Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.409.2018.3.BJ
z 21 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2018 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniach: 27 lipca 2018 r. (data wpływu 30 lipca 2018 r.), 2 sierpnia 2018 r.(data wpływu) i 18 września 2018 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia usług elektrycznych– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 30 lipca 2018 r., 2 sierpnia 2018 r. i 18 września 2018 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia usług elektrycznych.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność produkcyjno-usługową (m.in. EKD 28 11 i EKD 28.51) i zatrudnia od 20 do 30 osób. Zajmuje się m.in. świadczeniem usług w zakresie serwisowania urządzeń transportu bliskiego, montażem maszyn i urządzeń przemysłowych.

W przypadkach tego wymagających Spółka do wykonania usługi angażuje „podwykonawcę”, najczęściej są to usługi specjalistyczne z obszaru elektroniki przemysłowej. Spółka 80% swojej sprzedaży realizuje na rzecz …. SA w …., która jest producentem opon samochodowych i rolniczych.

Ostatnio Spółka, podjęła się wykonania na rzecz …. montażu nowej linii produkcyjnej, do którego to zadania wsparła się pomocą firmy „podwykonawczej” zakupując od podmiotu zewnętrznego „prace elektryczne na linii produkcyjnej kordów”, usługę tą Spółka zakupiła dwukrotnie od dwóch różnych podmiotów, jeden z podmiotów za usługę wystawił fakturę z naliczonym podatkiem VAT, a drugi podmiot wystawił fakturę z „odwrotnym obciążeniem” powołując się na Zał. nr 14 poz. 23, PKWiU 43.21.10.2 do ustawy o podatku VAT - „roboty związane z wykonywaniem pozostałych instalacji elektrycznych”.

Zarówno Spółka - kupująca usługę - jak i Sprzedawca tej usługi są czynnymi podatnikami podatku VAT.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka wskazała, że w przedmiotowym przypadku na rzecz ... wykonuje usługę sklasyfikowaną wg PKWiU z 2008 r. do symbolu 33.20.60 - „usługi instalowania systemów do sterowania procesami przemysłowymi” i nie wykonuje usług, które wg PKWiU mieszczą się w Zał. Nr 14 do ustawy o VAT .

Spółka oświadczyła, iż do wykonania kompleksowej usługi na rzecz …. musiała zakupić usługi specjalistyczne (np. elektryczne), które są częścią całego zadania technicznego.

W związku z powyższym opisem postawiono następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku.

Czy Spółka otrzymując fakturę na zakupione usługi elektryczne w trybie „odwrotne obciążenie”, ma obowiązek (powinna) rozliczyć podatek VAT w trybie „odwrotnego obciążenia”?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami o podatku od towarowi usług (podatku VAT) jak niżej:

1. art. 17 ust. 1 pkt 8,
2. art. 17 ust. 1h
3. Załącznik Nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług (VAT),

firma sprzedająca usługi elektryczne dla Spółki wykonane na linii produkcyjnej ... powinna wystawić fakturę z podatkiem VAT, a nie z „odwrotnym obciążeniem” ponieważ:

1. Załącznik Nr 14 do ustawy o podatku VAT dotyczy wyłącznie usług budowlanych i „odwrotne obciążenie” dotyczy podmiotu, który świadczy te usługi jako Podwykonawca. Usługi te zakupuje od niego Generalny Wykonawca usług budowlanych, który następnie sprzedaje te usługi budowlane Inwestorowi, a w przedmiotowej sprawie nie występuje taka sytuacja.
2. Firma Sprzedająca usługi elektryczne nie jest Podwykonawcą dla firmy P., która z kolei nie jest Generalnym Wykonawcą i nie wykonuje usług budowlanych.

Dla zastosowania „odwrotnego obciążenia” - zgodnie z załącznikiem nr 14 do ustawy o podatku VAT - muszą być spełnione dwa warunki

• dwa podmioty - Sprzedający i Kupujący - muszą być podatnikami podatku VAT,
• świadczący usługę musi mieć status „Podwykonawcy”.

W związku z wyżej przytoczonymi argumentami i opisem stanu faktycznego Wnioskodawca uważa, że podmiot sprzedający usługi elektryczne dla Spółki powinien wystawić fakturę z podatkiem VAT, a nie w trybie „odwrotnego obciążenia”, ponieważ dla tego trybu nie zostały spełnione przesłanki wynikające z przepisów prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie organ interpretacyjny zauważa, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie według symbolu PKWiU. Tym samym wydając niniejszą interpretację organ oparł się na opisie sprawy wynikającym z treści wniosku, tj. przede wszystkim na klasyfikacji statystycznej podanej przez Spółkę.

Zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej jako „PKWiU” – zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Klasyfikacja dokonana przez producenta (usługodawcę) nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności w zaliczeniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Organ interpretacyjny nie jest uprawniony do formalnego przyporządkowywania towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się bowiem w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Spółkę we wniosku.

Wobec tego w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU czynności wymienionych we wniosku) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r, poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Brzmienie tego przepisu przesądza, że zawarta w nim definicja „świadczenia usług” ma charakter komplementarny wobec definicji „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników, w ramach ich działalności gospodarczej.

W myśl art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przepisy z zakresu podatku od towarów i usług odwołują się w niektórych przypadkach do grupowań PKWiU. Przy czym prawidłowa identyfikacja towarów i usług w ramach klasyfikacji statystycznych stanowi niezbędny warunek do określenia wysokości opodatkowania lub podmiotu zobowiązanego do rozliczenia VAT w odniesieniu do towarów i usług, dla których przepisy z zakresu VAT powołują klasyfikację statystyczną.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9;
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Według art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Wskazać w tym miejscu należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawca”, w związku z tym dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słowniku języka polskiego, podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołane regulacje ustawy wprowadzają mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego wykonana została ściśle określona usługa.

Podkreślić należy, że mechanizm „odwrotnego obciążenia” podatkiem od towarów i usług stanowi odstępstwo od generalnej zasady wyrażonej w art. 193 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – dalej zwanej „Dyrektywą” – (zgodnie z którym osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług) i przenosi obowiązek rozliczenia VAT należnego ze sprzedającego na nabywcę. Podstawą dla zastosowania tego szczególnego środka jest art. 199-199a Dyrektywy. W art. 199 ust. 1 oraz art. 199a ust. 1 Dyrektywy zawarty został zamknięty katalog transakcji, w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik podatku od towarów i usług – odbiorca towarów i usług będących przedmiotem tych transakcji, wśród których wymieniono dostawę zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku VI [ art. 199 ust. 1 lit. d) Dyrektywy]. Do decyzji państw członkowskich Unii Europejskiej pozostawiono zarówno ewentualne zaimplementowanie tego mechanizmu na grunt krajowych regulacji, jak również kwestię, które spośród enumeratywnie wskazanych w dyrektywie towarów i usług zostaną nim objęte.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, ustalenie czy dana usługa podlega rozliczeniu z zastosowaniem mechanizmu „odwrotnego obciążenia” na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku – ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdej sytuacji należy zbadać, czy spełnione są następujące warunki:

• usługodawcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
• usługobiorcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
• dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz
• usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę.

Dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia wszystkie wymienione powyżej warunki muszą być spełnione łącznie. W konsekwencji niespełnienie chociażby jednego z tych warunków eliminuje zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca (Spółka) – czynny podatnik VAT – wykonuje na rzecz swojego kontrahenta usługę kompleksową klasyfikując ją według PKWiU do symbolu 33.20.60., jako „usługi instalowania systemów do sterowania procesami przemysłowymi”. W celu wykonania tej usługi nabywa też usługi specjalistyczne (np. usługi elektryczne) od podmiotów zewnętrznych.

Zatem z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, aby Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy ze swoim kontrahentem (...) świadczył usługi wymienione w zał. nr 14 w charakterze Głównego Wykonawcy. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że swoje usługi (w skład której wchodzą nabywane usługi elektryczne) klasyfikuje do symbolu PKWiU 33.20.60. Zatem podmioty od których Wnioskodawca nabywa usługi, podzlecając im prace elektryczne nie stają się podwykonawcami tych usług w myśl art. 17 ust. 1h ustawy.

Z uwagi na powyższe w analizowanym przypadku nie zostają spełnione przesłanki warunkujące zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.

W konsekwencji Wnioskodawca w opisanym stanie faktycznym nie ma obowiązku rozliczenia nabycia usługi wg mechanizmu „odwrotnego obciążenia.”

W rezultacie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie interpretację przepisów prawa podatkowego. Niniejsza interpretacja skierowana jest tylko do Wnioskodawcy i nie ma mocy wiążącej dla sprzedawcy usługi - wystawiającego fakturę na rzecz Wnioskodawcy.

Weryfikacja prawidłowości wystawienia faktury na rzecz Wnioskodawcy wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego. Zatem ostatecznej weryfikacji może dokonać właściwy organ podatkowy lub organ kontroli celno-skarbowej w toku kontroli podatkowej lub celno-skarbowej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność, .

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.