Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.79.2018.2.PB
z 27 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 5 czerwca 2018 r. (data wpływu 12 czerwca 2018 r.), uzupełnionym 12 lipca 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych podziału majątku wspólnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych podziału majątku wspólnego.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 5 lipca 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.79.2018.1.PB wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 12 lipca 2018 r. (wpływ pisma uzupełniającego).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni złożyła wniosek do Sądu Rejonowego o nierówny podział majątku wspólnego. Podczas rozprawy sądowej o podział majątku, w skład którego weszło wyłącznie własnościowe spółdzielcze mieszkanie, doszło do ugody.

Mieszkanie zostało zgodnie podzielone w taki sposób, że Wnioskodawczyni przejęła je na własność bez obowiązku spłaty na rzecz uczestnika postępowania.

Po uprawomocnieniu się wyroku Wnioskodawczyni udała się do Urzędu Skarbowego, aby uregulować kwestię zapłaty podatku od nabytej połowy lokalu, którą zrzekł się uczestnik postępowania na jej korzyść.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że mieszkanie własnościowe spółdzielcze zostało zakupione wyłącznie z środków własnościowych Wnioskodawczyni, które otrzymała w darowiźnie od swoich rodziców jeszcze przed ślubem w 1986 r., a ponieważ w okresie przymusowej własności ustawowej Wnioskodawczyni nie zawarła umowy majątkowej małżeńskiej, zgodnie z domniemaniem zawartym w art. 43 § 1 KRO, udział każdego z małżonków w majątku wspólnym wyniósł po połowie. Zaistniały fakt był głównym powodem przekazania przez uczestnika postępowania swojej części mieszkania na rzecz Wnioskodawczyni bez spłaty. Wnioskodawczyni zapłaciła samodzielnie w 1986 r. w Urzędzie Skarbowym podatek od kupna nieruchomości w kwocie 120000 zł.

Zarząd Spółdzielni Mieszkaniowej 11 czerwca 2018 r. zawiadomił Wnioskodawczynię, że zgodnie z przedłożonym wyciągiem protokołu zawartej ugody w sprawie podziału majątku (prawomocny 24 maja 2018 r.) nabyła na wyłączną własność spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.

Członkostwo w spółdzielni uczestnika postępowania ustało z chwilą zbycia przysługującego prawa do lokalu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek od przekazanej jej drugiej połowy mieszkania przez uczestnika postępowania?
2. Jeżeli tak, to w jakiej kwocie Wnioskodawczyni powinna uiścić podatek (wycena lokalu 110000 zł)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni (sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych przewiduje zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu. Artykuł 1 ust. 1 pkt 1 lit. f) ww. ustawy stanowi, że podatkowi podlegają umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat.

Przed sądem została zawarta ugoda. Przedmiotem ugody sądowej był podział majątku wspólnego małżonków czyli wyłącznie mieszkania własnościowego spółdzielczego. W ugodzie sądowej uznano, że Wnioskodawczyni jest jedyną właścicielką mieszkania bez spłat na rzecz uczestnika postępowania.

Wobec powyższego podział majątku wspólnego małżonków po rozwodzie, bez względu na to czy ma charakter odpłatny czy nieodpłatny, jako czynność cywilnoprawna nie wymieniona w art. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawych, zdaniem Wnioskodawczyni nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Podział majątku między małżonkami nie został wymieniony jako czynność podlegająca opodatkowaniu, a zatem od ww. czynności – zdaniem Wnioskodawczyni – nie jest i nie powinna być zobowiązana do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1150) – podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki.
  
  

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 cytowanej ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób to dla oceny, czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Kwestie stosunków majątkowych małżeńskich reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 682 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Wspólność ustawową charakteryzują dwie podstawowe cechy: jest to wspólność dorobku i wspólność o charakterze łącznym. Z powyższego przepisu wynika również, że wspólność majątkowa małżeńska oparta jest na małżeństwie, jako stosunku prawnym osobistym. Powyższe oznacza, że ustanie małżeństwa, w wyniku np. orzeczenia sądu rozwiązującego małżeństwo, powoduje ustanie z mocy prawa tej wspólności.

Podział majątku wspólnego małżonków jest instytucją typową dla prawa rodzinnego i opiekuńczego. Należy podkreślić, że podział majątku wspólnego małżonków, wykazuje cechy odrębne od zniesienia współwłasności, unormowanego w Kodeksie cywilnym, i w związku z tym nie może być traktowany jako zniesienie współwłasności wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Podział majątku między małżonkami nie został wymieniony jako czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zaznaczyć jednakże należy, że podatkowi temu podlega zniesienie współwłasności w części dotyczącej spłat (lub dopłat).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni złożyła wniosek do Sądu Rejonowego o nierówny podział majątku wspólnego. Podczas rozprawy sądowej o podział majątku, w skład którego weszło wyłącznie własnościowe spółdzielcze mieszkaniowe, doszło do ugody. Mieszkanie zostało zgodnie podzielone w taki sposób, że Wnioskodawczyni przejęła je na własność bez obowiązku spłaty na rzecz uczestnika postępowania.

Reasumując należy stwierdzić, że zawarcie ugody w przedmiocie podziału majątku wspólnego jako czynność niewymieniona w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Jednocześnie, Organ wskazuje, że w związku z uznaniem za prawidłowe stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, bezprzedmiotowe stało się rozstrzyganie w kwestii dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku nr 2.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do oceny dokumentów; jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.