Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.305.2018.2.MS
z 26 września 2018 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 lipca 2018 r. (data wpływu 31 lipca 2018 r.), uzupełnionym 24 września 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconych pracownikom nagród z zysku - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 31 lipca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconych pracownikom nagród z zysku.
Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 11 września 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.305.2018.1.MS wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 24 września 2018 r.
We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
W latach 2012 - 2017 w Spółce płacone były pracownikom nagrody z wypracowanego zysku netto zgodnie z Uchwałami Walnego Zgromadzenia Wspólników.
Wypłaty oczywiście dotyczyły zawsze zysku z roku poprzedniego, czyli np. wypłata w roku 2012 dotyczyła zysku za rok 2011 i dokonana była po podjęciu Uchwały Walnego Zgromadzenia Wspólników w roku 2012 i w tym też roku kwota wypłaconych nagród powinna była stanowić koszt podatkowy. W związku z tym CIT-8 składany za lata 2012-2017 powinien zostać skorygowany, gdyż lata nie podlegają na dzień dzisiejszy przedawnieniu.
Na skutek różnych interpretacji w tej sprawie, kwoty wypłaconych nagród z zysku nie były z ostrożności przez Spółkę kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodu. Natomiast Naczelny Sąd Administracyjny w roku 2015 i 2016 jednoznacznie orzekł w dwóch uchwałach w składzie siedmiu sędziów z 22 czerwca 2015 r. sygn. II FPS 3/15 oraz z 1 lutego 2016 r. sygn. II FPS 5/15, iż jest możliwe zaliczenie wypłat nagród z zysku do kosztów podatkowych. W związku z powyższym, że w stanie faktycznym Spółki nie były one zaliczone do kosztów podatkowych, Spółka chce skorygować swój błąd.
Wartość wypłaconych nagród pracownikom z zysku w poszczególnych latach wynosiła:
2012-161.523,26 zł
2013-179.964,17 zł
2014-183.222,00 zł
2015-180.000,00 zł
2016-180.000,00 zł
2017-252.738,00 zł.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy Spółka może dokonać korekty zeznania podatkowego za lata 2012, 2013, 2014, 2015, 2016 i 2017 w związku z zaliczeniem kwot wypłaconych nagród pracownikom do kosztów uzyskania przychodu?
Zdaniem Wnioskodawcy, może on zaliczyć w koszty podatkowe wypłaty nagród z zysku pracownikom i dokonać korekty zeznania podatkowego CIT-8 za okresy wymienione w pytaniu.
Kluczowe znaczenie mają tutaj uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 czerwca 2015 r. sygn. II FPS 3/15 oraz z 1 lutego 2016 r. sygn. II FPS 5/15. NSA podkreślił, że nagrody i premie są świadczeniami pracowniczymi, wpływającymi na przychód spółki, motywują bowiem do pracy. Mogą więc być podatkowym kosztem, a źródło pochodzenia środków pieniężnych na wypłatę premii i nagród nie powinno mieć tu żadnego znaczenia.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm,; dalej: „ustawa o CIT”).
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Zgodnie z powyższym przepisem, ocena prawna konkretnego wydatku poniesionego przez podatnika wymaga odniesienia się do kryterium celowości jego poniesienia oraz uwzględnienia wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a uzyskiwaniem, bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt.
Kosztem uzyskania przychodów jest zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:
- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik);
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;
- został właściwie udokumentowany;
- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Należy zauważyć, że kosztami podatkowymi są również tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, prowizje, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, a także odprawy i rekompensaty za wcześniejsze rozwiązanie stosunku pracy jako inne należności wynikające ze stosunku pracy.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w latach 2012 - 2017 w Spółce płacone były pracownikom nagrody z wypracowanego zysku netto zgodnie z Uchwałami Walnego Zgromadzenia Wspólników.
Wypłaty dotyczyły zawsze zysku z roku poprzedniego, czyli np. wypłata w roku 2012 dotyczyła zysku za rok 2011 i dokonywana była po podjęciu Uchwały Walnego Zgromadzenia Wspólników w roku 2012. Kwoty wypłaconych nagród z zysku nie były z ostrożności przez Spółkę kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodu.
Obecnie Spółka rozważa możliwość zaliczenia wypłat nagród z zysku do kosztów podatkowych za lata 2012-2017 oraz skorygowania zeznań podatkowych za te lata.
Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że nagrody z zysku po opodatkowaniu wypłacone pracownikom Spółki pełnią funkcję motywacyjną dla tych pracowników i jako takie stanowią „koszt pracowniczy” spełniający kryteria do uznania go za koszt podatkowy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.
W przypadku wystąpienia nieprawidłowości w deklaracji CIT, podatnik ma prawo do złożenia korekty deklaracji. Uprawnienie to wynika z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), zgodnie z którym jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. W myśl § 2 wyżej powołanego artykułu skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji. Uprawnienie do skorygowania deklaracji jest możliwe do czasu przedawnienia się zobowiązania podatkowego.
Na podstawie art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Ponieważ termin płatności podatku dochodowego od osób prawnych za rok podatkowy przypada na dzień 31 marca po roku poprzednim, to oznacza, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych podatnik może do końca 2018 roku składać korekty deklaracji CIT-8 za 2012 rok (termin zapłaty podatku z tej deklaracji przypada na 31 marzec 2013 roku). Skorygowanie deklaracji/zeznania za kolejne lata podatkowe możliwe jest do czasu przedawnienia zobowiązania podatkowego za dany rok.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.