Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.358.2017.1.KR
z 29 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2017 r. (data wpływu 10 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2017 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wraz z byłą małżonką, na podstawie umowy sprzedaży zawartej w dniu 21 lipca 2006 r., nabył do majątku wspólnego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego za cenę 125 000 zł. Prawomocnym wyrokiem z dnia 21 listopada 2012 r. Sąd Okręgowy …. rozwiązał przez rozwód małżeństwo Wnioskodawcy, po czym ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym …. dnia 20 listopada 2014 r. w sprawie o podział majątku wspólnego przyznane zostało Wnioskodawcy m.in. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego.

W wyniku ugody zawartej przed Sądem Wnioskodawca wraz z byłą żoną dokonali podziału majątku wspólnego w ten sposób, że bez dopłat:

• na wyłączną własność Wnioskodawcy przyznane zostały składniki majątku o łącznej wartości 1 450 000 zł,
  

• na wyłączną własność byłej żonie Wnioskodawcy przyznane zostały składniki majątku o wartości 422 000 zł.
  
  

Wnioskodawca wraz z byłą żoną równocześnie zobowiązali się, że każde z nich w całości spłaci pozostające do uiszczenia zobowiązania, obciążające składniki przyznane im na wyłączną własność oraz wynikające z kredytów gotówkowych zaciągniętych na ich własne nazwisko. Ponadto w zawartej ugodzie sądowej była małżonka Wnioskodawcy zobowiązała się do uiszczenia na Jego rzecz dopłaty w kwocie 25 000 zł. Przyjmując wartość majątku podlegającego podziałowi, wraz z długami obciążającymi ten majątek oraz dopłatą gotówkową ustaloną na rzecz Wnioskodawcy, uznano, że dokonany podział majątku dorobkowego był równy. W dniu 18 sierpnia 2015 r. Wnioskodawca sprzedał przedmiotowe spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego za cenę 230 000 zł. W momencie sprzedaży księga wieczysta ww. lokalu była obciążona hipoteką umowną kaucyjną celem zabezpieczenia wierzytelności z tytułu kredytu, zaciągniętego na jego zakup z terminem zapłaty do dnia 31 października 2036 r. Z zaświadczenia wydanego przez bank udzielający kredytu, wynikało że prognozowane na dzień 31 lipca 2017 r. zadłużenie z tytułu umowy kredytowej miało wynosić 42 214,43 CHF. Sprzedane spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nie było wykorzystywane do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przedmiotowego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w oparciu o przyjętą linię orzeczniczą NSA, ukształtował się pogląd, wedle którego w sytuacji, gdy nieruchomość lub prawo do nieruchomości przypada danej osobie w wyniku podziału wspólnego majątku małżeńskiego, za datę nabycia tej nieruchomości lub prawa w rozumieniu ww. przepisu należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego), ale tylko wówczas, jeżeli podział był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość otrzymanych przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku tego podziału mieściła się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługiwał w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast dokonany podział odbył się w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty lub gdy wartość otrzymanych przez jednego ze współwłaścicieli nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku wspólnym, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości lub prawie, który przekracza udział w majątku wspólnym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału tego majątku. Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (prawem), jak też stan jej majątku osobistego. W tej części, w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość lub prawo przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podatnik niewątpliwie nabywa prawo własności w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

W opisanym stanie faktycznym wartość nieruchomości, którą otrzymał Wnioskodawca w wyniku podziału majątku małżeńskiego mieści się w udziale jaki przysługiwał Mu w majątku małżeńskim. Podział majątku małżeńskiego Wnioskodawcy i Jego byłej żony był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu żadne spłaty i dopłaty.

Wnioskodawca stwierdził, że wprawdzie otrzymał od byłej żony kwotę 25 000 zł, lecz dotyczyła ona wyrównania obciążeń finansowych leżących po stronie każdej ze stron po podziale majątku wspólnego.

Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że w analizowanym przypadku jako datę nabycia przez Niego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego należy przyjąć 21 lipca 2006 r. Oznacza to, że dokonał On zbycia tego prawa po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Dlatego też, sprzedaż ta nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką nabył do majątku wspólnego w dniu 21 lipca 2006 r. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Prawomocnym wyrokiem z dnia 21 listopada 2012 r. Sąd Okręgowy rozwiązał przez rozwód małżeństwo Wnioskodawcy, po czym ugodą zawartą w dniu 20 listopada 2014 r. przed Sądem Rejonowym w sprawie o podział majątku wspólnego przyznane zostało Wnioskodawcy m.in. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego.

W wyniku ugody zawartej przed Sądem Wnioskodawca wraz z byłą żoną dokonał podziału majątku wspólnego w ten sposób, że bez dopłat:

• na wyłączną własność Wnioskodawcy przyznane zostały składniki majątku o łącznej wartości 1 450 000 zł,
  

• na wyłączną własność byłej żonie Wnioskodawcy przyznane zostały składniki majątku o wartości 422 000 zł.
  
  

Wnioskodawca wraz z byłą żoną równocześnie zobowiązali się, że każde z nich w całości spłaci pozostające do uiszczenia zobowiązania, obciążające składniki przyznane im na wyłączną własność oraz wynikające z kredytów gotówkowych zaciągniętych na ich własne nazwisko. Ponadto w zawartej ugodzie sądowej była małżonka Wnioskodawcy zobowiązała się do uiszczenia na rzecz Wnioskodawcy dopłaty w kwocie 25 000 zł. Przyjmując wartość majątku podlegającego podziałowi, wraz z długami obciążającymi ten majątek oraz dopłatą gotówkową ustaloną na rzecz Wnioskodawcy, uznano, że dokonany podział majątku dorobkowego był równy. W dniu 18 sierpnia 2015 r. Wnioskodawca sprzedał przedmiotowe spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Sprzedane spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nie było wykorzystywane do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym należy wskazać, że zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 583, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba że w czasie trwania związku małżeńskiego małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową, z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie wspólności bądź wspólność ustała z mocy prawa na skutek ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa, np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd bądź w przypadku ustania małżeństwa między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Natomiast, w myśl art. 50¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Z przywołanych przepisów wynika zatem, że z chwilą ustania wspólności majątkowej między małżonkami współwłasność łączna zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych.

Na podstawie art. 1037 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.) w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest jej nabyciem. Mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, ale tylko wówczas jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
  

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.
  
  

Tym samym, za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego, ale tylko wówczas, jeżeli podział był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość otrzymanych przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku tego podziału mieściła się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługiwał w majątku wspólnym.

Jeżeli natomiast podział odbył się w naturze, lecz w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty oraz gdy wartość otrzymanych przez byłego małżonka nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza udział byłego małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego, nawet wówczas jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat). Wszelkie przypadki gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) lub prawem – jak też stan jej majątku osobistego. W tej części bowiem, w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podatnik niewątpliwie nabywa prawo własności nieruchomości w rozumieniu analizowanego przepisu, gdyż przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy, mając na względzie przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że sądowy podział majątku małżeńskiego nie był równy i ekwiwalentny, gdyż podziałowi majątku towarzyszyła dopłata na rzecz Wnioskodawcy. Otrzymana dopłata świadczy o tym, że w wyniku podziału majątku wspólnego Wnioskodawca nie nabył majątku przekraczającego pierwotnie posiadany przez Niego udział w majątku wspólnym.

Zatem, przyjmując za Wnioskodawcą, że wartość spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, które otrzymał w wyniku podziału majątku małżeńskiego mieści się w udziale, jaki przysługiwał Mu w majątku małżeńskim, za datę nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, uznać należy datę nabycia do majątku wspólnego, tj. dzień 21 lipca 2006 r. W konsekwencji dokonana w 2015 r. sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie stanowi źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ 5 letniego terminu, o którym mowa w ww. przepisie, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.