Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.293.2018.2.JK
z 20 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2018 r. (data wpływu 18 czerwca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 lipca 2018 r. (data wpływu 2 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Wniosek uzupełniono w dniu 2 sierpnia 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz doprecyzowanie zakresu wniosku (pytanie).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem działki rolnej od roku 1995 i prowadzi gospodarstwo rolne o powierzchni 28 ha, które jest jedynym źródłem utrzymania Jego rodziny. Zainteresowany jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca chciałby sprzedać grunt o powierzchni 1,45 ha, obecnie jest to działka niezabudowana i wg ewidencji oznaczony sposób użytkowania jako R-grunty orne.

Przyszły nabywca nie jest rolnikiem i nie posiada uprawnień do zakupu działki rolnej, dlatego kupujący zobowiązał się wystąpić do właściwego organu o wydanie warunków zabudowy, aby mogło dojść do transakcji. W następstwie tego grunt będący przedmiotem transakcji będzie miał wydane warunki zabudowy i pozwolenie na budowę.

Zainteresowany nadmienia, że sprzedaż ta jest jednorazową transakcją i Wnioskodawca nie prowadzi działalności związanej ze sprzedażą gruntów.

Ponadto w piśmie z dnia 31 lipca 2018 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Wnioskodawca poinformował, że:

1. Przedmiotem planowanej sprzedaży będzie działka nr 38/3.
2. Zainteresowany jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług – prowadzenie gospodarstwa rolnego.
3. Działkę nr 38/3 Wnioskodawca nabył tylko w celu powiększenia gospodarstwa rolnego i Zainteresowany wykorzystuje ją do produkcji rolnej do dnia dzisiejszego.
4. Nieruchomość mająca być przedmiotem sprzedaży nigdy nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej pozarolniczej.
5. Ww. działkę Zainteresowany nabył aktem notarialnym w roku 1995 w celu powiększenia gospodarstwa rolnego.
6. Nabycie ww. nieruchomości nie zostało dokonane w wyniku czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ transakcja ta była zwolniona ze względu na zakup ziemi na powiększenie gospodarstwa.
7. W związku z nabyciem ww. działki rolnej na powiększenie gospodarstwa nie naliczono podatku VAT.
8. Ww. działka od dnia nabycia do dnia dzisiejszego wykorzystywana jest tylko na produkcję rolniczą.
9. Ww. nieruchomości Wnioskodawca nigdy nie udostępniał osobom trzecim.
10. Działka mająca być przedmiotem sprzedaży była wykorzystywana wyłącznie do produkcji rolnej od roku 1995 do dzisiaj.
11. Na ww. działce będą dokonywane zbiory i sprzedaż płodów rolnych (nasiona trawy) do końca września br.
12. Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu zostanie sporządzona z inicjatywy kupującego.
13. Wnioskodawca osobiście nie będzie w jakikolwiek sposób wnioskował o zmianę przeznaczenia gruntu mającego być przedmiotem sprzedaży.
14. Zainteresowany nie poniósł i nie zamierza ponosić jakichkolwiek nakładów związanych z przygotowaniem działki do sprzedaży.
15. Kupujący wystąpi do właściwego organu o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu tylko w swoim imieniu na podstawie sporządzonej umowy przedwstępnej sprzedaży.
16. Działka będąca przedmiotem sprzedaży będzie miała na dzień sprzedaży wydane warunki zabudowy, ponieważ kupujący w myśl obowiązujących obecnie przepisów nie może nabyć gruntu rolnego nie będąc rolnikiem.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane po wycofaniu pytania nr 2 pismem z dnia 31 lipca 2018 r.).

Czy sprzedaż nieruchomości opisanej szczegółowo w poz. 74 wniosku korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT – na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż powyższej nieruchomości będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów np. gruntów, mieści się współwłasność, jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest także udział w gruncie (w prawie własności nieruchomości).

W związku z powyższym, sprzedaż udziału w prawie własności gruntu należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast art. 15 ust. 4 ustawy stanowi, że w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach (art. 15 ust. 5 ustawy).

Przy czym, art. 2 pkt 15 ustawy mówi, że działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarnianą i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin: „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
  
  

Określony w cyt. ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub pewnym okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Należy stwierdzić, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Wobec tego nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Mając na względzie definicję działalności gospodarczej, zawartą ww. cyt. art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, że działalność rolnicza, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy, mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Zatem rolnik, w świetle przepisów ustawy, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Natomiast wykonywanie czynności polegających na świadczeniu usług rolniczych stanowi wykonywanie działalności rolniczej w rozumieniu ustawy. Co istotne, w sytuacji gdy rolnik dokona rejestracji i uzyska miano podatnika podatku VAT czynnego, oznacza to, że prowadzi on działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT według właściwej stawki tego podatku.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem działki rolnej od roku 1995 i prowadzi gospodarstwo rolne o powierzchni 28 ha, które jest jedynym źródłem utrzymania Jego rodziny. Zainteresowany jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca chciałby sprzedać grunt o powierzchni 1,45 ha, obecnie jest to działka niezabudowana i wg ewidencji oznaczony sposób użytkowania jako R-grunty orne.

Przyszły nabywca nie jest rolnikiem i nie posiada uprawnień do zakupu działki rolnej, dlatego kupujący zobowiązał się wystąpić do właściwego organu o wydanie warunków zabudowy, aby mogło dojść do transakcji. W następstwie tego grunt będący przedmiotem transakcji będzie miał wydane warunki zabudowy i pozwolenie na budowę.

Zainteresowany nadmienia, że sprzedaż ta jest jednorazową transakcją i Wnioskodawca nie prowadzi działalności związanej ze sprzedażą gruntów.

Przedmiotem planowanej sprzedaży będzie działka nr 38/3.

Zainteresowany jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług – prowadzenie gospodarstwa rolnego.

Działkę nr 38/3 Wnioskodawca nabył tylko w celu powiększenia gospodarstwa rolnego i Zainteresowany wykorzystuje ją do produkcji rolnej do dnia dzisiejszego.

Nieruchomość mająca być przedmiotem sprzedaży nigdy nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej pozarolniczej.

Ww. działkę Zainteresowany nabył aktem notarialnym w roku 1995 w celu powiększenia gospodarstwa rolnego.

Nabycie ww. nieruchomości nie zostało dokonane w wyniku czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ transakcja ta była zwolniona ze względu na zakup ziemi na powiększenie gospodarstwa.

W związku z nabyciem ww. działki rolnej na powiększenie gospodarstwa nie naliczono podatku VAT.

Ww. działka od dnia nabycia do dnia dzisiejszego wykorzystywana jest tylko na produkcję rolniczą.

Ww. nieruchomości Wnioskodawca nigdy nie udostępniał osobom trzecim.

Działka mająca być przedmiotem sprzedaży była wykorzystywana wyłącznie do produkcji rolnej od roku 1995 do dzisiaj.

Na ww. działce będą dokonywane zbiory i sprzedaż płodów rolnych (nasiona trawy) do końca września br.

Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu zostanie sporządzona z inicjatywy kupującego.

Wnioskodawca osobiście nie będzie w jakikolwiek sposób wnioskował o zmianę przeznaczenia gruntu mającego być przedmiotem sprzedaży.

Zainteresowany nie poniósł i nie zamierza ponosić jakichkolwiek nakładów związanych z przygotowaniem działki do sprzedaży.

Kupujący wystąpi do właściwego organu o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu tylko w swoim imieniu na podstawie sporządzonej umowy przedwstępnej sprzedaży.

Działka będąca przedmiotem sprzedaży będzie miała na dzień sprzedaży wydane warunki zabudowy, ponieważ kupujący w myśl obowiązujących obecnie przepisów nie może nabyć gruntu rolnego nie będąc rolnikiem.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy sprzedaż nieruchomości, o której mowa w opisie sprawy, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W niniejszej sprawie należy przytoczyć – celem wyjaśnienia – orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r., w sprawach C-180/10 i C-181/10. I tak, z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych (...) przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz (...) przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Jednakże co ważne, wskazane orzeczenie Trybunału odnosiło się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT. Natomiast w przypadku, gdy sprzedaży działki należącej do przedsiębiorstwa rolnego dokonuje rolnik będący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że fakt prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności rolniczej, jako podatnik VAT czynny, w której wykorzystywana jest działka nr 38/3 mająca być przedmiotem sprzedaży, będzie miał znaczenie dla opodatkowania podatkiem VAT dostawy tego gruntu.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że działkę nr 38/3 Zainteresowany nabył tylko w celu powiększenia gospodarstwa rolnego i wykorzystuje ją do produkcji rolnej do dnia dzisiejszego. Ponadto Zainteresowany jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego. Na ww. działce będą dokonywane zbiory i sprzedaż płodów rolnych (nasiona trawy) do końca września br. Nieruchomość mająca być przedmiotem sprzedaży nigdy nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej pozarolniczej. Ww. działkę Zainteresowany nabył aktem notarialnym w roku 1995 w celu powiększenia gospodarstwa rolnego. Zatem okoliczność ta wskazuje na ścisły związek nieruchomości mającej być przedmiotem sprzedaży z prowadzoną działalnością rolniczą Wnioskodawcy.

Zatem, przedmiotem dostawy będzie nieruchomość stanowiąca składnik majątkowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej, dla której Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Rozstrzygając zatem niniejszą sprawę podkreślić trzeba, że działka, którą Wnioskodawca planuje sprzedać, służyła do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (tj. działalności rolniczej), z tytułu której Zainteresowany jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Zatem sprzedaż przez Wnioskodawcę działki nr 38/3 stanowiącej część jego gospodarstwa rolnego będzie stanowiła dostawę dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w ust. 1 tego przepisu. W tej sytuacji nie można uznać, że dostawa działki będzie przejawem realizacji prawa do rozporządzania składnikiem jednoznacznie związanym z prywatnym majątkiem Wnioskodawcy.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (...), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości, czy jej części, w ramach majątku osobistego. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r. w sprawie C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, w którym stwierdzono, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Podsumowując, dostawa działki nr 38/3 w okolicznościach wskazanych we wniosku będzie dostawą w odniesieniu do której Wnioskodawca będzie działał jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy i ww. sprzedaż będzie realizowana w ramach działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, planowana sprzedaż będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na gruncie ustawy.

W konsekwencji powyższego oraz mając na uwadze zakres pytania Wnioskodawcy, należy w dalszej kolejności przeanalizować, czy zamierzona dostawa działki nr 38/3 – stanowiącej działkę niezabudowana – będzie stanowiła transakcję korzystającą ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem, ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073, z późn. zm.), reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W świetle art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Jak wskazał Wnioskodawca – działka będąca przedmiotem sprzedaży będzie miała na dzień sprzedaży wydaną decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, ponieważ kupujący w myśl obowiązujących obecnie przepisów nie może nabyć gruntu rolnego nie będąc rolnikiem. Zatem działka nr 38/3 będzie nieruchomością przeznaczoną pod zabudowę. Tym samym, transakcja sprzedaży, którą planuje przeprowadzić Wnioskodawca, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Odpowiadając na pytanie Wnioskodawcy należy wskazać, że sprzedaż nieruchomości nr 38/3 nie będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT – na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii możliwości korzystania ze zwolnienia z opodatkowania sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Tut. Organ informuje, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Pana A, zaznacza się, że interpretacja wywiera skutki prawne dla Wnioskodawcy (jednego ze współwłaścicieli działki nr 38/3). Natomiast powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli działki 38/3, którzy chcąc uzyskać interpretację indywidualną w zakresie konsekwencji podatkowych w związku ze sprzedażą ww. działki, powinni wystąpić z odrębnymi wnioskami o ich wydanie.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.