Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.372.2018.1.BO
z 24 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2018 r. (data wpływu 27 czerwca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 lipca 2018 r. (data wpływu 25 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowego wykazania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej w zeznaniu PIT-36 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, uzupełniony pismem z dnia 23 lipca 2018 r., które wpłynęło do tutejszego Organu w dniu 25 lipca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 11 stycznia 2017 r. Wnioskodawca złożył w Urzędzie Skarbowym PIT-6 - deklarację do wymiaru zaliczek podatku dochodowego od dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej, ustalonych przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu za 2017 r., gdzie wskazał rodzaj produkcji: drób nieśny - kury, rozmiar 5 000.

Decyzją z dnia 31 stycznia 2017 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego ustalił, w oparciu o złożoną deklarację PIT-6 i normy szacunkowe, dochód w wysokości 11 900 zł oraz zaliczki miesięczne za rok 2017 w podatku dochodowym od osób fizycznych z działów specjalnych produkcji rolnej w łącznej wysokości 1 586,00 zł.

Zgodnie z decyzją Wnioskodawca płacił zaliczki, jednakże wbrew Jego założeniom, nie miał deklarowanej hodowli chowu drobiu i nie osiągnął zakładanego dochodu.

W trakcie roku podatkowego nie składał do Urzędu Skarbowego żadnych oświadczeń, czy deklaracji.

W zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2017 - PIT-36, jako przychód i dochód z działów specjalnych produkcji rolnej (poz. 59, 60, 61, 62) Wnioskodawca wskazał wartości rzeczywiste równe zero.

Pracownik w Urzędzie Skarbowym zasugerował Mu, że jako dochód z działów specjalnych produkcji rolnej winien był wskazać dochód szacunkowy, zgodnie z decyzją z dnia 31 stycznia 2017 r.

Do dnia dzisiejszego Wnioskodawca nie otrzymał żadnego pisemnego wezwania do złożenia korekty zeznania PIT-36, ani zawiadomienia o wszczęciu postępowania w Jego sprawie.

Poza działami specjalnymi produkcji rolnej w rozliczeniu rocznym - deklaracji PIT-36 - wskazał dochód z należności ze stosunku pracy i z działalności wykonywanej osobiście.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy prawidłowo Wnioskodawca w zeznaniu PIT-36, jako dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, wskazał dochód rzeczywisty równy zero, podczas gdy w deklaracji PIT-6 zakładał, że będzie prowadził produkcję jaj konsumpcyjnych i dokona wstawienia 5 000 sztuk drobiu nieśnego – kur, skoro nie zawiadomił Urzędu Skarbowego o braku wstawienia deklarowanej ilości drobiu (brak wstawienia), przez cały rok uiszczał zaliczki, zgodnie z decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego i jednocześnie nie prowadzi podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ani księgi rachunkowej, a tym samym dochód ustala przy zastosowaniu norm szacunkowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – winien On wskazać dochód rzeczywisty z działów specjalnych produkcji rolnej równy zero.

Wnioskodawca dodał, że prawidłowo ustalił dochód przyjmując faktycznie wstawioną ilość kur - równą zero i brak dochodu.

Według Wnioskodawcy z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika, jak należy wyliczać w zeznaniu rocznym dochód z działów specjalnych produkcji rolnej ustalany metodą wg norm szacunkowych. Nigdzie nie mówi się, że w zeznaniu rocznym wykazuje się zadeklarowaną ilość produkcji.

Zgodnie z art. 24 ust. 4 zd. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

W myśl przepisu art. 43 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, którzy dochody z działów specjalnych produkcji rolnej ustalają przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2, są obowiązani składać w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego urzędowi skarbowemu deklarację według ustalonego wzoru o rodzajach i rozmiarach zamierzonej produkcji w roku podatkowym.

Zgodnie z ust. 3 ww. przepisu podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani zawiadomić właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni o:

1. zaistnieniu zmian w prowadzonej produkcji w stosunku do podanej w deklaracji;
2. zaprzestaniu lub rozpoczęciu w ciągu roku eksploatacji obiektów umożliwiających całoroczny cykl produkcji;
3. rozpoczęciu w ciągu roku podatkowego prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej; w tym wypadku podatnicy ci składają deklaracje, o których mowa w ust. 1, o rodzajach i rozmiarach zamierzonej produkcji w tym roku.
   
   

Naczelny Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 21 stycznia 1998 r., wydanym w sprawie sygn. akt I SA/Gd 984/96, LEX nr 33693, wskazał, że „przewidziany w art. 43 ust. 3 pkt 1 ustawy z 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek zawiadomienia właściwego urzędu skarbowego w terminie 7 dni o zaistnieniu zmian w prowadzonej produkcji, w stosunku do podanej w deklaracji oznacza, że podatnik po zakończeniu roku podatkowego nie może wywodzić korzystnych dla siebie skutków w zakresie wymiaru podatku dochodowego z działów specjalnych produkcji rolnej, nawet w sytuacji, gdy zmiana w prowadzonej produkcji skutkująca niższym dochodem nastąpiła z przyczyn niezależnych od podatnika, skoro uchybił powyższemu terminowi”. Sąd wyraźnie wskazał, że zawiadomienie o zmianie w prowadzonej produkcji może mieć w pewnych okolicznościach - obniżenie ilości jednostek produkcji - wpływ na wymiar podatku (korzystne skutki w zakresie wymiaru podatku dla podatnika).

Skoro ustawodawca wprowadził obowiązek zawiadomienia Urzędu Skarbowego o zaistnieniu zmian w prowadzonej produkcji, w stosunku do podanej w deklaracji (zarówno w zakresie zmniejszenia, jak i zwiększenia produkcji), to fakt zaistnienia zmian ma znaczenie dla obliczenia dochodu szacunkowego za rok podatkowy, w którym zmiana nastąpiła oraz wysokości podatku za ten okres. Przy szacunkowym obliczaniu dochodu przepisy nie wskazują na konieczność badania daty faktycznego uzyskiwania dochodu z jednostki produkcji. W deklaracji PIT-6 wskazuje się zakładaną wielkość produkcji - rozmiar zamierzonej działalności. Przez cały rok Wnioskodawcy nie udało się wprowadzić deklarowanej produkcji.

Jednocześnie w wyroku z dnia 30 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 1314/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyjaśnił, że obowiązkiem podatnika jest uiszczanie zaliczek na podatek dochodowy od początku roku kalendarzowego, a nie od daty uzyskania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej, bowiem podstawą do ustalenia zaliczek jest zawsze rozmiar zamierzonej działalności. Sąd wyjaśnił, że „rozliczenie podatku od faktycznie osiągniętych dochodów za cały rok powinno natomiast nastąpić dopiero w zeznaniu rocznym PlT-36 złożonym w Urzędzie Skarbowym w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, kiedy do opodatkowania zostanie zgłoszony faktycznie uzyskany dochód bądź strata.”

Tym samym Wnioskodawca uważa, że słusznie w deklaracji PIT-36 nie wykazał dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Konsekwencją uregulowań zawartych w powołanym przepisie jest wprowadzona – dla celów tej ustawy – zawarta w art. 2 ust. 2 definicja działalności rolniczej oraz w art. 2 ust. 3 definicja działów specjalnych produkcji rolnej, z których uzyskiwane dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Stosownie do art. 2 ust. 2 ww. ustawy, działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc – w przypadku roślin,
2. 16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt

–licząc od dnia nabycia.

Działami specjalnymi produkcji rolnej – w myśl art. 2 ust. 3 ww. ustawy są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

W myśl art. 2 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym „załącznikiem nr 2”.

Należy zauważyć, że załącznik nr 2 „Tabela rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu rocznego” określa jakie uprawy, hodowla i chów zwierząt z uwagi na ich rozmiary nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej, a także normy szacunkowe dochodu rocznego odnoszące się do jednostek powierzchni upraw i innych jednostek poszczególnych rodzajów produkcji zwierzęcej.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy, działy specjalne produkcji rolnej są odrębnym źródłem przychodów.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14. W takim przypadku nie ma obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ww. ustawy, u podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast zasady ustalania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej określa przepis art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

Artykuł 24 pkt 4a ww. ustawy stanowi, że normy szacunkowe dochodu rocznego, o których mowa w ust. 4, stosuje się od jednostek powierzchni upraw lub innych jednostek rodzajów produkcji określonych w kolumnie 3 załącznika nr 2, z tym że w przypadku:

1. upraw w szklarniach i tunelach foliowych – od 1 m² powierzchni ogólnej obliczanej według wewnętrznej długości ścian;
2. upraw grzybów i ich grzybni – od 1 m² powierzchni zajętej pod te uprawy;
3. wylęgarni drobiu – od 1 sztuki pisklęcia uzyskanego z wylęgu;
4. zwierząt laboratoryjnych – od 1 sztuki sprzedanych zwierząt – na podstawie zawartych umów dla potrzeb laboratoryjnych, badań i doświadczeń naukowych, analiz i testów prowadzonych w laboratoriach, a także kontroli procesów technologicznych;
5. hodowli i chowu zwierząt wymienionych pod lp. 15 lit. b)-h) załącznika nr 2 – od 1 sztuki zwierząt sprzedanych;
6. hodowli ryb akwariowych – od 1 dm³ objętości akwarium, obliczonej według wewnętrznych długości krawędzi.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy z przepisów ustawy o rachunkowości wynika obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych, według zasad określonych w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w przeciwnym przypadku podatnik ma prawo wyboru, tj. może – po uprzednim zawiadomieniu właściwego naczelnika Urzędu Skarbowego – ustalać przychody według zasad określonych w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie ksiąg wykazujących te przychody (podatkowa księga przychodów i rozchodów lub księgi rachunkowe), bądź ustalać dochód przy zastosowaniu norm szacunkowych.

W myśl art. 2 ust. 1 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2018 r., poz. 395), przepisy ustawy o rachunkowości, zwanej dalej „ustawą”, stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 Euro.

Zatem przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się m.in. do osób fizycznych, których przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 Euro.

Wobec powyższego, jeżeli podatnik nie prowadzi podatkowej księgi przychodów i rozchodów, bądź ksiąg rachunkowych, dochód ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych, tj. na zasadach ryczałtowo-szacunkowych, zapisanych w art. 24 ust. 4-4e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, którzy dochody z działów specjalnych produkcji rolnej ustalają przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2, są obowiązani składać w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego urzędowi skarbowemu deklarację według ustalonego wzoru o rodzajach i rozmiarach zamierzonej produkcji w roku podatkowym.

W myśl art. 43 ust. 3 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni o:

1. zaistnieniu zmian w prowadzonej produkcji w stosunku do podanej w deklaracji;
2. zaprzestaniu lub rozpoczęciu w ciągu roku eksploatacji obiektów umożliwiających całoroczny cykl produkcji;
3. rozpoczęciu w ciągu roku podatkowego prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej; w tym wypadku podatnicy ci składają deklaracje, o których mowa w ust. 1, o rodzajach i rozmiarach zamierzonej produkcji w tym roku.
   
   

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w dniu 11 stycznia 2017 r. złożył w Urzędzie Skarbowym PIT-6 - deklarację do wymiaru zaliczek podatku dochodowego od dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej, ustalanych przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu - za 2017 r., gdzie wskazał rodzaj produkcji: drób nieśny - kury, rozmiar 5 000.

Decyzją z dnia 31 stycznia 2017 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego ustalił, w oparciu o złożona deklarację PIT-6 i normy szacunkowe, dochód w wysokości 11 900 zł oraz zaliczki miesięczne za rok 2017 r. w podatku dochodowym od osób fizycznych z działów specjalnych produkcji rolnej w łącznej wysokości 1 586,00 zł.

Zgodnie z decyzją Wnioskodawca płacił zaliczki, jednakże wbrew założeniom, nie osiągnął deklarowanej ilości hodowli drobiu, a tym samym szacowanego dochodu.

W trakcie roku podatkowego nie składał do Urzędu Skarbowego żadnych oświadczeń, czy deklaracji.

W zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2017 - PIT-36, jako przychód i dochód z działów specjalnych produkcji rolnej Wnioskodawca wskazał wartości rzeczywiste równe zero.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w związku z tym, że Wnioskodawca, zgodnie z art. 43 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, złożył deklarację PIT-6 za 2017 r., odnośnie ustalenia dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej przy zastosowaniu norm szacunkowych, to zgodnie z art. 43 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy był zobowiązany zawiadomić naczelnika właściwego urzędu skarbowego w terminie 7 dni o zmianach w prowadzonej produkcji w stosunku do podanej w deklaracji. Skoro ww. zawiadomienia nie złożył, to dochody z działów specjalnych produkcji rolnej za rok 2017 powinien wykazać w zeznaniu PIT-36 za 2017 r. w wysokości wynikającej z otrzymanej od Naczelnika Urzędu Skarbowego decyzji z dnia 31 stycznia 2017 r.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, kontrolnego, czy kontroli celno-skarbowej. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k - 14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.