Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.314.2018.3.MR
z 7 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2018 r. (data wpływu 25 czerwca 2018 r.), uzupełnionym w dniu 8 sierpnia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, spółką akcyjną będącą podatnikiem VAT, zajmującą się produkcją takich elementów do maszyn.

Wnioskodawca planuje zawierać jako zleceniodawca umowy z podmiotami (osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą lub osobami prawnymi) mającymi miejsce zamieszkania lub siedzibę poza granicami Polski, które to umowy będą obejmować m.in. następujące czynności:

• pozyskanie nowych klientów i partnerów dla Zleceniodawcy;
• przygotowywanie prognoz sprzedaży, włącznie ze strategią marketingową;
• zbieranie i dostarczenie informacji rynkowych dotyczących istniejących i potencjalnych klientów i partnerów Zleceniodawcy;
• ocena wiarygodności potencjalnych klientów i Partnerów Zleceniodawcy.

Umowa przewiduje także inne usługi, np. koordynację przepływów finansowych czy obsługę reklamacji. Umowa przewiduje jednorazowe wynagrodzenie za wszystkie usługi, bez wskazania jaka część wynagrodzenia przysługuje za daną usługę.

Podstawowym celem zawarcia umowy i najważniejszym świadczeniem zleceniobiorcy jest pozyskiwanie nowych klientów i partnerów dla Zleceniodawcy.

Zleceniobiorcy będą wykonywać usługi poza granicami Polski. Zapłata za usługi nastąpi przelewem z polskiego rachunku bankowego Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie będzie posiadał certyfikatu rezydencji podmiotów, z którymi będą zawierane umowy.

W uzupełnieniu wniosku podano, że usługa zbierania informacji o potencjalnych klientach nie ma dla Wnioskodawcy samodzielnej wartości ekonomicznej; informacje te mają charakter pomocniczy i usługowy względem zasadniczego celu umowy jakim jest pozyskanie nowych klientów. Z tego powodu umowa nie przewiduje podziału wynagrodzenia za świadczenie badania rynku i pozostałe usługi.

Usługą dominującą będzie usługa pozyskiwania klientów i partnerów dla Wnioskodawcy. O tym, czy element jest dominujący czy poboczny decyduje cel zawarcia umowy, którym jest pozyskanie nowych klientów, a więc fakt, że usługa ta [ma] charakter samoistny oraz wymaga największego nakładu pracy ze wszystkich wymienionych usług. Poboczny charakter usług wynika z faktu, że nie mają dla Wnioskodawcy samoistnego celu gospodarczego i mają na celu skuteczniejsze pozyskiwanie nowych klientów. Nie jest celowe zbieranie informacji o potencjalnym kliencie oraz ocena jego wiarygodności, jeśli nie rozważa się pozyskania go jako klienta. Podobnie nie ma ekonomicznego uzasadnienia przygotowywanie strategii sprzedaży na dany rynek jeśli nie planuje się pozyskiwać na nim klientów. Jedynie pozyskanie klienta powoduje po stronie Wnioskodawcy oczekiwany efekt w postaci powstania przychodu.

Inaczej mówiąc o tym czy usługa ma charakter dominujący czy poboczny decyduje nakład pracy usługobiorcy oraz samodzielność ekonomiczna danej usługi.

Przychody uzyskiwane przez zleceniobiorców nie będą uzyskane przez położony na terytorium Polski zagraniczny zakład oraz nie posiadają oni zaświadczenia o istnieniu takiego zakładu. Zleceniobiorcy nie będą świadczyć usług w ramach osobiście wykonywanej działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 6-9 ustawy.

Usługi nie obejmują przede wszystkim (głównie) gromadzenia informacji o zjawiskach, czynnikach i procesach rynkowych, ich genezie, stanie aktualnym i tendencjach rozwojowych (z uwzględnieniem w nich elementów rynku, podaży, popytu i ceny, marketingu), działań analitycznych, statystycznych, badawczych itp. dot. produktów oferowanych przez Wnioskodawcę. Usługi obejmują przede wszystkim (głównie) pozyskiwanie klientów dla Wnioskodawcy.

Usługa pozyskiwania klientów i partnerów dla zleceniodawcy polega na wyszukiwaniu na danym rynku klientów, którzy kupią wyroby zleceniodawcy oraz wizytach u potencjalnych nowych partnerów. Odbywa się to poprzez szukanie producentów przyczep i naczep w dostępnych rejestrach oraz dostarczanie im informacji o asortymencie, który produkuje Wnioskodawca, a następnie prowadzenie rozmów z zainteresowanymi klientami oraz przedstawianie im szczegółów oferty.

Usługa przygotowywania prognoz sprzedaży, włącznie ze strategią marketingową polega na szacowaniu zapotrzebowania rynku w przyszłości oraz ustaleniu aktualnego poziomu zapotrzebowania rynku w oparciu o analizę dostępnych danych statystycznych.

Usługa zbierania i dostarczania informacji rynkowych dot. potencjalnych klientów i partnerów Zleceniodawcy polega na zbieraniu i przekazywaniu Zleceniodawcy w oparciu o dostępne informacje (np. dostępne rejestry, Internet - Zleceniodawca nie ingeruje w metody gromadzenia tych danych) danych o potencjalnych klientach, rodzaju i zakresie prowadzonych przez nich działalności oraz możliwym zapotrzebowaniu (rodzajowym i ilościowym) na produkty Zleceniodawcy.

Usługa oceny wiarygodności potencjalnych klientów zleceniodawcy realizowane jest poprzez analizę dostępnych informacji dot. zleceniodawcy (zakres prowadzonej działalności, renoma, ewentualne zadłużenie) znajdujących się w dostępnych rejestrach przedsiębiorców, bazach dłużników i Internecie oraz polega na przekazaniu Zleceniodawcy rekomendacji, czy podjęcie współpracy z potencjalnym klientem na określonych warunkach płatności wiąże się ze znacznym czy niewielkim ryzykiem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy usługę pozyskiwania nowych klientów i partnerów dla Wnioskodawcy, usługę przygotowywania prognoz sprzedaży, włącznie ze strategią marketingową; usługę zbierania i dostarczania informacji rynkowych dotyczących istniejących i potencjalnych klientów i partnerów Wnioskodawcy oraz usługę oceny wiarygodności potencjalnych klientów i Partnerów Zleceniodawcy należy uznać za świadczenie badania rynku lub świadczenie o podobnym charakterze i w opisanych stanie faktycznym pobrać z tego tytułu podatek u źródła?
2. W przypadku uznania że usługa zbierania i dostarczania informacji rynkowych dotyczących istniejących i potencjalnych klientów i partnerów Zleceniodawcy stanowi świadczenie badania rynku, czy można uznać tę usługę za pomocniczą względem usługi pozyskiwania nowych klientów i partnerów dla Zleceniodawcy, a co za tym idzie w opisanym stanie faktycznym nie pobierać od wynagrodzenia podatku u źródła?
3. W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy co do pytania nr 2 za nieprawidłowe, czy w przypadku gdy umowa nie zawiera podziału wynagrodzenia na usługi podlegające obowiązkowi poboru podatku u źródła i niepodlegające takiemu obowiązkowi, czy obowiązek poboru podatku u źródła dotyczy całości wynagrodzenia?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi pozyskiwania nowych klientów i partnerów dla Wnioskodawcy, usługi przygotowywania prognoz sprzedaży, włącznie ze strategią marketingową oraz usługi oceny wiarygodności potencjalnych klientów i Partnerów Zleceniodawcy nie należy uznawać za usługę badanie rynku lub usługę o podobnym charakterze i w opisanym stanie faktycznym nie należy pobierać z tego tytułu podatku u źródła. Natomiast usługa zbierania i dostarczania informacji rynkowych dotyczących istniejących i potencjalnych klientów i partnerów Wnioskodawcy stanowi świadczenie badania rynku.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników niemających w Polsce miejsca zamieszkania lub siedziby z tytułu m.in. świadczeń badania rynku i świadczeń o podobnym charakterze pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji świadczeń badania rynku. Zgodnie definicją słownikową, badanie rynku zespół czynności polegających na gromadzeniu informacji o zjawiskach i procesach na rynku, ich przyczynach, stanie aktualnym i tendencjach rozwojowych. Celem badań rynku jest zdobycie informacji o kształtowaniu się mechanizmów rynkowych takich, jak popyt, podaż, ceny, zachowania i preferencje konsumentów, działania konkurencji, funkcjonowanie systemu dystrybucji, sprzedaży. Z kolei w definicji zamieszczonej w kodeksie Europejskiego Stowarzyszenia Badaczy Rynku i Opinii Publicznej badania rynkowe określono jako systematyczne gromadzenie oraz interpretację informacji o osobach i organizacjach, przy użyciu metod i technik stosowanych nauk społecznych, statystycznych i analitycznych, w celu rozeznania lub dla podbudowania decyzji. W związku z powyższym, za „badanie” nie można uznać „pozyskiwania” klientów; badanie rynku jest etapem poprzedzającym pozyskanie klienta. Tym samym świadczenie tego rodzaju nie jest objęte obowiązkiem pobrania podatku u źródła.

Również usługa przygotowywania prognoz sprzedaży, włącznie ze strategią marketingową nie stanowi świadczenia badania rynku, ponieważ jest to usługa o charakterze marketingowym i ma na celu przygotowanie strategii działania Zleceniodawcy; opracowanie prognoz i strategii może wykorzystywać informacje pozyskane na skutek badania rynku, jednak jest to odrębna usługa. Zdaniem Wnioskodawcy także usługa oceny wiarygodności potencjalnych klientów i Partnerów Zleceniodawcy nie wpisuje się w definicję zbierania informacji o rynku; badanie wiarygodności (np. wypłacalności) danego podmiotu jest czynnością węższą niż badanie zjawisk rynkowych. Zdaniem Wnioskodawcy usługę zbierania i dostarczania informacji rynkowych dotyczących istniejących i potencjalnych klientów i partnerów Wnioskodawcy należy uznać za usługę badania. Świadczenie takie obejmuje bowiem zbieranie informacji o konkurencji, a tym samym wpisuje się w powoływaną definicję usługi badania rynku.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, usługę zbierania i dostarczania informacji rynkowych dotyczących istniejących i potencjalnych klientów i partnerów Zleceniodawcy można uznać za usługę pomocniczą względem usługi pozyskiwania nowych klientów i partnerów dla Zleceniodawcy, a co za tym idzie w opisanym stanie faktycznym od wynagrodzenia przewidzianego w umowie nie należy pobierać podatku u źródła. Usługa zbierania informacji o potencjalnych klientach nie ma dla Wnioskodawcy samodzielnej wartości ekonomicznej; informacje te mają charakter pomocniczy i usługowy względem zasadniczego celu umowy jakim jest pozyskanie nowych klientów. Z tego powodu umowa nie przewiduje podziału wynagrodzenia za świadczenie badania rynku i pozostałe usługi.

Ponieważ ustawa PIT nie zawiera w tym zakresie żadnych regulacji, można odwołać się do ust. 11.6 Komentarza do mogącego znaleźć zastosowanie w drodze analogii art. 12 Konwencji modelowej OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, zgodnie z którym jeżeli jeden z elementów świadczenia stanowi pozycję główną kontraktu, a pozostałe elementy są uboczne lub mają raczej znikome znaczenie, to normę stosowaną do głównego elementu należy stosować do całości wynagrodzenia.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli stanowisko Wnioskodawcy dot. pytania nr 2 jest nieprawidłowe, to zdaniem Wnioskodawcy w przypadku gdy umowa nie zawiera podziału wynagrodzenia na usługi podlegające obowiązkowi poboru podatku u źródła i niepodlegające takiemu obowiązkowi, obowiązek poboru podatku u źródła nie dotyczy całości wynagrodzenia. Również w tym zakresie ustawa PIT nie zawiera żadnych regulacji.

Zdaniem Wnioskodawcy w takim przypadku należałoby pobrać podatek u źródła tylko od tej części wynagrodzenia, która proporcjonalnie odpowiada ilości usług podlegających obowiązkowi poboru podatku u źródła w stosunku do usług niepodlegających takiemu obowiązkowi. Przykładowo, jeśli umowa obejmuje 5 rodzajów świadczeń, a obowiązkowi poboru podatku u źródła podlega tylko jedno z nich, podatek u źródła należy pobrać od 1/5 wynagrodzenia. Wiele usług ma bowiem charakter niesamoistny, pomocniczy w stosunku do innych usług i nie jest możliwe wyodrębnienie ekonomicznej wartości takich świadczeń. Z kolei pobranie podatku od całości wynagrodzenia stanowiłoby niedopuszczalne rozszerzenie obowiązku podatkowego na czynności, które temu obowiązkowi nie podlegają.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 2b pkt 7, uważa się przychody wymienione w art. 29 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 2b pkt 1-6 (art. 3 ust. 2d ustawy).

W powyższej regulacji wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Niezależnie od miejsca lokalizacji siedziby danego podmiotu - opodatkowaniu w danym państwie podlegać będą te dochody, które w państwie tym powstały. W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 29 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20 % przychodu.

Według postanowień art. 29 ust. 2 powołanej ustawy, przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż płatnicy mogą stosować preferencyjne stawki przewidziane w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie pobierać podatku, tylko pod warunkiem posiadania zaświadczenia o siedzibie lub miejscu zamieszkania osoby zagranicznej (certyfikat rezydencji), której te należności są wypłacane.

Ponadto, jak wskazano w art. 29 ust. 3 ustawy przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli przychody, o których mowa w ust. 1, są uzyskane przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, pod warunkiem że podatnik posiada zaświadczenie o istnieniu zagranicznego zakładu, wydane przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ma on miejsce zamieszkania, albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nie będzie posiadał certyfikatu rezydencji podmiotów, z którymi będą zawierane umowy. Przychody uzyskiwane przez zleceniobiorców nie będą uzyskane przez położony na terytorium Polski zagraniczny zakład oraz nie posiadają oni zaświadczenia o istnieniu takiego zakładu.

Powyższe implikuje więc zastosowanie w przedmiotowej sprawie postanowień art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Usługa pozyskiwania klientów i partnerów, będąca usługą dominującą (jak wskazał Wnioskodawca) wobec usług będących przedmiotem wniosku, polega na wyszukiwaniu na danym rynku klientów oraz wizytach u potencjalnych partnerów.

Wśród usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy brak jest usług pozyskiwania klientów i partnerów. Należy, jednak zauważyć, że katalog usług wskazanych w powyższym przepisie jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”. Co oznacza, że przepis art. 29 ust. 1 pkt 5 obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane. Niemniej jednak sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem, który kwalifikuje daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Innymi słowy, dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie.

Należy zaznaczyć, że w sytuacji gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych, wówczas, gdy tworzyć będą jedno świadczenie kompleksowe, obejmujące kilka czynności pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

Zgodnie z opisem sprawy realizacja ww. usługi odbywa się poprzez szukanie producentów przyczep i naczep w dostępnych rejestrach, dostarczaniu im informacji o asortymencie, który produkuje Wnioskodawca, a następnie na prowadzeniu rozmów z zainteresowanymi klientami oraz przedstawianiu im szczegółów oferty. W opinii Organu usługi te jako świadczenia o podobnym charakterze do usług badania rynku i reklamowych mieszczą się w katalogu objętym regulacją przepisu art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy. Powyższe należy odnieść również do pozostałych usług wymienionych we wniosku, tj. usług przygotowywania prognoz sprzedaży, włącznie ze strategią marketingową, usług zbierania i dostarczenia informacji rynkowych dotyczących istniejących i potencjalnych klientów i partnerów oraz usług oceny wiarygodności potencjalnych klientów, które to usługi, jak wynika z opisu sprawy są usługami pomocniczymi względem usług pozyskiwania klientów.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10 (art. 41 ust. 4 ustawy).

Uwzględniając zatem okoliczność, że zleceniobiorcy – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, z którymi Wnioskodawca zawarł umowy nie będą posiadać zakładu na terytorium Polski (stosownego zaświadczenia o jego istnieniu), a Wnioskodawca nie będzie dysponował właściwym certyfikatem rezydencji tych podmiotów, Wnioskodawca ma obowiązek pobrania i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od całości wypłacanych należności za świadczone przez te podmioty usługi na zasadach określonych w art. 29 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości 20% przychodu.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy nie jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Końcowo, Organ wydający niniejszą interpretację podkreśla, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego będzie różnił się zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.