Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.375.2018.1.MK
z 28 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2018 r. (data wpływu 11 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest ojcem 13-letniego syna …. Jest osobą samotną, mieszka sam. W 2017 r. Wnioskodawca osiągnął dochody z tytułu umowy o pracę, opodatkowane zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Syn Wnioskodawcy w roku podatkowym 2017 nie osiągnął żadnych dochodów. Po rozwodzie Wnioskodawca nie zrezygnował z aktywnego uczestnictwa w życiu syna i w tworzeniu z nim bliskich relacji. Jest to możliwe, ponieważ wszelkie obowiązki związane z wychowaniem i opieką nad dzieckiem Wnioskodawca i Jego była żona dzielą pomiędzy siebie, co dla Wnioskodawcy i dla matki dziecka jest naturalne i nie stanowi żadnego problemu.

W związku z tym, że definicja „opieki nad dzieckiem” oraz „wychowania dziecka” zawierają w sobie wszelkie działania mające na celu dbanie o prawidłowy, harmonijny rozwój dziecka zarówno fizyczny, emocjonalny jak i społeczny, wzbudzanie aktywności poznawczej oraz zaspokojenie wszelkich jego potrzeb, co przygotuje dziecko i pozwoli na samodzielne podejmowanie decyzji zarówno w przyszłym życiu rodzinnym, społecznym jak i zawodowym, Wnioskodawca uważa, że jest ojcem samotnie wychowującym dziecko. Zgodnie z orzeczeniem Sądu Okręgowego w … I Wydział Cywilny z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt …, władza rodzicielska nad małoletnim … powierzona została obojgu rodzicom. Wyrok potwierdził faktyczny stan opieki nad dzieckiem, trwający od chwili rozwodu. Opieka Wnioskodawcy nad synem i jego wychowanie nie ogranicza się jedynie do ustalonego sposobu sprawowania opieki. Wnioskodawca opiekuje się synem na co dzień i nie ogranicza kontaktów do sporadycznych spotkań, stale uczestniczy w wychowaniu syna, a także pomaga mu decydować lub współdecydować o ważnych dla niego bieżących sprawach, choćby takich jak dobór odpowiedniej szkoły czy dodatkowych zajęć pozalekcyjnych. Obok naturalnych działań polegających na pełnym zaspokajaniu wszelkich potrzeb biologicznych dziecka, Wnioskodawca skupia się przede wszystkim na zaspokajaniu jego potrzeb psychicznych, takich jak potrzeby miłości, bezpieczeństwa, aktywności, samodzielności i samorealizacji. Poświęca synowi maksymalnie dużą ilość czasu na rozmowy z nim, na rozwijanie syna oraz ich wspólnych zainteresowań. W dni wolne Wnioskodawca stara się rozwijać w dziecku chęć poznawania innych miejsc, środowisk, innych kultur (wspólne wakacje krajowe i zagraniczne, ferie zimowe krajowe i zagraniczne, wyjazdy weekendowe). Oprócz spędzania ze sobą wakacji i ferii zimowych, syn przebywa u Wnioskodawcy co drugi weekend, czasami co weekend i kilka dni w tygodniu, nierzadko całe tygodnie z weekendami, nocuje w Jego domu, je posiłki, ma swój pokój, swoje obowiązki itd. Wnioskodawca interesuje się nauką syna i jego zachowaniem. Pomaga synowi w odrabianiu lekcji, nauce, kontroluje zeszyty. Syn jest bardzo dobrym uczniem, naprzemiennie z matką dziecka Wnioskodawca bierze udział w zebraniach szkolnych, interesuje się gdzie i z kim syn przebywa poza szkołą, pomaga synowi w rozwiązywaniu jego problemów, zawozi go i odbiera z zajęć pozalekcyjnych, wspólnie rozwijają jego zainteresowanie różnymi sportami. W dni wolne zimą Wnioskodawca z synem wyjeżdżają na narty, natomiast w innych porach roku jeżdżą na rowerach, spędzają wolny czas nad wodą. Podczas wspólnie spędzonego czasu Wnioskodawca zaspokaja potrzeby materialne syna, dobrowolnie ponosi koszty w formie rzeczowej, kupuje ubrania, obuwie, sprzęt sportowy i pomoce szkolne (poza alimentami, które płaci zgodnie z wyrokiem Sądu) oraz ponosi koszty wyposażenia i utrzymania części domu związane z pobytem syna i wychowaniem. Kiedy syn jest chory, Wnioskodawca wspólnie z jego matką zawozi syna do lekarza, w czasie kiedy jest z Wnioskodawcą, robi to sam, pokrywa koszty jego leczenia. Zawsze jest dla niego dostępny, większość wolnego czasu spędzają wspólnie. W czasie kiedy syn przebywa z Wnioskodawcą, zajmuje się On nim samodzielnie bez niczyjej pomocy. Syn jest z Wnioskodawcą silnie związany emocjonalnie, co sprzyja właściwemu kształtowaniu się poczucia jego własnej wartości, właściwych postaw syna, odpowiedzialności, a także pozwala Wnioskodawcy na pełną orientację w bliższych i dalszych planach dziecka. Wnioskodawca uważa, że w każdym aspekcie przedstawionej na początku wniosku definicji, pełni rolę rodzica opiekującego się oraz wychowującego swoje dziecko. Starając się obiektywnie ocenić sytuację, Wnioskodawca uważa, że syn przebywa z Nim połowę czasu. Jeżeli zajęcie stanowiska w sprawie wymagać będzie poświadczenia przedstawionego stanu faktycznego przez osoby trzecie, Wnioskodawca jest gotów przedstawić oświadczenia znajomych i rodziny. Na potwierdzenie wspólnie spędzonych wakacji Wnioskodawca posiada kopie rachunków. Matka dziecka nie będzie korzystać z rozliczenia podatku jako rodzic samotnie wychowujący dziecko, co potwierdza stosownym oświadczeniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego i obowiązującego w 2017 r. stanu prawnego oraz wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu I SA/Wr 1234/17 oraz sygn. akt I SA/Wr 1917/14 i Naczelnego Sądu Administracyjnego, sygn. akt II FSK 573/15, Wnioskodawca spełnia warunki zawarte w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidziane dla osoby samotnie wychowującej dzieci, a w konsekwencji powyższego, czy przysługuje Mu prawo do preferencyjnego rozliczenia się z podatku dochodowego od osób fizycznych za rok podatkowy 2017 i lata następne, do chwili zmiany stanu faktycznego lub zmian w prawie podatkowym jako osobie samotnie wychowującej dziecko, pod warunkiem, że za osobę samotnie wychowującą dziecko nie uzna się równocześnie matka dziecka i nie skorzysta ona z preferencyjnego opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, zważywszy na to, że:

• jest osobą samotnie wychowującą dziecko,
  

• jest ojcem małoletniego dziecka,
  

• wychowuje i opiekuje się małoletnim dzieckiem,
  

• nie mają do Niego ani Jego syna zastosowania zapisy art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące podlegania zapisom art. 30c ustawy, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym,
  

• matka dziecka nie korzysta z preferencyjnego opodatkowania przewidzianego dla osób samotnie wychowujących dzieci,
  

• wyroki WSA we Wrocławiu i wyrok NSA w Warszawie potwierdzają stanowisko Wnioskodawcy,
  

jest On uprawniony do skorzystania z zapisu art. 6 ust. 4 dotyczącego preferencyjnego sposobu opodatkowania przewidzianego dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509), od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej;

-podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Stosownie do treści art. 6 ust. 8 powołanej ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (art. 6 ust. 9 ww. ustawy).

Ponadto art. 6 ust. 10 ww. ustawy stanowi, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

• posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,
  

• wychowywania samotnie w roku podatkowym dzieci (dziecka),
  

• nie uzyskiwania przez rodzica i dziecko (dzieci) dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych,
  

• nie uzyskiwania przez pełnoletnie dzieci (dziecko) dochodów powyżej 3 089 zł (z wyjątkiem przewidzianych ustawą),
  

• wyrażenia wniosku o rozliczenie na preferencyjnych warunkach w rocznym zeznaniu podatkowym, złożonym w ustawowym terminie przewidzianym do jego składania.
  
  

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby) zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny. Przepis art. 6 ust. 4 ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jest to więc taka osoba, która stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, bez udziału (wsparcia) drugiej osoby.

Przyjęcie odmiennej wykładni stałoby w sprzeczności z uzasadnieniem wprowadzenia tej ulgi, z którego jednoznacznie wynika, że ustawodawca kierował ją tylko do osób, które samotnie troszczą się o codzienne zaspokojenie potrzeb dzieci, posiadając ściśle określony status cywilny.

Prawo do omawianej preferencji podatkowej będzie przysługiwało jedynie temu z rodziców, czy opiekunów prawnych, który będąc osobą stanu wolnego (za wyjątkiem ściśle w ustawie określonym) faktycznie w roku podatkowym samotnie dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim samodzielnie ciągłą opiekę, bez udziału drugiego rodzica w procesie wychowawczym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest ojcem 13-letniego syna, jest osobą samotną, mieszka sam. W 2017 r. Wnioskodawca osiągnął dochody z tytułu umowy o pracę, opodatkowane zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Syn Wnioskodawcy w roku podatkowym 2017 nie osiągnął żadnych dochodów. Po rozwodzie Wnioskodawca nie zrezygnował z aktywnego uczestnictwa w życiu syna i w tworzeniu z nim bliskich relacji. Jest to możliwe, ponieważ wszelkie obowiązki związane z wychowaniem i opieką nad dzieckiem Wnioskodawca i Jego była żona dzielą pomiędzy siebie, co dla Wnioskodawcy i dla matki dziecka jest naturalne i nie stanowi żadnego problemu. Zgodnie z orzeczeniem Sądu Okręgowego z dnia 27 lipca 2016 r., władza rodzicielska nad małoletnim powierzona została obojgu rodzicom. Wyrok potwierdził faktyczny stan opieki nad dzieckiem, trwający od chwili rozwodu. Opieka Wnioskodawcy nad synem i jego wychowanie nie ogranicza się jedynie do ustalonego sposobu sprawowania opieki. Wnioskodawca opiekuje się synem na co dzień i nie ogranicza kontaktów do sporadycznych spotkań, stale uczestniczy w wychowaniu syna, a także pomaga mu decydować lub współdecydować o ważnych dla niego bieżących sprawach, choćby takich jak dobór odpowiedniej szkoły czy dodatkowych zajęć pozalekcyjnych. Obok naturalnych działań, polegających na pełnym zaspokajaniu wszelkich potrzeb biologicznych dziecka, Wnioskodawca skupia się przede wszystkim na zaspokajaniu jego potrzeb psychicznych, takich jak potrzeby miłości, bezpieczeństwa, aktywności, samodzielności i samorealizacji. Oprócz spędzania ze sobą wakacji i ferii zimowych, syn przebywa u Wnioskodawcy co drugi weekend, czasami zdarza się co weekend i kilka dni w tygodniu, nierzadko całe tygodnie z weekendami, nocuje w Jego domu, je posiłki, ma swój pokój, swoje obowiązki itd. Wnioskodawca interesuje się nauką syna i jego zachowaniem. Pomaga synowi w odrabianiu lekcji, nauce, kontroluje zeszyty. Syn jest bardzo dobrym uczniem, naprzemiennie z matką dziecka Wnioskodawca bierze udział w zebraniach szkolnych, interesuje się gdzie i z kim syn przebywa poza szkołą, pomaga synowi w rozwiązywaniu jego problemów, zawozi go i odbiera z zajęć pozalekcyjnych, wspólnie rozwijają jego zainteresowanie różnymi sportami. W dni wolne zimą Wnioskodawca z synem wyjeżdżają na narty, natomiast w innych porach roku jeżdżą na rowerach, spędzają wolny czas nad wodą. Podczas wspólnie spędzonego czasu Wnioskodawca zaspokaja potrzeby materialne syna, dobrowolnie ponosi koszty w formie rzeczowej, kupuje ubrania, obuwie, sprzęt sportowy i pomoce szkolne (poza alimentami, które płaci zgodnie z wyrokiem Sądu) oraz ponosi koszty wyposażenia i utrzymania części domu związane z pobytem syna i wychowaniem. Kiedy syn jest chory, Wnioskodawca wspólnie z jego matką zawozi syna do lekarza, w czasie kiedy jest z Wnioskodawcą, robi to sam, pokrywa koszty jego leczenia. W czasie kiedy syn przebywa z Wnioskodawcą, zajmuje się On nim samodzielnie bez niczyjej pomocy. Wnioskodawca uważa, że syn przebywa z Nim połowę czasu. Matka dziecka nie będzie korzystać z rozliczenia podatku jako rodzic samotnie wychowujący dziecko, co potwierdza stosownym oświadczeniem.

W tym miejscu należy jednoznacznie podkreślić, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do preferencyjnego rozliczenia powinny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Zauważyć należy, że Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego wskazał, że Sąd w wyroku powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem obojgu rodzicom. Zatem, zamiarem Sądu było, aby proces wychowywania dziecka przeprowadzony był wspólnie przez matkę i ojca. Konsekwencją orzeczenia Sądu jest zatem fakt, że zarówno Wnioskodawca jako ojciec, jak i matka dziecka, aktywnie współuczestniczą w wychowaniu wspólnego dziecka, pomimo że nie zamieszkują ze sobą. W rezultacie, w przedmiotowej sprawie nie można przyjąć, że któregokolwiek z rodziców można uznać za osobę samotnie wychowującą dziecko w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji, że któremukolwiek z rodziców przysługuje prawo preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko. Preferencja ta uzależniona jest bowiem nie tylko od stanu cywilnego, ale przede wszystkim od faktycznego samotnego wychowywania dziecka.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia „wychowywać”, należy odwołać się zatem do jego definicji słownikowych. „Wychowywać” w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny. Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych. Naprzemienne przebywanie dziecka raz u jednego, raz u drugiego z rodziców nie zmienia faktu, że dziecko wychowywane jest wspólnie przez dwoje rodziców. Nie sposób bowiem uznać, że w tak zorganizowanym trybie naprzemiennego wykonywania władzy rodzicielskiej zachodzą dwa odrębne procesy wychowania, tj. osobny samotny proces przeprowadza ojciec „w swoim czasie”, a zupełnie inny proces wychowywania zachodzi, gdy dziecko zamieszkuje z matką. Wychowania dziecka nie da się „podzielić”, bowiem jest to ciągły i długotrwały proces, na który w tym przypadku składa się wspólna praca obojga rodziców.

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Stosownie do § 2 tego artykułu, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Przepisy ustawy Ordynacja podatkowa nie określają szczególnych terminów, w których przysługuje powyższe uprawnienie. Należy więc powiązać tę możliwość z zobowiązaniem podatkowym, którego deklaracja (zeznanie) dotyczy. Prawo do korekty deklaracji (zeznania) istnieje tak długo, jak długo istnieje zobowiązanie podatkowe, czyli 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa).

Stosownie do art. 6 ust. 4 i ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wniosek o zastosowanie preferencyjnego sposobu opodatkowania przewidzianego dla osób samotnie wychowujących dzieci należy złożyć w rocznym zeznaniu podatkowym w określonym, nieprzywracalnym terminie, tj. do 30 kwietnia roku następującego po danym roku podatkowym. Z tych względów, pomimo prawa do złożenia korekty zeznania podatkowego na podstawie art. 81 ustawy Ordynacja podatkowa – nie można w niej wystąpić z wnioskiem o opodatkowanie dochodów w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci za 2017 r., gdyż upłynął termin określony w art. 6 ust. 10 ustawy, tj. 30 kwietnia 2018 r.

Reasumując, stwierdzić należy, że wspólne wychowywanie syna przez Wnioskodawcę i Jego byłą żonę wyklucza możliwość uznania, że którakolwiek z tych osób wychowuje dziecko samotnie. Prawo do preferencyjnego opodatkowania dochodów nie przysługuje bowiem wszystkim osobom stanu wolnego posiadającym dzieci własne lub przysposobione, o których mowa w art. 6 ust. 4, a wyłącznie tym, które samotnie wychowują te dzieci. Wnioskodawca nie spełnia zatem warunków określonych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoby samotnie wychowującej dziecko za 2017 r., jak również za lata następne, jeżeli nie zmieni się stan faktyczny lub nie ulegną zmianie przepisy prawa podatkowego w tym zakresie.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądów administracyjnych, które zdaniem Wnioskodawcy przemawiają za słusznością przedstawionego stanowiska, tutejszy Organ zaznacza, że przeanalizował ich treść. Podkreślić należy, że jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa. W związku z tym, organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów administracyjnych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.