Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.574.2018.2.WL
z 14 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2018 r. (data wpływu 16 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismami z dnia 10 lipca 2018 r. (data wpływu 17 lipca 2018 r.) oraz 11 września 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów związanych ze świadczonymi usługami transportowymi przed rejestracją dla potrzeb podatku VAT jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów związanych ze świadczonymi usługami transportowymi przed rejestracją dla potrzeb podatku VAT,
  

• przysługiwania nabywcom usług Wnioskodawcy prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur sprzedaży wystawionych przez Wnioskodawcę.
  
  

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z dnia 10 lipca 2018 r. (data wpływu 17 lipca 2018 r.) oraz 11 września 2018 r. (data wpływu) o dowód uiszczenia opłaty oraz o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

W dniu 04 stycznia 2018 r. Wnioskodawca zgłosił w CEIDG rozpoczęcie działalności gospodarczej w związku z otrzymaniem w formie darowizny od córki przedsiębiorstwa transportowego. Intencją Wnioskodawcy było dalsze prowadzenie tego przedsiębiorstwa w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej na dotychczasowych zasadach. Przewidywana przez Wnioskodawcę wysokość obrotów w 2018 roku, na podstawie obrotu przedsiębiorstwa córki za rok ubiegły, który wyniósł ponad 320 tys. zł, przekraczała kwotę 200.000,00 zł, przez co Wnioskodawca nie mógł skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Zamiarem Wnioskodawcy było prowadzenie działalności jako czynny podatnik VAT. Pierwsza usługa została przez Wnioskodawcę wykonana w ramach działalności w dniu 15 stycznia 2018 r. i z tym dniem również została wystawiona pierwsza faktura, w której dostawa była opodatkowana podstawową stawką podatku VAT. Wszystkie kolejne usługi transportowe wykonywane w ramach działalności Wnioskodawcy były dokumentowane fakturami z naliczonym podatkiem VAT, a faktury były zawsze wystawiane w dniu wykonania usługi. Do celów rozliczeń Wnioskodawca prowadził ewidencję zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy. Za miesiące od stycznia do maja 2018 r. Wnioskodawca składał terminowo deklaracje VAT-7, wykazując w nich podatek należny od sprzedaży oraz podatek naliczony od zakupów związanych z czynnościami opodatkowanymi, jak również terminowo przesyłane były pliki JPK.

W maju br. Wnioskodawca zorientował się, że wskutek niedopatrzenia przy rejestracji działalności w CEIDG nie zostało złożone zgłoszenie rejestracyjne VAT-R. W związku z tym Wnioskodawca uczynił to niezwłocznie, jeszcze w maju 2018 r., wskazując w części C.1 jako okoliczność określającą obowiązek podatkowy punkt 29 czyli brak prawa do zwolnienia oraz jako datę powstania obowiązku wskazał datę rozpoczęcia działalności 04 stycznia 2018 r.

W zgłoszeniu VAT-R w dziale C.2 zostało wskazane, że pierwsza deklaracja VAT-7 powinna być złożona za miesiąc styczeń 2018 r.

Faktury dokumentujące zakupy towarów i usług związanych z usługami transportowymi były wystawiane na Pana … z danymi jego przedsiębiorstwa, czyli … …, …, ul. …, NIP ….

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

(we wniosku oznaczone nr 1) Czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych ze świadczonymi usługami transportowymi w rozliczeniu za poszczególne miesiące od stycznia do maja 2018 r., wykazanych w deklaracjach VAT-7 w części D?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w stosunku do zakupów wykorzystywanych do czynności opodatkowanych przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Takimi zakupami w działalności firmy transportowej Wnioskodawcy są m.in. zakupy paliwa, innych materiałów eksploatacyjnych i części zamiennych do samochodów ciężarowych, którymi Wnioskodawca wykonywał usługi transportowe, opłaty za przejazdy autostradami, za usługi telekomunikacyjne. Zgodnie z art. 86 ust. 10 prawo do odliczenia przysługuje w rozliczeniu za okres, w którym u dostawcy powstaje obowiązek podatkowy, a zgodnie z ust. 10b pkt 1 nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę. W związku z tym faktury spełniające wszystkie powyższe zasady i nie wymienione w art. 88 ust. 1 i 3a ustawy, dają prawo do odliczenia wykazanego w nich podatku w rozliczeniu za miesiąc, w którym powstał obowiązek podatkowy u ich wystawcy i nie wcześniej niż w rozliczeniu za miesiąc ich otrzymania przez Wnioskodawcę. Podatek naliczony z takich faktur został prawidłowo wykazany w części D deklaracji VAT-7 złożonych za miesiące od stycznia do maja 2018 r. Stanowisko takie potwierdza m.in. interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2015 r., sygn. IPPP2/4512-68/15-2/MT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarte zostało w art. 86 ust. 1 ustawy, który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Na podstawie art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a (art. 86 ust. 13 ustawy).

Zatem prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakupy związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. W stosunku do faktur lub dokumentów celnych podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy po otrzymaniu faktury lub dokumentu celnego, będącego podstawą odliczenia lub za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują określone sytuacje, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnione są generalne przesłanki upoważniające go do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Ograniczenia te zawarte są w art. 88 ustawy.

Stosownie do postanowień art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Wskazany powyżej przepis ustawy o podatku od towarów i usług przewiduje sankcję w postaci pozbawienia podatnika prawa do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego w razie niezarejestrowania się, ale nie wskazuje wprost, z jakim momentem - z punktu widzenia niemożności odliczenia podatku naliczonego - należy wiązać status podatnika (zarejestrowany czy nie). Z art. 88 ust. 4 ww. ustawy nie wynika bowiem, aby do nabycia uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego koniecznym było posiadanie statusu podatnika VAT czynnego w momencie otrzymania faktury. Podatnik nabywa więc prawo do odliczenia podatku naliczonego w momencie otrzymania faktury, lecz aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status podatnika VAT czynnego.

Zatem prawo do obniżenia podatku należnego może być realizowane przez podatnika w ściśle określonym czasie, pod warunkiem spełnienia przez niego przesłanek pozytywnych, tj. istnienia związku między zakupami i prowadzoną działalnością opodatkowaną.

Stwierdzić należy zatem, że ustawa nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku od zakupów dokonanych przed rejestracją, o ile zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżącej lub przyszłej działalności opodatkowanej (oraz ewentualnie spełniać inne warunki określone w przepisach powołanej ustawy). Niemniej ustawodawca narzucił podatnikom, chcącym dokonać odliczenia podatku VAT od poczynionych nabyć, obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Należy rozróżnić moment powstania prawa do odliczenia od momentu skorzystania z tego prawa. Jego realizacja następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia i aby skutecznie zrealizować już powstałe uprawnienie, podatnik musi usunąć – najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa – wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie go jako podatnika.

Warto również zaznaczyć, że w wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-400/98 Trybunał stwierdził, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z dokonaniem inwestycji nie jest uzależnione od dokonania wcześniejszej rejestracji dla celów podatku VAT. Potwierdzeniem takiej tezy mogą być także wyroki TSUE w sprawach C-268/83 oraz C-110/94, gdzie TSUE wskazał, że powstanie prawa do odliczenia nie zależy od formalnego uznania statusu podatnika przez organy podatkowe. Nabywane jest ono automatycznie, z chwilą uzyskania statusu podatnika, którym się staje w momencie pierwszych inwestycji związanych z przyszłą działalnością gospodarczą.

Natomiast z orzecznictwa TSUE w sprawie C-385/09 Nidera wynika, że prawo do odliczenia powstaje w momencie, w którym podatek ten stał się należny, a jego powstanie nie jest w żaden sposób uzależnione od formalnego uznania statusu podatnika przez organ skarbowy, ale od zaistnienia po stronie podatnika zamiaru, potwierdzonego obiektywnymi dowodami, prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów dotyczących VAT.

Zatem należy stwierdzić, że ustawa nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od zakupów poczynionych przed rejestracją, o ile występują przesłanki, że zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżących (lub przyszłych) czynności opodatkowanych (oraz ewentualnie spełniać inne warunki określone w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług). Niemniej ustawodawca narzucił podatnikom obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny, a zatem podatnik nabywa prawo do odliczenia podatku naliczonego za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, nie wcześniej niż w momencie otrzymania faktury, lecz aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status podatnika VAT czynnego w momencie realizacji uprawnienia.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu 04 stycznia 2018 r. zgłosił w CEIDG rozpoczęcie działalności gospodarczej. Zamiarem Wnioskodawcy było prowadzenie działalności jako czynny podatnik VAT. Pierwsza usługa została przez Wnioskodawcę wykonana w ramach działalności w dniu 15 stycznia 2018 r. i z tym dniem również została wystawiona pierwsza faktura, w której dostawa była opodatkowana podstawową stawką podatku VAT. Wszystkie kolejne usługi transportowe wykonywane w ramach działalności Wnioskodawcy były dokumentowane fakturami z naliczonym podatkiem VAT, a faktury były zawsze wystawiane w dniu wykonania usługi. Faktury dokumentujące zakupy towarów i usług związanych z usługami transportowymi były wystawiane na Pana … z danymi jego przedsiębiorstwa, czyli … …, …, ul. …, NIP …. Do celów rozliczeń Wnioskodawca prowadził ewidencję zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy. Za miesiące od stycznia do maja 2018 r. składał terminowo deklaracje VAT-7, wykazując w nich podatek należny od sprzedaży oraz podatek naliczony od zakupów związanych z czynnościami opodatkowanymi, jak również terminowo przesyłane były pliki JPK. W maju br. Wnioskodawca zorientował się, że wskutek niedopatrzenia przy rejestracji działalności w CEIDG nie zostało złożone zgłoszenie rejestracyjne VAT-R. W związku z tym uczynił to niezwłocznie, jeszcze w maju 2018 r., wskazując w części C.1 jako okoliczność określającą obowiązek podatkowy punkt 29 czyli brak prawa do zwolnienia oraz jako datę powstania obowiązku wskazał datę rozpoczęcia działalności 04 stycznia 2018 r. W zgłoszeniu VAT-R w dziale C.2 zostało wskazane, że pierwsza deklaracja VAT-7 powinna być złożona za miesiąc styczeń 2018 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych ze świadczonymi usługami transportowymi, za poszczególne miesiące od stycznia do maja 2018 r.

Należy wskazać, że Wnioskodawca od czasu rozpoczęcia działalności gospodarczej (w zakresie świadczenia usług transportowych) dokonywał zakupów związanych ze sprzedażą opodatkowaną, a także wystawiał faktury VAT. Ponadto Wnioskodawca składał terminowo deklaracje VAT-7. Okoliczności te wskazują, że Wnioskodawca pomimo formalnego braku rejestracji do podatku VAT zachowywał się jak zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT, tj. wystawiał faktury i naliczał podatek od wykonywanych czynności. Ponadto - jak wskazał Wnioskodawca - od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej nie zamierzał korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o VAT. Takie zachowanie wskazuje, że Wnioskodawca od chwili rozpoczęcia działalności zamierzał być czynnym podatnikiem podatku VAT, jednakże nie dopełnił, wynikającego z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, formalnego obowiązku złożenia dokumentów rejestracyjnych.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy wskazać, że skoro nabywane przez Wnioskodawcę, przed dniem rejestracji jako podatnika VAT czynnego, towary i usługi, związane były z czynnościami opodatkowanymi, tj. usługami transportowymi, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, zawartego w fakturach zakupu tych towarów i usług.

Prawo to przysługuje pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wskazanych w art. 88 ustawy.

Jak już wcześniej wskazano, realizacja prawa do odliczenia podatku naliczonego następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia podatku, jednakże aby skutecznie zrealizować powstałe uprawnienie, podatnik musi usunąć, najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa - wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie go jako czynnego podatnika.

Dopiero usunięcie negatywnej przesłanki, poprzez złożenie prawidłowego zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, spowoduje możliwość realizacji przez Wnioskodawcę przysługującego prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca w maju 2018 r. złożył zgłoszenie rejestracyjne VAT-R, w którym wskazał datę rozpoczęcia działalności gospodarczej 04 stycznia 2018r. oraz, że pierwsza deklaracja VAT-7 powinna być złożona za miesiąc styczeń 2018 r., to Wnioskodawcy - na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy - przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów towarów i usług związanych z usługami transportowymi, w rozliczeniu za poszczególne miesiące od stycznia do maja 2018 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów związanych ze świadczonymi usługami transportowymi przed rejestracją dla potrzeb podatku VAT. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie został rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.