Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.333.2018.1.AG
z 21 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2018 r. (data wpływu 24 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku rozpoznania podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych wskutek nabycia od dostawców Utworów i przeniesienia na Spółkę praw autorskich do tych Utworów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku rozpoznania podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych wskutek nabycia od dostawców Utworów i przeniesienia na Spółkę praw autorskich do tych Utworów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej również jako „Spółka”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, podlegającą na terytorium Polski nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036; dalej: UPDOP).

Wnioskodawca w toku prowadzonej działalności realizuje projekty, których celem jest wykreowanie dóbr niematerialnych (dalej: Dzieła lub Utwory), które po ich wykreowaniu użytkowane są przez Wnioskodawcę dłużej niż rok, na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Utwory nie stanowią środków trwałych (tj. nie są to budowle, budynki, maszyny lub jakiekolwiek inne przedmioty o których mowa w art. 16a UPDOP). Do Dzieł zaliczyć można m. in.: filmy, zdjęcia, gry, programy komputerowe i inne utwory, które mogą być przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu art. 1 ust. 1 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 880, z późn. zm.).

W ramach realizowanych projektów dokonywane są prace związane z kreowaniem Dzieł, jak:

• Stworzenie lub nabycie przez Spółkę koncepcji Dzieła (Dzieło nie istnieje przed rozpoczęciem projektu);
  

• Określenie specyfikacji dla danego Utworu (cele, funkcje, ogólne parametry) przez Spółkę;
  

• Wybór przez Spółkę dostawcy, który wyprodukuje Dzieło według koncepcji i specyfikacji;
  

• Zawarcie umowy (lub innego dokumentu będącego podstawą stosunku zobowiązaniowego), w którym zleca się dostawcy wyprodukowanie Utworu oraz zobowiązuje się go do przeniesienia praw autorskich (udzielenia licencji) na Spółkę do wyprodukowanego Dzieła;
  

• Produkcja Dzieła przez dostawcę, który w procesie produkcji współdziała z osobami nadzorującymi po stronie Wnioskodawcy. Nadzór polegać może m. in. na monitorowaniu postępów w pracach, korygowaniu bieżącego kształtu dzieła, uzgadnianiu terminów;
  

• Odbiór prac przez Wnioskodawcę po uprzednim zaakceptowaniu wyprodukowanego Utworu;
  

• Przeniesienie praw autorskich (udzielenie licencji) przez dostawcę do wyprodukowanego Utworu na Spółkę.
  
  
  

Zatem, w projektach kreowania Utworów zaangażowani są zarówno pracownicy Wnioskodawcy jak i dostawcy. Umowa przewiduje wynagrodzenie na rzecz dostawców za wyprodukowanie Utworów i przeniesie do nich praw autorskich (udzielenia licencji), jednak bez wyodrębnienia jaka kwota wynagrodzenia dotyczy produkcji, a jaka kwota dotyczy przeniesienia praw autorskich (udzielenia licencji) do wyprodukowanych Utworów. Wartość wynagrodzenia przekracza wartość o której mowa w art. 16d ust. 1 UPDOP. Ponadto, wydatek na wynagrodzenie dostawcy jest:

• poniesiony w celu uzyskania przychodu,
  

• definitywny,
  

• ponoszony przez Wnioskodawcę,
  

• właściwie udokumentowany,
  

• wydatkiem, który nie zalicza się do kosztu bezpośrednio związanego z uzyskaniem przychodu,
  

• wydatkiem, który nie podpada pod dyspozycję określoną w art. 15e UPDOP.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do rozpoznania wartości niematerialnych i prawnych (dalej: WNIP), o których mowa w art. 16b ust. 1 UPDOP, wskutek odpłatnego wyprodukowania przez dostawców Utworów i przeniesienia na Spółkę praw autorskich (udzielenia licencji) do wyprodukowanych Utworów?

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do rozpoznania WNIP, a poniesione wydatki na wynagrodzenie dla dostawców Wnioskodawca może zaliczyć jednorazowo w koszty uzyskania przychodu.

Uzasadnienie stanowiska

Zgodnie z art. 15 ust. 1 UPDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b UPDOP wydatki na WNIP (pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych) stanowią koszt uzyskania przychodu dopiero w momencie ich odpłatnego zbycia. Natomiast art. 15 ust. 6 UPDOP stanowi, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia (...) wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Na podstawie art. 16b ust. 1 UPDOP, wartościami niematerialnymi są nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, wykorzystywane dłużej niż 1 rok m. in. autorskie prawa majątkowe oraz licencje. Z wymienionych przepisów wynika, że wydatki na WNIP w trakcie ich użytkowania, mogą być zaliczane w koszty podatkowe co do zasady jedynie poprzez odpisy amortyzacyjne.

Należy więc określić, czy wydatki poniesione przez Spółkę na wynagrodzenia dostawców za przeniesienie praw autorskich (udzielenie licencji) do wyprodukowanych Utworów stanowią wydatki na pozyskanie WNIP – w celu ustalenia, czy należy je zaliczać w koszty podatkowe w czasie poprzez odpisy amortyzacyjne, czy jednorazowo w momencie poniesienia. W tym zakresie kluczowe jest brzmienie art. 16b ust. 1, który kwalifikuje jako WNIP wymienione w pkt 1-7 składniki majątkowe, które zostały nabyte od innego podmiotu. Zatem warunkiem koniecznym uznania dobra niematerialnego za WNIP jest jego nabycie. Każdy inny sposób objęcia w użytkowanie składników majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 1-7 nie implikuje u użytkownika tych składników możliwości rozpoznania WNIP z tytułu ich uzyskania. W ocenie Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym nie dochodzi do nabycia Utworów, a jedynie do ich wytworzenia przez Wnioskodawcę przy zaangażowaniu pracowników własnych i dostawców.

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, że ustawodawca wyraźnie rozróżnia czynność nabycia od czynności wytworzenia, co wyraża się poprzez odrębne zdefiniowanie ceny nabycia oraz kosztu wytworzenia (odpowiednio w art. 16g ust. 3 oraz ust. 4 UPDOP). I tak – za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Jako, że art. 16g UPDOP ma na celu określenie wartości początkowej od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, ustawodawca przy definiowaniu kosztu wytworzenia odnosi się jedynie do środków trwałych – z uwagi na to, że referowanie w art. 16g ust. 4 UPDOP do WNIP (które jak wykazano wcześniej można tylko nabyć) byłoby bezprzedmiotowe. Jednak definicja kosztów wytworzenia może być pomocna również w procesie ustalania, czy dany składnik majątkowy został objęty przez podatnika w użytkowanie wskutek nabycia czy wytworzenia: jak również jest użyteczna w procesie alokowania danego kosztu do ceny nabycia bądź do kosztu wytworzenia składnika majątkowego. Treść art. 16g ust. 4 prowadzi do wniosku, iż do kwoty wytworzenia składnika majątkowego zalicza się m.in.:

• Wartość (mierzona w cenie nabycia) usług obcych wykorzystanych do wytworzenia;
  

• Inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzenia.
  
  
  

Zatem, ustawodawca rozumie pojęcie wytworzenia w sposób szeroki, ponieważ katalog kosztów wytworzenia nie jest ograniczony jedynie do kosztów wynagrodzeń pracowników własnych oraz wydatków na zakup materiałów. Katalog kosztów wytworzenia jest otwarty, zawiera inne koszty będące w związku z tą czynnością – w tym koszty usług wykorzystanych usług obcych.

W tym miejscu Wnioskodawca chciałby zwrócić uwagę na właściwości standardowego projektu, w ramach którego kreowane jest Dzieło, które podkreślają jego wytwórczy charakter:

• Dzieło nie istnieje przed rozpoczęciem projektu;
  

• Ogólne parametry, funkcjonalność Dzieła są określane przez Wnioskodawcę;
  

• Dzieło jest dostosowane konkretnie pod potrzeby Wnioskodawcy; użyteczność Utworów dla innych podmiotów byłaby najprawdopodobniej minimalna, ze względu na indywidulne dostosowanie Dzieła do wymogów Wnioskodawcy, jego strategii biznesowej, potencjału technicznego;
  

• Utwór jest tworzony w terminach uzgadnianych przez Wnioskodawcę;
  

• Utwór jest tworzony przy współdziałaniu pracowników Wnioskodawcy;
  

• Wnioskodawca ma możliwość bieżącego korygowania kształtu powstającego Utworu, a ostateczny kształt Utworu jest zatwierdzany przez Wnioskodawcę.
  
  
  

Innymi słowy, konkretny Utwór powstaje dopiero w okresie trwania projektu przy zaangażowaniu Spółki (personalnym, finansowym lub decyzyjnym) na każdym etapie jego wytwarzania. Utwór nie jest produktem zastanym przez Spółkę, tj. takim, który może być przez nią nabyty bez możliwości ingerowania w jego finalny kształt.

Biorąc pod uwagę, iż według internetowego słownika języka polskiego (sjp.pwn.pl) „wytworzyć” oznacza „zrobić, wyprodukować coś”, to nie budzi wątpliwości Wnioskodawcy, iż projekt kreowania Utworów posiada przeważające cechy produkowania, wyrabiania danego dobra. Dodając do tego to, że usługa świadczona przez dostawcę ma charakter kompleksowy i niepodzielny (sama produkcja Utworu bez przeniesienia praw autorskich do niego przez dostawcę pozbawiałaby możliwości użytkowania Dzieła przez Spółkę i byłaby sama w sobie bezsensowna), należy dojść do wniosku, iż dostawca wykonuje jedno świadczenie dla Spółki, które stanowi integralną i niezbędną część procesu wytwarzania Utworu. Oznacza to, że działania wykonywane przez dostawcę w ramach projektu tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość. Zatem, wszelkie koszty, które można alokować do tego procesu, należy uznać jako koszt wytworzenia, co wynika z analizy treści art. 16g ust. 4 UPDOP.

Za całościowym ujęciem świadczenia przemawia także wynagrodzenie umowne, które obejmuje produkcję Utworów przez dostawcę i przekazanie do nich praw (przeniesienia licencji); wynagrodzenie nie dzieli się na cześć przyporządkowaną produkcji i oddzielnie na część mającą wyłączny związek z przeniesieniem praw autorskich (udzieleniem licencji). W tym miejscu Wnioskodawca chciałby zwrócić uwagę na zbieżność swojego stanowiska z poglądem wypracowanym przez doktrynę, co potwierdzają poniższe fragmenty monografii i artykułów podatkowych:

„Jeżeli bowiem z umowy wynika, że wypłacane wynagrodzenie dotyczy stworzenia dzieła i autor otrzymuje honorarium autorskie, a za przeniesienie praw autorskich nie jest ustalone odrębne wynagrodzenie to nie ma podstaw do amortyzowania tego wydatku, bo tak naprawdę nie nastąpiło odpłatne nabycie praw majątkowych. Przeniesienie prawa do dzieła następuje nieodpłatnie” (Krystyna Witt, Umowa o dzieło a prawa autorskie, Monitor Podatkowy 2/2002).

„Jeżeli w umowie nie będzie określonej ceny nabycia praw autorskich, wypłacone honorarium należałoby uznać bezpośrednio za koszt uzyskania przychodu; u nabywcy prawa jego wartość wynosi wówczas 0” (Irena Ożóg, Amortyzacja podatkowa, Warszawa 1995).

„W ocenie autora, nawet w razie spełnienia przesłanek definiujących WNIP prawa wykorzystywane do wytworzenia innego dobra nie podlegają amortyzacji podatkowej” (Jarosław Sekita, Podatki dochodowe. 522 wyjaśnienia i interpretacje, LEX 2015).

Brak konieczności amortyzacji praw autorskich (licencji) pozostających w związku z wytworzeniem wartości niematerialnych potwierdzone zostały również w indywidualnych interpretacjach podatkowych. Przykładowo, w interpretacji z dnia 1 lutego 2011 roku (ILPB3/423-877/10-3/MM) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu przyznał rację wnioskodawcy, iż licencje i prawa nabyte przez wnioskodawcę w celu wytworzenia przez niego Filmu nie stanowią samodzielnych wartości niematerialnych podlegających amortyzacji. Również w interpretacji z dnia 13 listopada 2012 roku (IPPB3/423-544/12-4/PK1) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zgodził się, że wnioskodawca może zaliczyć wydatki na wynagrodzenie wykonawcy za przygotowanie dzieła i przeniesienie do niego praw autorskich jako koszty związane z wytworzeniem „WNIP”. Przywołanie interpretacji indywidualnych wydanych w podobnych sprawach do przedstawionego w niniejszym wniosku stanu faktycznego jest o tyle istotne, iż na dzień składania wniosku Szef Krajowej Administracji Skarbowej nie zmienił (według wiedzy Wnioskodawcy) przytoczonych interpretacji – będąc do tego uprawniony w przypadku stwierdzenia ich nieprawidłowości (art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji Podatkowej). W opinii Wnioskodawcy, jest to kolejny argument potwierdzający prawidłowość przyjętego przez Spółkę stanowiska.

W związku z powyższym Spółka uważa, iż nie jest zobowiązana w opisanym stanie faktycznym do rozpoznania WNIP, a poniesione wydatki na wynagrodzenie dla dostawców może zaliczyć w całości jednorazowo w koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego, Spółka w toku prowadzonej działalności realizuje projekty, których celem jest wykreowanie dóbr niematerialnych („Dzieła” lub „Utwory”), które po ich wykreowaniu użytkowane są przez Wnioskodawcę dłużej niż rok, na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Do Dzieł można zaliczyć m. in.: filmy, zdjęcia, gry, programy komputerowe i inne utwory, które mogą być przedmiotem prawa autorskiego.

W ramach realizowanych projektów dokonywane są prace związane z kreowaniem Dzieł, m. in.:

• Wybór przez Spółkę dostawcy, który wyprodukuje Dzieło według koncepcji i specyfikacji;
  

• Zawarcie umowy (lub innego dokumentu będącego podstawą stosunku zobowiązaniowego), w którym zleca się dostawcy wyprodukowanie Utworu oraz zobowiązuje się go do przeniesienia praw autorskich (udzielenia licencji) na Spółkę do wyprodukowanego Dzieła;
  

• Produkcja Dzieła przez dostawcę, który w procesie produkcji współdziała z osobami nadzorującymi po stronie Wnioskodawcy. Nadzór polegać może m. in. na monitorowaniu postępów w pracach, korygowaniu bieżącego kształtu dzieła, uzgadnianiu terminów;
  

• Odbiór prac przez Wnioskodawcę po uprzednim zaakceptowaniu wyprodukowanego Utworu;
  

• Przeniesienie praw autorskich (udzielenie licencji) przez dostawcę do wyprodukowanego Utworu na Spółkę.
  
  
  

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy jest zobowiązany do rozpoznania wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm.; dalej: „updop”), wskutek odpłatnego wyprodukowania przez dostawców Utworów i przeniesienia na Spółkę praw autorskich (udzielenia licencji) do wyprodukowanych Utworów.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do rozpoznania wartości niematerialnych z powyższego tytułu, a poniesione wydatki na rzecz dostawców może zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów.

W odniesieniu do powyższego należy w pierwszej kolejności zauważyć, że stosownie do art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl natomiast art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
   
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
   
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
   
5. licencje,
   
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,
   
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)
   

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Wartościami niematerialnymi i prawnymi, o których mowa powyżej są nabyte przez podatnika różne prawa niematerialne o okresie używania dłuższym niż rok, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przejęcia do używania. Nieistotna jest przy tym wartość tego prawa niematerialnego, ważny jest tylko minimalny wymagany czas użytkowania.

Dla uznania autorskich praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, za wartości niematerialne i prawne w rozumieniu przepisów podatkowych, oprócz wymienienia ich w katalogu art. 16b ust. 1 updop spełnione muszą zostać następujące warunki:

• autorskie prawa majątkowe muszą zostać nabyte przez podatnika;
  

• autorskie prawa majątkowe muszą być wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej,
  

• autorskie prawa majątkowe będą wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą,
  

• przewidywany okres wykorzystywaniu autorskich praw majątkowych jest dłuższy niż rok.
  
  
  

Prawa, o których mowa powyżej, normuje ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1191, z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1-2 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem tego prawa są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), plastyczne, fotograficzne, lutnicze, wzornictwa przemysłowego, architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne, muzyczne i słowno-muzyczne, sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe). Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną (art. 1 ust. 3 ww. ustawy). Ochrona przewidziana przepisami ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 4 ww. ustawy).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Omawiana ustawa wyróżnia przy tym:

• autorskie prawa osobiste, chroniące nieograniczoną w czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem (art. 16), oraz
  

• autorskie prawa majątkowe, rozumiane jako przysługujące twórcy wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu (art. 17).
  
  
  

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy (art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy). Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga przy tym zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności (art. 53 tej ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, wydatki na nabycie których rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie, jako wartości niematerialne i prawne, nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca nabywa od dostawców wytworzone przez nich Utwory. Utwory te użytkowane są przez Wnioskodawcę dłużej niż rok, na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Obejmują one m. in.: filmy, zdjęcia, gry, programy komputerowe i inne utwory, które mogą być przedmiotem prawa autorskiego. Po wyprodukowaniu Utworów następuje przeniesienie praw autorskich (udzielenie licencji) przez dostawcę do wyprodukowanych Utworów na Spółkę.

Z powyższego wynika jednoznacznie, że opisane powyżej Utwory nabyte przez Wnioskodawcę spełniają definicję wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 1 udpop.

Z opisu stanu faktycznego nie wynika ponadto – wbrew twierdzeniom zawartym w stanowisku własnym Wnioskodawcy – że w sprawie nie dochodzi do nabycia Utworów, a do ich wytworzenia przez Wnioskodawcę (przy zaangażowaniu pracowników własnych i dostawców). Jak wyraźnie stwierdzono bowiem w opisie stanu faktycznego, rola Wnioskodawcy w tworzeniu Utworów będzie miała jedynie charakter nadzorujący, a nie wytwórczy. Nie można więc uznać, że to Wnioskodawca produkuje wspomniane Utwory. W sprawie dochodzi zatem do odpłatnego nabycia przez Wnioskodawcę Utworów wyprodukowanych przez dostawców oraz do przeniesienia na Spółkę praw autorskich do tych Utworów (wskazuje na to również treść zadanego we wniosku pytania).

W związku z powyższym nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że wydatki poniesione na nabycie Utworów mogą zostać rozliczone jednorazowo w kosztach uzyskania przychodów. Jak wynika bowiem wprost z art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Wydatki poniesione na nabycie Utworów powinny zostać zatem rozliczone w kosztach uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne na podstawie art. 16b i nast. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16f ust. 1 updop, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Jak stanowi art. 16g ust. 1 updop, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Stosownie natomiast do treści art. 16g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W definicji ceny nabycia wskazanej w powyższej regulacji zostały wymienione przykładowe rodzaje kosztów poniesionych do dnia przekazania wartości niematerialnej i prawnej, które powinny zostać zaliczone do wartości początkowej. Katalog kosztów, wymieniony we wskazanym przepisie, nie ma charakteru zamkniętego, na co wskazuje zwrot „w szczególności”. W konsekwencji może on obejmować również inne koszty, niewymienione w art. 16g ust. 3 omawianej ustawy, które będą miały wpływ na wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej.

Na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 1 updop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jak wynika z ww. przepisów, wartością początkową wartości niematerialnych i prawnych, w razie nabycia, jest cena nabycia, czyli kwota należna zbywcy powiększona o koszty związane z nabyciem wartości niematerialnych i prawnych, poniesione do dnia przekazania do używania.

W związku z powyższym, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz treść powołanych powyżej przepisów stwierdzić należy, że Wnioskodawca jest zobowiązany do rozpoznania wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 1 updop, wskutek odpłatnego wyprodukowania przez dostawców Utworów i przeniesienia na Spółkę praw autorskich (udzielenia licencji) do wyprodukowanych Utworów. Poniesione przedmiotowe wydatki nie mogą więc zostać rozliczone w kosztach uzyskania jednorazowo, lecz poprzez odpisy amortyzacyjne na podstawie art. 16b-16m updop. Jednocześnie, bezzasadne jest powoływanie się przez Spółkę we wniosku na art. 16g ust. 4 updop, gdyż dotyczy on wytworzonych środków trwałych, a nie nabytych wartości niematerialnych i prawnych. Przepis ten nie znajdzie więc zastosowania w niniejszej sprawie.

Zatem, stanowisko Spółki we wnioskowanym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo dodać należy, że powołane we wniosku interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach innych podatników i nie mają mocy wiążącej dla organu wydającego niniejszą interpretację. Obowiązkiem organów podatkowych jest ocena stanowiska podatnika przedstawionego w konkretnym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Co istotne, interpretacje te zostały wydane w innych stanach faktycznych, niż przedstawiony we wniosku Spółki. Przykładowo, interpretacja o numerze IPPB3/423-544/12-4/PK1 dotyczy sposobu rozliczenia w kosztach uzyskania przychodów wydatków na prace związane z rozwinięciem i dostosowaniem systemów informatycznych do bieżących wymagań Spółki, które to prace odbywają się na już istniejących wartościach niematerialnych i prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.