Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.388.2018.2.PR
z 13 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2018 r. (data wpływu 12 czerwca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 lipca 2018 r. (data wpływu 25 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

1. stawki podatku w wysokości 0% do eksportu towarów w sytuacji, gdy dokumenty IE-599 są otrzymywane przez system teleinformatyczny służący do obsługi zgłoszeń wywozowych i są wystawione przez urząd celny innego państwa członkowskiego;
2. stawki podatku w wysokości 0% do eksportu towarów w sytuacji, gdy dokumenty IE-599 są otrzymywane przez system teleinformatyczny służący do obsługi zgłoszeń wywozowych i są wystawione przez polski urząd celny;
3. stawki podatku w wysokości 0% do eksportu towarów w sytuacji, gdy dokumenty IE-599 są otrzymywane poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych i są wystawione przez urząd celny innego państwa członkowskiego;
4. stawki podatku w wysokości 0% do eksportu towarów w sytuacji, gdy dokumenty IE-599 są otrzymywane poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych i są wystawione przez polski urząd celny

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku w wysokości 0% do eksportu towarów w sytuacji, gdy dokumenty IE-599 są otrzymywane przez system teleinformatyczny służący do obsługi zgłoszeń wywozowych i są wystawione przez urząd celny innego państwa członkowskiego, w zakresie stawki podatku w wysokości 0% do eksportu towarów w sytuacji, gdy dokumenty IE-599 są otrzymywane przez system teleinformatyczny służący do obsługi zgłoszeń wywozowych i są wystawione przez polski urząd celny, w zakresie stawki podatku w wysokości 0% do eksportu towarów w sytuacji, gdy dokumenty IE-599 są otrzymywane poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych i są wystawione przez urząd celny innego państwa członkowskiego oraz w zakresie stawki podatku w wysokości 0% do eksportu towarów w sytuacji, gdy dokumenty IE-599 są otrzymywane poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych i są wystawione przez polski urząd celny. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 lipca 2018 r. (data wpływu 25 lipca 2018 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o prawidłowo uwierzytelniony odpis pełnomocnictwa szczególnego.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca jest spółką jawną prowadzącą działalność gospodarczą sklasyfikowaną jako sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych. Wnioskodawca jest zarejestrowany dla potrzeb rozliczeń podatku VAT w Polsce.

W ramach prowadzonej działalności dokonuje sprzedaży części i akcesoriów do pojazdów samochodowych zarówno z przeznaczeniem dla polskich odbiorców jak i odbiorców zagranicznych. Wśród realizowanych transakcji są i takie, które wiążą się z wywozem towarów poza Unię Europejską (UE). Najczęściej dochodzi do eksportu pośredniego, w którym towar poza terytorium kraju wywozi nabywca. Niekiedy zdarza się, że towar wywożony jest poza terytorium UE z terytorium innego kraju członkowskiego niż Polska, np. z Rumunii przez Ukrainę do Rosji.

Wskutek tak przeprowadzonej procedury wywozu z Polski Spółka otrzymuje komunikaty IE-599. Niekiedy może dochodzić do sytuacji, w której Spółka otrzymuje te komunikaty poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych. Niekiedy są to komunikaty wystawione przez urzędy celne innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej.

Wnioskodawca w piśmie z dnia 17 lipca 2018 r. wyjaśnił, że:

1. Z dokumentów IE-599 otrzymywanych w systemie teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych jak i poza tym systemem wynika tożsamość towarów będących przedmiotem dostawy i wywozu.
2. W sytuacji, gdy dokumenty IE-599 są otrzymywane poza systemem teleinformatycznym jest zapewniona ich autentyczność.
3. W sytuacji, gdy towar zostaje wywożony z terytorium innego państwa członkowskiego poza terytorium Unii Europejskiej towar jest wysyłany (transportowany) z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku wywozu towaru przez kontrahenta otrzymywane przez Spółkę dokumenty IE-599, w sytuacji gdy są otrzymane przez system teleinformatyczny służący do obsługi zgłoszeń wywozowych, wystawione przez urząd celny innego państwa członkowskiego UE (gdy towar został wywieziony z terytorium innego państwa członkowskiego poza terytorium Unii Europejskiej), są wystarczające do wykazywania dokonanej sprzedaży towarów jako eksportu towarów korzystającego z 0% stawki podatku VAT?
2. Czy w przypadku wywozu towaru przez kontrahenta otrzymywane przez Spółkę dokumenty IE-599, w sytuacji gdy są otrzymane przez system teleinformatyczny służący do obsługi zgłoszeń wywozowych, wystawione przez polski urząd celny (gdy towar został wywieziony bezpośrednio z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej), są wystarczające do wykazywania dokonanej sprzedaży towarów jako eksportu towarów korzystającego z 0% stawki podatku VAT?
3. Czy w przypadku wywozu towaru przez kontrahenta otrzymywane przez Spółkę dokumenty IE-599, w sytuacji gdy są otrzymane poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych (przy zapewnieniu ich autentyczności oraz przy założeniu, że wynika z nich tożsamość towarów będących przedmiotem dostawy i wywozu), wystawione przez urząd celny innego państwa członkowskiego UE (gdy towar został wywieziony z terytorium innego państwa członkowskiego poza terytorium Unii Europejskiej), są wystarczające do wykazywania dokonanej sprzedaży towarów jako eksportu towarów korzystającego z 0% stawki podatku VAT?
4. Czy w przypadku wywozu towaru przez kontrahenta otrzymywane przez Spółkę dokumenty IE-599, w sytuacji gdy są otrzymane poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych (przy zapewnieniu ich autentyczności oraz przy założeniu, że wynika z nich tożsamość towarów będących przedmiotem dostawy i wywozu), wystawione przez polski urząd celny (gdy towar został wywieziony bezpośrednio z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej), są wystarczające do wykazywania dokonanej sprzedaży towarów jako eksportu towarów korzystającego z 0% stawki podatku VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
• eksport towarów;
• import towarów na terytorium kraju;
• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
• wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
  
  

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy). Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…) (art. 2 pkt 3 ustawy). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami zaś, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez eksport towarów, stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy – rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

• dostawcę lub na jego rzecz, lub
• nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Definiując pojęcie eksportu towarów ustawodawca dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Każdorazowo jednak, aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),
• wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

W przedstawionej sprawie Wnioskodawca dokonuje sprzedaży hurtowej części i akcesoriów do pojazdów samochodowych (towary) na rzecz podmiotów z państw spoza Unii Europejskiej.

Faktura sprzedaży towarów wystawiana przez Wnioskodawcę wskazuje jako kupującego podatnika z kraju spoza Unii Europejskiej oraz jako miejsce, do którego towar fizycznie ma być przekazany (przetransportowany) – miejsce poza terytorium Unii Europejskiej.

Wskutek tak przeprowadzonej procedury wywozu z Polski (w polskim urzędzie celnym, bądź urzędzie celnym innego państwa członkowskiego UE) Wnioskodawca otrzymuje komunikat IE-599, potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

W przedstawionej sprawie Wnioskodawca ma wątpliwości, czy otrzymane dokumenty IE-599 uprawniają go w do wykazania sprzedaży towarów dokonanej na rzecz podmiotu zagranicznego (spoza Unii Europejskiej) jako eksportu towarów opodatkowanego 0% stawką VAT i czy są w pełni wystarczające.

Jak stanowi art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%. Jednocześnie, zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, ww. stawkę stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Stosownie do art. 41 ust. 6a ustawy, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

• dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu,
• dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność,
• zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.
  
  

Ponadto, na podstawie art. 41 ust. 11 ustawy, że przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Aby zatem możliwe było opodatkowanie eksportu towarów stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego potwierdzenia wywozu towarów przez urząd celny określony w przepisach celnych. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie nastąpi wywóz towarów i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana.

Katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy jest otwarty, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Przy czym, w przypadku eksportu pośredniego – zgodnie z ww. art. 41 ust. 11 ustawy – zastosowanie ma stawka podatku w wysokości 0%, jeżeli spełnione zostaną warunki zawarte w tym przepisie. Dokument, jakim podatnik powinien się posłużyć dla wykazania eksportu pośredniego, winien tę okoliczność jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzać. Podatnik powinien więc posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny i potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

W zakresie potwierdzenia wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej wypowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 27 czerwca 2017 r., sygn. I FSK 2195/15 stwierdził, iż: „otrzymanie przez dostawcę towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej komunikatu elektronicznego IE-599, stanowiącego urzędową formę potwierdzenia wywozu tych towarów poza obszar Unii Europejskiej, w ramach dokonanego przez niego, jako eksportera, zgłoszenia do wywozu, uprawnia go – na podstawie art. 41 ust. 4 u.p.t.u. – do opodatkowania tej dostawy stawką 0%, chyba że zostanie wykazane, że wiedział on lub powinien wiedzieć, że dokument ten nie odzwierciedla rzeczywistości”.

Dodatkowo należy wskazać, że zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi wyrażonym w interpretacji indywidualnej z dnia 1 sierpnia 2012 r., sygn. IPTPP2/443-412/12-2/KW: „Skoro zatem w systemie ECS potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej odbywa się za pomocą elektronicznego komunikatu IE-599, podpisywanego przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych (który to komunikat dokumentuje czynność łatwą do zweryfikowania przez organy celne), to jego kopia może stanowić każdy rodzaj dokumentu, który by wiernie odzwierciedlał treść oryginału. Może to być zatem wydruk komunikatu IE-599 w formie papierowej. Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż w przypadku, gdy Wnioskodawca dokonał eksportu towaru w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy (eksport pośredni), a posiadany przez Niego w formie wydruku papierowego komunikat IE-599 jest dokumentem potwierdzającym wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty i o ile z ww. komunikatu wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu, to wówczas Zainteresowanemu przysługuje prawo do zastosowania 0% stawki podatku VAT z tytułu eksportu towaru”.

W świetle powyższych uwag należy stwierdzić, że w opisanej sprawie Wnioskodawca, dysponując dokumentami IE-599, wystawionymi przez polski urząd celny, bądź urząd celny innego państwa członkowskiego UE, otrzymanymi bezpośrednio z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, jak również otrzymanymi poza tym systemem (gdy jak wskazano we wniosku – zapewniona jest jego autentyczność, a jednocześnie dokument ten potwierdza jednoznacznie wywóz Towarów z Polski do kraju trzeciego niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej i wynika z niego tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu), ma prawo do opodatkowania sprzedaży Towarów stawką VAT w wysokości 0% z tytułu eksportu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy – przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Przez terytorium kraju – stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Natomiast ilekroć jest mowa o terytorium państwa trzeciego – zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy – rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),
• wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

Należy zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem – miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy, podlegający w Polsce – jako miejscu świadczenia – opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0%.

W kwestii eksportu towarów wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 3/12 orzekając, że: „(…) Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje – stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. – w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy. Zgłoszenie towaru do procedury wywozu towarów, o której mowa w art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w krajowym urzędzie celnym należy traktować jako niewątpliwy dowód rozpoczęcia takiego transportu na terytorium Polski, niemający jednak charakteru wyłącznego”.

W powyższej uchwale stwierdzono również, „(…) w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 146 w zw. z art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), stanowi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Dla przybliżenia charakteru takiego transportu przydatne może być sięgnięcie do normy art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. a) u.p.t.u., stanowiącej, że przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej. W sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak jest podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski. Oznacza to, że w przypadku gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany) – po zgłoszeniu w nim tegoż towaru do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej – nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Wspólnoty nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), nie jest w takiej sytuacji Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce, a tym samym do stosowania z tego tytułu stawki 0%”.

Z powyższego nie wynika, że podlegający eksportowi towar musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny, lecz niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz istotne jest, aby transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym nie chodzi tutaj o aspekt fizyczny tego transportu, czyli o to aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor) czy też towar nie mógł być przeładowany czy chwilowo składowany. Istotne jest, aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności dokonuje sprzedaży części i akcesoriów do pojazdów samochodowych zarówno z przeznaczeniem dla polskich odbiorców jak i odbiorców zagranicznych. Wśród realizowanych transakcji są i takie, które wiążą się z wywozem towarów poza Unię Europejską. Najczęściej dochodzi do eksportu pośredniego, w którym towar poza terytorium kraju wywozi nabywca. Niekiedy zdarza się, że towar wywożony jest poza terytorium UE z terytorium innego kraju członkowskiego niż Polska, np. z Rumunii przez Ukrainę do Rosji. Wskutek tak przeprowadzonej procedury wywozu z Polski Wnioskodawca otrzymuje komunikaty IE-599. Niekiedy może dochodzić do sytuacji, w której Spółka otrzymuje te komunikaty poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych. Niekiedy są to komunikaty wystawione przez urzędy celne innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej. Z dokumentów IE-599 otrzymywanych w systemie teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych jak i poza tym systemem wynika tożsamość towarów będących przedmiotem dostawy i wywozu. W sytuacji, gdy dokumenty IE-599 są otrzymywane poza systemem teleinformatycznym jest zapewniona ich autentyczność. W sytuacji, gdy towar zostaje wywożony z terytorium innego państwa członkowskiego poza terytorium Unii Europejskiej towar jest wysyłany (transportowany) z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze.

Mając na względzie powyższe okoliczności należy stwierdzić, że opisane transakcje spełniają warunek podstawowy, do uznania ich za eksport towarów, ponieważ wywóz poza terytorium Unii Europejskiej odbywa się w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze. Natomiast w związku z tym, że wywozu towaru dokonuje kontrahent jest spełniony warunek zawarty w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy (eksport pośredni).

Jednak, aby spełniona została definicja eksportu, w myśl ww. przepisu oraz jego opodatkowanie stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie również warunku dotyczącego potwierdzenia wywozu towarów przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie nastąpi wywóz towarów i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana.

Stawka podatku – stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl przepisu art. 41 ust. 4 ustawy – w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Art. 41 ust. 6 ustawy stanowi, że stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Na mocy art. 41 ust. 6a ustawy – dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.
   
   

Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio (art. 41 ust. 11 ustawy).

Jak wskazuje art. 41 ust. 6 ustawy, aby podatnik miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości 0% do eksportu towarów, przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, musi posiadać dokument potwierdzający wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Natomiast katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy jest otwarty, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

W przypadku eksportu pośredniego – zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy – zastosowanie ma stawka podatku w wysokości 0%, jeżeli spełnione zostaną warunki zawarte w tym przepisie. Dokument, jakim podatnik powinien się posłużyć dla wykazania eksportu pośredniego winien tę okoliczność jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzać. Podatnik powinien zatem posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny i potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Należy wskazać, że od dnia 31 sierpnia 2007 r. w Polsce zaczęła w pełni funkcjonować I faza Systemu Kontroli Eksportu (ang. Export Control System, ECS). Od tego momentu zmianie uległy zasady dokonywania zgłoszeń celnych do procedury wywozu, procedury uszlachetnienia biernego i powrotnego wywozu. System ECS pozwala na dokonywanie i obsługę zgłoszenia w formie elektronicznej, zarówno w urzędzie wywozu jak i wyprowadzenia. System ten opiera się na obiegu dokumentów pomiędzy urzędami a podmiotami dokonującymi zgłoszeń. W ramach tego systemu dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest komunikat IE-599 podpisany przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych. Komunikat ten zawiera dane zgłoszenia z momentu zwolnienia zgłoszenia do procedury wywozu oraz informacje o potwierdzeniu wywozu lub zatrzymaniu towaru na granicy. Komunikat IE-599 jest wysyłany do zgłaszającego przez urząd celny wywozu.

Zatem, w przypadku wywozu towarów z Polski przez kontrahenta, otrzymywane przez Spółkę dokumenty IE-599:

1. przez system teleinformatyczny służący do obsługi zgłoszeń wywozowych, z których wynika tożsamość towarów będących przedmiotem dostawy i wywozu i są wystawiane przez:
   1. urząd celny innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, gdy towar został wywieziony z terytorium innego państwa członkowskiego poza terytorium Unii Europejskiej;
   2. polski urząd celny, gdy towar został wywieziony bezpośrednio z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej
2. poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych, z których wynika tożsamość towarów będących przedmiotem dostawy i wywozu oraz jest zapewniona ich autentyczność, które są wystawiane przez:
   1. urząd celny innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, gdy towar został wywieziony z terytorium innego państwa członkowskiego poza terytorium Unii Europejskiej;
   2. polski urząd celny, gdy towar został wywieziony bezpośrednio z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej

są wystarczające do wykazywania dokonanej sprzedaży towarów jako eksportu towarów korzystającego ze stawki podatku w wysokości 0%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, tutejszy organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanów faktycznych podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.