Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.286.2018.1.EN
z 24 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 lipca 2018 r. (data wpływu do Organu 24 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych udostępnionych kontrahentom na podstawie wskazanych we wniosku umów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych udostępnionych kontrahentom na podstawie wskazanych we wniosku umów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Sp. z o.o. (dalej również „Spółka”) jest spółką z siedzibą w Polsce podlegającą opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Polsce. Spółka należy do międzynarodowej Grupy będącej jedną z największych dostawców produktów na rzecz przemysłu drukarskiego i opakowaniowego. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest dystrybucja farb, lakierów, farb drukarskich i mas uszczelniających.

Wnioskodawca jest właścicielem między innymi kompletnych, zdatnych do użytku maszyn i urządzeń o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok (dalej: „Środki Trwałe”). Wnioskodawca planuje oddawać do używania kontrahentom, Środki Trwałe na podstawie zawieranych umów. Udostępnienie Środków Trwałych kontrahentom związane jest z dużą konkurencyjnością na rynku i takie działanie ma na celu ułatwienie realizacji umów w szczególności w zakresie dogodnego użytkowania oferowanych przez Wnioskodawcę Produktów. Przy czym, umowy nie będą nazwane umowami najmu, czy dzierżawy Środków Trwałych, lecz umowami o współpracy lub umowami kupna-sprzedaży. Przedmiotem umów będzie dostawa przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów produktów (wyrobów produkowanych i dystrybuowanych przez Spółkę) przez określony czas w określonej ilości, jak również udostępnienie za odpłatnością Środków Trwałych. Zgodnie bowiem z zapisami umów w zamian za oddane do używania Środki Trwałe, kontrahent zobowiązuje się do nabywania od Wnioskodawcy szczegółowo wymienionych produktów, w określonej ilości we wskazanym okresie czasu (dalej: .Produkty”). Spółka planuje, aby w umowach zawarte zostało stwierdzenie, że kontrahent z tytułu otrzymania do używania Środka Trwałego uiszcza opłaty na rzecz Wnioskodawcy w postaci opłat zwanych też czynszem. Opłaty te, co w umowach zostanie wskazane, doliczane będą do ceny jednostkowej Produktów. Wysokość opłaty doliczanej do ceny jednostkowej Produktu uzależniona będzie od wartości Środków Trwałych oddanych w używanie, ustalonej ilości Produktów do nabycia oraz okresu czasu, w jakim Produkty mają być nabyte. Planuje się też, że w umowach będzie podawana wartość Środków Trwałych. Umowy zawierać będą również zapisy, że w sytuacji, gdy kontrahent nabędzie we wskazanym okresie czasu określoną ilość Produktów, to uzyska on prawo do wykupu Środków Trwałych po określonej w umowach cenie. Jeśli kontrahent, nie nabędzie we wskazanym okresie czasu określonej ilości Produktów, to co do zasady umowy będą zawierać zapisy, że zachowuje on prawo do wykupu Środków Trwałych, ale po cenie nie niższej, niż wartość księgowa Środków Trwałych z dnia wykupu. Poza tym Spółka planuje, aby umowy zawierały regulacje dotyczące obowiązku przyjęcia brakującej do umówionej ilości Produktów. Z zapisów umowy będzie wynikało, iż Strony będą mogły skorzystać z możliwości przedłużenia czasu trwania umów na wskazany w tych umowach okres czasu W odniesieniu do oddanych do używania Środków Trwałych Wnioskodawca będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych z tytułu ich zużycia. Wnioskodawca, mimo realizacji umów cały czas będzie właścicielem tych Środków trwałych

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie miał prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od przekazanych kontrahentom do używania Środków Trwałych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm.; dalej: „Ustawa CIT”), będzie miał prawo do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych od przekazanych do używania kontrahentom Środków Trwałych do kosztów podatkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Podatnik ma zatem możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni, bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1. Zgodnie z art. 15 ust. 6 Ustawy CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Użycie w tym przepisie prawa wyrazu „wyłącznie”, ma na celu wykluczenie możliwości wykorzystywania przy dokonywaniu tych odpisów również innych przepisów prawa oraz powoduje konieczność dokonania ścisłej, gramatycznej wykładni przepisów ustawy regulujących zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Do środków trwałych zalicza się rzeczy:

• stanowiące własność lub współwłasność podatnika,
• nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
• kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok,
• wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu operacyjnego (art. 16a ust. 1 Ustawy CIT).
  
  

Natomiast, zgodnie z art. 16 ust 1 pkt 63 lit. c Ustawy CIT, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania.

Art. 16a ust. 1 Ustawy CIT, stanowi, że amortyzacji podlegają jedynie te składniki majątku, które są przez podatnika wykorzystywane na potrzeby związane z jego działalnością gospodarczą albo oddane do używania.

Ustawa CIT, nie określa terminu „wykorzystywane”. Tym samym, bezspornym powinno być to, że należy się w tym miejscu posłużyć wykładnią językową. Według Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007 r.) - wykorzystać, wykorzystywać/ wykorzystywany, to: 1. użyć czegoś dla osiągnięcia jakiegoś celu, zysku, 2. posłużyć się kimś, aby zrealizować własne cele. Z kolei, według internetowego słownika języka polskiego (http://sjp.pwn.pl/szukaj/wykorzystywane), wykorzystać oznacza użyć czegoś dla osiągnięcia celu lub zysku. W ocenie Wnioskodawcy, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych wiąże się z bezpośrednim, a więc fizycznym ich wykorzystywaniem (używaniem) przez podatnika jedynie w odniesieniu do pierwszej części ww. art. 16a ust. 1 Ustawy CIT. Natomiast, druga grupa środków trwałych podlegających amortyzacji, to oddane przez podatnika do używania innym podmiotom środki trwałe - tak, jak ma to miejsce w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Nie ma przy tym znaczenia, że umowa zawarta z kontrahentami wprost nie została przez strony nazwana umową najmu, dzierżawy lub leasingu operacyjnego.

Z kolei, z nieodpłatnym używaniem, mamy do czynienia wówczas, gdy oddający w używanie nie czerpie z tego żadnych korzyści - odbywa się to kosztem jego majątku. W sytuacji zaś, gdy przekazanie sprzętu związane jest z dokonywaniem zakupów innych towarów, służy reklamie urządzeń lub jest wkalkulowane w cenę towarów czy usług, jak również w sytuacji, gdy pobierana jest z tego tytułu opłata, która doliczana jest do ceny Produktów, wówczas trudno mówić o braku odpłatności.

W odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego mamy do czynienia z użyciem przez Wnioskodawcę maszyn i urządzeń właśnie do osiągnięcia celu, jakim jest zysk czerpany ze stałej współpracy z podmiotem korzystającym ze sprzętu. Regulacja zawarta w art. 16a ust. 1 Ustawy CIT, oznacza, że środek trwały musi służyć działalności gospodarczej podatnika, natomiast fizyczne używanie tego środka trwałego może mieć miejsce poza jego siedzibą, poprzez oddanie do używania. To potwierdza więc, że podatnik nie musi faktycznie używać Środka Trwałego, może go „fizycznie” używać podmiot, któremu podatnik środek ten oddał do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu. Poza tym, Wnioskodawca udostępnia kontrahentowi Środki Trwałe odpłatnie. Jak wskazano, w zdarzeniu przyszłym, kontrahent uiszcza na rzecz Wnioskodawcy opłaty (czynsz), które są doliczane do ceny Produktów (wkalkulowane w cenę jednostkową Produktu). Uwzględnienie opłat za używanie Środka Trwałego w cenie sprzedawanych Produktów powoduje, że udostępnienie Środków Trwałych nie ma charakteru nieodpłatnego. Takie działania są uzasadnione z biznesowego punktu widzenia i bez wątpienia przyczyniają się do zachowania, bądź zabezpieczenia źródła przychodów. Celem takiego przekazania Środków Trwałych jest zawarcie umowy na dostawę innych Produktów, zachęcenie do nabycia oferowanych przez Wnioskodawcę Produktów, a także rozwój dalszej współpracy. Zasadniczo w zamian za udostępniane Środki Trwałe, kontrahent zamówi u Wnioskodawcy określoną ilość produktów.

Należy także wskazać, że art. 16 ust. 1 Ustawy CIT, zawierający zamknięty katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, nie wyłącza z kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oddanych do używania na podstawie umów najmu, dzierżawy, czy leasingu. W pkt 63 wskazuje się jedynie na wyłączenie z kosztów nieodpłatnego wydania środków trwałych, co w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym nie ma miejsca. Tym samym należy uznać, że spełniony zostaje warunek używania przekazanych składników majątkowych na potrzeby związane z prowadzoną działalnością Wnioskodawca udostępnia kontrahentowi Środki Trwałe, które mają ułatwiać realizację umów i które umożliwiają dogodne użytkowanie oferowanych przez niego Produktów. Taki stan rzeczy wynika ze sporej oferty na rynku produktów, które również w swoim portfelu posiada Spółka. Wobec tego oferowanie wraz ze sprzedażą Produktów możliwości używania stosownego urządzenia (Środka Trwałego) przyczynia się do zawarcia umowy. Wnioskodawca staje się bardziej konkurencyjny wobec innych podmiotów oferujących podobne produkty. Skoro więc, będący własnością Wnioskodawcy, Środek Trwały udostępniany jest kontrahentowi, za odpłatnością, w celu zwiększenia zysków (działanie to związane jest więc z zachowaniem, bądź zabezpieczeniem źródła dochodów Spółki), to odpisy amortyzacyjne mogą być uznane za koszty podatkowe w przedstawionym zdarzeniu przyszłym.

Podsumowując, uznać należy, że w sytuacji przekazania kontrahentowi do używania Środka Trwałego w oparciu o opisaną w zdarzeniu przyszłym umowę, Wnioskodawca będzie miał prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od przekazanego składnika majątkowego.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca wskazuje na interpretacje indywidualne, w których, w podobnych stanach faktycznych, uznawano, że umowy mają charakter odpłatny i tym samym zgodnie z art. 16a ust. 1 Ustawy CIT, odpisy amortyzacyjne stanowią koszty uzyskania przychodów, tj. interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie:

• z 20 listopada 2014 r., Znak: IPPB5/423-879/14-2/KS: (...) skoro w danej sprawie nie mamy do czynienia z nieodpłatnym udostępnieniem środków trwałych Spółki do używania kooperantom w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c) ww. ustawy, a koszty związane z amortyzacją przedmiotowych Maszyn użyczanych kooperantom spełniają przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy, uznać należy, że w świetle przedstawionego stanu faktycznego i powołanych przepisów prawa, odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej udostępnianych kooperantom Maszyn, dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a - 16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki,
• z 12 maja 2015 r., Znak:IPPB6/4510-3/15-3/AG,
• z 7 lutego 2017 r., Znak: 1462-IPPB3.4510.1105.2016.1.MC.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.