Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.387.2018.2.AP
z 27 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2018 r. (data wpływu 27 czerwca 2018 r.), uzupełnionym w dniu 2 sierpnia 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 2 sierpnia 2018 r.(data wpływu), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności sprzedaży nieruchomości.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z Decyzją Wojewody nr … z dnia …. prawo własności zabudowanej nieruchomości w miejscowości D., gminie P., oznaczonej jako działka nr 88/8 o pow. 1388 m² stało się mieniem Województwa zgodnie z art. 49 w związku z art. 14 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa z dnia 5 czerwca 1998 r., zgodnie z którym Wojewoda z urzędu przekazał Województwu ww. mienie Skarbu Państwa służące realizacji zadań województwa. Z uzasadnienia decyzji wynika, iż stosownie do przepisu art. 25 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną - z dniem 1 stycznia 1999 r. samorząd województwa przejmuje mające siedzibę na obszarze województwa, państwowe jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej - zarządy melioracji i urządzeń wodnych. Z decyzji tej wynika, że nabycie mienia jest nieodpłatne i następuje z dniem, w którym ta decyzja stanie się ostateczna (ostateczna z dniem 7 sierpnia 2003 r).

Nieruchomość ta była we władaniu Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych. Z dniem 29 listopada 2017 r. ww. nieruchomość została przejęta przez tut. Urząd protokołem zdawczo-odbiorczym.

Na skutek podziału z ww. działki nr 88/8 powstała działka nr 88/10 o pow. 991 m².

W związku z zainteresowaniem najemców nabyciem ww. nieruchomości położonej w miejscowości D., gmina P. oznaczonej jako działka nr 88/10 o pow. 991 m² zabudowanej budynkiem mieszkalnym o powierzchni użytkowej 71,58 m² (jeden lokal mieszkalny w budynku) oraz budynkiem gospodarczym (pomieszczeniem przynależnym) o powierzchni użytkowej 47,10 m² planuje się sprzedać w trybie bezprzetargowym ww. nieruchomość na rzecz najemców.

Pierwsza umowa najmu z obecnymi najemcami przedmiotowego lokalu: 12 stycznia 2015 r. z mocą obowiązującą od dnia 12 sierpnia 2014 r. miał zastosowanie art. 691 Kc, w związku ze śmiercią poprzedniego najemcy, który miał zawartą umowę najmu na czas nieoznaczony od 1972 r.

Zgodnie z operatem szacunkowym ww. budynek mieszkalny jest w średnim stanie technicznym - budynek częściowo jest po remoncie a częściowo kwalifikuje się do prac remontowo - modernizacyjnych w dość dużym zakresie - w szczególności kwalifikuje się do docieplenia ścian zewnętrznych. Natomiast ww. budynek gospodarczy ma zły stan techniczny i cechuje się dużym stopniem zużycia.

Teren działki jest częściowo ogrodzony. Na części działki znajduje się utwardzenie z kostki betonowej oraz z drogowych betonowych płyt ażurowych. Budynek mieszkalny posiada przyłącze do sieci elektroenergetycznej. Woda doprowadzana jest do budynku mieszkalnego ze studni. Ścieki sanitarne z budynku mieszkalnego odprowadzane są do podziemnego zbiornika bezodpływowego (szamba). Instalacja elektryczna budynku gospodarczego jest funkcjonalnie związana z budynkiem mieszkalnym na działce nr 88/10.

Zgodnie z pismem nr … z dnia … na ww. nieruchomości nie poniesiono żadnych nakładów finansowych na ulepszenie działki i znajdujących się na niej budynków i budowli lub ich części, w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a oraz w związku z art. 2 pkt 14 lit. ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r., a tym samym nie przekroczyły one 30% wartości początkowej tych obiektów od dnia 5 lipca 1993 r. (tj. od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym). Z pisma tego wynika, że w okresie najmu na budynek mieszkalny i pomieszczenie przynależne ww. Jednostka nie poniosła wydatków na ich ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłby co najmniej 30% wartości początkowej. Wszelkie wydatki poniesione na rzecz tej nieruchomości były wydatkami remontowymi, miały charakter odtworzeniowy i nie służy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przedmiotowa działka wraz z budynkami, budowlami lub ich częściami została przeznaczona na cele mieszkaniowe i zasiedlona przed wejściem w życie ustawy o podatku od towarów i usług, tj. przed 5 lipca 1993 r. Budynek, budowle lub ich części nie były wykorzystywane przez tą Jednostkę w okresie od 1 stycznia 1999 r. do 3 lipca 2017 r. do czynności opodatkowanych przez okres co najmniej 5 lat.

Działka ta znajduje się na terenie, dla którego obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z jego ustaleniami działka ta położona jest na terenie oznaczonym w planie miejscowym symbolem R.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 2 sierpnia 2018 r. Wnioskodawca wskazał, iż:

1. Nieruchomość położona w miejscowości D., gminie P. oznaczona jako działka nr 88/10 o pow. 991 m², od chwili nabycia przez Województwo, była we władaniu Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych (wcześniej władał nią Wojewódzki Zarząd Inwestycji Rolniczych), który zawierał umowy najmu. Obecnie obowiązuje umowa najmu przedmiotowego lokalu zawarta w dniu 12 stycznia 2015 r., z mocą obowiązującą od dnia 12 sierpnia 2014 r. miał zastosowanie art. 691 Kc, w związku ze śmiercią poprzedniego najemcy, który miał zawartą umowę najmu na czas nieoznaczony od 1972 r. Nieruchomość nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej Województwa. Informację z ZMiUW otrzymaną w piśmie nr … z dnia …., tj. „Budynek, budowle lub ich części nie były wykorzystywane przez tą jednostkę w okresie od 1 stycznia 1999 r. do 3 lipca 2017 r. do czynności opodatkowanych przez okres co najmniej 5 lat” należy czytać w ten sposób, że chodzi o inne tego typu czynności aniżeli najem, o którym mowa powyżej. Ww. usługa najmu podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług.
   
2. W operacie szacunkowym rzeczoznawca majątkowy w pozycji „Urządzenia budowlane” wymienił:
   
   
   
   1. ogrodzenie,
      
   2. utwardzenie z kostki betonowej oraz drogowych betonowych płyt ażurowych,
      
   3. przyłącze do sieci elektroenergetycznej,
      
   4. studnia,
      
   5. podziemny zbiornik bezodpływowy (szambo).
      
      
      
3. Używając w opisie określenia „jednostka” Wnioskodawca miał na myśli Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych. Po dniu 29 listopada 2017 r., tj. dniu przejęcia przez tut. Urząd protokołem zdawczo - odbiorczym ww. nieruchomości Województwo nie ponosiło wydatków na ulepszenie budynków (na ww. działce) w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej obiektów i Województwo nie miało prawa do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków, gdyż nie zostały one poniesione.
   
4. Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych Województwa został objęty tzw. centralizacją rozliczeń VAT w jednostkach samorządu terytorialnego, zgodnie z ustawą z dnia 5 września 2016 roku o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego.
   
   
   Dodać należy, że z dniem 31 grudnia 2017 roku Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych Województwa uległ likwidacji, w związku z wejściem w życie z dniem 1 stycznia 2018 roku ustawy z dnia 20 lipca 2017 roku Prawo wodne. Skutkiem uregulowań tej ustawy jest przejście wszystkich kompetencji marszałka województwa wynikających z tej ustawy do nowo tworzonego podmiotu, jakim jest X, które m. in. wstępuje w prawa i obowiązki wynikające z umów i porozumień zawartych przez marszałków województw lub jednostki organizacyjne samorządu województwa w zakresie utrzymania wód oraz prowadzenia inwestycji w gospodarce wodnej.
   
   
   
   
5. Przedmiotowe budynki nie posiadają nadanych klasyfikacji wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych przez Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi.
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości położonej w miejscowości D., w gminie P. oznaczonej jako działka nr 88/10, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, czy też podlegać będzie zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221)?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż ww. nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. z uwagi na fakt, że dostawa nieruchomości będzie dokonana po pierwszym zasiedleniu, a między pierwszym zasiedleniem, a planowaną datą sprzedaży nieruchomości upłynął okres dwóch lat. Ponadto, z tytułu nabycia nieruchomości, Województwu nie przysługiwało (w całości lub w części) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Województwo jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2017 r. poz. 2096) mieniem województwa jest własność i inne prawa majątkowe nabyte przez województwo lub inne wojewódzkie osoby prawne.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwolnieniu z podatku VAT podlega dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Definicja pierwszego zasiedlenia została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którą pierwsze zasiedlenie, to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku stwierdził, że „definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.”

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r., sygn. C-308/16 stwierdził, że ww. przepisy uzależniające zastosowanie zwolnienia z VAT w przypadku dostawy budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynność podlegającej opodatkowaniu, są niezgodne z przepisami prawa unijnego.

Województwu przy przekazywaniu z mocy prawa ww. nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nie poniesiono również żadnych nakładów finansowych na ulepszenie działki i znajdujących się na niej budynkach i budowlach lub ich częściach, w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a oraz w związku z art. 2 pkt 14 lit. ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r., a tym samym nie przekroczyły one 30% wartości początkowej tych obiektów od dnia 5 lipca 1993 r. (tj. od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym). W okresie najmu na budynek mieszkalny i pomieszczenie przynależne nie poniesiono wydatków na ich ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłby co najmniej 30% wartości początkowej. Wszelkie wydatki poniesione na rzecz tej nieruchomości były wydatkami remontowymi, miały charakter odtworzeniowy i nie służy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – dalej jako „ustawa” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy, terenami budowlanymi są grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Przepisy Dyrektywy posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd stwierdził w nim, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa TSUE pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Z orzeczenia TSUE w sprawie C-308/16 wynika, że „(...) kryterium »pierwszego zasiedlenia« budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. (...) kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika jednak, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu”.

Natomiast w opinii Rzecznika Generalnego do ww. sprawy wskazano, że „(...) pojęcie »pierwszego zasiedlenia« ma własne znaczenie, niezależne od uprzedniego istnienia czynności podlegającej opodatkowaniu. Użytkowanie budynku (niezależnie od tego, czy jest on nowy, czy też przebudowany (...) przez jego właściciela nieprzerwanie przez co najmniej dwa lata jest zrównane z pierwszą dostawą i jego późniejsza sprzedaż jest zwolniona z VAT”.

Według art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że sprzedaż nieruchomości tj. budynku mieszkalnego (jednego lokalu mieszkalnego) i budynku gospodarczego będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ będzie miała miejsce po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Do pierwszego zasiedlenia przedmiotowego budynku opisanego we wniosku doszło w związku z jego użytkowaniem przez Zarząd. Skutek w postaci zasiedlenia wywarło również oddanie budynku w najem w 1972 r. Ponadto, przez cały okres użytkowania (Zarząd) oraz posiadania (Województwo) nie zostały poniesione nakłady na ulepszenie budynku, które wynosiłyby co najmniej 30% wartości początkowej. Tym samym zostaną spełnione obie przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego zbycie gruntu (działki nr 88/10), na którym posadowione są przedmiotowe obiekty, również będzie korzystało ze zwolnienia od podatku, co wynika z art. 29a ust. 8 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.