Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.388.2018.3.AKU
z 24 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2018 r. (data wpływu 17 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 września 2018 r. (data wpływu 11 września 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 30 sierpnia 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.388.2018.1.AKU, 0112-KDIL1-2.4012.476.2018.3.DC, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 30 sierpnia 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 3 września 2018 r.). W dniu 11 września 2018 r. (nadano w dniu 7 września 2018 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca nabył wraz z żoną w 2006 r. grunty rolne na powiększenie gospodarstwa rolnego. Na grunty te wydana była koncesja na wydobywanie żwiru i piasku, samą dokumentację geologiczną przekazano Wnioskodawcy nieodpłatnie, koncesję na eksploatację piasku przepisał tylko na siebie. Około 2000 r. gmina zmieniła plan zagospodarowania przestrzennego, który objął działki Wnioskodawcy i zmieniono je na tereny pod eksploatację żwiru i piasku w wypisie z ewidencji gruntów; część tych gruntów figuruje jako rola, część jako kopaliny. W trakcie posiadania nieruchomości Wnioskodawca nigdy nie wykorzystywał jej do prowadzenia swojej działalności gospodarczej, chociaż ma na ten teren koncesję na wydobywanie żwiru. Nieruchomość ta nigdy nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca nie ponosił żadnych kosztów w związku z posiadaniem tej nieruchomości, które byłyby kosztem w Jego działalności.

Wnioskodawca dodał, że nadal prowadzi działalność gospodarczą, a Jego żona jest emerytką.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w 2006 r. nabył trzy nieruchomości. Działka nr 42 miała zapis w planie zagospodarowania przestrzennego jako PE, czyli jako kopalnia kruszywa naturalnego (faktycznie jest to wyrobisko po piasku i tak jest opisane w akcie notarialnym). Nieruchomość ta nie była nabywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, którą w tym czasie prowadził Wnioskodawca – tak wynika ze stanu faktycznego, jak i z aktu notarialnego.

Działki nr 43 i nr 55 w akcie notarialnym, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, były działkami rolnymi. W dniu 27 kwietnia 2011 r. zmieniono działkę nr 43 w planie zagospodarowania przestrzennego pod eksploatację kruszywa. Działka nr 55 nadal w planie zagospodarowania przestrzennego figuruje jako działka rolna. Nieruchomości te Wnioskodawca nabył dwoma aktami notarialnymi. Na jednym akcie figurowały działki nr 43 i nr 45, o obszarze 3 ha 24 a (w tym 20 a lasu). Drugim aktem Wnioskodawca nabył działkę o nr geodezyjnym 42, o powierzchni 3 ha 35 a razem z dokumentacją geologiczną. Miejsce położenia nieruchomości: …., gmina ….., powiat ....

W 2010 r. uzyskał koncesję na wydobycie piasku na wszystkie działki, jednak nigdy nie rozpoczął wydobycia i sprzedaży żwiru i piasku z tej żwirowni.

Nabycie ww. nieruchomości nastąpiło odpłatnie, aktem notarialnym. W jednym akcie zakupiono dwie działki rolne, a w drugim jedną działkę oznaczoną pod eksploatację piasku, objętą koncesją na wydobywanie piasku. W akcie notarialnym odrębnie jest podana cena za ziemię, odrębnie za dokumentację geologiczną.

Zbywca ww. nieruchomości nie prowadził działalności gospodarczej (nieruchomość sprzedawała wdowa po człowieku, który jako rolnik sprzedawał żwir). Za dokumentację geologiczną zapłacono (nabyto aktem notarialnym).

Warunkiem uzyskania koncesji jest zarejestrowanie działalności gospodarczej. Spełniono warunek formalny do uzyskania koncesji, jednak nie podjęto żadnych działań faktycznych związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Nieruchomości nabyto do małżeńskiej wspólności majątkowej.

Wnioskodawca nabył gospodarstwo będąc rolnikiem – do prowadzenia gospodarstwa rolnego prowadzona była uprawa rolna.

Po nabyciu nieruchomości, po jakimś czasie, Wnioskodawca złożył wniosek o zmianę w planie zagospodarowania przestrzennego tak jak i inni rolnicy, bo gmina robiła plan zagospodarowania przestrzennego. Rada gminy podjęła uchwałę i uchwalono plan, w którym działka nr 43 została przeznaczona pod eksploatację piasku. Było to w dniu 27 kwietnia 2011 r.

Działki nr 42 i 43 – powierzchniowa eksploatacja piasku, działka nr 55 – grunty rolne (na wszystkich działkach nie prowadzi się działalności gospodarczej, choć wszystkie objęte są koncesją na wydobywanie piasku).

Nieruchomość wchodzi w skład gospodarstwa rolnego.

W ewidencji gruntów działki zostały sklasyfikowane w następujący sposób:

• działka nr 42 o powierzchni 3,35 ha – użytki kopalniane 2,3186 ha, grunty orne RV 0,3349 ha, grunty orne RVI 0,6965 ha,
  

• działka nr 43 o powierzchni 1,59 ha – użytki kopalniane 0,3635 ha, grunty orne RV 0,3428 ha, grunty orne RVI 0,8837 ha,
  

• działka nr 55 o powierzchni 1,65 ha – lasy 0,22 ha, grunty orne RVI 1,43 ha.
  
  

Nie były zawierane umowy majątkowe dotyczące ww. nieruchomości poza wydzierżawieniem synowi Wnioskodawcy w celu prowadzenia działalności rolniczej.

W zakresie działalności gospodarczej jest zapisana sprzedaż piasku, jednak Wnioskodawca nie prowadził działalności na wyżej wymienionej nieruchomości. Od kilku lat Wnioskodawca nie zajmuje się sprzedażą piasku, chociaż ma zarejestrowaną działalność gospodarczą.

W momencie ubiegania się o emeryturę rolniczą Wnioskodawca nie mógł posiadać żadnych gruntów, w związku z tym wydzierżawił synowi wyżej wymienione nieruchomości jako część majątku osobistego w celu prowadzenia działalności rolniczej. Ustalono, że zapłata za dzierżawę nastąpi na koniec dzierżawy w wysokości jednego tysiąca za każdy hektar. Umowę zawarto tylko na grunty rolne w dniu 14 marca 2016 r. na okres 10 lat.

Przedmiotem sprzedaży będą trzy działki. Zbycie nie nastąpi w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą, ponieważ tych nieruchomości Wnioskodawca nie zajmował na prowadzenie działalności gospodarczej i nigdy nie wykorzystywał do prowadzenia działalności gospodarczej. Nabywcą nieruchomości jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. Kupujący najprawdopodobniej będzie wydobywał piasek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy sprzedaż nieruchomości będzie przychodem do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy w związku ze sprzedażą nieruchomości sprzedawcy uzyskają status podatnika podatku od towarów i usług?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych oznaczone we wniosku nr 1, natomiast w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 dotyczącego podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości nie będzie stanowiła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nastąpi bowiem po upływie 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło nabycie. Nie będzie też przychodem z działalności gospodarczej, gdyż nieruchomość nigdy nie była ujęta w ewidencji środków trwałych.

Ponieważ nigdy też nie była w żaden sposób w działalności gospodarczej wykorzystywana, nie ma nawet potrzeby przywoływanie na uzasadnienie takiego poglądu uchwały siedmiu sędziów NSA z dnia 17 lutego 2014 r., II FPS 8/13, w której tezie wprost wskazano, że „w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r. nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) u.p.d.o.f. (Dz. U. z 2012 r, poz. 361, z późn. zm.), odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
  

• zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.
  
  

Jak podano w treści wniosku, Wnioskodawca nabył w 2006 r. do wspólności majątkowej małżeńskiej trzy nieruchomości: działkę nr 42, która figurowała w planie zagospodarowania przestrzennego jako kopalnia kruszywa naturalnego oraz działki nr 43 i 55, które zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego były działkami rolnymi. Nieruchomości te nie były nabyte w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawca zakupił ww. działki gruntu będąc rolnikiem, do prowadzenia gospodarstwa rolnego.

W dniu 27 kwietnia 2011 r. działka nr 43 została przeznaczona w planie zagospodarowania przestrzennego pod eksploatację kruszywa.

W dniu 14 marca 2016 r. Wnioskodawca wydzierżawił synowi wyżej wymienione nieruchomości stanowiące grunty rolne na okres 10 lat, w celu prowadzenia działalności rolniczej. Zapłata za dzierżawę nastąpi na koniec dzierżawy.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży piasku, ale przedmiotowe nieruchomości nigdy nie były wykorzystywane w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. Nieruchomość ta nigdy nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca nie ponosił żadnych kosztów w związku z posiadaniem tej nieruchomości, które zostałyby zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. Wnioskodawca planuje zbycie ww. nieruchomości, a powyższe zbycie nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej. Nabywcą nieruchomości będzie osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak w myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w cytowanym wyżej przepisie art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymaga, aby był to jeden z wymienionych w lit. a)-c) rodzajów działalności oraz opiera się na następujących przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
  

• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
  

• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
  
  

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy dzięki niej jest możliwe potencjalne generowanie zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie faktycznie osiągnąć zyski. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Op 18/08).

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Natomiast w świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za przychody z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, nawet jeśli podmiot gospodarczy, mimo takiego obowiązku nie ujął ich w stosownych ewidencjach (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych, o których mowa w art. 14 ust. 2c ww. ustawy).

Zatem, biorąc powyższe pod uwagę, przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy. Ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla ustalenia zarówno sposobu opodatkowania przychodu jak i możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. W pewnych sytuacjach mogą pojawić się wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód, stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Ponadto nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

W odniesieniu do planowanego zbycia nieruchomości zauważyć należy (jak to opisano w zdarzeniu przyszłym), że nieruchomości (działki gruntu) nabyte w 2006 r. przez Wnioskodawcę wraz z żoną do majątku wspólnego małżonków, nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej. Okoliczności opisane we wniosku nie wskazują, że sprzedaż ww. nieruchomości nastąpi w ramach zorganizowanej i ciągłej działalności, która wyczerpywałaby znamiona działalności gospodarczej, określonej w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości (działek gruntu), nie będzie stanowiła przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Skutki podatkowe tej czynności należy ocenić w kontekście powołanego art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością – art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Dopiero z chwilą ustania wspólności ustawowej, co ma miejsce m.in. z chwilą ustania małżeństwa, wspólność ta ulega przekształceniu. Z chwilą ustania wspólności ustawowej małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym stanowiącym ich dorobek (art. 50¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Powyższe przepisy ww. ustawy określają charakter prawny majątkowej wspólności ustawowej małżonków jako współwłasności łącznej co znaczy, że udziały w tej wspólności nie są określone w okresie jej trwania. Inaczej mówiąc z bezudziałowego charakteru małżeńskiej wspólności ustawowej wynika bezudziałowy charakter współposiadania składników majątku wspólnego.

Przenosząc opisane powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy oraz mając na względzie opisane we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że skoro nabycie przez Wnioskodawcę w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości (działek gruntu) nastąpiło w 2006 r., oznacza to, że planowane przez Wnioskodawcę odpłatne zbycie udziałów w ww. nieruchomości, nie będzie stanowiło źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ określonego w ww. przepisie, pięcioletniego terminu liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Tym samym, przychód uzyskany ze sprzedaży nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości (działek oznaczonych nr 42, 43 i 55) nie ma związku z działalnością gospodarczą i nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej. Zatem, przychód ze sprzedaży tej nieruchomości nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej i Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu. Równocześnie należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż udziałów w ww. nieruchomości, nabytych w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej, nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z upływem okresu pięciu lat liczonego od końca roku, w którym nastąpiło nabycie, a więc również nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy, nie wywołuje skutków prawnych dla współwłaściciela nieruchomości (żony Wnioskodawcy).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.