Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.441.2018.2.MW
z 3 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2018 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 23 lipca 2018r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji publicznej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji publicznej.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 lipca 2018r. (data wpływu) o doprecyzowanie opisu sprawy i wskazanie adresu elektronicznego do doręczeń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w ………, działając zgodnie z wnioskami wierzyciela dokonał zajęcia, a następnie sprzedaży licytacyjnej w dniu 03 listopada 2015 r. nieruchomości o nr KW: ……. Zgodnie z opisem i oszacowaniem, przedmiotową nieruchomość stanowi: nieruchomość zabudowana i grunty budowlane położone w ….., ul. ……., działka nr ….., o powierzchni 0,6363 ha. Nieruchomość zlokalizowana na obrzeżach …… w pobliżu drogi wylotowej na m. ……., około 2 km od centrum miasta. Najbliższe otoczenie - zakłady usługowo-produkcyjne. Działka nr …… zabudowana budynkiem administracyjno-socjalnym i dwoma budynkami magazynowo-warsztatowymi, o łącznej powierzchni użytkowej 513 m². Budynki pomocnicze - portiernia i socjalny. Ogrodzenie od frontu obok portierni wykonane jest z cegły klinkierowej, wypełnione przęsłami metalowymi o wysokości 2 m. Brama automatyczna - przesuwana - stalowa. Od strony zachodniej i południowej - płot z prefabrykowanych elementów żelbetowych o długości 380 m. Od strony wschodniej - płot z siatki stalowej o długości 190 m. Uzbrojenie - miejska sieć energetyczna, wodno-kanalizacyjna i deszczowa. Teren ogrodzony, z rozprowadzonym uzbrojeniem. Nawierzchnia częściowo utwardzona kostką polbruk i płytami yombo oraz zagospodarowany zielenią. Działka nr …… o pow. 0,6363 ha położona przy głównej bramie wjazdowej z portiernią. Grunt obok budynków utwardzony kostką polbruk i płytami betonowymi, z boku trawniki. W rogu działki za portiernią znajduje się betonowy, czteroprzęsłowy słup energetyczny z transformatorem - własność Zakładu Energetycznego.

Opis zabudowań: budynek administracyjno-socjalny był budynkiem murowanym, parterowym, niepodpiwniczonym, wybudowanym około 1980 r. Powierzchnia użytkowa – 308 m², powierzchnia zabudowy - 380 m ², kubatura -1.621 m³, wysokość - 3,2 m, fundamenty betonowe, ściany z cegły i bloczków gazobetonowych ocieplone, z elewacją z cegły klinkierowej, strop z płyty żelbetowej, ocieplone styropianem 10 cm, dach drewniany, dwuspadowy kryty blachą trapezową, podłogi - panele w pomieszczeniach biurowych, pozostałe płytki, okna PCV nietypowe, jednoramowe drzwi zewnętrzne aluminiowe, wewnętrzne drewniane, instalacja elektryczna, wodno-kanalizacyjna, ogrzewanie elektryczne - grzejniki convektorowe. Wewnątrz są pomieszczenia biurowe, sala konferencyjna, kuchnia, hol, korytarz i WC.

Budynek magazynowo-warsztatowy był budynkiem murowanym, parterowym, niepodpiwniczonym, wybudowanym około 1974 r. o powierzchni użytkowej - 168,0 m², powierzchni zabudowy - 231,0 m², kubatura - 796,0 m³,wysokość - 3,0 m, fundamenty betonowe, ściany z cegły ceramicznej, dach dwuspadowy o konstrukcji metalowej, kryty blachą strop na części żelbetowy, podłogi z posadzki betonowej, okna metalowe, drzwi to 4 metalowe wrota obite blachą. Instalacje - elektryczna, kanał o wym. 4,5 m x 1,4 m do prac podwoziowych. Wewnątrz znajdują się pomieszczenia warsztatowe i magazynowe, w szczycie 1 pomieszczenie otwarte bez wrot, z wyższym dachem.

Kolejny budynek magazynowy był budynkiem wolnostojącym, parterowym, wykonanym w technologii tradycyjnej, wybudowany około 1974 r. o powierzchni użytkowej – 37 m², powierzchnia zabudowy - 44 m², kubatura - 126 m³, fundamenty betonowe, ściany z cegły ceramicznej, otynkowany, dach dwuspadowy o konstrukcji metalowej, kryty blachą ocynkowaną falistą, podłogi - posadzki betonowe, okna drewniane, drzwi – wrota drewniane, instalacje elektryczna - siła. Wewnątrz są pomieszczenia magazynowe.

Budynkami pomocniczymi była portiernia i budynek socjalny: Portiernia była budynkiem wolnostojącym, murowanym, parterowym, niepodpiwniczonym, wykonanym w technologii tradycyjnej około 1998 r. o powierzchni użytkowej - 24 m², powierzchni zabudowy - 32 m², kubatury - 109 m³, fundamenty betonowe, ściany z cegły ceramicznej, ocieplone. Dach czterospadowy o konstrukcji drewnianej, kryty blachą trapezową powlekaną. Podłogi - posadzki, drzwi zewnętrzne aluminiowe, wewnętrzne drewniane typowe, okna PCV, instalacje: elektryczna, wodno-kanalizacyjna, ogrzewanie elektryczne.

Budynek socjalny zlokalizowany w głębi działki był budynkiem wolnostojącym, parterowym, niepodpiwniczonym z gotowych elementów stalowych, wykonany około 2004r. o powierzchni użytkowej 52 m², powierzchnia zabudowy wynosiła 60,0 m², kubatura - 168 m³, fundamenty betonowe, ściany z blachy falistej z termoizolacją gr. 20 cm, dach to stropodach z gotowych elementów z blachy, ocieplony, podłogi - wykładzina PCV, okna drewniane, drzwi płycinowe typowe. Instalacje: elektryczna, wodno-kanalizacyjna, ogrzewanie elektryczne. Wewnątrz są pomieszczenia socjalne, szatnie i WC.

Łączna powierzchnia użytkowa budynków podstawowych - 513 m², Dłużnik PHU …… sp. z o.o. nabyła nieruchomość w dniu 17 lipca 1997 r. od firmy ……. Jak ustalono, po dokonaniu nabycia na terenie nieruchomości dłużna Spółka rozbudowała wodociąg w latach 2008-2011, utwardziła teren kostką brukową w latach 2008-2009, zmodernizowała linię energetyczną w latach 2002-2005 oraz fragment kanalizacji deszczowej w latach 2008-2010. Komornik nie dysponuje żadnymi kwotami ani dokumentami potwierdzającymi wykonanie powyższych ulepszeń. Z zarządem dłużnej Spółki komornik nie ma żadnego kontaktu. Cała nieruchomość była użytkowana na potrzeby własnej działalności gospodarczej od daty zakupu 1997 do 03 listopada 2015 r. (dzień licytacji przedmiotowej nieruchomości). Według oświadczenia byłego prezesa zarządu dłużna Spółka nie dokonała ulepszeń przekraczających 30 % wartości początkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym. W stanie ulepszonym budynki/budowle lub ich części były wykorzystywane przez dłużnika do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez okres co najmniej 5 lat. Budynki/budowle nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności cywilnoprawnej o podobnym charakterze.

W piśmie stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu, na pytanie „Czy dłużnik jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?”, Wnioskodawca wskazał, iż „Nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT - dłużnik został wykreślony z rejestru czynnych podatników VAT w dniu 27 czerwca 2016r. na podstawie art. 96 ust. 9 ustawy o VAT (wątpliwe istnienie)”.

Następnie na pytanie Organu, „Na jakiej podstawie dłużnik nabył nieruchomość oznaczoną jako działka nr ……? (np. umowa, faktura)”, Wnioskodawca odpowiedział, iż „na podstawie aktu notarialnego z dnia 17 lipca 1997r. repertorium …….”

Z kolei odpowiadając na następujące pytanie Organu „Czy obiekty, o których mowa we wniosku (budynek administracyjno-socjalny, budynek magazynowo-warsztatowy, budynek magazynowy, budynek portierni, budynek socjalny, ogrodzenie, sieć energetyczna, sieć wodno-kanalizacyjna i deszczowa, teren utwardzony kostką) są budynkami/budowlami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332, z późn. zm.)?”, Wnioskodawca wskazał, iż „Budynek administracyjno-socjalny jest budynkiem/budowlą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 07 lipca 1994 r, prawo budowlane, budynek magazynowo-warsztatowy jest budynkiem/budowlą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. prawo budowlane, budynek magazynowy jest budynkiem/budowlą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. prawo budowlane, portiernia jest budynkiem/budowlą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. prawo budowlane, budynek socjalny jest budynkiem/budowlą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. prawo budowlane, ogrodzenie jest budynkiem/budowlą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. prawo budowlane, sieć energetyczna jest budynkiem/budowlą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. prawo budowlane, sieć wodnokanalizacyjna i deszczowa jest budynkiem/budowlą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. prawo budowlane, teren utwardzony kostką jest budynkiem/budowlą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. prawo budowlane”.

Następnie Wnioskodawca wskazał, iż budynek administracyjno-socjalny jest trwale związany z gruntem, budynek magazynowo-warsztatowy jest trwale związany z gruntem, budynek magazynowy jest trwale związany z gruntem, portiernia jest trwale związana z gruntem, budynek socjalny jest trwale związany z gruntem, ogrodzenie jest trwale związane z gruntem, sieć energetyczna jest trwale związana z gruntem, sieć wodnokanalizacyjna i deszczowa jest trwale związana z gruntem, teren utwardzony kostką jest trwale związany z gruntem.

Na pytanie tut. Organu, „Jaki jest symbol PKOB, nazwa grupowania oraz wyszczególnienie ww. budynków/budowli, wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.)?”, Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi „Budynek administracyjno-socjalny - symbol 105, budynek magazynowo-warsztatowy – 104, budynek magazynowy – 104, portiernia – 109, budynek socjalny – 105, ogrodzenie – 109, sieć energetyczna – 210, sieć wodnokanalizacyjna i deszczowa – 210, teren utwardzony kostką – 220”.

Z kolei na pytanie Organu „Które z budynków zostały wybudowane przez dłużnika?”, Wnioskodawca wskazał, iż „Budynek socjalny i teren utwardzony kostką został wybudowany/wytworzony przez dłużnika”.

Następnie Wnioskodawca podał, iż „budynek administracyjno-socjalny z tytułu jego nabycia/wytworzenia dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, budynek magazynowo-warsztatowy z tytułu jego nabycia/wytworzenia dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, budynek magazynowy z tytułu jego nabycia/wytworzenia dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, portiernia z tytułu jego nabycia/wytworzenia dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, budynek socjalny z tytułu jego nabycia/wytworzenia dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ogrodzenie - z tytułu jego nabycia/wytworzenia dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, sieć energetyczna - z tytułu jego nabycia/wytworzenia dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, sieć wodnokanalizacyjna i deszczowa z tytułu jego nabycia/wytworzenia dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, teren utwardzony kostką z tytułu jego nabycia/wytworzenia dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”.

Z kolei na pytanie Organu „Czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynków/budowli lub ich części w rozumieniu art. 2 ust. 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), o których mowa we wniosku? Jeżeli tak, to należy wskazać dokładną datę.”, Wnioskodawca odpowiedział, iż „Budynek administracyjno-socjalny - pierwsze zasiedlenie budynków/budowli lub ich części w rozumieniu art. 2 ust. 14 ustawy o VAT nastąpiło 18 lipca 1999r., budynek magazynowo-warsztatowy - pierwsze zasiedlenie budynków/budowli lub ich części w rozumieniu art. 2 ust. 14 ustawy o VAT nastąpiło 18 lipca 1999r., budynek magazynowy – pierwsze zasiedlenie budynków/budowli lub ich części w rozumieniu art. 2 ust. 14 ustawy o VAT nastąpiło 18 lipca 1999r., portiernia - pierwsze zasiedlenie budynków/budowli lub ich części w rozumieniu art. 2 ust. 14 ustawy o VAT nastąpiło 18 lipca 1999r., budynek socjalny - pierwsze zasiedlenie budynków/budowli lub ich części w rozumieniu art. 2 ust. 14 ustawy o VAT nastąpiło 6 maja 2006r., ogrodzenie, sieć energetyczna, sieć wodno-kanalizacyjna i deszczowa nie zostały ulepszone przez dłużnika o 30% wartości początkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym i zostały zasiedlone przez poprzedniego właściciela klika lat wcześniej przed nabyciem nieruchomości przez dłużnika, teren utwardzony kostką - pierwsze zasiedlenie budynków/budowli lub ich części w rozumieniu art. 2 ust. 14 ustawy o VAT nastąpiło 11 października 2011r.”

Następnie na pytanie Organu, „Jeżeli nastąpiło pierwsze zasiedlenie części budynków/budowli, to należy wskazać w jakiej w części?”, Wnioskodawca wskazał, iż „Budynek administracyjno-socjalny - nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie części budynków/budowli, budynek magazynowo-warsztatowy - nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie części budynków/budowli, budynek magazynowy - nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie części budynków/budowli, portiernia - nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie części budynków/budowli, budynek socjalny - nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie części budynków/budowli”.

Z kolei odpowiadając na następujące pytanie „Kiedy nastąpiło pierwsze zajęcie do używania budynków/budowli? Należy wskazać dokładną datę”, Wnioskodawca wskazał, iż „Budynek administracyjno socjalny - według zgromadzonego materiału pierwsze zajęcie do używania budynków/budowli nastąpiło kilka lat wcześniej od daty zakupu nieruchomości przez dłużnika, budynek magazynowo-warsztatowy - według zgromadzonego materiału pierwsze zajęcie do używania budynków/budowli nastąpiło kilka lat wcześniej od daty zakupu nieruchomości przez dłużnika, budynek magazynowy – według zgromadzonego materiału pierwsze zajęcie do używania budynków/budowli nastąpiło kilka lat wcześniej od daty zakupu nieruchomości przez dłużnika, portiernia - według zgromadzonego materiału pierwsze zajęcie do używania budynków/budowli nastąpiło kilka lat wcześniej od daty zakupu nieruchomości przez dłużnika, budynek socjalny – 05 maja 2004r., ogrodzenie - według zgromadzonego materiału pierwsze zajęcie do używania budynków/budowli nastąpiło kilka lat wcześniej od daty zakupu nieruchomości przez dłużnika, sieć energetyczna - według zgromadzonego materiału pierwsze zajęcie do używania budynków/budowli nastąpiło kilka lat wcześniej od daty zakupu nieruchomości przez dłużnika, sieć wodnokanalizacyjna i deszczowa - według zgromadzonego materiału pierwsze zajęcie do używania budynków/budowli nastąpiło kilka lat wcześniej od daty zakupu nieruchomości przez dłużnika, teren utwardzony kostką – 10 października 2009r.”

Po czym na pytanie Organu, w wyniku jakich czynności nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynków/budowli lub ich części, Wnioskodawca wskazał, iż „Budynek administracyjno socjalny - pierwsze zasiedlenie budynków/budowli nastąpiło po wydaniu decyzji ostatecznej o pozwoleniu na użytkowanie obiektu, budynek magazynowo-warsztatowy - pierwsze zasiedlenie budynków/budowli nastąpiło po wydaniu decyzji ostatecznej o pozwoleniu na użytkowanie obiektu, budynek magazynowy - pierwsze zasiedlenie budynków/budowli nastąpiło po wydaniu decyzji ostatecznej o pozwoleniu na użytkowanie obiektu, portiernia - pierwsze zasiedlenie budynków/budowli nastąpiło po wydaniu decyzji ostatecznej o pozwoleniu na użytkowanie obiektu budynek socjalny - pierwsze zasiedlenie budynków/budowli nastąpiło po wydaniu decyzji ostatecznej o pozwoleniu na użytkowanie obiektu, ogrodzenie – pierwsze zasiedlenie budynków/budowli nastąpiło po wydaniu decyzji ostatecznej o pozwoleniu na użytkowanie obiektu, sieć energetyczna - pierwsze zasiedlenie budynków/budowli nastąpiło po wydaniu decyzji ostatecznej o pozwoleniu na użytkowanie obiektu, sieć wodnokanalizacyjna i deszczowa - pierwsze zasiedlenie budynków/budowli nastąpiło po wydaniu decyzji ostatecznej o pozwoleniu na użytkowanie obiektu, teren utwardzony kostką - pierwsze zasiedlenie budynków/budowli nastąpiło po wydaniu decyzji ostatecznej o pozwoleniu na użytkowanie obiektu”.

Następnie na pytanie Organu „Czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem przedmiotowych budynków/budowli lub ich części a ich dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata?”, Wnioskodawca wskazał, iż „Budynek administracyjno socjalny – pomiędzy pierwszym zasiedleniem przedmiotowego budynku/budowli lub ich częścią a jego dostawą nie upłynął okres dłuższy niż 2 lata, budynek magazynowo-warsztatowy - pomiędzy pierwszym zasiedleniem przedmiotowego budynku/budowli lub ich częścią a jego dostawą nie upłynął okres dłuższy niż 2 lata, budynek magazynowy - pomiędzy pierwszym zasiedleniem przedmiotowego budynku/budowli lub ich częścią a jego dostawą nie upłynął okres dłuższy niż 2 lata, portiernia - pomiędzy pierwszym zasiedleniem przedmiotowego budynku/budowli lub ich częścią a jego dostawą nie upłynął okres dłuższy niż 2 lata, budynek socjalny - pomiędzy pierwszym zasiedleniem przedmiotowego budynku/budowli lub ich częścią a jego dostawą nie upłynął okres dłuższy niż 2 lata, ogrodzenie - pomiędzy pierwszym zasiedleniem przedmiotowego budynku/budowli lub ich częścią a jego dostawą nie upłynął okres dłuższy niż 2 lata, sieć energetyczna - pomiędzy pierwszym zasiedleniem przedmiotowego budynku/budowli lub ich częścią a jego dostawą nie upłynął okres dłuższy niż 2 lata, sieć wodno-kanalizacyjna i deszczowa - pomiędzy pierwszym zasiedleniem przedmiotowego budynku/budowli lub ich częścią a jego dostawą nie upłynął okres dłuższy niż 2 lata, teren utwardzony kostką – pomiędzy pierwszym zasiedleniem przedmiotowego budynku/budowli lub ich częścią a jego dostawą nie upłynął okres dłuższy niż 2 lata”.

Na pytanie Organu „Do jakich czynności były wykorzystywane przez dłużnika ww. budynki/budowle, tj. czy do:

• czynności opodatkowanych podatkiem VAT,
  

• czynności zwolnionych od podatku VAT,
  

• czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT?”
  
  
  

Wnioskodawca wskazał, iż „ Budynek administracyjno-socjalny - budynek/budowla była wykorzystywana przez dłużnika do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, budynek magazynowo-warsztatowy - budynek/budowla była wykorzystywana przez dłużnika do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, budynek magazynowy - budynek/budowla była wykorzystywana przez dłużnika do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, portiernia - budynek/budowla była wykorzystywana przez dłużnika do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, budynek socjalny - budynek/budowla była wykorzystywana przez dłużnika do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, ogrodzenie - budynek/budowla była wykorzystywana przez dłużnika do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, sieć energetyczna - budynek/budowla była wykorzystywana przez dłużnika do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, sieć wodnokanalizacyjna i deszczowa - budynek/budowla była wykorzystywana przez dłużnika do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, teren utwardzony kostką - budynek/budowla była wykorzystywana przez dłużnika do czynności opodatkowanych podatkiem VAT”.

Z kolei na pytanie Organu „Czy ww. budynki/budowle były wykorzystywane przez dłużnika wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług? Jeżeli tak, to jaką działalność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT, do której wykorzystywane były nieruchomości, wykonywał dłużnik – należy podać podstawę prawną zwolnienia?”, Wnioskodawca wskazał, iż „Budynek administracyjno-socjalny - budynek/budowla nie była wykorzystywana przez dłużnika wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, budynek magazynowo-warsztatowy - budynek/budowla nie była wykorzystywana przez dłużnika wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, budynek magazynowy - budynek/budowla nie była wykorzystywana przez dłużnika wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, portiernia - budynek/budowla nie była wykorzystywana przez dłużnika wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, budynek socjalny - budynek/budowla nie była wykorzystywana przez dłużnika wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ogrodzenie - budynek/budowla nie była wykorzystywana przez dłużnika wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, sieć energetyczna - budynek/budowla nie była wykorzystywana przez dłużnika wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, sieć wodno-kanalizacyjna i deszczowa - budynek/budowla nie była wykorzystywana przez dłużnika wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, teren utwardzony kostką - budynek/budowla nie była wykorzystywana przez dłużnika wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT – czy w momencie sprzedaży nieruchomości przez komornika i wystawienia stosownych faktur VAT dłużnik będzie podatnikiem podatku od towarów i usług? W przypadku uznania, iż dłużnik będzie podatnikiem podatku VAT - czy wystawione przez komornika faktury VAT dokumentujące sprzedaż przedmiotowych nieruchomości powinny zawierać VAT wg stawki 23% - czy komornik sądowy dokonujący sprzedaży w trybie licytacji publicznej tej nieruchomości będzie zobowiązany obliczyć i „odprowadzić” podatek VAT, czy też podlega ona zwolnieniu z podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa ww. nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i komornik obowiązany będzie do wystawienia faktury w imieniu i na rzecz dłużnika i wykazania na fakturze VAT stawki 23%. Z informacji będących w posiadaniu komornika dłużnik został wykreślony z rejestru czynnych podatników VAT w dniu 27 czerwca 2016 r. na podstawie art. 96 ust. 9 ustawy o VAT (wątpliwe istnienie). Właściwym Urzędem Skarbowym jest Urząd Skarbowy w …... Dłużnik posługiwał się nr NIP: …….. W dniu licytacji Spółka była podatnikiem podatku VAT i wg wiedzy komornika (nieudokumentowanej) na Spółce ciążył obowiązek odprowadzenia podatku VAT w razie sprzedaży ww. nieruchomości i przy zakupie oznaczonych powyżej nieruchomości przysługiwało dłużnej Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Fakt wykreślenia dłużnika z rejestru podatników VAT nie oznacza, że dłużnik w przyszłości nie będzie wykonywać czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co spowoduje ponowne uzyskanie przez nią statusu podatnika podatku VAT. Skoro sprzedaż komornicza dotyczy majątku podmiotu gospodarczego, którym jest dłużnik, należy go uznać za podatnika podatku od towarów i usług. Komornik dokonał sprzedaży nieruchomości dłużnika, którą to czynność będzie udokumentowywał stosowną fakturą wystawianą w imieniu i na rzecz dłużnika oraz odprowadzał od ww. czynności do Urzędu Skarbowego w …… podatek VAT.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl ust. 2 tego przepisu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Skoro w przedmiotowej sprawie sprzedaż egzekucyjna nieruchomości dotyczy majątku podmiotu gospodarczego, jakim jest dłużnik to Wnioskodawca uważa, że w dacie sprzedaży nieruchomości tego dłużnika i wystawienia stosownej faktury VAT przez komornika będzie czynnym podatnikiem podatku od towaru i usług. Komornik sądowy, zgodnie z art. 18 ustawy o VAT, wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów KPC jest płatnikiem podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika. Komornik w myśl art. 106c ustawy obowiązany jest do wystawienia faktury dokumentującej dostawę towarów, o której mowa w art. 18 z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiając je w imieniu i na rzecz dłużnika.

W świetle powyższego, komornik sądowy wystawiając faktury z tytułu sprzedaży nieruchomości, powinien je wystawić w imieniu i na rzecz dłużnika. W wystawionych fakturach VAT powinien wykazać wg stawki 23%, który powinien pobrać od kupującego/nabywcy i odprowadzić do właściwego Urzędu Skarbowego. W niniejszej sprawie komornik w planie podziału sumy uzyskanej w egzekucji z dnia 22 czerwca 2016 r. wydzielił z kwoty 692.751,72 zł stanowiącej cenę nabycia ww. nieruchomości podatek VAT w kwocie 129.538,94 zł. Plan podziału został zaskarżony przez uczestników postępowania.

Pismem z dnia 07 lutego 2018 r. Sąd Rejonowy w …. I Wydział Cywilny w związku z nadzorem sądu nad egzekucją z nieruchomości zobowiązał komornika do wystąpienia do organów podatkowych z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej odpowiedzi na pytanie czy sprzedaż nieruchomości w warunkach przedmiotowej licytacji podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z pózn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r., poz. 599, z pózn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z pózn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Stosownie do art. 106c ustawy, faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

1. organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
2. komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.
   
   

Zatem fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Powołane powyżej przepisy wskazują, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik, natomiast w przypadku gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W odniesieniu do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca działając zgodnie z wnioskami wierzyciela dokonał zajęcia a następnie sprzedaży licytacyjnej w dniu 03 listopada 2015r. nieruchomości o nr KW: …….. Przedmiotowa nieruchomość jest nieruchomością zabudowaną stanowiącą działkę nr …... Na działce usytuowany jest:

• budynek administracyjno-socjalny – nabyty przez dłużnika,
  

• budynek magazynowo-warsztatowy – nabyty przez dłużnika,
  

• budynek magazynowy - nabyty przez dłużnika,
  

• budynek portierni - nabyty przez dłużnika,
  

• budynek socjalny – wybudowany przez dłużnika w 2004r.,
  

• ogrodzenie, sieć energetyczna, sieć wodno-kanalizacyjna i deszczowa, teren utwardzony kostką.
  
  

Po dokonaniu nabycia na terenie nieruchomości dłużna Spółka rozbudowała wodociąg w latach 2008-2011, utwardziła teren kostką brukową w latach 2008-2009, zmodernizowała linię energetyczną w latach 2002-2005 oraz fragment kanalizacji deszczowej w latach 2008-2010. Dłużnik nie dokonał ulepszeń przekraczających 30% wartości początkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym. W stanie ulepszonym budynki/budowle lub ich części były wykorzystywane przez dłużnika do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez okres co najmniej 5 lat. Budynki/budowle nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności cywilnoprawnej o podobnym charakterze. Budynek socjalny i teren utwardzony kostką został wybudowany/wytworzony przez dłużnika. Powyższe budynki/budowle dłużnik wykorzystywał w działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych. Dłużnik w dniu licytacji przedmiotowej nieruchomości był czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Został wykreślony z rejestru czynnych podatników VAT w dniu 27 czerwca 2016r. Zdaniem Wnioskodawcy, pierwsze zasiedlenie budynku administracyjno-socjalnego, budynku magazynowo-warsztatowego, budynku magazynowego, portierni nastąpiło 18 lipca 1999r., budynku socjalnego nastąpiło 6 maja 2006r., terenu utwardzonego kostką - 11 października 2011r., ogrodzenia, sieci energetycznej, sieci wodno-kanalizacyjnej i deszczowej - kilka lat wcześniej przed nabyciem nieruchomości przez dłużnika, natomiast pierwsze zajęcie do używania ww. budynku administracyjno-socjalnego, budynku magazynowo-warsztatowego, budynku magazynowego, portierni, ogrodzenia, sieci energetycznej, sieci wodno-kanalizacyjnej i deszczowej - kilka lat wcześniej przed nabyciem nieruchomości przez dłużnika, budynku socjalnego 5 maja 2004r., terenu utwardzonego kostką - 10 października 2009r.

Aby ustalić czy Wnioskodawca, jako komornik sądowy, był zobowiązany do opodatkowania sprzedaży nieruchomości dokonanej 3 listopada 2015r., należy dokonać analizy, czy dłużnik w okolicznościach opisanych we wniosku był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Jak wynika z okoliczności sprawy, dłużnik był czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i przedmiotową nieruchomość wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych. Zatem dłużnik w niniejszej sprawie występuje jako podatnik VAT stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy, a sprzedaż ww. nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w ramach działalności gospodarczej.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części, kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki, aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, chyba że budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. A zatem wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy ponosił on wydatki nie niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Odnosząc powyższe uregulowania do niniejszej sprawy należy wskazać, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, jedynie w sytuacji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332, z późn. zm.).

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową - art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

Zgodnie z art. 3 pkt 3a) ustawy Prawo budowlane, obiektem liniowym jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Z kolei w myśl art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane, przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Urządzenia budowlane stanowią urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, nie są to samodzielne budowle zdefiniowane w art. 3 pkt 3 ww. ustawy Prawo budowlane, które uznaje się za towar na gruncie podatku od towarów i usług. Jednakże urządzenia te należy traktować, jako elementy przynależne do budynku i opodatkować łącznie z tym budynkiem, z którym są powiązane, a tym samym należy przypisać stawkę właściwą dla sprzedawanego obiektu budowlanego znajdującego się na tej samej działce, co urządzenie techniczne. Brak podstaw do stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów w zakresie stawki podatku VAT dla ww. urządzeń w oderwaniu od budynków, do których przynależą, gdyż w świetle obowiązujących przepisów nie mają one samodzielnego bytu.

W celu ustalenia czy w analizowanej sprawie dla dostawy ww. nieruchomości zabudowanej budynkami, budowlami (sieci) oraz urządzeniami budowlanymi (ogrodzenie, utwardzenie terenu) zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do wskazanych przez Wnioskodawcę ww. budynków i budowli, miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

Z wniosku wynika, że budynek administracyjno-socjalny, budynek magazynowo-warsztatowy, budynek magazynowy, portiernia, sieć energetyczna, sieć wodno-kanalizacyjna i deszczowa zostały nabyte przez dłużnika w dniu 18 lipca 1999r., a zatem w odniesieniu do tych budynków/budowli doszło już do pierwszego zasiedlenia. Dłużnik nie ponosił wydatków na ulepszenie przedmiotowych budynków/budowli, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiących co najmniej 30% jego wartości początkowej. Sprzedaż ww. budynków/budowli nastąpiła 3 listopada 2015r., a więc po upływie dwóch lat od daty pierwszego zasiedlenia, w związku z tym zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, umożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT w odniesieniu do tych budynków/budowli.

Ponieważ, zgodnie z cytowanym wcześniej art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, sprzedaż dokonana przez Wnioskodawcę dotycząca gruntu, na którym znajdują się ww. budynki/budowle również korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

Przy czym należy wskazać, że jeżeli obie strony transakcji spełniłyby warunki wynikające z art. 43 ust. 10 i art. 43 ust. 11 ustawy, to do dostawy ww. budynków/budowli można było zastosować podstawową stawkę podatku VAT, tj. stawkę 23%.

Odnośnie budynku socjalnego, wybudowanego przez dłużnika w 2004r., należy stwierdzić, że z przedstawionych okoliczności sprawy – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – nie doszło do pierwszego zasiedlenia tego budynku w rozumieniu ww. art. 2 pkt 14 ustawy, bowiem za pierwsze zasiedlenie nie może być uznane –wskazane przez Wnioskodawcę – wydanie decyzji ostatecznej o pozwoleniu na użytkowanie obiektu. A z okoliczności sprawy nie wynika, że doszło do pierwszego zasiedlenia ww. budynku w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy.

Zatem dostawa ta została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy i tym samym nie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Dostawa budynku socjalnego nie mogła korzystać również ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, bowiem – jak wskazał Wnioskodawca – dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu jego wytworzenia, a zatem nie został spełniony jeden z warunków wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy uprawniający do zwolnienia dostawy od podatku.

Z uwagi na fakt, że ww. budynek nie był wykorzystywany przez dłużnika wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, przy dostawie ww. budynku socjalnego nie przysługiwało również zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem mając na uwadze okoliczności sprawy dotyczące budynku socjalnego oraz treść przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, że brak podstaw do zwolnienia od podatku dostawy ww. budynku socjalnego na podstawie ww. przepisów. Zatem dostawa ta podlega opodatkowaniu stawką 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Również dostawa gruntu, na którym ww. budynek socjalny jest posadowiony, zgodnie z treścią art. 29a ust. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu stawką 23%.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że w związku z rozstrzygnięciem zawartym w orzeczeniu TSUE w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania obowiązujących norm prawa krajowego albo może bezpośrednio zastosować przepisy Dyrektywy z uwzględnieniem wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia przedstawionego w orzecznictwie sądowym, w tym w wyroku C-308/16.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Nadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C 308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

TSUE wskazał, iż pojęcie „pierwszego zasiedlenia”, jest zawarte w art. 12 dyrektywy VAT, ale nie jest ono w niej zdefiniowane.

Jak wynika przede wszystkim z prac przygotowawczych do szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. 1977, L 145, s. 1), które pozostają wymierne do celów interpretacji dyrektywy VAT, w ramach zwolnień przewidzianych w jej art. 135 ust. 1 lit. j), kryterium „pierwszego zasiedlenia” budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. W tychże pracach przygotowawczych stwierdzono, że kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika jednak, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Literalna wykładnia art. 12 i art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy VAT, jak również analiza kontekstu i celów założonych w tej dyrektywie świadczą zatem o tym, że wspomniana dyrektywa nie przyznaje państwom członkowskim uprawnienia do wprowadzenia warunków w odniesieniu do przewidzianych tam zwolnień czy też ograniczenia ich. Wynika stąd, że państwa członkowskie nie są w szczególności upoważnione do uzależnienia zwolnienia z VAT w zakresie dostaw budynków następujących po ich pierwszym zasiedleniu od warunku, który nie został przewidziany w dyrektywie VAT, a zgodnie z którym takie pierwsze zasiedlenie ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przypadku ww. niezgodności prawa krajowego z prawem UE, to podatnik może zastosować obowiązujące normy prawa krajowego albo bezpośrednio zastosować przepisy dyrektywy z uwzględnieniem wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia przedstawionego w wyroku C-308/16, zaś organy podatkowe są obowiązane respektować rozstrzygnięcie TSUE zawarte w wyroku C-308/16. Tym samym ocena planowanej dostawy pod kątem zwolnienia z VAT powinna być dokonana przy uwzględnieniu przyjętej przez podatnika definicji pierwszego zasiedlenia.

Zatem należy wskazać, że w przypadku zastosowania wykładni prounijnej w rozpatrywanej sprawie również doszło do pierwszego zasiedlenia budynku administracyjno-socjalnego, budynku magazynowo-warsztatowego, budynku magazynowego, portierni, sieci energetycznej, wodno-kanalizacyjnej i deszczowej i od momentu pierwszego zasiedlenia ww. budynków/budowli do sprzedaży upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Ponadto, w przypadku zastosowania ww. wykładni prounijnej, doszło do pierwszego zasiedlenia ww. budynku socjalnego, bowiem budynek ten od momentu wybudowania (2004r.) był wykorzystywany do działalności gospodarczej dłużnika i od tego momentu do sprzedaży upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W związku z powyższym, w przypadku zastosowania przez Wnioskodawcę wykładni prounijnej, czynność sprzedaży wszystkich ww. budynków i budowli posadowionych na działce nr 43, w tym budynku socjalnego, może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym dostawa gruntu, na którym posadowione są ww. budynki/budowle, w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy, również może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W związku z tym, że urządzenia budowlane należy traktować jako element przynależny do budynków/budowli, podlegający opodatkowaniu łącznie z budynkami/budowlami, z którymi są powiązane, w niniejszej sprawie sprzedaż opisanych urządzeń budowlanych (ogrodzenia, utwardzenia kostką) znajdujących się na działce nr 43, podlega opodatkowaniu/zwolnieniu z opodatkowania VAT tak, jak budynki/budowle, z którymi są związane.

Stosownie do treści art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106b ust. 2 ustawy podatnik nie jest zobowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W myśl art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż zwolnioną o której mowa w ust. 2 (…), jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Natomiast art. 106c ustawy stanowi, że faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

1. organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
2. komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.
   
   

Stosownie do treści art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

W myśl art. 106g ust. 2 ustawy, w przypadku, o którym mowa w art. 106c, faktura jest wystawiana w trzech egzemplarzach, z których jeden jest wydawany nabywcy, drugi – podmiot ją wystawiający pozostawia w swojej dokumentacji, a trzeci – przekazuje dłużnikowi.

W tym miejscu należy ponownie wskazać, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji w przypadku, gdy wykonuje on czynności egzekucyjne. Jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów, to komornik jest zobowiązany do wystawienia faktury w imieniu i na rzecz dłużnika.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie, dla dostawy budynku administracyjno-socjalnego, budynku magazynowo-warsztatowego, budynku magazynowego, portierni, sieci energetycznej, wodno-kanalizacyjnej i deszczowej, a w przypadku budynku socjalnego – gdy zastosuje ww. wykładnię prounijną, oraz urządzeń budowlanych związanych z tymi budynkami, nie jest zobowiązany do wystawienia faktury i odprowadzenia podatku należnego z tytułu dokonanej licytacji sprzedaży nieruchomości. Komornik sądowy, co do zasady, jest płatnikiem podatku od towarów i usług od dokonywanych dostaw w trybie egzekucji, jednakże w przypadku transakcji opisanej we wniosku transakcja ta może korzystać ze zwolnienia.

Natomiast w przypadku zastosowania do dostawy ww. budynku socjalnego treści przepisów krajowych, na podstawie których dostawa tego budynku, gruntu na którym ten budynek jest posadowiony oraz urządzeń budowlanych związanych z tym budynkiem, podlega opodatkowaniu stawką 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawienia faktury, wykazania w niej podatku wg stawki 23% i odprowadzenia go do właściwego urzędu skarbowego.

Jednocześnie należy stwierdzić, że Wnioskodawca, w myśl ww. art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy, jest obowiązany na żądanie nabywcy towaru lub usługi, wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż zwolnioną, jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.