spadkobiercy sprzedali swoje udziały w tej nieruchomości w dniu 9 maja 2018 r.

Jak wskazano, w przypadku odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości – w sytuacji, gdy odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej – dla określenia jego skutków podatkowych istotne jest ustalenie daty nabycia udziału w nieruchomości. Zatem, aby ustalić czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż udziału w nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy określić od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni udział 1/3 części w działce nabyła w drodze spadku.

Stosownie do art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Na podstawie art. 924 i art. 925 Kodeksu cywilnego, spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii znaczenia postanowienia dotyczącego zasiedzenia ww. działki przez jej rodziców dla określenia momentu nabycia przez nią udziału w tej nieruchomości. Należy więc wskazać, że zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, w szczególności zawartymi w Dziale III Tytułu I Księgi drugiej tej ustawy, nabycie własności może nastąpić m.in. poprzez jej zasiedzenie.

Stosownie do treści art. 172 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od dwudziestu lat jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). W takim przypadku nabycie nieruchomości następuje po upływie trzydziestu lat.

Zasiedzenie jest zatem instytucją, która sankcjonuje trwający od dłuższego czasu stan faktyczny posiadania i jest sposobem nabywania własności. Warunkami niezbędnymi do zasiedzenia jest posiadanie samoistne i nieprzerwane oraz odpowiedni upływ czasu. Przy spełnieniu powyższych przesłanek, posiadacz nabywa prawo własności. Warunkiem nabycia własności nie jest natomiast orzeczenie sądu stwierdzające nabycie własności. Orzeczenie takie stanowi potwierdzenie nabycia własności i jest orzeczeniem deklaratywnym czyli stwierdzającym zaistnienie pewnych faktów, na które można się powołać w celu, np. dokonania wpisu prawa własności do księgi wieczystej.

W jego treści jest wskazywana data nabycia własności nieruchomości w drodze zasiedzenia (tj. moment, na jaki spełnione zostały przesłanki zasiedzenia). Datą nabycia własności nieruchomości nie jest natomiast data postanowienia o zasiedzeniu ani też data uprawomocnienia się postanowienia sądu.

Odnosząc zatem powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że rodzice Wnioskodawczyni nabyli własność przedmiotowej nieruchomości (działki) z dniem 1 stycznia 1985 r. Wnioskodawczyni nabyła udział 1/3 części działki w drodze spadku po zmarłym w dniu 16 lutego 1985 r. ojcu i zmarłej w dniu 28 stycznia 2010 r. mamie. W związku z tym, ustawowo określony 5-letni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z dniem 31 grudnia 1990 r. dla udziału w nieruchomości odziedziczonego po zmarłym ojcu oraz z dniem 31 grudnia 2015 r. dla udziału odziedziczonego po zmarłej mamie. Zatem, zbycie tego udziału w nieruchomości przez Wnioskodawczynię w dniu 9 maja 2018 r. nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu wskazanego w tym przepisie. Postanowienie sądu stwierdzające zasiedzenie przedmiotowej nieruchomości przez rodziców Wnioskodawczyni nie ma więc wpływu na bieg wskazanego wyżej pięcioletniego terminu.

Wnioskodawczyni w swoim stanowisku nie odniosła się bezpośrednio do dziedziczenia udziału w nieruchomości po zmarłym ojcu, pomimo że jest o nim mowa w opisie stanu faktycznego. Nie stanowi to jednak przeszkody dla uznania przez tut. organ stanowiska za prawidłowe w zakresie braku obowiązku podatkowego, gdyż pomiędzy obiema datami dziedziczenia (1985 i 2010 r.) a datą sprzedaży udziału w nieruchomości (2018 r.) minął termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Interpretacja dotyczy opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.