2018.08.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.346.2018.3.IK
z 14 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 września 2018 r. (data wpływu 30 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności związanych z zawarciem kontraktów odwrotnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2018 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności związanych z zawarciem kontraktów odwrotnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest podmiotem działającym w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzącym działalność gospodarczą polegającą na przetwórstwie mleka i produktów pochodzenia mlecznego. Produktami sprzedawanymi przez Spółkę w głównej mierze są sery oraz składniki wykorzystywane do produkcji żywności takiej jak: pieczywo, napoje, wyroby mleczne lub mięso. Wnioskodawca zaklasyfikował prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą według Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (Dz.U. z 2007 r. nr 251, poz. 1885 ze zm.) między innymi pod numerami:

10.51.Z - Przetwórstwo mleka i wyrób sera;

46.1 - Sprzedaż hurtowa realizowana na zlecenie;

46.33.Z - Sprzedaż hurtowa mleka, wyrobów mleczarskich, jaj, olejów i tłuszczów jadalnych.

Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej jako: „podatek VAT”).

Spółka w ramach prowadzonej działalności handlowej będzie zawierać transakcje kupna i sprzedaży określonej ilości serwatki w proszku lub innych towarów kontraktowych po określonej cenie z polskim kontrahentem (dalej jako: „Kontrahent”). Transakcje przeprowadzane będą na podstawie umowy handlowej (kontraktu handlowego), w której przykładowo określona zostaną cena, ilość, parametry oraz czas i miejsce dostawy towaru. W związku z tym, że kontrakty handlowe zawierane będą z kilku miesięcznym wyprzedzeniem, nie będzie możliwym na dzień ich zawarcia określenie wszystkich warunków, które będą panować na rynku w chwili dokonania dostawy towaru. Strony dopuszczają możliwość, w której ceny rynkowe towarów wzrosną lub spadną, co może istotnie wpłynąć na postanowienia umowy. W przypadku wystąpienia powyższych okoliczności, zawarta umowa będzie przewidywać możliwość, w której rozliczenie transakcji będzie dokonywane przy zastosowaniu kontraktu odwrotnego (wash-out). Wnioskodawca nadmienia, iż rynek mleczarski jest specyficzny, a ceny towarów ulegają nagłym i znaczącym wahaniom. Przykładowo ilość wytworzonego mleka, z którego następnie powstaje serwatka zależy od danego okresu w roku i popytu na rynku. W wyniku tego cena serwatki może ulegać znaczącym zmianom „in plus” i „in minus”, tak więc właśnie dzięki kontraktom wash-out możliwe będzie ograniczenie rozmiaru strat związanych z przeprowadzeniem niekorzystnej operacji gospodarczej. Ponadto w momencie zawierania kontraktu pierwotnego strony transakcji nie będą w stanie jednoznacznie przewidzieć jak będzie kształtowała się cena towarów.

Przykładową definicję takiej umowy można znaleźć w akcie przedstawionym przez Zespół roboczy Grupy Handlowców Izby Gospodarczej Handlowców, Przetwórców Zbóż i Producentów Pasz pt „Polskie Ogólne Warunki w Handlu Zbożem, Oleistymi i Surowcami do Produkcji Pasz” (adres strony internetowej: http://www.tbduet.pl/warunki-handlu.html). Zgodnie z zawartą tam definicją, kontraktem wash-out jest umowa odwrotna do pierwotnie zawartej umowy dostawy lub odbioru obowiązującej między stronami. W związku z kontraktem wash-out nie dochodzi do fizycznej dostawy towaru, a rozliczenie pomiędzy stronami takiej umowy następuje poprzez wymianę odpowiednich dokumentów. W paragrafie 19 przytoczonego aktu można dalej przeczytać, że zawarcie kontraktu wash-out musi odbyć się za zgodą obu stron i może dotyczyć całej ilości towaru lub jego części zdefiniowanej w pierwotnie zawartej umowie dostawy lub odbioru i zawiera takie same warunki kontraktowe z wyjątkiem ceny. Zostanie ona określona na podstawie panujących w danym momencie warunków rynkowych.

Kontrakt odwrotny w przedmiotowej sytuacji, mający na celu niwelować negatywne skutki zmienności sytuacji rynkowej, będzie regulował okoliczność w której cena określona w momencie zawierania pierwotnej umowy kupna lub sprzedaży będzie wynosiła X jednostek. Natomiast podczas dokonywania rozliczania w późniejszych okresach z tytułu dostaw, cena będzie wynosiła przykładowo X minus 20 jednostek (możliwa jest również sytuacja w której cena wzrośnie). Taka sytuacja będzie miała miejsce, gdy cena rynkowa zakupionego przez Wnioskodawcę towaru spadła w porównaniu do tej ustalonej między Stronami w kontrakcie pierwotnym, w takim przypadku w momencie dalszej sprzedaży zakupionego towaru Spółka poniosłaby stratę będącą różnicą pomiędzy ceną pierwotną a aktualną ceną towaru. W wyniku tego musiałaby sprzedać towar po cenie wyższej, aby zminimalizować stratę. Bezspornym natomiast pozostaje fakt, że żaden odbiorca nie zaakceptowałby takiej wysokości ceny, mając możliwość kupić towar po cenie niższej. W przypadku wystąpienia powyższej sytuacji, przy dokonywaniu rozliczeń z zastosowaniem kontraktu wash-out, możliwe będzie wystąpienie dwóch scenariuszy. W pierwszym, Spółka będzie zmuszona do poniesienia kosztów w związku z wyrównaniem ceny określonej w kontrakcie pierwotnym do poziomu ceny obowiązującej w momencie dokonania rozliczenia. Natomiast w drugim scenariuszu, sytuacja będzie odwrotna, ponieważ to Kontrahent będzie musiał opłacić określoną kwotę, odzwierciedlającą różnicę pomiędzy ceną określoną w kontrakcie pierwotnym a ceną obowiązującą w momencie dokonania rozliczenia.

Należy ponadto zauważyć, że towar z chwilą realizacji kontraktu odwrotnego będzie pozostawał przez cały czas w miejscu jego składowania. Możliwa jest też sytuacja, w której będzie to rzecz przyszła. Nie będzie miało miejsca w żaden sposób jego przemieszczenie, a tym samym nie wystąpi jakikolwiek obrót tym towarem.

Zamiarem stron przy dokonywaniu tego typu rozliczeń będzie wyłącznie minimalizacja ewentualnych strat mogących wystąpić w wyniku zmian warunków rynkowych. W efekcie strony nie będą narażone na poniesienie dodatkowych kosztów, a zmiany rynkowe będą neutralne w stosunku do przedmiotowej transakcji.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie oznaczone we wniosku nr 3:

Czy Spółka będzie zobowiązana do opodatkowania podatkiem od towarów i usług rozliczeń, dokonywanych z Kontrahentem przy zastosowaniu kontraktu odwrotnego (wash-out)?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż dokonywanie przez niego rozliczeń z kontrahentami, przy zastosowaniu kontraktu odwrotnego, nie będzie stanowić czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221, dalej jako: u. p. t u.) a tym samym pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT. Zgodnie z art. 5 u. p. t. u. czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT są:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 1 u. p. t. u. przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym musi mieć ona charakter odpłatny. Wynika z tego, że dostawa towarów ma miejsce wtedy, gdy dochodzi do przeniesienia władztwa ekonomicznego nad towarem tj. odbiorca towarów nabywa możliwość faktycznego dysponowania danym towarem. Tożsame stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 września 2010 r. (sygn. akt I FSK 1389/09), w którym zauważono, że przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel w sensie ekonomicznym stanowi wydanie towaru pod względem faktycznym. Z powyższego twierdzenia można również wywieść, że na gruncie u.p.t.u. w dalszej kolejności pozostaje fakt przeniesienia własności nad towarem. Dokonanie czynności formalnoprawnej w postaci przeniesienia własności (np. przez zawarcie umowy) będzie bezskuteczne na gruncie u.p.t.u., jeżeli odbiorca nie będzie w stanie faktycznie rozporządzać towarem tak jak właściciel. Warto przywołać regulację art. 63 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE.L Nr 347, dalej jako: „Dyrektywa VAT”), którego implementację do polskie porządku prawnego stanowi art. 19a u. p t. u. stanowiący, że obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Treść tego przepisu wskazuje, że moment powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT powinien być z reguły utożsamiany z chwilą wydania towarów lub wykonania usługi (por. J. Martini, P. Skorupa, M. Wojda, Podatek od towarów i usług. Komentarz, Wyd. 1. Warszawa 2014). Podobnie w broszurze informacyjnej związanej z podatkiem VAT (Zmiany w zakresie określania momentu powstania obowiązku podatkowego w VAT od 1 stycznia 2014 r.) wyjaśnił Minister Finansów, iż moment dokonania dostawy towarów odpowiada dotychczasowemu momentowi wydania towarów.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca uważa, że realizacja kontraktu wash-out nie będzie rodzić obowiązku podatkowego na gruncie u. p. t. u., ponieważ nie dojdzie do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1. Wnioskodawca motywuje swoje stanowisko tym, iż w momencie dokonywania rozliczenia z kontrahentem w formie kontraktu odwrotnego, nie będzie wchodzić on w ekonomiczne władztwo towarem będącym przedmiotem transakcji. Wnioskodawca w żaden sposób nie będzie mógł faktycznie rozporządzać towarem, ponieważ nie dojdzie do wydania towaru na jego rzecz. Tym samym nie zajdą przesłanki, aby uznać realizację kontraktu odwrotnego za dostawę towarów, zdefiniowaną w art. 7 ust. 1 u. p. t u. Przesądza to zatem o wyłączeniu z podlegania pod u. p. t. u. realizacji rozliczenia transakcji za pomocą kontraktu odwrotnego w związku z czym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek opodatkowania podatkiem VAT takiego kontraktu.

Zdaniem Wnioskodawcy, realizacja kontraktu odwrotnego nie będzie również stanowiła odpłatnego świadczenia usług, wymienionego w art. 5 ust. 1 u. p. t. u. Zgodnie z art. 8 ust. 1 u. p. t. u. przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 tej ustawy. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: TSUE) do odpłatnego świadczenia usług dochodzi tylko wtedy gdy: pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, a wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi faktyczne odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej na rzecz usługobiorcy (por. wyrok TSUE z dnia 18 stycznia 2017 r., w sprawie C-37/16, Minister Finansów przeciwko Stowarzyszeniu Artystów Wykonawców Utworów Muzycznych i Słowno-Muzycznych).

W nawiązaniu do powyższego wyroku TSUE, aby doszło do świadczenia usług, spełniony musi być warunek, iż w danej transakcji występować będą dwie strony tj. usługodawca i usługobiorca. W przytoczonej konstrukcji dokonywania rozliczeń w formie kontraktu odwrotnego, nie sposób stwierdzić, na moment zawarcia kontraktu pierwotnego, która ze stron będzie występowała w charakterze usługobiorcy lub też usługodawcy.

Zauważyć należy również, że zgodnie z orzecznictwem TSUE, aby dana czynność mogła być uznana za świadczenie usług, jedna ze stron danej transakcji musi występować jako beneficjent względem tej usługi (por. wyrok ETS z dnia 18 grudnia 1997 r., w sprawie C-384/95). Bazując na powyższym wywodzie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 22 października 2014 roku (sygn. akt III SA/Wa 1320/14) zauważył w tożsamej sprawie dla przedmiotowej sytuacji, iż dla kontraktu wash-out, żadna ze stron takim beneficjent nie jest. Sąd wskazał, że strony godząc się na przedmiotowy sposób dokonywania rozliczeń, mają na celu jedynie zminimalizowanie ewentualnych strat spowodowanych zmiennością czynników rynkowych. Tym samym zostało wskazane, że z tego typu rozliczeń, żadna ze stron nie odnosi korzyści.

W tym miejscu warto wskazać, że w wykonaniu wspomnianego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 października 2014 roku (sygn. akt III SA/Wa 1320/14), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej z dnia 8 maja 2015 roku (znak IPPP3/443-426/12/15-9/S/KB), zgodził się z podatnikiem, iż realizacja rozliczenia z zastosowaniem kontraktu odwrotnego, nie spełnia znamion odpłatnego świadczenia usług na gruncie art. 8 ust. 1 u. p. t. u. Zważywszy na powyższe, należy uznać, że zaprezentowany sposób w jaki Wnioskodawca będzie dokonywać rozliczeń ze swoim Kontrahentem, nie będzie spełniał znamion odpłatnego świadczenia usług określonych w art. 8 ust. 1 u. p. t. u. Tym samym wobec Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek opodatkowania ich podatkiem VAT.

Przedmiotowy sposób dokonywania rozliczeń przez strony będzie można utożsamić ze swoistym odszkodowaniem, które zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Na potwierdzenie powyższej tezy można przytoczyć prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 kwietnia 2008 roku (sygn. akt III SA/Wa 2166/07), w którym stwierdzono, że tylko niektóre odszkodowania mają charakter wynagrodzenia, np. w sytuacji przymusowej dostawy na rzecz np. gminy gruntu pod inwestycje infrastrukturalne - jest to wówczas wynagrodzenie za dostawę. O pozostałym opodatkowaniu odszkodowań ustawodawca nie mówi nic. Zatem należy także z tego względu uznać, iż pozostałe odszkodowania nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Tożsame stanowisko potwierdza Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 4 grudnia 2013 roku (sygn. akt I SA/Wr 1443/13).

Powyższy wywód również przesądza o tym, iż względem Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek opodatkowania kontraktu odwrotnego zawartego z Kontrahentem podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r. Nr 177, poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka - Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na przetwórstwie mleka i produktów pochodzenia mlecznego.

Kontrakt odwrotny w przedmiotowej sytuacji, mający na celu niwelować negatywne skutki zmienności sytuacji rynkowej, będzie regulował okoliczność w której cena określona w momencie zawierania pierwotnej umowy kupna lub sprzedaży będzie wynosiła X jednostek. Natomiast podczas dokonywania rozliczania w późniejszych okresach z tytułu dostaw, cena będzie wynosiła przykładowo X minus 20 jednostek (możliwa jest również sytuacja w której cena wzrośnie). Taka sytuacja będzie miała miejsce, gdy cena rynkowa zakupionego przez Wnioskodawcę towaru spadła w porównaniu do tej ustalonej między Stronami w kontrakcie pierwotnym, w takim przypadku w momencie dalszej sprzedaży zakupionego towaru Spółka poniosłaby stratę będącą różnicą pomiędzy ceną pierwotną a aktualną ceną towaru. W wyniku tego musiałaby sprzedać towar po cenie wyższej, aby zminimalizować stratę. Bezspornym natomiast pozostaje fakt, że żaden odbiorca nie zaakceptowałby takiej wysokości ceny, mając możliwość kupić towar po cenie niższej. W przypadku wystąpienia powyższej sytuacji, przy dokonywaniu rozliczeń z zastosowaniem kontraktu wash out, możliwe będzie wystąpienie dwóch scenariuszy. W pierwszym, Spółka będzie zmuszona do poniesienia kosztów w związku z wyrównaniem ceny określonej w kontrakcie pierwotnym do poziomu ceny obowiązującej w momencie dokonania rozliczenia. Natomiast w drugim scenariuszu, sytuacja będzie odwrotna, ponieważ to Kontrahent będzie musiał opłacić określoną kwotę, odzwierciedlającą różnicę pomiędzy ceną określoną w kontrakcie pierwotnym a ceną obowiązującą w momencie dokonania rozliczenia.

Dokonując analizy powołanych przepisów należy zauważyć, że aby dana czynność nosiła znamiona dostawy towarów - zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy - musi nastąpić przeniesienie przez dostawcę na rzecz nabywcy, prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Z kolei oceniając, czy dane świadczenie ma charakter usługi należy mieć na względzie fakt, że ustawodawca – jak wynika z treści art. 8 ust. 1 ustawy - uznaje za usługę każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności, które nie jest dostawą towarów, podkreślając tym samym powszechność opodatkowania. Zatem na zachowanie to (świadczenie) składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie - znoszenie określonych stanów rzeczy). Ponadto do uznania danej czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym przez niego wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. W konsekwencji usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument - odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że czynności opisane we wniosku nie będą stanowiły dostawy towarów, gdyż – jak wskazano we wniosku - strony zawartych kontraktów (pierwotnego i odwrotnego) nie tylko nie dokonują fizycznej dostawy towarów, ale nie przenoszą na nabywcę (Spółka na rzecz kontrahenta, kontrahent na rzecz Spółki) prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Niemniej należy zauważyć, iż w tak przedstawionym opisie sprawy, zawarte zostają kontrakty pomiędzy dwiema stronami (Spółką i kontrahentem) na dostawę (lub zakup) konkretnych produktów w przyszłości, po cenie ustalonej w momencie ich zawarcia. Warunki kontraktu: czas dostawy, dokładne cechy towarów, ich ilość i cena, są dokładnie w nim określone. Nabywca (w jednym przypadku Spółka, w innym kontrahent) uzyskuje prawo do zakupu w przyszłości towarów po cenie ustalonej w kontrakcie, niezależnie od tego jaką wartość będą one posiadały w momencie realizacji. Natomiast sprzedawca tego prawa (w jednym przypadku kontrahent, w innym Spółka) zobowiązuje się do sprzedaży w przyszłości tych produktów po tej cenie. Zawierając kontrakt odwrotny nabywca prawa do zakupu towarów w przyszłości po z góry określonej cenie (w jednym przypadku Spółka, w innym kontrahent), uzyskuje prawo do jego sprzedaży po innej, ustalonej w tym kontrakcie, cenie. Z powyższego wynika, iż opisane czynności wypełniają definicję usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i ze względu na ich odpłatny charakter (w momencie osiągnięcia ujemnego lub dodatniego wyniku na rozliczeniu kontraktów) podlegają opodatkowaniu VAT.

Reasumując, opisane we wniosku czynności stanowią odpłatne świadczenie usług i, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy czym Wnioskodawca będzie podatnikiem zobowiązanym do opodatkowania świadczonych przez siebie usług, w przypadku gdy to Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie z tytułu rozliczenia umowy wash-out.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów wskazać należy, że rozstrzygnięcia zapadły w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Natomiast, w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków TSUE z dnia 18 stycznia 2017 r. w sprawie C-37/13 orz z dnia 18 grudnia 1997 r. w sprawie C-384/95, wskazać należy, że nie stoją one w sprzeczności ze stanowiskiem Organu przedstawionym w niniejszej interpretacji – przyjęto je jako element argumentacji Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin