Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.229.2018.1.MS
z 4 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2018 r. (data wpływu 4 lipca 2018r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

• Czy na skutek przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego Połączenia, Oddział, przez który Wnioskodawca będzie prowadzić działalność gospodarczą w Polsce, będzie miał prawo, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w zw. z: art. 93c § 1 i § 2 oraz art. 93 § 1 pkt i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:
  1. wierzytelności, wynikających z udzielonych przez Bank Przejmowany kredytów (pożyczek) odpisanych jako nieściągalne (po udokumentowaniu ich nieściągalności w sposób określony w art. 16 ust. 2 ustawy o CIT) – na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b ustawy o CIT (pytanie 2a) – jest prawidłowe,
  2. odpisów na straty kredytowe utworzonych na należności z tytułu udzielonych przez Bank Przejmowany kredytów (pożyczek) oraz na należności z tytułu udzielonych przez Bank Przejmowany gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek), pomniejszonych o wartość odpisów na straty kredytowe dotyczącą odsetek, prowizji i opłat (po uprawdopodobnieniu ich nieściągalności w sposób określony w art. 16 ust. 2a pkt 2 Ustawy CIT – na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26c lit. a ustawy o CIT (pytanie 2b) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy na skutek przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego Połączenia, Oddział, przez który Wnioskodawca będzie prowadzić działalność gospodarczą w Polsce, będzie miał prawo, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w zw. z: art. 93c § 1 i § 2 oraz art. 93 § 1 pkt i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności, wynikających z udzielonych przez Bank Przejmowany kredytów (pożyczek) odpisanych jako nieściągalne (po udokumentowaniu ich nieściągalności w sposób określony w art. 16 ust. 2 ustawy o CIT) – na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b ustawy o CIT (pytanie 2a) oraz odpisów na straty kredytowe utworzonych na należności z tytułu udzielonych przez Bank Przejmowany kredytów (pożyczek) oraz na należności z tytułu udzielonych przez Bank Przejmowany gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek), pomniejszonych o wartość odpisów na straty kredytowe dotyczącą odsetek, prowizji i opłat (po uprawdopodobnieniu ich nieściągalności w sposób określony w art. 16 ust. 2a pkt 2 Ustawy CIT – na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26c lit. a ustawy o CIT.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką utworzoną zgodnie z prawem austriackim i posiadającą siedzibę w Austrii. Wnioskodawca jest podmiotem, o którym mowa w art. 3 ust. 2 Ustawy CIT, który nie posiada na terytoriom Rzeczypospolitej Polskiej ani siedziby ani zarządu, zatem podlega obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (jest rezydentem dla celów podatkowych) w Austrii.

Wnioskodawca jest jedynym akcjonariuszem X S.A. (dalej: „Bank Przejmowany”).

Bank Przejmowany jest spółką akcyjną z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która podlega (i na moment zaistnienia zdarzenia przyszłego opisanego w niniejszym wniosku będzie podlegać) w Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „CIT”) od całości dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy). Bank Przejmowany jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) oraz bankiem krajowym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1876 ze zm.; dalej: „Prawo bankowe”).

Zgodnie z planem przedstawionym i skonsultowanym z Komisją Nadzoru Finansowego, planowane jest dokonanie podziału Banku Przejmowanego poprzez podział przez wydzielenie, o którym mowa w art. 529 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (j.t. Dz. U. z 2017 r. poz. 1577 ze zm., dalej: „Kodeks spółek handlowych”) (dalej: „Podział”). Podział nastąpi poprzez przeniesienie części majątku Banku Przejmowanego (jako spółki dzielonej) na Y S.A. (jako spółki przejmującej).

Zgodnie z art. 530 § 2 zdanie trzecie Kodeksu spółek handlowych, w przypadku przeniesienia części majątku spółki dzielonej na istniejącą spółkę, wydzielenie następuje w dniu wpisu do rejestru podwyższenia kapitału zakładowego spółki przejmującej (dzień wydzielenia). W przypadku planowanego Podziału, będzie to dzień wpisu do rejestru podwyższenia kapitału zakładowego Y S.A. (dalej: „Dzień Podziału”).

Po przeprowadzeniu Podziału, planowana jest również procedura połączenia transgranicznego spółek, na skutek której Bank Przejmowany (jako spółka przejmowana) połączy się w całości z Wnioskodawca (jako spółką przejmującą) poprzez przejęcie (dalej jako: „Połączenie”). Połączenie przyjmie postać połączenia transgranicznego uregulowanego w art. 5161-51618 Kodeksu spółek handlowych, które są implementacją Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1132 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie niektórych aspektów prawa spółek (Dz. U. UE. L 169 z 14.06.2017 r., s. 46, dalej: „Dyrektywa”).

Planowane Połączenie determinowane jest ponadto przepisami Prawa bankowego (art. 124), zgodnie z którymi bank może połączyć się tylko z innym bankiem albo instytucją kredytową, po uzyskaniu zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego. Komisja Nadzoru Finansowego odmawia wydania zezwolenia, jeżeli połączenie prowadziłoby do naruszenia przepisów prawa, interesów klientów banku biorącego udział w połączeniu lub zagrażałoby bezpieczeństwu środków gromadzonych w tym banku.

Połączenie ma na celu reorganizację (uproszczenie) struktury organizacyjnej grupy kapitałowej oraz ograniczenie kosztów jej działalności przy jednoczesnym i zabezpieczeniu wymagań interesów klientów i kontrahentów Banku Przejmowanego oraz Wnioskodawcy, w zgodzie z wymaganiami regulacyjnymi i prawnymi, w szczególności związanymi z zabezpieczeniami finansowania walutowego, którem po połączeniu z Wnioskodawcą, może być prowadzone w sposób bardziej efektywny i bezpieczny.

W wyniku Połączenia wszystkie aktywa oraz zobowiązania Banku Przejmowanego zostaną w całości przeniesione na Wnioskodawcę. Połączenie Banku Przejmowanego i Wnioskodawcy będzie podlegać właściwym przepisom prawa austriackiego oraz prawa polskiego. Połączenie będzie zarejestrowane w austriackim rejestrze handlowym, od której to daty Połączenie będzie wywoływało skutki prawne (dalej: „Dzień Połączenia”).

Zakłada się również, że od Dnia Połączenia, Wnioskodawca będzie kontynuować działalność prowadzoną dotychczas przez Bank Przejmowany poprzez oddział na terytorium Polski (dalej: „Oddział”), w rozumieniu art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2018 r., poz. 649, dalej: „Ustawa o przedsiębiorcach zagranicznych”). Oddział będzie stanowił zagraniczny zakład w rozumieniu art. 4a pkt 11 Ustawy CIT (dalej: „Zagraniczny Zakład”). W związku z powyższym, Wnioskodawca, będzie składał zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym z tytułu działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poprzez Oddział (dalej jako: „Zeznanie podatkowe”) oraz wypełniał pozostałe obowiązki określone w art. 27 ustawy CIT.

[Zagadnienie zamknięcia ksiąg rachunkowych i zakończenia roku podatkowego Banku Przejmującego]

Rok podatkowy Banku Przejmowanego oraz Wnioskodawca jest zgodny z rokiem kalendarzowym.

W związku z Podziałem nie dojdzie do zamknięcia ksiąg rachunkowych Banku Przejmowanego, zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 395 ze zm., dalej: „Ustawa o rachunkowości”). Zgodnie z art. 8 ust. 6 Ustawy CIT warunkiem zakończenia roku podatkowego jest zamkniecie ksiąg rachunkowych w wypełnieniu obowiązku wynikającego z odrębnych przepisów (tutaj: Ustawy o rachunkowości). W związku z powyższym, na dzień poprzedzający Dzień Podziału nie dojdzie do zakończenia roku podatkowego Banku Przejmowanego wskutek Podziału. W konsekwencji, wskutek Podziału, po stronie Banku Przejmowanego nie wystąpi obowiązek złożenia urzędowi podatkowemu zeznania o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym oraz wpłacenia podatku należnego (albo różnicy między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku), o którym mowa w art. 27 Ustawy CIT.

Istnieje ponadto możliwość, iż Podział oraz Połączenie będą miały miejsce w ramach jednego roku podatkowego Banku Przejmowanego, rozpoczynającego się 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym wystąpią Podział i Połączenie (dalej: „Rok Podatkowy”). Możliwe jest, iż Bank Przejmowany i Wnioskodawca połączą się metoda łączenia udziałów, o której mowa w art. 44c Ustawy o rachunkowości. Wówczas, Bank Przejmowany będzie uprawniony do niezamykania ksiąg rachunkowych w związku z Połączeniem w oparciu o art. 12 ust. 3 pkt 2 Ustawy o rachunkowości.

W związku z Połączeniem, zgodnie z przepisami Ustawy o rachunkowości (art. 12 ust. 3 pkt 2 w zw. z art. 44c Ustawy o rachunkowości), Bank Przejmowany może zatem skorzystać z prawa do niezamykania ksiąg rachunkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku braku zamknięcia ksiąg rachunkowych Banku Przejmowanego (w związku z Połączeniem), Wnioskodawca, będzie miał prawo i obowiązek, zgodnie z zasadą sukcesji generalnej wyrażoną w art. 93 § 1 pkt 1 w zw. z § 2 pkt 1 Ordynacji Podatkowej:
   1. wykazać, w pierwszym Zeznaniu Podatkowym składanym po Połączeniu wszystkie przychody podatkowe, koszty uzyskania przychodów, odliczenia od podstawy opodatkowania Banku Przejmowanego oraz zapłacone przez Bank Przejmowany zaliczki na CIT za Rok Podatkowy (do dnia Połączenia włącznie) oraz
      
   2. uwzględnić, w kalkulacji zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych z tytułu działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poprzez Oddział począwszy od miesiąca, w którym nastąpi Połączenie, zapłacone zaliczki na CIT Banku Przejmowanego za Rok Podatkowy (do dnia Połączenia włącznie)?
2. Czy na skutek przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego Połączenia, Oddział, przez który Wnioskodawca będzie prowadzić działalność gospodarczą w Polsce, będzie miał prawo, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w zw. z: art. 93c § 1 i § 2 oraz art. 93 § 1 pkt i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:
   1. wierzytelności, wynikających z udzielonych przez Bank Przejmowany kredytów (pożyczek) odpisanych jako nieściągalne (po udokumentowaniu ich nieściągalności w sposób określony w art. 16 ust. 2 ustawy o CIT) – na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b ustawy o CIT, oraz
      
   2. odpisów na straty kredytowe utworzonych na należności z tytułu udzielonych przez Bank Przejmowany kredytów (pożyczek) oraz na należności z tytułu udzielonych przez Bank Przejmowany gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek), pomniejszonych o wartość odpisów na straty kredytowe dotyczącą odsetek, prowizji i opłat (po uprawdopodobnieniu ich nieściągalności w sposób określony w art. 16 ust. 2a pkt 2 Ustawy CIT – na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26c lit. a ustawy o CIT?
      
   
   

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy odpowiedzi na pytanie nr 2 wniosku. Odpowiedź w zakresie pytanie nr 1 udzielona zostanie w odrębnym rozstrzygnięciu.

W ocenie Wnioskodawcy, na skutek przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego Połączenia, Oddział, przez który Wnioskodawca będzie prowadzić działalność gospodarczą w Polsce, będzie miał prawo, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w zw. z: art. 93c § 1 i § 2 oraz art. 93 § 1 pkt 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

1. wierzytelności, wynikających z udzielonych przez Bank Przejmowany kredytów (pożyczek) odpisanych jako nieściągalne (po udokumentowaniu ich nieściągalności w sposób określony w art. 16 ust. 2 ustawy o CIT) – na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b ustawy o CIT, oraz
2. odpisów na straty kredytowe utworzonych na należności z tytułu udzielonych przez Bank Przejmowany kredytów (pożyczek) oraz na należności z tytułu udzielonych przez Bank Przejmowany gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek), pomniejszonych o wartość odpisów na straty kredytowe dotyczącą odsetek, prowizji i opłat (po uprawdopodobnieniu ich nieściągalności w sposób określony w art. 16 ust. 2a pkt 2 Ustawy CIT – na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26c lit. a ustawy o CIT.1. Czy w przypadku braku zamknięcia ksiąg rachunkowych Banku Przejmowanego (w związku z Połączeniem), Wnioskodawca, będzie miał prawo i obowiązek, zgodnie z zasadą sukcesji generalnej wyrażoną w art. 93 § 1 pkt 1 w zw. z § 2 pkt 1 Ordynacji Podatkowej:
   a. wykazać, w pierwszym Zeznaniu Podatkowym składanym po Połączeniu wszystkie przychody podatkowe, koszty uzyskania przychodów, odliczenia od podstawy opodatkowania Banku Przejmowanego oraz zapłacone przez Bank Przejmowany zaliczki na CIT za Rok Podatkowy (do dnia Połączenia włącznie) oraz
   b. uwzględnić, w kalkulacji zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych z tytułu działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poprzez Oddział począwszy od miesiąca, w którym nastąpi Połączenie, zapłacone zaliczki na CIT Banku Przejmowanego za Rok Podatkowy (do dnia Połączenia włącznie)?
   
   2. Czy na skutek przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego Połączenia, Oddział, przez który Wnioskodawca będzie prowadzić działalność gospodarczą w Polsce, będzie miał prawo, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w zw. z: art. 93c § 1 i § 2 oraz art. 93 § 1 pkt i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:
   a. wierzytelności, wynikających z udzielonych przez Bank Przejmowany kredytów (pożyczek) odpisanych jako nieściągalne (po udokumentowaniu ich nieściągalności w sposób określony w art. 16 ust. 2 ustawy o CIT) – na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b ustawy o CIT, oraz
   b. odpisów na straty kredytowe utworzonych na należności z tytułu udzielonych przez Bank Przejmowany kredytów (pożyczek) oraz na należności z tytułu udzielonych przez Bank Przejmowany gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek), pomniejszonych o wartość odpisów na straty kredytowe dotyczącą odsetek, prowizji i opłat (po uprawdopodobnieniu ich nieściągalności w sposób określony w art. 16 ust. 2a pkt 2 Ustawy CIT – na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26c lit. a ustawy o CIT?
   
   
   

Szczegółowe uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

Zgodnie z regułą ogólną przewidzianą w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej Ustawy.

Art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawiera zamknięty katalog kosztów (wydatków, odpisów, rezerw) nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, co oznacza, że przy ustalaniu dochodu, stanowiącego podstawę opodatkowania, podatnik nie może zaliczyć do kosztów podatkowych, takich kosztów, które zostały enumeratywnie wymienione w tym przepisie. Wszystkie po spełnieniu określonych warunków lub też w ramach konkretnie ustalonych limitów podatnik może niektóre z nich zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b ustawy o CIT, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisane jako nieściągalne, z wyjątkiem wymagalnych a nieściągalnych kredytów (pożyczek) pomniejszonych o kwotę odsetek, opłat i prowizji or o równowartość rezerw lub odpisów na straty kredytowe albo odpisów aktualizujących wartość należności, utworzonych na te kredyty (pożyczki), zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów – w przypadku, gdy te kredyty (pożyczki) udzielone zostały przez jednostkę organizacyjną, której działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawnioną do udzielania kredytów (pożyczek) na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady jej funkcjonowania.

W konsekwencji należy uznać, że powyższy przepis oznacza, że w ciężar kosztów uzyskania przychodów mogą być zaliczone nieściągalne wierzytelności z tytułu wymagalnych, a nieściągalnych kredytów (pożyczek). Wierzytelności te dotyczyć mogą jedynie jednostek organizacyjnych, których działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawnionych do udzielania kredytów (pożyczek) na podstawie odrębnych przepisów regulujących zasady ich funkcjonowania.

Dodatkowo, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26c lit. a ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów na straty kredytowe utworzonych na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z wyjątkiem tych odpisów na straty kredytowe utworzonych na należności z tytułu udzielonych przez bank kredytów (pożyczek) oraz na należności z tytułu udzielonych przez bank gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek), pomniejszonych o wartość odpisów na straty kredytowe dotyczącą odsetek, prowizji i opłat, które zostały utworzone na pokrycie:

a) w bankach, z zastrzeżeniem lit. c:
• wymagalnych a nieściągalnych – udzielonych kredytów (pożyczek),
  
• wymagalnych a nieściągalnych należności z tytułu udzielonych przez bank po dniu 1 stycznia 1997 r. gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek),
  
• udzielonych kredytów (pożyczek), których opóźnienie w spłacie kapitału lub odsetek przekracza 6 miesięcy i nie przekracza 12 miesięcy – do wysokości nie większej niż 25% tej kwoty kredytu (pożyczki), na którą został utworzony odpis na straty kredytowe,
  
• należności z tytułu udzielonych przez bank po dniu 1 stycznia 1997 r. gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek), których opóźnienie w spłacie kapitału lub odsetek przekracza 6 miesięcy i nie przekracza 12 miesięcy – do wysokości nie większej niż 25% tej kwoty należności, na którą został utworzony odpis na straty kredytowe.
  

W konsekwencji należy uznać, że w ciężar kosztów podatkowych mogą być zaliczone ściśle określone rezerwy na należności z tytułu udzielonych przez banki kredytów (pożyczek), a także odpisy na straty kredytowe utworzone na należności z tytułu udzielonych przez bank kredytów (pożyczek).

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie wskazać, że zmiana brzmienia powyżej cytowanych przepisów, która weszła w życie dnia 1 stycznia 2018 r. była podyktowana koniecznością stworzenia takiej regulacji, która niezależnie od przyjętych przez banki zasad rachunkowości, umożliwia jedynie zaliczenie do podstawy opodatkowania kosztów wynikających ze straty przez bank kapitału wynikającego z udzielonego kredytobiorcy kredytu, a zatem kwoty kredytu która nie obejmuje odsetek, prowizji oraz innych opłat wynikających z zawartej umowy kredytu, czy przewidywanych do poniesienia przez bank innych kosztów związanych z należnością kredytową (por. Uzasadnienie do rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, druk sejmowy nr 1878, s. 40). Ustawodawca wskazał, że zapewni to kontynuację obowiązujących obecnie zasad odpisywania należności kredytowych (pożyczkowych) oraz gwarancji (poręczeń), obarczonych ryzykiem spłaty, w koszty uzyskania przychodów banków.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że ww. regulacje dają możliwość zaliczenia określonych kategorii finansowych, tj. wierzytelności, do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem udzielenia kredytów (pożyczek) przez uprawnione do tego jednostki – banki (których uprawnienie w tym zakresie wynika z Prawa bankowego). Innymi słowy, konieczne jest, aby wierzytelności te pozostawały wierzytelnościami własnymi uprawnionej jednostki.

Zatem, w wyniku Połączenie, Wnioskodawca wstąpi we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki Banku Przejmowanego, zgodnie z art. 93 § 1 pkt 1 w zw. z § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

W konsekwencji, Połączenie skutkować będą sukcesją uniwersalną w obszarze W konsekwencji, Wnioskodawca, jako podmiot wstępujący we wszystkie prawa i obowiązki Banku Przejmowanego będzie miał prawo do rozpoznawania jako „swoich” kosztów podatkowych z tytułu zdarzeń jakie zaistniały u poprzednika prawnego jak również ma obowiązek rozpoznawana przychodów podatkowych z tytułu zdarzeń jakie zaistniały w Banku Przejmowanym.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że znane są mu stanowiska organów podatkowych, zgodnie z którymi odmawiano możliwości rozpoznania kosztu podatkowego w przypadku nabycia portfela wierzytelności (przykładowo w przypadku transakcji powrotnego transferu wierzytelności od funduszu sekurytyzacyjnego). Niemniej jednak w odniesieniu do zdarzeń, które są przedmiotem niniejszego wniosku, chodzi o innego rodzaju

Po pierwsze Wnioskodawca jest bankiem (a więc jest podmiotem uprawnionym do udzielania kredytów), a po drugie chodzi nie o wierzytelności „obce” (z tytułu kredytów udzielonych przez podmiot trzeci), ale o wierzytelności „własne” (rozumiane w ten sposób, że kredyt/ pożyczka/ gwarancja udzielone zostały przez podmiot przejęty przez Wnioskodawcę, a więc „na konto” Wnioskodawcy).

Powyższe potwierdza również sposób prezentacji w sprawozdaniu finansowym wierzytelności objętych wskutek Połączenia przez Wnioskodawcę. Są one prezentowane łącznie w jednej pozycji (tj. nie ma odrębnej pozycji w bilansie na wskazanie „obcych” wierzytelności).

Wnioskodawca pragnie przy tym podkreślić, iż w uzyskanej przez Wnioskodawcę interpretacji, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy analogiczne do zaprezentowanego w niniejszym wniosku o wydanie interpretacji. Powyższe uzasadnia, w ocenie Wnioskodawcy, przywołanie Interpretacji, jako potwierdzającej prawidłowość rozumowania zaprezentowanego w niniejszym wniosku o wydanie interpretacji.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, na skutek przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego Połączenia, Oddział, przez który Wnioskodawca będzie prowadzić działalność gospodarczą w Polsce, będzie miał prawo, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w zw. z: art. 93c § 1 i § 2 oraz art. 93 § 1 pkt i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

1. wierzytelności, wynikających z udzielonych przez Bank Przejmowany kredytów (pożyczek) odpisanych jako nieściągalne (po udokumentowaniu ich nieściągalności w sposób określony w art. 16 ust. 2 ustawy o CIT) – na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b ustawy o CIT, oraz
2. odpisów na straty kredytowe utworzonych na należności z tytułu udzielonych przez Bank Przejmowany kredytów (pożyczek) oraz na należności z tytułu udzielonych przez Bank Przejmowany gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek), pomniejszonych o wartość odpisów na straty kredytowe dotyczącą odsetek, prowizji i opłat (po uprawdopodobnieniu ich nieściągalności w sposób określony w art. 16 ust. 2a pkt 2 Ustawy CIT – na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26c lit. a ustawy o CIT.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania 2a) oraz 2b) jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.